Πρόσωπο του καλοκαιριού ο Daniel Weinman μετά την κατάκτηση του WSOP Main Event για $12.100.000 και ο Αμερικάνος παίκτης από την Ατλάντα μίλησε στον Paul Seaton για την εμπειρία του.

Πως αποφάσισες να επιστρέψεις στο γραφείο την Παρασκευή έχοντας κατακτήσει το τουρνουά την Δευτέρα;

“Εξεπλάγην το πόσο περίεργο φάνηκε σε πολλούς ανθρώπους που επέστρεψα κανονικά στη δουλειά μου την ίδια εβδομάδα μετά τη νίκη στο main event. Έπαιζα πόκερ full time για 15 χρόνια και δεν ήμουν πλέον χαρούμενος με τη ζωή που έκανα, κι έτσι την περσινή χρονιά άρχισα να δουλεύω σ” ένα tech start-up in που έχει να κάνει με το πόκερ και λέγεται RF Poker. Κατάφερα δηλαδή να συνδυάσω τα δύο μου χόμπι και απολαμβάνω πραγματικά αυτό που κάνω.”

Η τελευταία μέρα στο Λας Βέγκας ήταν σαν… ανεμοστρόβιλος.

“Ναι τελειώσαμε γρήγορα, σε τρεις ώρες μόνο. Οι φίλοι μου κι οι συγγενείς μου ήταν στο rail και με υποστηρίζαν, αμέσως μετά πήγαμε για δείπνο και διασκεδάζαμε όλο το βράδυ. Παραδόξως κοιμήθηκα καλά, αλλά μόλις ξύπνησα αναρωτιόμουν αν όλο αυτό που έζησα ήταν όνειρο ή πραγματικότητα.”

Στο rail ήταν και οι καλοί σου φίλοι Josh Arieh, Shaun Deeb και Matt Glantz.

“Δεν υπήρχε περίπτωση να πετύχω χωρίς τη βοήθεια του Morning Crew όπως αποκαλούμε την ομάδα μας από τότε που παίζαμε Fortnite. Παρακολουθούσαν το stream και με συμβούλευαν, είναι πάντοτε στο πλευρό μου. Συχνά αστειευόμαστε στο γκρουπ πως εγώ είμαι το καλό παιδί ενώ αυτοί έχουν haters, με βοήθησαν αρκετά τόσο εντός όσο κι εκτός τραπεζιού.”

Προφανώς πολλοί στέκονται στο 3-way all-in όπου σέταρες τους βαλέδες στο turn.

“Ήταν μια τόσο γλυκόπικρη στιγμή. Προφανώς ήμουν ενθουσιασμένος που βρήκα ένα από τα δύο outs και κέρδισα ένα pot σε equity περίπου $2-$3 εκατομμύρια. Απ” την άλλη το να “σπάσω” τους ρηγάδες του καλού μου Josh Payne σίγουρα πόνεσε. Το είδα σε επανάληψη πολλές φορές και ο πόνος στο πρόσωπο του όταν “σκάει” ο βαλές είναι χαρακτηριστικός.

Ο Josh Arieh προσπάθησε να με κάνει να επικεντρωθώ ξανά στο παιχνίδι, αλλά ήμουν τόσο συνεπαρμένος που ήταν όλα ακόμη… θολά.”

Οι περισσότεροι παίκτες πριν το final table προτιμούν να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν όσο το δυνατό περισσότερο. Εσύ πέρασες τη μέρα σου παίζοντας γκολφ με έναν από τους πιο έμπειρους παίκτες του τραπεζιού, τον Toby Lewis. Ήταν κατά κάποιο τρόπο ευεργετικό για σένα;

“Ναι σίγουρα με βοήθησε, χαλάρωσα μετά από τόσες μέρες παιχνιδιού. Γνώριζα ότι η μέρα αυτή θα ήταν λίγο δύσκολη, καθώς περίμενα αρκετούς ανθρώπους στην πόλη και έπρεπε να διευθετήσω κάποια πράγματα οπότε λίγες ώρες γκολφ έβαλαν τις σκέψεις μου στη θέση τους.”

Στους τρεις φιναλίστ φάνηκε ότι ήσουν το φαβορί, έχοντας το rail μαζί σου, την εμπειρία και το σημαντικότερο, τις μάρκες. Πως το έζησες εσύ από τη μεριά σου;

“Aισθάνθηκα όντως ότι ήμουν το φαβορί, αλλά είναι δύσκολο να το προσδιορίσω σε ποσοστά και τι edge είχα. Οποιοδήποτε πλεονέκτημα κι αν είχα πάντως επισκιαζόταν από το στάδιο που παίζαμε. Τα stakes ήταν τεράστια και πολύ μεγαλύτερα απ” ότι έχει συνηθίσει ο καθένας, συνεπώς ήταν δύσκολο να παίξεις το φυσιολογικό σου παιχνίδι. Θεωρώ πάντως πως ήμουν σε θέση να διαχειριστώ την πίεση αυτή καλύτερα από τους περισσότερους.”

Στο heads-up το μεγάλο hand έμελλε να είναι και το νικητήριο. Το call στο raise-all-in του Jones ήταν η απόφαση της ζωής σου. Πότε συνειδητοποίησες ότι έπρεπε να κάνεις το call;

“Απ” τη στιγμή που ο Steven σκεφτόταν για περισσότερα από δύο λεπτά ήμουν πεπεισμένος πως είχε να πάρει δύσκολη απόφαση και ήταν κάπως αβέβαιος για το τι θέλει να κάνει. Έτσι απέκλεισα όλα τα nutted hands που θα κέρδισαν το Κ-J μου και αισθάνθηκα ανίκητος μόλις έκανε το shove. Σηκώθηκα, σκέφτηκα λίγα δευτερόλεπτα απλά για να επιβεβαιωθώ για το chip count, αλλά γνώριζα ήδη πως δεν υπήρχε πάσο.”

Ακολούθησαν φυσικά οι πανηγυρισμοί με τους φίλους και την οικογένεια σου. Μια εβδομάδα μετά πως αισθάνεται πλέον ο Daniel για όλες αυτές τις μαγικές στιγμές;

“Ήταν τόσο έντονες οι στιγμές. Το να φτάνεις στην κορυφή ενός αθλήματος και να περιτριγυρίζεσαι από δικούς σου ανθρώπους που πραγματικά σε νοιάζονται και χαίρονται που πετυχαίνεις είναι κάτι απίστευτο.”

Το έπαθλο των $12.100.000 ήταν το μεγαλύτερο στα χρονικά, αλλά χωρίς να υπολογίζονται οι φόροι και τυχόν swaps. Από αυτά που μπορείς να αναφέρεις ήταν τελικά μεγάλο το ποσό που δεν κατέληξε σε σένα;

“Δεν μπορώ να μοιραστώ δημόσια αναλυτικά τα νούμερα γιατί δεν θέλω να μιλάω και για επιχειρηματικές αποφάσεις άλλων ανθρώπων. Αυτό που μπορώ να πω πάντως είναι πως ο λογαριασμός της εφορίας σίγουρα δεν θα είναι διασκεδαστικός.”

Με εξαίρεση τον Koray Aldemir όλοι οι άλλοι παγκόσμιοι πρωταθλητές ήταν στο επίκεντρο με συμβόλαια και χορηγίες. Τι ελπίζεις για το μέλλον και τι κληρονομιά θέλεις να αφήσεις στον χώρο του πόκερ;

“Η νίκη στο main event έρχεται σε μια ενδιαφέρουσα στιγμή της ζωής μου όπου το πόκερ δεν είναι προτεραιότητα, αλλά πιστεύω πως θα παίξω περισσότερο απ” ότι είχα προγραμματίσει αρχικά.

Ελπίζω να γίνω ένας καλός πρεσβευτής του πόκερ. Λατρεύω το παιχνίδι, πάντοτε αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και θα κάνω ότι μπορώ να για να βοηθήσω στην ανάπτυξη του πόκερ.”