O David Vamplew ήταν σχετικά άγνωστος στον ευρύτερο κόσμο του πόκερ πριν τα τέλη του 2010. Ο Σκωτσέζος παίκτης ήταν απλά ένας από τους χιλιάδες ανώνυμους νεαρούς που έβγαζαν χρήματα παίζοντας online cash games από το σπίτι τους. Η μόνη απόδειξη της παρουσίας του Vamplew μέσα σε ένα επίγειο καζίνο ήταν ένα και μοναδικό καταγεγραμμένο cash στο WSOP εκείνης της χρονιάς – 106ος σε ένα event των $2.500.

Μέσα σε μια εβδομάδα όμως, στο Λονδίνο, η ζωή του Vamplew άλλαξε για πάντα. Ο 23-χρονος οδήγησε το EPT Main Event από τη Day 2 και μετά, φτάνοντας στο τελικό τραπέζι και αντιμετωπίζοντας στο heads-up έναν εκ των “σταρ” του πόκερ – τον John Juanda. Οι περισσότεροι παίκτες θα ένιωθαν δέος και μόνο στην παρουσία του Juanda απέναντί τους. Ο Vamplew τον αντιμετώπισε “όπως κάθε άλλο αντίπαλο, δίχως να τον φοβηθεί με οποιονδήποτε τρόπο”. Μετά από μια τετράωρη heads-up μονομαχία, ο Βρετανός κατέκτησε την κορυφή του event προς έκπληξη πολλών φίλων του παιχνιδιού!

Η επιτυχία του Vamplew, αξίας 900.000 λιρών, τον έκανε έναν εκ των γνωστότερων παικτών στο Ευρωπαϊκό circuit, με τον ίδιο να σημειώνει επιτυχίες και final tables τόσο στο WPT όσο και στο UKIPT. Σύντομα, χάρη στο παρουσιαστικό του, απέκτησε το ψευδώνυμο “Ο Harry Potter του πόκερ”. Στο εν λόγω άρθρο, ο νεαρός… μάγος μας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο κατέκτησε την κορυφή σε ένα από τα πλέον περίοπτα poker events.

Mια καλή αρχή

“Είχα παίξει μόνο ένα EPT πριν το Λονδίνο. Δεν αισθανόμουν και τόσο άνετα με την προοπτική του να πληρώσω το πλήρες buy-in των 5.000 λιρών, παρά το ότι είχα κερδίσει ή χάσει το ποσό αυτό συχνά παίζοντας online. Έτσι, ‘πούλησα’ τμήματα της συμμετοχής μου. Είχα το 32% της συμμετοχής μου για μένα, όταν ξεκίνησε το τουρνουά. Ήμουν αρκετά νευρικός στην αρχή αφού το τουρνουά ήταν ένα από τα μεγαλύτερα που είχα λάβει μέρος και δεν ήθελα να αποκλειστώ.

Στο πρώτο level, όμως, ξεκινάς με 300 BBs και έπαιζα λες και συμμετείχα σε cash game. Αν είχα A-x suited δεν πήγαινα πάσο ποτέ, γιατί είχα αρκετή αυτοπεποίθηση παίζοντας postflop λόγω της εμπειρίας που είχα αποκτήσει online. Ένιωθα πως πολλοί εκ των άλλων παικτών δεν ήταν τόσο έμπειροι στο παιχνίδι με μεγάλα stacks και θα ήμουν καλύτερός τους στο postflop παιχνίδι. Σήμερα, δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο η αντίληψή μου τότε ήταν η σωστή. Σίγουρα έκανα αρκετά λάθη αλλά αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισα το τουρνουά.

Έφτασα πολύ άνετα στα χρηματικά έπαθλα γιατί είχα το chip lead στο τέλος της Day 2. Αν και φαινόμουν νεαρός, δε νομίζω πως οι αντίπαλοι με είχαν βάλει στο μάτι. Σήμερα, αν δεν αναγνωρίζω κανέναν στο EPT αλλά βλέπω νεαρούς και φαίνεται πως παίζουν online, θεωρώ πως είναι αρκετά ικανοί παίκτες. Στόχο αποτελούν συνήθως οι γηραιότεροι παίκτες με τα διακριτικά των poker rooms στα οποία κέρδισαν τη συμμετοχή τους στο event και όχι οι νεαροί.»

Φτάνοντας στο τελικό τραπέζι

«Είχα σημαντικό chip lead σε όλη μου την πορεία μέχρι το τελικό τραπέζι. Δεν είχα αντιληφθεί τη σημασία του όλου πράγματος τότε. Ακόμα και μετά την επιτυχία μου δεν είχα αντιληφθεί πόσο δύσκολο θα ήταν να φτάσω στη Day 4 ενός τέτοιου τουρνουά ξανά. Ήμουν αρκετά αφελής και δεν είχα καταλάβει το ύψος της διακύμανσης στα τουρνουά του EPT. Νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίο έπαιζα αύξησε τις πιθανότητες επιτυχίας μου αλλά δεν αύξησε τις πιθανότητές μου να κερδίσω τα περισσότερα χρήματα κατά μέσο όρο. Σπάνια έκανα “μεγάλα” folds. Έπαιζα συνεχώς λες και έπαιζα σε cash game αλλά οι παίκτες είχαν όλοι διαφορετικά stacks – όχι 100 BBs.

Δεν έδωσα καμία σημασία στις διαφορές των χρηματικών επάθλων, τουλάχιστο μέχρι το τελικό τραπέζι. Στο τέλος υπήρχαν κάποιοι παίκτες με πολλές μάρκες και αρκετοί short-stacked. Έπρεπε να προσέχω λοιπόν ώστε να μην κάνω κάποιο λάθος και βρεθώ εκτός συνέχειας πριν τους short stacks. Αλλά σίγουρα δεν έδωσα τόση σημασία όση θα έδινα σήμερα.

Φυσικα με ενδιέφεραν τα χρήματα αλλά νομίζω πως περισσότερο με ενδιέφερε η νίκη τότε. Και έτσι έπαιξα. Δεν ήμουν ιδιαίτερα νευρικός φτάνοντας στο τελικό τραπέζι – το διασκέδασα! Ήταν απολαυστικό το ότι συνέχιζα ακατάπαυστα να παίζω.»

Συναντώντας τον John Juanda

«Ήταν ωραίο που ο John Juanda βρισκόταν στο τελικό τραπέζι, αλλά η παρουσία του δε με φόβισε. Τον αντιμετώπισα όπως κάθε άλλο αντίπαλο, κάτι που μάλλον με επηρέασε αρνητικά ως ένα βαθμό. Όταν παίζαμε στο heads-up περίμενα πως θα παίξει όπως κάθε παλιός regular παίκτης των mid-stakes cash games, αφού με τέτοιους παίκτες έπαιζα συνεχώς. Οι παίκτες αυτοί έπαιζαν με έναν παρόμοιο τρόπο, μπλοφάροντας στα ίδια σημεία. Ο Juanda με εξέπληξε παίζοντας με ευθύ τρόπο στο heads-up, παρασέρνοντάς με σε αρκετά λάθη. Ήταν ένας εκ των καλύτερων στο τελικό τραπέζι, γιαυτό και δε χάρηκα ιδιαίτερα που τον συνάντησα στο heads-up. Σίγουρα δε θα επέλεγα αυτόν αλλά τόσο ο Tom Marchese όσο και ο Kyle Bowker ήταν επίσης καλοί παίκτες.

Έφτασα στο heads-up ώντας πίσω σε μάρκες. Αυτό που σκεφτόμουν λοιπόν ήταν πως τα είχα πάει μια χαρά, φτάνοντας τόσο ψηλά. Προσπαθούσα να αγνοήσω όλο αυτό το σόου που είχε στηθεί γύρω μας με τις κάμερες, τους προβολείς και το έπαθλο… Ήθελα να συγκεντρωθώ στο heads-up.

Είχα 6-7 φίλους στο rail, μεταξύ των οποίων και κάποιους φίλους που ήρθαν με το τραίνο από το Εδιμβούργο εκείνο το πρωί για να με δουν. Χάρηκα που τους είχα εκεί και σίγουρα ένιωσα πως είχα ελπίδες απέναντι στον John. Ήμουν άνετος. Είχα παίξει πολύ heads-up παλαιότερα και, τουλάχιστο σε κάποιες περιπτώσεις, ένιωθα πως ήξερα ακριβώς τι έκανε και τι σκεφτόταν.

Δεν ήμουν καθόλου νευρικός στην αρχή του heads-up. Κάποια στιγμή, όμως, αναγκαστήκαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα μιας ώρας για δείπνο. Ξαφνικά αντιλήφθηκα τι συνέβαινε, που βρισκόμουν – άρχισα να το νιώθω! Κάποιοι φίλοι μου μου πρότειναν να ζητήσω από τον John να προχωρήσουμε σε deal. Υπέθεσα πως δε θα δεχόταν. Σκέφτηκα πως είναι πολύ πλούσιος, πως θα σκεφτόταν ότι είναι καλύτερος – επομένως, γιατί να δεχθεί deal; Εν πάσει περιπτώσει, τον ρώτησα και δέχθηκε. Αφήσαμε το 10% του επάθλου για τον νικητή – έτσι πρέπει, με βάση τους κανόνες του EPT – και επειδή τα stacks μας ήταν σχεδόν παραπλήσια, μοιράσαμε τα υπόλοιπα χρήματα. Δε το παρατήρησα, αλλά κάποιοι μου είπαν πως φαινόμουν πολύ πιο χαλαρός μετά το deal.

Αν και κέρδισα, δεν μετανιώνω για το deal. Επίσης δεν μετανιώνω που πούλησα τμήμα της συμμετοχής μου πριν το τουρνουά, αφού δε θα είχα παίξει αν δε το είχα κάνει! Δε νομίζω πως μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως το deal εκείνη τη στιγμή ήταν λάθος.

Δεν αντιλήφθηκα πόσο μεγάλη σημασία έχει η επιτυχία σε ένα EPT ή πόσο θα επιδρούσε αυτό μου το επίτευγμα στην υπόλοιπη ζωή μου. Αμέσως αφού κέρδισα το τελευταίο hand, σκεφτόμουν τι ακολουθούσε. Ήμουν τόσο κουρασμένος επειδή παίζαμε επί 12 ώρες.

Η επιτυχία μου αυτή μου έδωσε αυτοπεποίθηση και το bankroll για να συνεχίσω στο πόκερ, σημειώνοντας καλά αποτελέσματα. Τα χρήματα μου επέτρεψαν να ταξιδέψω σε όλα αυτά τα τουρνουά – κάτι που πάντα ήθελα να κάνω.”

πηγή : PokerPlayer.co.uk