Τρίτος από δεξιά με την ολυμπιακή ομάδα του 88

Ένας από  τους παίκτες που ξεχωρίζουν λόγω… βιογραφικού στα τραπέζια του Rio Casino είναι αναμφίβολα και ο Joe Marchal.

Ολυμπιονίκης με την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, ο 52χρονος πρώην αθλητής έχει στρέψει την προσοχή του τα τελευταία χρόνια στο πόκερ και στο περιθώριο ενός τουρνουά έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το πως τον… συνεπήρε η πράσινη τσόχα.

PL: Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το ιστορικό σου και πως μυήθηκες ουσιαστικά στον χώρο του πόκερ;

JM: Μεγάλωσα στο Ουισκόνσιν, αλλά κατάγομαι από το Μίτσιγκαν. Η οικογένεια μου αγαπούσε πολύ το μπριτζ και κερδίζανε συνέχεια τουρνουά.

Όπου υπάρχουν φυσικά card games υπάρχει και το πόκερ. Ο παππούς μου έμαθε πώς να παίζω πόκερ όταν ήμουν ακόμη 5 ετών με παραλλαγές τύπου Three-Card Draw, Five-Card Draw και Seven-Card Stud.

Αυτά όλα στην δεκαετία του 60. Μεγαλώνοντας συνέχισα να παίζω πόκερ και λόγω του πατέρα μου έμαθα και σκάκι.

Το θέμα ήταν πως έμαθα από πολύ μικρός να προσεγγίζω τα πάντα αναλυτικά.

Το 1980 σε ηλικία 20 ετών κι ενώ βρισκόμουν σε ολυμπιακό κέντρο ταξιδέψαμε στο Λας Βέγκας για ένα τουρνουά τζούντο.

Εκεί βρήκα την ευκαιρία να συμμετέχω σ’ ένα Seven-Card Stud tournament μ’ ένα πεδίο περίπου 100 παικτών και το κατέκτησα.

Εκείνα τα χρόνια δεν ελέγχανε την ταυτότητα κατά την εγγραφή σου στο τουρνουά, αλλά την χρειαζόντουσαν όταν έπρεπε να πληρωθείς. Ας πούμε πως εν τέλει δεν μπόρεσα να πάρω τα χρήματα αυτά.

Η σκηνή του πόκερ τότε ήταν πολύ μικρή και όλοι οι παίκτες υψηλού επιπέδου βρίσκονταν σ’ αυτό το τουρνουά. Ακόμη κι ο Doyle Brunson με την παρέα του ήταν εκεί!

PL: Παρότι δεν πήρες όπως λες τα χρήματα, η νίκη σου αυτή ήταν ο κυριότερος λόγος για ν’ ασχοληθείς περαιτέρω;

Εκείνο τον καιρό έμενα μόνιμα στο ολυμπιακό κέντρο και γυμναζόμουν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’84 και του ’88, ενώ ταξίδευα και πολύ στην Ιαπωνία κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να παίζω πόκερ.

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2008, βρέθηκα σ’ ένα καζίνο του Λας Βέγκας με τον πατέρα μου και μου είπε: “Θα πρέπει να παίξεις λίγο πόκερ, ήσουν αρκετά καλός στα χαρτιά.” 

Είχα να παίξω για παρά πολλά χρόνια, αλλά μπήκα τελικά στο poker room όπου ρώτησα για Stud game και γελάσανε. Μου είπαν ότι όλος ο χώρος είναι για Texas Hold’em.

Παρακολούθησα το παιχνίδι και μου το εξήγησαν και αμέσως κατάλαβα ότι υπήρχαν τρομακτικές δυνατότητες στο No-Limit game αν κατανοούσες το ρίσκο.

Κάθισα λοιπόν σ’ ένα $5/$10 game, έπαιξα όλο το βράδυ και βρέθηκα το επόμενο πρωί να έχω $202.000!!

Γνώριζα φυσικά ότι ήταν η τύχη του αρχάριου, αλλά από εκείνη τη μέρα πραγματικά ‘κόλλησα’ με το παιχνίδι.

PL: Από τότε λοιπόν περάσανε πέντε χρόνια, μέχρι σήμερα, που βρίσκεσαι στο Λας Βέγκας για λογαριασμό του WSOP.

Πριν λίγα χρόνια η γυναίκα μου κι εγώ αποφασίσαμε να μετακομίσουμε κι επιλέξαμε το Guam. Είναι σπουδαίο μέρος για να μεγαλώσεις την οικογένεια σου.

Είναι πολύ κοντά στην Ιαπωνία, η γυναίκα μου είναι Γιαπωνέζα και αποτελεί επίσης σπουδαίο μέρος για να παίξεις πόκερ.

Είπα στην γυναίκα μου ότι ήθελα ν’ ασχοληθώ με το πόκερ. Δεν ήξερα ακόμη αν θα ήταν full time ή part time, αλλά ήθελα να δοκιμάσω και η σύζυγος μου το αποδέχθηκε. Τους πρώτους μήνες λοιπόν ταξίδεψα παρά πολύ για τουρνουά, σε Μανίλα, Κορέα και Αυστραλία.

Έτσι σήμερα βρίσκομαι στο WSOP και σκοπεύω να συμμετέχω σε όσο το δυνατόν περισσότερα events. Μάλιστα σε λίγες ημέρες θα έρθει κι η οικογένεια μου εδώ κι είμαι πολύ χαρούμενος.

PL: Προέρχεσαι από ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό παιχνίδι όπως είναι το τζούντο. Ο ανταγωνισμός ή τα χρήματα αποτελούν το μεγαλύτερο κίνητρο για σένα στο πόκερ;

Ο ανταγωνισμός χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το συναίσθημα που είχα σε τελικούς παγκοσμίων πρωταθλημάτων μονομαχώντας για το χρυσό μετάλλιο δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.

Μπορεί οι παίκτες του πόκερ να μην μοιάζουν με αθλητές, αλλά είναι απίστευτα ανταγωνιστικό παιχνίδι.

Έχω δουλέψει αρκετά στο παιχνίδι μου και αν ήξερα ότι δεν έχω τύχη δεν θα συμμετείχα ποτέ στο WSOP Main Event.

Το πόκερ αποτελεί μια σπουδαία πρόκληση για μένα και πραγματικά το λατρεύω.