Ο Mike Sexton είναι ένας από τους πλέον φημισμένους, αγαπητούς και αξιοσέβαστους παίκτες στο χώρο του πόκερ. Μέλος του Poker Hall of Fame, αλλά και σχολιαστής των μεταδόσεων του World Poker Tour, ο Sexton έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και ως παίκτης έχοντας πλέον των $6 εκατομμυρίων σε κέρδη.
Στο περιθώριο του WPT της Βενετίας ο Sexton μίλησε στο Pokerlistings για πολλά και διάφορα θέματα όπως για την πολιτική στις Η.Π.Α., το αυξημένο επίπεδο δυσκολίας του πόκερ – ακόμα και για τον ενδυματολογικό κώδικα σε ένα final table!
Πριν προχωρήσουμε στις ερωτήσεις, να σας ρωτήσω για το WPT Venice. Πώς κυλά τοτουρνουά για σας;
Μέχρι στιγμής, μια χαρά. Έχουμε ακόμα ένα level σήμερα και νομίζω πως έχω κάτι περισσότερο από 80k, αρκετά πιο πάνω από το μέσο stack (περίπου 60k). Έτσι. μέχρι τώρα, όλα καλά!
Όσον αφορά το event γενικότερα; Πώς περνάτε εδώ στη χιονισμένη Βενετία;
Μου αρέσει πολύ. Ήλπιζα οι συμμετοχές να είναι λίγο περισσότερες αλλά ενδεχομένως αύριο να αυξηθούν, επομένως. Μου αρέσει κάθε φορά που έρχομαι εδώ, διασκεδάζω όταν έρχομαι και παίζω εδώ στην Ιταλία.
Θα ήθελα να αναφερθούμε σε κάτι διαφορετικό για λίγο. Αφιερώσατε τη ζωή σας στο πόκερ και είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε τον Mike Sexton δίχως το πόκερ! Παρολαυτά, πριν κάποια χρόνια, σχεδόν αφοσιωθήκατε σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Είχατε δηλώσει εθελοντής για τον στρατό των Η.Π.Α. ;
Ναι, σωστά.
Μπορούμε να πούμε λοιπόν πως αν κάτι είχε κυλήσει διαφορετικά τότε, δε θα είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά στη ζωή σας μέχρι σήμερα;
Σίγουρα. Μπορώ να σου πω πως πλησίασα πάρα πολύ σε μια στρατιωτική καριέρα. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Όταν ήμουν νέος ήμουν γυμναστής και, μετά τις σπουδές μου, δεν ήξερα τι θέλω να κάνω. Πάντα όμως μου άρεσε να πηδάω από αεροπλάνα ως αλεξιπτωτιστής. Έτσι κατατάχθηκα στο στρατό για να γίνω αλεξιπτωτιστής και μπορώ να σου πω πως το απόλαυσα. Το διασκέδασα πάρα πολύ.
Ναι αλλά, με αλεξίπτωτα ή χωρίς, η περίοδος τότε ήταν περίεργη, έτσι δεν είναι;
Ναι, ήταν στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ. Όταν όμως είσαι νέος δε τα σκέφτεσαι αυτά, απλώς θέλεις να κάνεις ό,τι σου αρέσει. Ξέρεις κάτι, τώρα που τα θυμάμαι αυτά καταλαβαίνω πως ήμουν τυχερός γιατί η μεραρχία μου είχε μόλις επιστρέψει από το δεύτερο ταξίδι της στο Βιετνάμ – έτσι, δε χρειάστηκε ποτέ να πάω στον πόλεμο. Αν είχα πάει κάπου, αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά, τα πάντα θα είχαν πάρει διαφορετική τροπή μέχρι σήμερα για μένα.
Όπως τα θυμάσαι σήμερα, θα το ξαναέκανες;
Ναι, θα το ξαναέκανα. Το απόλαυσα. Πιστεύω πως όλοι πρέπει να υπηρετούν δύο χρόνια στον στρατό. Δεν έχει σημασία αν σερβίρεις φαγητό, αν καθαρίζεις, αν είσαι έξω στο πεδίο. Πρέπει όλοι να υπηρετούν την πατρίδα τους. Πραγματικά το πιστεύω αυτό.
Στις τελευταίες εκλογές υποστήριξες το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και, αν θυμάμαι σωστά, είχες κάποιες συζητήσεις στο Twitter με τον Doyle Brunson σχετικά με τον Obama.
Αν θέλεις να με κατηγοριοποιήσεις, είμαι περισσότερο Ρεπουμπλικάνος παρά Δημοκράτης. Αν και υπάρχουν κάποια πράγματα που μου αρέσουν στους Δημοκράτες.
Το θέμα είναι πως ο Sheldon Adelson, ένας εκ των μεγαλύτερων οικονομικών υποστηρικτών της πρόσφατης εκστρατείας των Ρεπουμπλικάνων, είχε μάλλον. ριζοσπαστικές θέσεις για το online poker. Πώς μπορείς λοιπόν να συνυπάρχεις με αυτόν κάτω από την ίδια Ρεπουμπλικανική στέγη;
Σκέψου αυτό: εδώ και πέντε χρόνια οι Δημοκράτες δεν έχουν κάνει τίποτα για το online πόκερ. Επομένως, θα έλεγα πως προς το παρόν όλοι οι πολιτικοί φοβούνται να βγουν στο προσκήνιο επ” αυτού του θέματος.
Φοβούνται πως θρησκευτικές ομάδες, ομάδες διαμαρτυρόμενων, ο οποιοσδήποτε, θα πει «το πόκερ είναι άσχημο για το θεσμό της οικογένειας κλπ κλπ κλπ» και έτσι διστάζουν να πάρουν θέση. Αυτό που με ενοχλεί είναι πως, είτε σου αρέσει ο τζόγος και το online πόκερ είτε όχι, για μένα είναι ένα είδος ελευθερίας το οποίο σου στερούν.
Τελικά, όλοι πρέπει να κάνουν τις επιλογές τους. Προφανώς, νομιμοποιώντας τα παιχνίδια online, κάποιοι θα ξοδεύουν πολλά χρήματα και θα έρχονται σε δύσκολη θέση – κάτι που, όμως, μπορούν και τώρα να το κάνουν.
Όντως, μπορούν;
Σίγουρα. Μπορούν να πάνε στα καζίνο και να χάσουν όλα τους τα χρήματα, στον ιππόδρομο, να αγοράσουν λαχεία. Κάποια στιγμή οι άνθρωποι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Ποιο είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
Το θέμα είναι το εξής: αν είσαι εναντίον του τζόγου, κανένα πρόβλημα. Αλλά πρέπει να εφαρμόσεις παντού αυτή την ιδέα και να ξεφορτωθείς το πόκερ, τα λαχεία, τον ιππόδρομο, τα καζίνο, τα πάντα. Αλλιώς δε μπορείς να λες πως δεν υπάρχει πρόβλημα με το πόκερ στα καζίνο την ημέρα, αλλά απαγορεύεται το πόκερ το βράδυ από το σπίτι σου. Είναι παρανοϊκό!
Σταδιακά πάντως αυτό αλλάζει, τώρα που κάποιες πολιτείες άρχισαν να νομιμοποιούν τοonline πόκερ.
Ναι, σίγουρα αλλάζει και πιστεύω πως τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστο 20 πολιτείες θα επικυρώσουν τα online παιχνίδια. Θα συμβεί σίγουρα, απλώς είναι θέμα του «πότε».
Είστε ειδικός στο Ευρωπαϊκό πόκερ. Γυρίσατε αρκετά στην Ευρώπη, πάντα έχετε να διηγηθείτε αστείες ιστορίες από τις παλιές σας «περιπέτειες» επί Ευρωπαϊκού εδάφους. Πόσο διαφορετικός είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το πόκερ εμείς οι Ευρωπαίοι, σε σχέση με αυτόν των Αμερικανών;
Πλέον δεν υπάρχουν διαφορές. Στο παρελθόν οι Αμερικανοί πίστευαν πάντα πως ήταν οι καλύτεροι του κόσμου – ξέρεις, επειδή σε εμάς «γεννήθηκε», ας πούμε, το πόκερ. Η αλήθεια είναι όμως πως πλέον δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν πολύ καλοί παίκτες σε κάθε χώρα. Έξυπνοι παίκτες. Μαθαίνουν γρήγορα, παίζουν εκατομμύρια hands online, γίνονται πολύ καλοί ταχύτατα, καταλαβαίνουν την έννοια και τη σημασία της επιθετικότητας – έξυπνα παιδιά.
Κάποτε, στις μέρες μου, όταν κάποιος ερχόταν στον χώρο του πόκερ, το υπόβαθρό του ήταν εντελώς διαφορετικό. Είχαμε παίκτες σαν τον Amarillo Slim και τον Puggy Pearson. Σήμερα, οι νέοι παίκτες είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου που παρακολουθούν πόκερ στην τηλεόραση για χρόνια, βλέποντας άλλους νέους να κερδίζουν εκατομμύρια! Μελετούν κάθε πλευρά του παιχνιδιού, μαθαίνουν γρήγορα και είναι έξυπνοι. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι καλοί παίκτες από ότι πριν 10 ή 15 χρόνια.
Νομίζεις πως το πόκερ έχει αλλάξει τόσο πολύ τα τελευταία 20 χρόνια;
Έπαιζα πόκερ για 15 χρόνια πριν αυτό εμφανισθεί στην τηλεόραση. Μπορώ να σου πω ότι τότε υπήρχαν 20 καλοί παίκτες – το πολύ 40. Τώρα υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες καλοί παίκτες, το παιχνίδι έχει δυσκολέψει πολύ.
Αν κάποιος σήμερα σκέφτεται να ασχοληθεί με το πόκερ επαγγελματικά συμμετέχοντας σε τουρνουά, έχω να του προτείνω το εξής : «Κοίτα να είσαι σίγουρος ότι είσαι τόσο καλός, τόσο έξυπνος και έχεις ένα τόσο καλό bankroll ώστε να μπορείς να αντέξεις τα σκαμπανεβάσματα των τουρνουά πριν, καν, ξεκινήσεις. Αλλιώς θα δυσκολευτείς πάρα πολύ».
Με άλλα λόγια, η ζωή στο χώρο του πόκερ δεν είναι και τόσο ελκυστική πλέον, σωστά;
Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός, νοητικά, για να είσαι επαγγελματίας παίκτης του πόκερ – ειδικά αν θέλεις να ασχοληθείς με τα τουρνουά. Ξέρεις, τα κέρδη, τα bad beats υπάρχουν παντού και συμβαίνουν συνεχώς. Ακόμα και όταν φτάνεις στην 4η θέση ενός τουρνουά δεν είσαι ευχαριστημένος γιατί έχασες την ευκαιρία να βγεις πρώτος.
Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις την πνευματική δυσκολία των τουρνουά. Αν είσαι παίκτης των cash games και δε χρειάζεται να ταξιδεύεις, τότε είναι διαφορετικά τα πράγματα. Παίζεις στα ίδια limits καθημερινά, κυρίως με τους ίδιους παίκτες και το bankroll σου μπορεί να αυξάνεται σταδιακά. Η ομορφιά των τουρνουά, όπως τα γνωρίζουμε, είναι πως όλοι θέλουν να επενδύσουν λίγα για να κερδίσουν πολλά. Στα τουρνουά υπάρχει το στοιχείο της τύχης περισσότερο – αυτό είναι που λατρεύουν όλοι, επειδή όλοι αναζητούν το μεγάλο cash. Το καταλαβαίνω απόλυτα, είχα την ίδια λογική για χρόνια.
Πρέπει να είσαι τόσο σκληρός, ψυχικά, προκειμένου να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής ενός παίκτη των τουρνουά. Γιαυτό και δε νομίζω να το συνιστούσα σε κάποιον, ειδικά με τόσους καλούς παίκτες σήμερα. Είναι σαν να παίζεις στα τουρνουά γκολφ του PGA : πρέπει να είσαι πολύ καλός για να τα καταφέρεις.
Σχετικά, και πάλι, με τις διαφορές Ευρωπαίων και Αμερικανών : πώς σου φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο τα καζίνο αντιμετωπίζουν τους παίκτες; Κάποιοι, ειδικά Αμερικανοί παίκτες, παραπονιούνται πως τα Ευρωπαϊκά στάνταρτς είναι χαμηλότερα από αυτά στις Η.Π.Α. . Συμφωνείς με αυτό;
Κάποιοι αντιμετωπίζουν τους παίκτες καλύτερα, κάποιοι τους εκτιμούν περισσότερο. Ξέρεις, όταν ένα καζίνο κατανοεί το γεγονός πως κάποιοι ταξίδεψαν από μακριά για να φτάσουν στο χώρο τους, κάνει ό,τι χρειάζεται προκειμένου να τους προσέξει. Εδώ στη Βενετία ο χώρος είναι πολύ ελκυστικός – αλλά δε θα έφερνες την κοπέλα σου εδώ. Επίσης, αν αναζητάς ένα τουρνουά με πολύ κόσμο ή κυνηγάς το μεγάλο cash, δε θα επέλεγες το τουρνουά της Βενετίας.
Είσαι μάλλον ο μοναδικός που φοράς, απόψε, κοστούμι και γραβάτα. Πώς σου φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο ντύνονται οι άλλοι παίκτες;
Φοράω γραβάτα γιατί παρουσίασα την έναρξη του τουρνουά και βαριόμουν να αλλάξω ρούχα κατόπιν!
Αν λοιπόν δε βαριόσουν, θα φορούσες κοντομάνικο και σαγιονάρες; Δε νομίζω!
Όχι, σίγουρα. Θα φορούσα κάτι άλλο όμως, δίχως γραβάτα. Αν όμως φτάσω στο τελικό τραπέζι θα φορούσα ένα πουκάμισο και ένα σπορ σακάκι, τουλάχιστο. Νομίζω πως οι παίκτες μπορούν να φορέσουν ό,τι θέλουν.
Δεν νομίζω πως όντως σκέφτεσαι κατ” αυτό τον τρόπο!
Εντάξει, τουλάχιστο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Στο τελικό τραπέζι, το μακρύ παντελόνι και το πουκάμισο δεν είναι και τόσο παράλογο για να το απαιτήσεις. τουλάχιστον αυτά!