Oι Elio Fox, Jason Wheeler, και Sorel Mizzi μίλησαν πρόσφατα στο περιοδικό CardPlayer αναφερόμενοι σε δύο σημαντικά ζητήματα των NL Texas Hold’em tournaments.

Ειδικότερα, οι τρεις επαγγελματίες παίκτες αναφέρθηκαν στα μεγέθη εκείνα των stacks τα οποία δυσκολεύουν τους παίκτες στο παιχνίδι τους αλλά και σε κάποια κρίσιμα λάθη που οι ίδιοι έχουν διαπιστώσει να γίνονται στα τουρνουά. Ας δούμε τι είπαν :

Ποιο είναι το πιο «περίεργο» stack για να έχει κάποιος παίκτης σε ένα τουρνουά πόκερ και σε ποια περίοδο του τουρνουά;

Elio Fox : Νομίζω πως το πιο «περίεργο» stack για να παίξεις κυμαίνεται μεταξύ των 10-15 big blinds πριν τα ante. Για να μπορέσεις να συγκεντρώσεις μάρκες με αυτό το stack, είναι πολύ σημαντικό να μην κάνεις το λάθος του open-shove preflop, με όλα σου τα hands, όταν κάθε παίκτης πριν από σένα έχει πάει πάσο. Πολλοί παίκτες θεωρούν πως με ένα τέτοιο stack έχουν μόνο δύο δυνατότητες : να παίξουν ρέστα ή να πάνε πάσο.

Παρολαυτά, επειδή τα βέλτιστα hands με τα οποία μπορεί κάποιος να κάνει shove πριν τα antes είναι σχετικά λίγα, η στρατηγική «all-in ή fold» θα αποδειχθεί εξαιρετικά tight. Καλύτερη προσέγγιση αποτελεί το open shove με κάποια από τα μεσαίας δυναμικής hands , το raise/fold με τα πιο αδύναμα hands με μεγάλα φύλλα και το raise/call με hands που έχουν καλές πιθανότητες απέναντι στα re-shove ranges των αντιπάλων μας. Αν επιλέξεις να παίξεις με μια επιθετική raise/fold στρατηγική, είναι πολύ σημαντικό να έχεις καλά reads για τους αντιπάλους σου.

Κάποιοι αντίπαλοι προσαρμόζονται κάνοντας re-shove με μεγάλο range, ενώ άλλοι δεν πρόκειται να αποκλίνουν από την στάνταρ preflop στρατηγική τους. Απέναντι σε αντιπάλους που κάνουν re-shove συχνά, θα αναγκαστείς να προσαρμοστείς προσθέτοντας μερικά δύσκολα raise/calls, ώστε να προστατέψεις το μεγάλο range των hands με τα οποία επιλέγεις να κάνεις raise/fold.

Jason Wheeler: To πιο περίεργο stack για να παίξω κυμαίνεται μεταξύ των 30 και των 40 big blinds – κάτι μεταξύ ενός μέσου και ενός μεγάλου stack ή, όπως μου αρέσει να το αποκαλώ, «stack με κρίση ταυτότητας». Παρολαυτά, επειδή το stack αυτό είναι αρκετά δύσκολο στο να το χειριστείς, καθίσταται ιδανικό για να προσπαθείς να αυξήσεις τις μάρκες σου γιατί είναι δύσκολο για τον οποιονδήποτε να το χειριστεί!

Στα μεσαία και τελευταία στάδια ενός τουρνουά, προσπαθώ να εντοπίσω τα blinds και τα stacks των οποίων τους παίκτες μπορώ να ασκήσω τη μέγιστη πίεση. Παράλληλα, εντοπίζω και τους επιθετικότερους παίκτες του τραπεζιού. Στο σημείο αυτό πρέπει να «ζυγίσεις» όλες τις πληροφορίες που έχεις συγκεντρώσει, αναζητώντας κατάλληλες ευκαιρίες για να εκμεταλλευτείς τους αντιπάλους σου. Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές για να εκμεταλλευτείς στη διάρκεια ενός τουρνουά, αλλά αυτό που διαφοροποιεί τους καλύτερους παίκτες είναι η ικανότητά τους να χρησιμοποιούν όλες τις πληροφορίες που έχουν για να εντοπίζουν τις βέλτιστες ευκαιρίες, και να αποφεύγουν τις υπόλοιπες. Το μόνο πράγμα που προσπαθώ να προσέχω είναι η συχνότητα συγκεκριμένων πράξεών τους και οι θέσεις τους στο τραπέζι όταν πραγματοποιούν τις πράξεις αυτές. Παρατηρώ τα hands που φτάνουν στο showdown για να καθορίσω καλύτερα τα ranges τους και αναλύω το πόσο συχνά κάνουν raise preflop, 3-bet ή 4-bet, πόσο συχνά υπερασπίζονται τα blinds τους ή κάνουν float και άλλες πληροφορίες, που με βοηθούν να καθορίσω ένα σχέδιο ώστε να εκμεταλλευτώ μια κατάσταση ή έναν αντίπαλο παίκτη.

Sorel Mizzi : Σίγουρα, το πιο δύσκολο stack με το οποίο κλήθηκα να παίξω σε ένα τουρνουά κυμαίνεται μεταξύ των 25 και των 35 big blinds. Στο σημείο αυτό, συνηθίζω να κάνω raise/3-bet preflop συχνότερα μέχρι να φτάσω είτε στα 40 BB’s είτε στα 20 BB’s. Ίσως η τακτική αυτή σας φαίνεται παράξενη και ασυνήθιστη, αλλά αν παίξετε αρκετές φορές με τέτοιο stack θα παρατηρήσετε πόσα περίεργα σημεία παρουσιάζονται. Ο λόγος που δικαιώνομαι επιλέγοντας αυτή την τακτική είναι επειδή έχω έναν συγκεκριμένο στόχο όταν βρίσκομαι μεταξύ των 12 και των 24 BB’s (δλδ. να αναζητώ την κατάλληλη στιγμή για open-shove ή 3-bet shove). Όταν φτάνω μεταξύ των 25-35 BB’s, οι αποφάσεις μου δυσκολεύουν σημαντικά. Ξεπερνώντας τα 40 BB’s έχω τη δυνατότητα να παίξω όσο «δημιουργικά» θέλω, προκειμένου να κερδίσω μάρκες.

Σε ποια κρίσιμα σημεία βλέπετε παίκτες να τα παρατάνε, ενώ ήταν προφανές πως έπρεπε να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε;

Elio Fox : Πολλοί παίκτες δεν εκμεταλλεύονται την tight preflop εικόνα τους για να εντείνουν την επιθετικότητά τους μετά το flop. Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του να παίζεις λιγότερα hands preflop είναι πως οι αντίπαλοι τείνουν να σε «πιστεύουν» περισσότερο, όταν ποντάρεις πολλές μάρκες στις τελευταίες streets. Έτσι, κάποια πολύ δυνατή μπλόφα στο river μπορεί να «περάσει» ευκολότερα. Δύσκολα κάποιος αντίπαλος που σε θεωρεί tight παίκτη θα κάνει call στο river με κάποιο bluff-catcher hand. Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, επίσης, για περιπτώσεις στις οποίες ο αντίπαλός σας παίζει δυνατά με το καλύτερο τμήμα του range του στο flop.

Jason Wheeler : Οι φορές στις οποίες βλέπω τους παίκτες να τα παρατάνε είναι όταν βρίσκονται υπό την πίεση των «inflection points» (σ.σ. «Σημεία κλίσης»). Στα σημεία αυτά του τουρνουά (όπως π.χ. το bubble, το bubble του final table, οι μεγάλες χρηματικές διαφορές μεταξύ κάποιων θέσεων του payout structure κλπ) οι σκληρότερες μάχες δίνονται μεταξύ παικτών που προσπαθούν να πιέσουν αντίπαλους οι οποίοι είτε εξαιτίας των σχετικά μικρών τους stacks, έχουν περιορισμένες επιλογές είτε υπερεκτιμούν την αξία της παραμονής τους στο τουρνουά στο σημείο εκείνο.

Στα σημεία αυτά, οι παίκτες προσπαθούν να βρουν μια «χρυσή τομή» μεταξύ του να αποκτήσουν καλές πιθανότητες για να κερδίσουν το τουρνουά και του να αποφύγουν ένα καταστροφικό ICM (Independent Chip Model). Τότε πρέπει να παίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Τα λάθη μας συνήθως, τότε, υπάγονται σε δύο κατηγορίες : σε αυτά ενός πολύ tight παίκτη ο οποίος δε ρισκάρει αρκετά και σε αυτά ενός πολύ επιθετικού παίκτη που παίζει πολύ loose και δεν προσπαθεί να περιορίσει τα ρίσκα που παίρνει. Ο tight παίκτης έχει πολλές ευκαιρίες να κερδίσει έδαφος αλλά τις χάνει όλες, κρατώντας την παραμονή του στο τουρνουά όπως ένα νεογέννητο μωρό κρατά την κουβέρτα του!

Παίζει τα μεγάλα του hands πολύ δυνατά και αναγκάζει τους αντίπαλους παίκτες να πάνε πάσο, αντί να πάρει τη μέγιστη δυνατή value. Υπάρχουν εκπληκτικές ευκαιρίες για έναν tight παίκτη για να αυξήσει το stack του, εφόσον αυτός είναι διατεθειμένος να κοντράρει κάποιον επιθετικό αντίπαλό του, ειδικά από late position. Στον αντίποδα, υπάρχει ο υπερ-επιθετικός παίκτης ο οποίος δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες του τραπεζιού. Το πλεονέκτημά του είναι πως ρισκάρει αλλά επειδή δεν το διαχειρίζεται σωστά, μετατρέπεται σε μειονέκτημα! Το μεγαλύτερο λάθος που κάνει είναι η ανικανότητά του να αντιλαμβάνεται πότε παίρνει ένα αχρειάστο ρίσκο και πότε ασκεί δικαιολογημένη πίεση.

Sorel Mizzi : Στα live τουρνουά, παρατηρώ πως οι παίκτες δεν παίρνουν συχνά την απόφαση να παίξουν ρέστα ή να πάνε πάσο, όταν χρειάζεται. Πολλοί παίκτες θέλουν να βλέπουν flops ακόμα και όταν δεν έχουν τις κατάλληλες implied odds. Σαν γενικό κανόνα (τονίζω το «γενικό») δεν μου αρέσει να κάνω call επενδύοντας πάνω από το 7% του stack μου. Όταν πρέπει να κάνω ένα τέτοιο call τότε είτε πηγαίνω πάσο είτε κάνω re-raise. Πολύ συχνά βλέπεις παίκτες με λιγότερα από 30 big blinds να κάνουν call σε three-bets, προσπαθώντας να κάνουν set ή top pair στο flop και να θεωρήσουν πως ο αντίπαλός τους κρατά «A-K» κάνοντας έτσι check/shove! “

Η, ακόμα χειρότερα, να κάνουν open shove αν δεν εμφανιστεί Άσος στο flop. Το σκεπτικό αυτό είναι λάθος. Σταματήστε να θεωρείτε πως ο αντίπαλός σας κρατά Α-Κ ! Έχουν κάποιο range και, ναι, το Α-Κ είναι μέσα στο range αυτό. Δεν μπορείτε όμως να «βάζετε» τον αντίπαλό σας preflop σε ένα και μοναδικό hand. Νομίζω πως οι περισσότεροι εξ ημών θυμόμαστε τις στιγμές στις οποίες είχαμε μαντέψει σωστά για το «A-K» αλλά ξεχνάμε τις φορές στις οποίες ο αντίπαλος είχε κάποιο μεγάλο ζευγάρι και μας απέκλεισε….