“

Ενας παίκτης τον οποίο χαρακτηρίζω «γκρινιάρη τζογαδόρο» (όχι κάποιος τρελός, αλλά σίγουρα ποντάρει δίχως να λαμβάνει υπόψη του πιθανότητες) είπε «το περιμένω πως θα χάσω» όταν τα φύλλα που ήρθαν στο board δε τον βοήθησαν.

Σκέφτηκα πως η δήλωσή του αυτή ήταν ενδιαφέρουσα για αρκετούς λόγους. Καταρχήν, μου λέει πως αντιμετωπίζει την session του ως «polarized». Αν κερδίζει, εκλαμβάνει την κατάσταση ως μια «αναπάντεχη ευχαρίστηση» και είναι χαρούμενος. Αν χάνει το θεωρεί αναμενόμενο ούτως ή άλλως και απλά το αποδέχεται και επιστρέφει την επόμενη ημέρα. Ποια η γνώμη σου για μια τέτοια συμπεριφορά;

Gavin Griffin: “Εχει ενδιαφέρον να σκεφτόμαστε γιατί οι διάφοροι άνθρωποι ελκύονται από το πόκερ. Έχω παρελθόν στα αθλήματα και, όπως οι περισσότεροι, ήμουν κάκιστος στο πόκερ στις αρχές. Ανάγκασα τον εαυτό μου να βελτιωθεί γιατί είμαι ανταγωνιστικός και γενικά δε μου αρέσει να παίζω παιχνίδια στα οποία χάνω επί μονίμου βάσεως. Δεν έχω πρόβλημα να χάνω κάποιες φορές, αλλά όταν είναι προφανές πως ο αντίπαλός μου είναι καλύτερος είτε σταματάω να παίζω ή προσπαθώ να βελτιωθώ. Ποτέ δεν είχα σκοπό να γίνω επαγγελματίας παίκτης του πόκερ αλλά να που έγινα, 10 χρόνια αργότερα. Παραμένω σε πνευματική εγρήγορση σχεδόν πάντα ενώ χάρη στο πόκερ έχω να λύσω κάποιους ενδιαφέροντες, λογικούς γρίφους σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Ξέρω πως άλλοι παίκτες παίζουν απλά για να τζογάρουν. Απολαμβάνουν την έκκριση της αδρεναλίνης όσο παίζουν, όταν κερδίζουν ένα μεγάλο pot και συνεχώς αναζητούν αυτό το συναίσθημα που νιώθουν όταν κερδίζουν πολλά χρήματα. Οι περισσότεροι αγνοούν το γεγονός πως η ικανότητα παίζει ρόλο στο πόκερ – ή απλά αρνούνται να το πιστέψουν και προτιμούν να πιστεύουν πως απλά κάποιοι είναι πιο τυχεροί από τους άλλους. Θα συνεχίσουν να επιστρέφουν στα τραπέζια γιατί θυμούνται τις λίγες φορές που κέρδισαν πολλά χρήματα και όχι τις περισσότερες στις οποίες αποχώρησαν χαμένοι.

Κάποιοι παίζουν επειδή τους αρέσει να μπλοφάρουν. Ενθουσιάζονται όταν αναγκάζουν κάποιον να πάει πάσο με το καλύτερο φύλλο και σχεδόν πάντα δείχνουν τη μπλόφα τους. Προφανώς η μπλόφα αποτελεί μέρος του παιχνιδιού και κάθε κερδισμένος παίκτης μπλοφάρει κάποιες φορές – αλλιώς, δε θα ήταν κερδισμένος. Παρολαυτά, ένας τέτοιος παίκτης δεν ενδιαφέρεται για το αν μπλοφάρει με τρόπο ώστε η μπλόφα του να βγάζει νόημα ή για το πόσο διατηρούν μια ισορροπία μεταξύ των bluffs και των value hands. Νοιάζονται μόνο για το πώς θα σε κάνουν να πας πάσο με το καλύτερο hand και να σου δείξουν μετά πόσο τραγικό λάθος έκανες. Όσο χειρότερο, μάλιστα, είναι το hand τους τόσο καλύτερο γι” αυτούς.

Επίσης, άλλοι παίζουν επειδή τους αρέσει η κοινωνική πλευρά του παιχνιδιού. Τους αρέσει να κάθονται σε ένα τραπέζι με ανθρώπους τους οποίους βλέπουν τακτικά και να συζητήσουν για αθλήματα, για την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το πόσα χάνουν ή κερδίζουν αν και προφανώς προτιμούν να φεύγουν κερδισμένοι. Το πόκερ, όμως, περισσότερο τους αποσπά την προσοχή παρά τους ενδιαφέρει. Συνήθως καθυστερούν το ρυθμό του παιχνιδιού αλλά είναι ευχάριστοι στο τραπέζι.

Τον παίκτη τον οποίο  περιγράφεις ως «γκρινιάρης τζογαδόρος» τον αποκαλώ «επιβεβαιωτικό» (μια λέξη που επινόησα εγώ.). Βρίσκονται στο τραπέζι σου για να επιβεβαιώσουν την άσχημη τύχη τους. Θεωρούν πως είναι άτυχοι στη ζωή τους και επιστρέφουν στο παιχνίδι για να αυτοτιμωρηθούν. Πρόκειται για παίκτες που συχνά «δασκαλεύουν» τους άλλους παίκτες για το «άσχημο παιχνίδι τους» γιατί οι ίδιοι δεν θεωρούν πως κάνουν λάθη. Κάθε bad beat τους αποτελεί επιβεβαίωση της κακής τους τύχης και κάθε hand που κερδίζουν ή ακόμα και κάθε, παρ” ελπίδα, κερδοφόρα session ουσιαστικά καθυστερεί το αναπόφευκτο – δηλαδή την απώλεια χρημάτων την επόμενη φορά.

Σε όποια κατηγορία και αν ανήκει κάποιος παίκτης έχει συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους παίζει. Νομίζω πως τα έχω καταφέρει καλά στο να εντοπίσω τους λόγους για τους οποίους παίζω πόκερ. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή η συμπεριφορά των παικτών εκτός από το κατά πόσο με βοηθά στο να τους κερδίσω στο τραπέζι. Συχνά συμπάσχω, ως ένα βαθμό, μαζί τους λέγοντάς τους πράγματα όπως π.χ. «άσχημο φύλλο» ή «ξέρω πως νιώθεις» για να τους γνωστοποιήσω πως είμαι με το μέρος τους. Συχνά μπορείς να τους εκμεταλλευτείς μπλοφάροντας με οποιοδήποτε scare card, γιατί οι ίδιοι «γνώριζαν πως το bad beat ήταν θέμα χρόνου και πως δε θα μπορούσε να είχε συμβεί διαφορετικά.»

Η κατανόηση του γιατί κάποιος παίκτης συμπεριφέρεται με έναν δεδομένο τρόπο στο τραπέζι αλλά και το τι τον κάνει να επιστρέφει στο παιχνίδι αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο να βρείτε τρόπους για να τον κερδίσετε. Αν μπορείτε να μπείτε στη θέση του, όσο δυσάρεστο και αν είναι αυτό, θα διαπιστώσετε πως η κερδοφόρα στρατηγική για αυτόν δεν απέχει και πολύ μακριά!