Με άρθρο του στο περιοδικό CardPlayer, ο Ed Miller αναφέρθηκε στη σημασία που έχει η σύνταξη και η αυστηρή τήρηση ενός «πλάνου παιχνιδιού» στο τραπέζι του πόκερ.

Ειδικότερα, ο Miller αναφέρει πως πρέπει να εντοπίζουμε τις αδυναμίες των αντιπάλων μας στο τραπέζι και, βασιζόμενοι σε αυτές, να συντάσσουμε ένα «σχέδιο δράσης» το οποίο και θα πρέπει να ακολουθήσουμε ευλαβικά μέχρι τέλους, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τους άλλους παίκτες. Ας δούμε πώς αναλύει τον τρόπο σκέψης του ο Miller :

«Οι περισσότεροι παίκτες δεν έχουν σχέδιο όταν παίζουν πόκερ. Σκέφτονται μόνο το κάθε hand τους μεμονωμένα. «Α, θα κάνω limp. Ίσως και να με βολέψει το flop. Α, θα μπλοφάρω, γιατί μόνο έτσι μπορώ να κερδίσω».

Προσωπικά, δεν παίζω έτσι. Πριν βάλω την πρώτη μου μάρκα στο pot, έχω ήδη συντάξει ένα σχέδιο για το πώς να κερδίσω κάθε έναν από τους αντιπάλους μου. Μπορεί να μοιάζει κουραστικό αλλά δεν είναι. Απλά απαιτείται λίγη παρατηρητικότητα σε συνδυασμό με λογική συνέπεια.

Τα σχέδιά μου πάντα βασίζονται στα λάθη που κάνουν οι αντίπαλοί μου. Παρατηρώ και κατόπιν μαντεύω τα λάθη που πιθανόν να κάνει ο κάθε παίκτης. Αν δω κάποιον να παίζει tight preflop, για παράδειγμα, υποθέτω πως κάποια folds του postflop θα είναι λανθασμένα. Αντίθετα, αν δω κάποιον να παίζει πολύ loose preflop, υποθέτω πως θα κάνει, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, πολύ άσχημα calls στο river.

Ας σχεδιάσουμε ένα hand απέναντι σε κάποιον πολύ loose παίκτη ο οποίος ενδέχεται να κάνει λάθος calls. Όλοι γνωρίζουμε τέτοιους παίκτες. Κάνουν limp ή raise preflop με 60%-100% των hands τους. Μετά το flop παίζουν σχεδόν στην τύχη. Αλλού ποντάρουν, αλλού κάνουν call, κάπου κάπου κάνουν raise. Είναι δύσκολο να «διαβάσεις» τέτοιους παίκτες αφού συχνά ακόμα και οι ίδιοι δε μπορούν να «διαβάσουν» το hand τους.

Το μεγαλύτερο λάθος στο οποίο είναι επιρρεπείς τέτοιοι παίκτες είναι το μεγάλο, δίχως ελπίδα call στο river. Σίγουρα, και τα limp με J-5 και 6-4 είναι λάθη – τα οποία, όμως, τους κοστίζουν το πολύ $5.

Στο river, όμως, υπό κατάλληλες προϋποθέσεις μπορείτε να τους κάνετε να προβούν σε λάθη αξίας $300, $500 ή $1.000. Aυτό είναι το σχέδιό μου. Ιδού οι γενικές μεταβολές της «στάνταρ» στρατηγικής μου, τις οποίες εισάγω προκειμένου να πραγματοποιήσω το σχέδιό μου :

Ελαφρώς πιο tight raise preflop. Απέναντι στους περισσότερους παίκτες κάνω raise preflop με σχεδόν οποιοδήποτε hand σκοπεύω να παίξω, μεταξύ των οποίων και hands όπως πχ 7-9 suited. Η στρατηγική αυτή αυξάνει τα effective stakes του παιχνιδιού, βοηθώντας με να οδηγήσω τους παίκτες σε λάθος folds. Απέναντι σε loose παίκτη όμως δεν επιδιώκω τέτοια λάθη. Προσπαθώ να τον αναγκάσω να κάνει λανθασμένα calls. Για να τα καταφέρω, πρέπει να έχω καλά hands. Έτσι προσπαθώ να αποφεύγω τα raise/reraise με light hands preflop. Κάνω raise μόνο με καλά hands.

Λιγότερες μπλόφες postflop. Και πάλι, απέναντι στους περισσότερους παίκτες βασίζομαι στο να κλέβω pots. Η τακτική αυτή όμως, ειδικά στις πρώτες streets, αποτρέπει τους αντιπάλους μου από το να κάνουν λανθασμένα calls στο τέλος. Ούτως ή άλλως, είναι δύσκολο να κλέψεις ένα pot από έναν τέτοιο παίκτη. Αντίθετα, θέλω να φέρω τον αντίπαλό μου στο river με όσα περισσότερα hands του μπορώ, ώστε να μεγιστοποιήσω την πιθανότητα να κάνει κάποιο λάθος call.

Mεγαλύτερα πονταρίσματα για value, ειδικά στο τέλος. Προσπαθώ να κάνω τους αντιπάλους μου να κάνουν μεγάλα, λανθασμένα calls κάτι το οποίο θα καταφέρω μόνο αν ποντάρω δυνατά. Ενδεχομένως να πρέπει να παίξω με μικρά πονταρίσματα με άλλους αντιπάλους – αλλά όχι με τους συγκεκριμένους. Εδώ θέλω τα μεγάλα πονταρίσματα.

Η στρατηγική συνοψίζεται στα εξής : διατηρείτε το pot μικρό πριν να έχετε κάποιο hand. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε πολλά pots δίχως hand. Εφόσον κερδίζετε το top pair, ποντάρετε δυνατά.

Ιδού ένα παράδειγμα του πώς θα μπορούσα να παίξω ένα hand απέναντι σε έναν τέτοιο παίκτη.

Βρισκόμαστε σε ένα τραπέζι $2-$5 με stacks των $500. Οι περισσότεροι παίκτες είναι σχετικά tight και regulars, αλλά υπάρχουν δύο loose παίκτες επιρρεπείς σε λανθασμένα calls.

Oι δύο αυτοί παίκτες κάνουν limp. Ένας από τους tight παίκτες κάνει επίσης limp. Κρατάω 8-9 suited στο button. Κάνω limp, βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιό μου. Στις περισσότερες περιπτώσεις κάνω raise εδώ, αλλά με τους δύο loose callers στο pot περιμένω το μεγάλο, λανθασμένο call στο river. Το preflop raise αυξάνει το pot καθιστώντας σωστά όλα τα calls postflop. Έτσι, κάνω limp.

To small blind κάνει call, το big blind κάνει check και έξι παίκτες βλέπουμε, με το pot στα $30, το flop να έρχεται K-8-6 με δύο φύλλα το δικού μου suit. Έχω middle pair με flush draw. Όλοι κάνουν check, μέχρι τη σειρά μου.

Ποντάρω $25 για value, όχι για μπλόφα. Υπάρχει καλή πιθανότητα να είμαι το φαβορί στο hand, εφόσον δεχθώ call. Tα blinds πάνε πάσο αλλά ο πρώτος loose παίκτης απαντά με raise στα $65. Όλοι πάνε πάσο, μέχρι τη σειρά μου.

Κάποιοι, βλέποντας το ζευγάρι τους και το flush draw τους, θα προχωρούσαν σε μεγάλο reraise. Σίγουρα δεν πρόκειται να παίξω έτσι απέναντι σε έναν τέτοιο παίκτη. Όταν ο αντίπαλος αυτός κάνει check-raise ένα μικρό ποσό, κατά πάσα πιθανότητα κρατά ρήγα με ένα οποιοδήποτε kicker. Φυσικά θα μπορούσε να έχει set, two pair ή και κάποιο draw.

Κατά πάσα πιθανότητα κερδίζει τα οκτάρια μου. Αν έκανα re-raise θα μπλόφαρα. Η μπλόφα όμως δε περιλαμβάνεται στο σχέδιό μου. Θέλω να φέρω τα hands μέχρι το river. Αν παίξω τώρα ρέστα, μάλλον θα βρεθώ σε ένα coinflip απέναντι σε ρήγα, δίχως να έχω κερδίσει κάτι. Αντίθετα, θέλω να αφήσω το hand να προχωρήσει και να δω αν μπορώ να παγιδεύσω τον αντίπαλό μου στο river.

Κάνω call. Στο pot υπάρχουν $160 και έχουμε $430 στα stacks μας. Το turn είναι ένα offsuit 2-άρι, με το board να είναι Κ-8-6-2. Ο αντίπαλός μου κάνει check. Ο πειρασμός να ποντάρω είναι μεγάλος αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι. Ο αντίπαλός μου μάλλον έχει ρήγα με τον οποίο δεν είναι και τόσο σίγουρος για το πώς να παίξει. Δεν κερδίζω τον ρήγα και το σχέδιό μου είναι να πάρω value στο river, όχι να μπλοφάρω.

Κάνω check. Το river είναι ένα offsuit 9-άρι που μου δίνει 2-pair. Το board είναι Κ-8-6-2-9  και ο αντίπαλός μου ποντάρει $90 σε pot $160.

Παίζω ρέστα. Αυτή είναι η στιγμή που περίμενα. Έχω βάλει τον αντίπαλό μου σε top pair το οποίο κερδίζω. Ο ίδιος τείνει να κάνει μεγάλα λανθασμένα calls – έτσι, του «ζητάω» να κάνει το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί. Κάνοντας call τα $90 το pot φτάνει στα $340 – ακριβώς το ποσό που κάνω raise όταν παίζω ρέστα.

Το re-raise είναι μεγάλο για το παιχνίδι – αλλά εκεί βρίσκεται η αδυναμία του αντιπάλου μου. Δεν είναι σίγουρο, βέβαια – θα μπορούσε να κρατά Κ-9, Κ-8 ή 6-άρια! Κατά πάσα πιθανότητα όμως έχει απλά ένα ρήγα και (αν τον έχω κρίνει σωστά) θα κάνει, τελικά, call.

Αυτό είναι το «κόλπο» στο NL Hold’em. Παρατηρείστε, αρχικά, τον αντίπαλό σας και συντάξτε ένα σχέδιο εκμετάλλευσης της αδυναμίας του. Κατόπιν, τηρείστε το σχέδιό σας. Κάποιες φορές θα αισθανθείτε τον πειρασμό να παρεκκλίνετε της πορείας σας – αλλά μην υποκύπτετε. Εμπιστευτείτε το σχέδιό σας και κυνηγήστε το μέχρι τέλους.»