Τις μέρες αυτές διεξάγεται στο Monte Carlo το Super High Roller Event του EPT Grand Final, ένα τουρνουά με buy-in 100.000 ευρώ και δυνατότητα για re-entries.

Όπως είναι λογικό, το ποσό αυτό της συμμετοχής φαντάζει εξωπραγματικό για τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του πόκερ. Δικαιολογημένα, λοιπόν, προκύπτουν σε πολλούς απορίες σχετικά με το πώς οι συμμετέχοντες εξασφαλίζουν το απαιτούμενο κεφάλαιο για να λάβουν μέρος, καθώς μερικοί εξ αυτών δίνουν επανειλημμένα το παρόν σε τουρνουά παρομoίων buy-ins!

Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε ο Ike Haxton, ο οποίος μιλώντας στο PokerstarsBlog αναφέρθηκε σε συμφωνίες που γίνονται μεταξύ παικτών και “επενδυτών” προκειμένου να εξασφαλιστεί το απαιτούμενο ποσό του buy-in.

Ας δούμε τα όσα είπε ο Haxton :

Tι εννοούν οι παίκτες του πόκερ όταν μιλούν για “staking” ;

Υπάρχουν, βασικά, δύο τρόποι με τους οποίους λειτουργεί το staking. Υπάρχουν οι μακροχρόνιες συμφωνίες αλλά και οι συμφωνίες για μεμονωμένα events.

Το staking στα μεμονωμένα events είναι πιο απλό . Ένας backer αγοράζει “μετοχές” (τμήμα της συμμετοχής) ενός παίκτη για το τουρνουά, με αντίτιμο την ίδια την αξία της συμμετοχής (face value) ή με κάποια προσαύξηση (mark-up). Ας πούμε, λοιπόν, πως πρόκειται για τουρνουά των $100. Κάποιος θέλει να αγοράσει μέρος της συμμετοχής μου, το 10%, οπότε θα μου καταβάλλουν $10. Μπορώ όμως να πουλήσω το ποσοστό αυτό με 1.2 markup εφόσον θεωρώ πως έχω καλές πιθανότητες στο τουρνουά, οπότε θα πληρώσουν $12 για το 10% της συμμετοχής μου.

Ειδικά για τα τουρνουά με μεγάλα buy-ins, όπως το €100,000 Super High Roller, αυτό γίνεται πολύ συχνά. Πολλοί παίκτες έχουν διάφορους επενδυτές που θα έχουν αγοράσει ποσοστά από 2% μέχρι και 40-50%.

Υπάρχουν επίσης και οι μακροχρόνιες συμφωνίες, στις οποίες ο backer ή οι backers διαθέτουν το σύνολο των buy-ins ενός παίκτη και στη συνέχεια, μετά την παρέλευση μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ένα συγκεκριμένο ποσό κέρδους από τον παίκτη ή την ικανοποίηση οποιονδήποτε όρων έχουν τεθεί εξ αρχής τα κέρδη μοιράζονται μεταξύ των επενδυτών και του παίκτη. Αν ο παίκτης χάσει όλα τα χρήματα, η ευθύνη της καταβολής του ποσού φυσικά βαραίνει τον  αρχικό επενδυτή.

Γιατί κάποιος παίκτης που θεωρεί πως έχει καλές πιθανότητες σε ένα τουρνουά να αποδεχθεί μια τέτοια συμφωνία;

Γιατί σε ένα τουρνουά η διακύμανση είναι  μεγάλη. Σε κάθε μεμονωμένο τουρνουά εξασφαλίζεις χρηματικό έπαθλο στο 10-20% των περιπτώσεων, ανάλογα με την κατανομή των επάθλων. Ακόμα και αν είσαι καλύτερος από όλους τους αλλους παίκτες, δεν πρόκειται να κερδίσεις έπαθλο παραπάνω από τις διπλάσιες του μέσου όρου φορές, ενδεχομένως ούτε μιάμιση φορά του μέσου όρου. Είναι, λοιπόν, πολύ εύκολο να περάσεις ένα downswing παίζοντας σε τουρνουά. Αν ρισκάρεις περισσότερα από το 1% του bankroll σου στο buy-in κάποιου τουρνουά, είναι πολύ πιθανό τελικά να χάσεις όλα σου τα χρή,ατα.

Τι ποσοστό του field του Super High Roller Event παίζει έχοντας προχωρήσει σε κάποιο staking deal;

Σίγουρα παραπάνω από τους μισούς παίκτες. Είναι αρκετά συχνή, επίσης, η περίπτωση της εναλλαγής ποσοστών συμμετοχής. Είναι το ίδιο με το να πουλάς τμήμα της συμμετοχής σου, όμως αντί να σου πληρώνω $10.000 για το 10% της συμμετοχής σου, θα σου δώσω το 10% της δικής μου συμμετοχής.

Οι συμφωνίες αυτές βασίζονται στο λόγο των παικτών ή υπογράφονται κάποια συμβόλαια;

Όλα γίνονται και στηρίζονται σε μια απλή χειραψία. Έχω συντάξει συμβόλαιο για τέτοια πράγματα μια φορά και, μάλιστα, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο μοναδικός που κατέληξε να με κλέψει! Είχα ένα άσχημο προαίσθημα εξ αρχής, θεωρώντας πως δε τον ήξερα αρκετά καλά ώστε να συμφωνήσω μαζί του σε κάποιο staking. Συντάξαμε λοιπόν ένα συμβόλαιο αλλά, παρολαυτά, μου έκλεψε $7.000. Δεν άξιζε να τον πάω στα δικαστήρια για αυτό… Γενικά, τα πάντα γίνονται βασιζόμενα στο λόγο της τιμής των παικτών.

Ποιοι άλλοι κίνδυνοι υπάρχουν;

Είναι ευκολότερο να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου παρά σε οποιονδήποτε άλλον. Είναι δύσκολο να ξέρεις σίγουρα πόσο καλός είναι ο άλλος παίκτης – ακόμα και εσύ ο ίδιος. Περιστασιακά κάποιοι παίκτες αγοράζουν ποσοστά ενός παίκτη και καταλήγουν να το μετανιώνουν, σκεπτόμενοι πως ο συγκεκριμένος παίκτης δεν ήταν τόσο καλός όσο πίστευαν.

Κάποιες φορές προκύπτουν ζητήματα με παίκτες που δεν πληρώνουν ή με κάποιον ο οποίος – κατά λάθος ή επίτηδες – πουλά ποσοστό μεγαλύτερο του 100% της συμμετοχής του. Αν γίνεται επίτηδες τότε, προφανώς, χάνουν και επίτηδες στο τουρνουά. Αν γίνεται κατά λάθος, κερδίζουν και στο τέλος καταλήγουν να χρωστάνε περισσότερα από όσα είχαν αρχικά. Νομίζω πως ένας παίκτης που είχε κερδίσει ένα τουρνουά EPT είχε πουλήσει ποσοστό μεγαλύτερο του 100%. Τελικά ήταν απολύτως ειλικρινής και μίλησε για το ζήτημα λέγοντας “Ναι, έκανα λάθος. Έχω πουλήσει μεγάλο ποσοστό.”. Έμεινε να έχει χρέη αλλά τα ξεπλήρωσε… Νομίζω πως τελικά τους ξεπλήρωσε όλους.

Οι backers έχουν λόγο στα τυχόν re-buys ή στα deals στο τέλος ενός τουρνουά;

Τυπικά, αν σκοπεύεις να προχωρησεις σε re-buy, το έχεις συζητήσει νωρίτερα με τον backer.

Οι παίκτες συχνά προχωρούν σε deals στο τέλος ενός τουρνουά. Ο backer θα μπορούσε να έχει λόγο επ’ αυτού. Αλλά συχνά δεν γίνεται κατανοητό πως εξαρτάται από τον παίκτη το να χειριστεί το ζήτημα. Ο backer πρέπει να εμπιστεύεται τον παίκτη του στη φάση αυτή του τουρνουά, όπως ακριβώς τον εμπιστεύεται στο παιχνίδι του. Κάποιες φορές, όμως, είναι καλό να συζητάς με τον backer ένα ενδεχόμενο deal όταν αυτός έχει αγοράσει μεγάλο ποσοστό της συμμετοχής σου.