Πολλοί εξ ημών έχουμε αφιερώσει χρόνο παρακολουθώντας τα “κατορθώματα” παικτών όπως του Tom Dwan σε τηλεοπτικά poker shows. Ειδικά κάποια εκ των hands του “durrrr” στα τραπέζια του “High Stakes Poker” και του “Poker After Dark” εχουν εκατοντάδες χιλιάδες views στο Youtube, με αρκετούς μάλιστα παίκτες να προσπαθούν να αντιγράψουν το παικτικό στυλ του γνωστού παίκτη.

Κατά πόσο, όμως, είναι εφικτό και δόκιμο να επιχειρήσουμε να αντιγράψουμε τον Dwan στο παιχνίδι του; To μέλος του pokerstrategy.com Patrick Leonard μιλά για την επιρροή του “τηλεοπτικού” πόκερ στο παιχνίδι και αναρωτιέται αν θα ήταν προς όφελός μας να αντιγράφουμε τα όσα επιχειρεί ο Dwan στο τραπέζι του πόκερ :

“Έχοντας εξασφαλίσει, preflop, τον πρώτο λόγο στο hand απέναντι στον Tom Dwan, ο Phil Galfond πραγματοποιεί ένα “υποχρεωτικό” c-bet σε flop 9-3-2 για $17.000. Ο durrrr σκέφτεται τι να κάνει, κοιτά το board και τελικά ανακοινώνει “all-in”. Κάπου εκεί το hand θα έπρεπε να τελειώσει αφού ο Galfond κρατά μόλις A-high. Αντίθετα, η στιγμή αυτή αποτελεί την αρχή μιας νέας γενιάς – αυτής των hero calls!

Το πόκερ στην τηλεόραση είναι πλέον ιδιαίτερα διαδεδομένο. Οι νεαρότεροι φίλοι του πόκερ, φτάνοντας στη νόμιμη ηλικία, εισέρχονται στα καζίνο φορώντας μπλουζάκια με κουκούλες, παίζοντας τις μάρκες στα χέρια τους και καρφώνουν το βλέμμα τους στο άπειρο – ακριβώς όπως και ο Dwan. Τα τελευταία δέkα χρόνια οι παίκτες του online πόκερ απέρριπταν αυτούς του live πόκερ αλλά και οι δύο κατηγορίες παικτών έχουν ένα κοινό στοιχείο : προσπαθούν να μιμηθούν τους “τηλεοπτικούς” ήρωές τους.

Όποτε συναντώ νέες παικτικές τάσεις στο τραπέζι του πόκερ προσπαθώ να βρω τρόπους ώστε να προσαρμοστώ ανάλογα, εκμεταλλευόμενος προς όφελός μου τις τάσεις αυτές. Για παράδειγμα, το min-raise στο button στα NL cash games έχουν γίνει πλέον στάνταρ. Επί ένα χρόνο, οι παίκτες εξακολουθούσαν να κάνουν call με το ίδιο range στο big blind μ’ αυτό που είχαν και στο 3xBB raise! Τελικά, οι ίδιοι παίκτες αντιλήφθηκαν πως μια που το call είναι φθηνότερο, μπορούν να υπερασπιστούν το blind τους με μεγαλύτερο range – ένας πολύ απλός τρόπος να προσαρμοστείς στο νέο αυτό δεδομένο.

Νομίζω πως μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τη θέληση κάποιων παικτών να γίνουν οι νέοι “Phil Galfond”. Ακολουθουν κάποιες συμβουλές που λαμβάνουν υπόψη τους τις τάσεις των σημερινών παικτών στο τραπέζι.

Επίθεση σε ένα “χαμένο” c-bet

Στο NL Hold’em μια από τις κύριες αδυναμίες των regulars είναι πως κάνουν c-bet πολύ συχνά. Γενικά, αν “ευστοχήσουν” στο flop με top pair, flush draw, straight draw ή overpair κάνουν c-bet. Αν “αστοχήσουν” εντελώς θα προσπαθήσουν να παραστήσουν πως έχουν  κάτι ενώ αν έχουν κάποιο μέτριο hand – π.χ. middle pair – θα κάνουν check back προσπαθώντας να πιάσουν τη μπλόφα του αντιπάλου.

Ιδού πώς μπορείτε να το εκμεταλλευτείτε αυτό : Σε ένα cash game $1/$2 ο αντίπαλος κάνει raise από το button στα $4. Κάνουμε call στο big blind με J-9 offsuit. Το flop ερχεται . Κάνουμε check όπως και ο αντίπαλος. Το turn είναι το . Κάποιοι τρόποι για να προχωρήσουμε είναι οι εξής :

Σχέδιο Α : Είναι πιθανόν ο αντίπαλος να πόνταρε πάντα αν είχε ντάμα, flush draw, set ή overpair – αυτό σημαίνει πως δεν έχει πολλά “nuts” hands στο range του. Η “στάνταρ” επίθεση εδώ θα ήταν να ποντάρω τα 3/4 του pot ελπίζοντας ο αντίπαλός μου να πάει πάσο.

Παρολαυτά, η κίνηση αυτή θα ήταν λανθασμένη. Είναι πιθανόν ο αντίπαλος να πόνταρε το flop αυτό και με πολλά από τα hands τα οποία αστόχησαν εντελώς, έχοντας κάποιο backdoοr flush draw ή gutshot. Κάναμε απλώς call από το big blind, δείχνοντας ελάχιστη δύναμη – επομένως μπορεί να μπλοφάρει ποντάροντας στο flop. Μπορούμε να υποθέσουμε πως στο range του αντιπάλου βρίσκονται τα 8-x hands. Έχει δεύτερο ζευγάρι και δε θέλει να υποστεί check-raise στο flop μ’αυτό το hand του σε ένα board με draws – επομένως, αποφασίζει να κάνει check ελέγχοντας το pot. Άλλα hands της κατηγορίας αυτής θα ήταν τα 9-9, Τ-Τ, J-J, κάποια μικρότερα ζευγάρια και ίσως το Α-Κ για το οποίο θα θεωρεί πως, μέχρι στιγμής, είναι μπροστά.

Σχέδιο Β : Ένα εξαιρετικό σχέδιο θα ήταν να κάνουμε overbet στο turn, ασκώντας τη μέγιστη πίεση που θα μπορούσαμε σε ένα αδύναμο range. Είναι πιθανόν ο αντίπαλός μας να έκανε auto-check στο flop και να έκανε auto-call στο turn. Πιθανόν όμως να παίζει σε π.χ. οκτώ τραπέζια, να έχει αδύναμο range και κατά πάσα πιθανότητα να πάει πάσο αν αντιμετωπίσει ένα overbet σε ένα pot στο οποίο έχει επενδύσει λίγα χρήματα. Το μειονέκτημα είναι πως ρισκάρουμε περισσότερα από το pot, κάτι που σημαίνει πως η κίνησή μας αυτή πρέπει να είναι πετυχημένη συχνά. Τα πλεονεκτήματα ειναι πως θα έχει αδύναμο range και τις περισσότερες φορές θα κερδίσουμε τα “dead money” του pot.

Σχέδιο Γ : Μια άλλη καλή τακτική θα ήταν να ποντάραμε στο turn με σκοπό να μπλοφάρουμε σε ό,τι river και αν εμφανιστεί. Ο αντίπαλος συχνά θα κάνει call στο turn και πάσο στο river – αυτό είναι ένα εκ των θετικών. Επομένως, θα κερδίσουμε value από το αδύναμο παιχνίδι του. Παρολαυτά, το μειονέκτημα είναι πως ενδέχεται να βελτιώσει το hand του σε 2-pair στο river.

Ποια επιλογή είναι η καλύτερη; Δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως σκεφτόμαστε τρόπους για να προσαρμοστούμε στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου μας. Σκεφτείτε πόσα πράγματα τα οποία συμβαίνουν καθημερινά, πλέον, στο παιχνίδι σας δεν τα βλέπατε καν πριν π.χ. έξι ή εννέα μήνες.  Είναι πολύ πιθανόν να μην είστε εσείς ο πρώτος που θα εντοπίσετε μια νέα “τάση” στο παιχνίδι των αντιπάλων σας – αλλά είναι εφικτό να γίνετε εσείς ο πρώτος που θα προσαρμοστείτε.

Παλαιότερα, οι εκπαιδευτές ιστοσελίδων όπως το Pokerstrategy και το CardRunners συμβούλευαν τους μαθητές τους να κάνουν 3-bet με “polarised range” – δηλαδή τόσο με αδύναμα όσο και με δυνατά hands. Τελικώς οι παίκτες προσαρμόζονταν κάνοντας περισσότερα 4-bets, καθώς αντιλαμβάνονταν πως οι αντίπαλοί τους συχνά μπλοφάρανε. Ως αποτέλεσμα, στη συνέχεια, οι 3-bettors διέγραφαν τα πολύ άσχημα hands από το range τους και πρόσθεταν hands όπως τα λοζέ από 2-2 έως 9-9 και τα suited A-x, παίζοντας ρέστα στην περίπτωση που ο αντίπαλός τους απαντούσε με ένα “ύποπτο” 4-bet. Ίσως επειδή έβλεπαν πάντα στην τηλεόραση πως τα A-x suited hands είχαν 30% equity όποτε ο κάτοχός τους έπαιζε ρέστα.

Ιδού ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο προσαρμόστηκα εγώ πριν λίγα χρόνια. Κάνω raise στο button στα 3xBB. Ο αντίπαλος απαντά με 3-bet στα 12xBB’s από το big blind. Προχωρώ σε 4-bet στα 26xBB’s και δέχομαι all-in για, συνολικά, 100BB’s και για ένα pot 36xBB’s. Είναι μια αρκετά… ελκυστική στιγμή για να παίξω ρέστα και να διεκδικήσω ένα σεβαστό pot. Αυτό που έκανα ήταν να μικρύνω το μέγεθος του 4-bet μου, ώστε να μη το καθιστώ τόσο ελκυστικό για τον αντίπαλό μου ώστε να παίξει ρέστα – πλέον θα ρίσκαρε πολλά για να κερδίσει λίγα.

Για παράδειγμα, κάνω raise από το button στα 2xBB. Ο αντίπαλος κάνει 3-bet στα 6xBB και απαντώ με 4-bet στα 14xBB. Πλέον ο αντίπαλός μου έπρεπε να παίξει ρέστα για 100xBB ώστε να κερδίσει 20xBB (αντί για 36 όπως στο προηγούμενο παράδειγμα). Έτσι, το 5-bet πλέον δε φαντάζει τόσο καλή ιδέα. Τελικά, η πρακτική αυτή επικράτησε, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα ήμουν καλύτερος των regulars στα παιχνίδια μου, αφού ανησυχούσα περισσότερο για το “εγώ εναντίον αυτού” παρά για το πώς ο Tom Dwan έπαιξε σε ένα sit-n-go με αντιπάλους πέντε εκ των καλύτερων παικτών παγκοσμίως! “

Πηγή : περιοδικό PokerPlayer