«Αμφέβαλα για το κατά πόσο θα ήταν καλό να γίνω επαγγελματίας παίκτης, ακόμα και μετά το 2ο μου bracelet. Πολλά ΜΜΕ του πόκερ με ρωτούσαν αν θα ήμουν ο επόμενος Phil Ivey… Προσωπικά, με θεωρούσα solid παίκτη αλλά ήξερα πως δεν ήμουν ένας από τους καλύτερους. Μετά από ένα χρόνο μελέτης και συνεχόμενων επιτυχιών αποφάσισα, όμως, να ακολουθήσω το πόκερ επαγγελματικά. Τότε, είχα ένα καλό συμβόλαιο και αρκετούς που ήθελαν να μου πληρώσουν τα buy-ins σε μεγάλα τουρνουά… Ήταν μια ευκαιρία την οποία δε μπορούσα να αφήσω», λέει ο Froehlich.

«Τα αποτελέσματά μου στο WSOP ήταν πάντοτε καλά. Το 2008 έφτασα μέχρι τη 12η θέση σε δύο events και μέχρι τη 13η θέση σε άλλα δύο events – σε περίοδο τριών εβδομάδων. Ναι μεν με ενοχλούσε που δεν προχωρούσα παραπάνω, αλλά ήξερα πως σε αυτά τα καλοκαιρινά events είχα προοπτικές. Όμως, στα deep-stacked του WPT Events τα πήγαινα χάλια. Δεν είχα την εμπειρία για να προσαρμοστώ σε αυτά τα τουρνουά. Γιαυτό δυσκολευόμουν πολύ να φτάσω, έστω, στα έπαθλα σε αυτά τα events με τα μεγάλα χρηματικά έπαθλα. Άρχισα να μιλάω με παίκτες όπως οι Justin Bonomo, Isaac Haxton και Scott Seiver, οι οποίοι με βοήθησαν να κάνω αλλαγές στο παιχνίδι μου. Λίγους μήνες αργότερα, κατόρθωσα να φτάσω στο final table του WPT World Poker Finals του Foxwoods κερδίζοντας $232,000.”

Τα επόμενα χρόνια ο Froehlich συνέχισε τις επιτυχίες του παίζοντας live και online, μέχρι που η “Μαύρη Παρασκευή” περιόρισε πολύ τις κερδοφόρες ευκαιρίες που του παρουσιάζονταν.

«Η ζωή μου αναποδογύρισε από πολλές αόψεις. Σχεδόν αμέσως σταμάτησα να εισπράττω χρήματα από χορηγίες. Είχα παίξει σε ένα high roller event στο Mohegan Sun, στο οποίο υποτίθεται πως θα συμμετείχα με χορηγό. Αν προσθέσετε και τα χρήματα που είχα online και ακόμα δεν έχω εισπράξει, καταλαβαίνετε πως το συνολικό ποσό είναι μεγάλο. Ειλικρινά δεν έχω υπολογίσει το ακριβές ποσό γιατι πιστεύω πως θα με πιάσει κατάθλιψη…”

Η χρονική στιγμή εκείνη ήταν η χειρότερη δυνατή, αφού το WSOP βρισκόταν προ των πυλών. Ευτυχώς ο Froehlich βρήκε τα χρήματα που ήθελε για να συμμετάσχει στον πιο προσοδοφόρο , για τον ίδιο, θεσμό χάρη στη βοήθεια των φίλων του.

«Η κατάσταση μου, ξεκινώντας στο $25,000 heads-up event, ήταν πολύ περίεργη. Εξαιτίας της “Μαύρης Παρασκευής” πολύς κόσμος που ως τότε αγόραζε τμήμα της συμμετοχής μου, σταμάτησε να το κάνει. Φυσικά , τους καταλάβαινα.. Το τουρνουά θα ήταν ένα από τα πιο δύσκολα της χρονιάς. Όμως, ήθελα να παίξω. Ξεκίνησα να πουλάω τμήματα της συμμετοχής μου έναν μήνα πριν το τουρνουά χωρίς mark-up. Ανακάλυψα, λοιπόν, πως πολλοί φίλοι μου από το Magic , και άλλοι όχι και τόσο ευκατάστατοι, οι οποίοι μένανε στο Las Vegas, ήταν πρόθυμοι να με στηρίξουνε. Το μεγαλύτερο μέρος της στήριξης αυτής ήρθε από φίλους που αγόρασαν το 1-2% της συμμετοχής μου. Χάρηκα πάρα πολύ όταν τερμάτισα τρίτος , και τους επέστρεψα ένα πολύ καλό ποσό σε σχέση με την αρχική τους επένδυση!»

Ο Froehlich κέρδισε $283,966 για τον ίδιο και για τους φίλους του, ενώ έφτασε στο final table και του $5,000 triple-chance event για ακόμη $240,876.

Τα αποτελέσματα του Froehlich στο φετινό WSOP δεν θα κρίνουν τη μετέπειτα καριέρα του, σε αντίθεση με τα όσα είπανε πολλοί παίκτες στο παρελθόν.

«Όλοι έκαναν μια παρόμοια δήλωση πέρσι. Όλοι λέγανε πως αν δεν τα πηγαίνανε καλά στο WSOP, θα αναζητούσαν αλλού την τύχη τους. Φέτος, θα το αντιμετωπίσω διαφορετικά. Στην τελική, το πόκερ είναι πόκερ και το WSOP είναι ακόμα ένας θεσμός. Μια καλή ή μια άσχημη πορεία δεν πρόκειται να αλλάξει την άποψή μου για το παιχνίδι!»

Ο Froehlich δεν είναι σίγουρος πως θέλει να ασχολείται με το πόκερ επαγγελματικά σε όλη του τη ζωή. Παρολαυτά, αυτή τη στιγμή παίρνει αποφάσης προς όφελος της γενικότερης ζωής του, και όχι μόνο της τσέπης του.

«Το μέλλον μου δεν είναι προκαθορισμένο αυτή τη στιγμή – αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το επάγγελμα που θέλω να επιλέξω. Για μένα, όλα έχουν να κάνουν με το πόσο ευτυχισμένος είμαι. Αν επιστρέφω στο σπίτι μου συναντώντας τον κατάλληλο άνθρωπο, αυτή θα είναι μια από τις πιο ευχάριστες στιγμές της ημέρας μου – και έτσι, πιστεύω ότι θα μπορούσα να αντέξω τη μονοτονία μιας 8ωρης καθημερινής δουλειάς. Ως τότε όμως, χαίρομαι με τον τρόπο που ζω αυτή τη στιγμή. «