Κουβεντιάζοντας με το Γιώργο Θεοφανόπουλο στην Ελληνική Γωνιά – B Μέρος

Γιάννης ΠερτσινίδηςΕλληνική ΓωνιάLeave a Comment

Γιώργος Θεοφανόπουλος - vladanΣυνέχεια από το Α Μέρος

-Κάνε μια διήγηση για την πορεία σου στο πόκερ. Πόσα χρόνια παίζεις, ποιες τακτικές ακολούθησες στην αρχή, αν έχανες στα πρώτα σου βήματα, αν προτιμάς τα cash ή τα τουρνουά, γενικά μια αναδρομή.

«Το Texas Hold’em και το online πόκερ το ξεκίνησα πριν από 4-4μιση χρόνια. Είχα την τύχη από την αρχή να κερδίζω, γιατί περί τύχης πρόκειται έτσι όπως έπαιζα.. Βασικά είχα πολύ μεγάλο δάσκαλο. Είναι μικρότερος μου το παιδί, αλλά πάρα πολύ έξυπνος. Είναι απίστευτος εγκέφαλος, το πόσο καλά παίζει, το πώς σκέφτεται, το πόσο γρήγορα αναλύει πράγματα και καταστάσεις, είναι απίστευτο… Τον είχα από πάνω μου στην αρχή και μου έλεγε ακριβώς τι να κάνω. Μεγάλη βοήθεια αυτό, γιατί  έπαιζα fixed limit και για να το μάθεις και να πας καλά χρειάζεται απόλυτη πειθαρχία.

Να ‘ναι καλά ο Αντρέας ( το όνομα του «δασκάλου»). Έμαθα έτσι κάποια πράγματα γύρω από το 0,50/1 ή 1/2 FL και από την αρχή κέρδιζα. Έφτασα δηλαδή στον πρώτο ενάμιση μήνα να έχω 1500$ κέρδος. Μετά από 5-6 μήνες άρχισα να ανεβαίνω stakes, έφτασα μέχρι το 3/6 FL κι εκεί άρχισα να έχω πρόβλημα. Κατέβηκα ξανά στο 2/4 που κέρδιζα αλλά παράλληλα άρχισα να παίζω και σε τουρνουά. No Limit cash games παίζω μόνο τον τελευταίο ένα-ενάμιση χρόνο.

Όταν ξεκίνησα το No Limit, είχα ένα τετράδιο στην αρχή και σημείωνα όλα τα αποτελέσματά μου αναλυτικά. Κάθισα σε τάδε τραπέζι, με τόσα, έφυγα με τόσα. ΄Όταν άρχισα το No Limit είχα μια τακτική για αρκετό καιρό: να κάθομαι με το 60% του buy in στα cash games NL, και αν το διπλασίαζα ή το έχανα, έφευγα και άλλαζα τραπέζι. Στο τέλος της ημέρας μετρούσα πόσα διπλασίασα και πόσα έχασα.

Με μονάδα μέτρησης το 60% του buy in, έβλεπα στο τέλος πόσα χρήματα κέρδιζα. Αυτή ήταν η τακτική μου στο ΝL 0,50/1. Όχι απαραίτητα σωστή, αφού αλλάζοντας συχνά τραπέζια, χάνεις ευκαιρίες να εκμεταλλευτείς κάποιους αδύναμους παίκτες. Ήταν όμως μια πολύ καλή προπόνηση και η αλλαγή τραπεζιών με βοηθούσε να μην εκνευρίζομαι με συγκεκριμένους αντιπάλους, αποφεύγοντας έτσι κάποια πιθανά τιλτ.

Τώρα πια μπαίνω με full stack σε 1/2, 2/4 (ΝL200, NL400) και παίζω κανονικά. Δεν πρόκειται για πολύ μεγάλα stakes, αλλά αυτό είναι το επίπεδο που αισθάνομαι άνετα και δεν θεωρώ τον εαυτό μου έτοιμο για μεγαλυτέρα stakes. Το θέμα είναι η διάρκεια του παιχνιδιού μου. Έχω το κακό να τιλτάρω όπως λέμε, εύκολα. Συνήθως στα 45’ με 1ώρα αρχίζω να κουράζομαι και πρέπει να κάνω διάλειμμα. Αν έχω κερδίσει πολλά, έχω υπερδιπλασιάσει ας πούμε το buy in, σηκώνομαι και φεύγω.

Αν νιώθω ότι μπορώ να παίξω λίγο ακόμη, συνεχίζω. Αν όμως έχω «φάει» 1-2 suck out, 1-2 bad beat θα φύγω, γιατί συνήθως θα χάσω και δεύτερο buy in. Και είναι άσχημο να παίζεις καλά σε NL, κάποια στιγμή να τύχει ένα suck out, και καπάκι να χάσεις και δεύτερο buy in από τραγικό λάθος, λόγω τιλτ.

Όπως λέει και ένας πολύ καλός παίκτης στα cash που γνωρίζω, το τιλτ είναι ο καρκίνος του παίκτη. Έψαχνε τρόπους να το αντιμετωπίσει και μια λύση που πρότεινε ήταν να παίζουμε όλοι μαζί και να είναι εναλλάξ κάποιος από πάνω, ως supervisor, ας πούμε και να σε «κρατάει». Γιατί όταν είσαι μόνος σου φτάνεις στο τιλτ πιο εύκολα. Ενώ όταν έχεις παρέα, κάπως θα σε κρατήσουν οι άλλοι. Όταν έχεις κάποιον να σε κοιτάει, είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις το tilt. Το δύσκολο σε αυτή τη λύση είναι να βρεθούν οι ώρες για να μπορείς να παίζεις πόκερ και με άλλους, γιατί όλοι έχουμε και άλλες ασχολίες…»

-Μόνο cash παίζεις;

 Γιώργος Θεοφανόπουλος«Το παιχνίδι μου το καλό, αυτό που βγάζω τα λεφτά είναι το cash, αλλά τους τελευταίους 8-10 μήνες μέσα από το Poker.gr «κόλλησα» λίγο με τα τουρνουά. Κόλλησα κι εγώ το σαράκι της «νίκης» σε τουρνουά. Τους τελευταίους μήνες λοιπόν, κοντά χρόνο, έπαιζα μόνο τουρνουά. Ξεκίνησα από τουρνουά $20 και $30, μετά ανέβηκα στα 50άρια και στα 100άρια και τώρα πια παίζω κυρίως 100άρια. Τα κέρδη μου έφτασαν, μαζί με τα Ελληνικά τουρνουά, περίπου στα $18.000, αλλά τώρα είμαι σε περίοδο που προσπαθώ να  ξαναγυρίσω στα cash.

Πιστεύω ότι μπορώ να κερδίσω πιο πολλά εκεί, η σχέση κέρδη ανά ώρα είναι μεγαλύτερη στα cash, τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Τα τουρνουά με τσαντίζουν και λίγο, το να παίζεις 5 ώρες και να φεύγεις από suck out είναι πολύ εκνευριστικό. Άλλα μου φαίνεται ότι έχω «εθιστεί» σε αυτά… δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Μου το λένε κι άλλοι, «αφού είσαι τουρνουαδάκιας» (γέλια) »

-Βιβλία διαβάζεις;

«Τώρα τελευταία όχι πάρα πολλά. Έχει και στο ίντερνετ πολύ «πράγμα». Μου αρέσουν πιο πολύ τα βιβλία που δεν είναι ακριβώς «Πόκερ, τι θα κάνω σε αυτή την κατάσταση», για παράδειγμα τα βιβλία του Sklansky. Έχω διαβάσει δύο βιβλία του για το Texas Hold’ em, ένα για τουρνουά και ένα για cash. Χρήσιμα ήταν, δεν αμφιβάλλω. Το τελευταίο που διάβασα και με ενθουσίασε πάντως ήταν το «Αce on the river» του Greenstein. Θεωρώ τον Greenstein κορυφή, κυρίως για την αντιμετώπιση του γύρω από το πόκερ. Και αυτό το βιβλίο το συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα.

Ίσως δεν θα μάθεις πόκερ από το “Ace on the river”, θα μάθεις όμως πώς να αντιμετωπίζεις το πόκερ! Πολύ ωραία πράγματα! Το είχα διαβάσει στο Vegas (μου το υπέγραψε μάλιστα ο Greenstein και τον ρώτησα διάφορα γι αυτό) και στις διακοπές μου μετά το ξαναδιάβασα! Για τα δεδομένα του χώρου, είναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Για τα βασικά πάντως, προτείνω τον Harrington. »

-Γιατί παίζεις πόκερ; Μόνο για τα χρήματα ή το διασκεδάζεις επιπλέον;

«Όταν κερδίζω το διασκεδάζω (γέλια). Κανένας δε διασκεδάζει όταν χάνει από το πόκερ.  Με την συνύπαρξη τουρνουά και cash games, δημιουργείται το εξής δεδομένο: όταν παίζεις τουρνουά υπάρχει η νίκη. Ο κόσμος θέλει να παίζει τουρνουά γιατί όταν κερδίζει νιώθει ότι… «τους νίκησα», κέρδισα το παιχνίδι, τελείωσε! Υπάρχει μια αρχή δηλαδή και ένα τέλος. Στο Cash δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει καθαρός νικητής, ούτε αρχή ούτε τέλος. Στα cash πρέπει να παίζεις σταθερά καλά για να κερδίζεις.

Παρασύρθηκα κι εγώ από τη γοητεία του τουρνουά, να κερδίσω, να βγω πρώτος, να αναδειχθώ κλπ, αλλά ξέρω ότι τα λεφτά δεν είναι εκεί. Τα λεφτά είναι στα cash. Αν θέλεις να παίζεις πόκερ και να κερδίζεις, πρέπει να έχεις την πειθαρχία να παίζεις cash. Ελάχιστοι επαγγελματίες υπάρχουν που «δουλεύουν»  αποκλειστικά σε τουρνουά, και αν σου φέρω σαν παράδειγμα τον Phil Hellmuth… θα καταλάβεις ποιοι είναι.

Τα τουρνουά έχουν τη μεγαλύτερη στιγμιαία απόλαυση όταν τα κερδίζεις, όμως παίζοντας cash, αν περάσει ένας μήνας και δεις ότι έχεις βγάλει 5 χιλιάρικα, έχεις την απόλαυση ότι αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως καλό παίκτη, με διάρκεια. Ενώ στο τουρνουά έχεις μέσα σου την αμφιβολία του «ήμουν και τυχερός», «αν δεν είχα κερδίσει σε εκείνο το σημείο με τα 7άρια μου τους άσσους του άλλου, ίσως δεν θα ήμουν ο νικητής». Στο cash παιχνίδι μένεις πιο ικανοποιημένος από τον εαυτό σου γιατί τον κρίνεις σε διάρκεια.

Πχ., όλοι ξέρουν ότι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο WSOP δεν είναι ο καλύτερος παίκτης πόκερ του κόσμου. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής όμως στον στίβο, είναι ο καλύτερος άλτης πχ, στο μήκος. Αν γίνει κι άλλο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου έναν μήνα μετά, είναι πολύ πιθανό ο συγκεκριμένος αθλητής να νικήσει πάλι. Στο WSOP είναι σχεδόν αδύνατο αυτό…»

Δείτε μερικές φωτογραφίες από το πλούσιο προσωπικό άλμπουμ του Γιώργου:

{gallery}elliniki-gonia/vladan{/gallery}

-Για το πόκερ στην Ελλάδα ποιά η γνώμη σου; Για το επίπεδο των Ελλήνων παικτών τι έχεις να πεις;

«Δεν έχω γνωρίσει πολλούς Έλληνες παίκτες. Το πόκερ στην Ελλάδα είναι ακόμα στο ξεκίνημα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω παίκτες, γιατί δεν έχω παίξει live με Έλληνες, μόνο online. Εκεί έχω δει ότι μερικοί παίκτες είναι καλοί, αλλά δε μπορώ να πω ότι είναι οι καλύτεροι, γιατί δεν έχω γνωρίσει πολλούς άλλους που παίζουν πόκερ. Το πόκερ δεν είναι μόνο τα τουρνουά και από cash ξέρω πολύ λίγους που είναι καλοί. Αλλά αυτοί δεν εμφανίζονται δημοσίως, είναι επαγγελματίες παίκτες, που κάθονται σπίτι τους και παίζουν πόκερ με πρόγραμμα, αφού είναι το βασικό τους έσοδο.

Τώρα, αυτός που παίζει καλά στα τουρνουά δεν αποδεικνύει απαραίτητα ότι είναι ο καλύτερος και σ’ αυτό συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου. Κάποιοι που κερδίζουν σταθερά στα τουρνουά δεν μπορεί να είναι κακοί παίκτες, καλοί θα είναι. Ο καλός παίκτης όμως για μένα είναι αυτός που κερδίζει στα cash.»

-Από επαγγελματίες  του εξωτερικού;

«Εκεί έχω αρκετούς να σου πω! Ο Greenstein που όταν του μίλησα κιόλας κατάλαβα ότι είναι ένας άνθρωπος «φτιαγμένος για πόκερ». Έγινε και ένα μικρό τουρνουά εκεί και έπαιξα μαζί του. Παρ’όλο που το τουρνουά ήταν για τον χαβαλέ εντελώς, έπαιξε με πολύ ωραίο τρόπο και έκανε μάλιστα και ένα πολύ καλό πάσο: σε μια παρτίδα που στο τραπέζι είχαν ανοίξει 3 ρηγάδες, άσσος και 10άρι, ο Greenstein πήγε πάσο δείχνοντας έναν άσσο και λέγοντας «δεν έχω τον 4ο ρήγα και άρα πρέπει να πάω πάσο».

Ο αντίπαλός του, ένας δημοσιογράφος, έδειξε τον 4ο ρήγα στο χέρι του πριν μαζέψει τις λίγες μάρκες που είχε κερδίσει με το καρέ του… Είναι ένας άνθρωπος ήσυχος, μικροκαμωμένος, μιλάει ήρεμα, με χαμηλό τόνο… Φτιαγμένος για πόκερ!

Του ανοίγω το βιβλίο του και τον ρωτάω: «Εδώ λέτε ότι όταν παίζετε απέναντι σε έναν επιθετικό παίκτη, ενώ οι περισσότεροι συστήνουν να «σφίξεις» το παιχνίδι σου και να τον περιμένεις, εσείς λέτε να γίνεις πιο επιθετικός! Γιατί το λέτε αυτό;».

Και άρχισε να μου λέει ότι πράγματι πρέπει να γίνεις πιο επιθετικός, για να του σπάσεις τη φόρα. Θα πρέπει να τον απομονώσεις αυτόν τον παίκτη, να μην μπαίνουν άλλοι στα ποτ και να παίζεις όταν εσύ θεωρείς ότι έχεις καλύτερο φύλλο από αυτόν. Όταν αυτός λοιπόν παίζει συνέχεια, πολλά φύλλα και επιθετικά, θα παίζει έτσι και φύλλα «κάτω του μέσου όρου».

Όταν εσύ διαλέγεις να παίξεις φύλλα απλά «άνω του μέσου όρου» έχεις στατιστικά περισσότερες πιθανότητες να τον κερδίσεις. Και είναι πολύ σημαντικό να κάθεσαι μετά από αυτόν, να έχεις τη θέση απέναντι του δηλαδή, και να τον βαράς συνέχεια με re-raise. Raise αυτός; Τριπλό re-raise εσύ μου λέει. Για να φοβάται αυτός εσένα, όχι εσύ αυτόν. Διαφορετικά, στα τουρνουά και στα cash, οι επιθετικοί σε λιώνουνε.

Μ’ αρέσει πολύ και ο Negreanu για τον τρόπο που παίζει, τα reads του είναι απίστευτα. Έχει μια ικανότητα παραπάνω από τους άλλους σε παιχνίδι, έχει αναγάγει το read σε επιστήμη. Σε μαθηματικό παιχνίδι και αντιμετώπιση του πόκερ γενικά, θεωρώ τον Greenstein κορυφή.

Πολλοί είναι καλοί παίκτες. Gus Hansen, ένας πραγματικός maniac. Phil Ivey, πάρα πολύ καλός σε όλους τους τομείς. Είναι πολλοί, αν αρχίσω δεν θα σταματάω. Τον Phil Helmuth πάντως, δεν θα τον έβαζα ανάμεσα στους κορυφαίους. Όχι κακός παίκτης, αλλά η γνώμη μου είναι ότι δεν αξίζει να θεωρείται ανάμεσα στους καλύτερους του χώρου.»

-Μια και μιλάμε για ικανότητες, για να γίνει κάποιος καλός παίκτης τι πρέπει να έχει; Δηλαδή λέμε «αυτός έχει ταλέντο». Τι είναι αυτό το ταλέντο; Είναι υπομονή, είναι μαθηματικό μυαλό, είναι διαίσθηση, τι είναι;

Ο Γιώργος Θεοφανόπουλος«Το ταλέντο ξεκινάει με το να μάθει κάποιος τα βασικά, την σωστή στρατηγική. Δεν μπορώ να ακούω να μου λένε «όταν βλέπω flush draw ποντάρω και το σπίτι μου». Ακόμα και το μεγαλύτερο ταλέντο, πρέπει να ξεκινήσει από τα βασικά. Από ‘κει και πέρα, βλέπω κατά καιρούς παίκτες όπως ο Negreanu, η Annete Oberstad, ο  Gus Hansen, και μένω με την εντύπωση ότι αυτοί οι παίκτες, δεν ξέρω, έχουν κάτι σαν 6η αίσθηση.

Ίσως αισθάνονται κάτι, ειδικά στα live παιχνίδια, ίσως έχουν μια παραπάνω αίσθηση του παιχνιδιού που δεν μπορεί να τη συλλάβει ο μέσος παίκτης. Γιατί βλέπεις ώρες ώρες να κάνουν κάποια πράγματα που είναι απίστευτα! Ίσως αυτό να είναι το «ταλέντο» στο πόκερ.

Και ο Gus Hansen αν τον δεις στις αναλύσεις του, είναι απόλυτα μαθηματικός. Είναι πολύ σωστός, ήταν επαγγελματίας παίκτης στο τάβλι, και εκεί υπάρχει optimal play. Υπάρχει τρόπος να παίξεις τέλεια στο τάβλι. Και στο πόκερ με μαθηματικό τρόπο παίζει! Κάποια πράγματα όμως που κάνει είναι σωστά μεν, πέραν όμως της λογικής. Ε, γι αυτό λοιπόν λέω, ότι κάποιοι παίκτες έχουν μία αίσθηση παραπάνω. Δε μιλάω για υπερφυσικά πράγματα, εννοώ μία αίσθηση για το πόκερ μεγαλύτερη από αυτή του μέσου παίκτη.»

-Γιατί επέλεξες το vladan για nickname;

«Έτυχε. Tην πρώτη φορά που γράφτηκα σε κάποιο πόκερ site, ψάχνοντας για όνομα, άρχισα να σκέφτομαι τα Γιουγκοσλαβικά ονόματα. ήθελα να βάλω Drazen στην αρχή, λόγω Petrovic. Αλλά νομίζω το είχε άλλος παίκτης κι έτσι πήρα το vladan.»

Κάτι άλλο που θέλεις να πεις;

«Να πω για το, κατά την γνώμη κάποιων, μεγαλύτερο bad beat της online ιστορίας. Το διάβασα σε ένα διεθνές φόρουμ.
Ήταν σε site με Bad Beat jackpot το οποίο είχε φτάσει αρκετές 10άδες χιλιάδες δολάρια. Έχει ο ένας 8άρια και ο άλλος έχει 6-7 κούπες. Οι όροι του Jackpot ήταν να χάσεις με καρέ του 8 και άνω, και να χάσεις από συνδυασμό που χρησιμοποιεί ο άλλος και τα 2 φύλλα από το χέρι του. Και εσύ και ο άλλος να χρησιμοποιήσετε και τα 2 φύλλα από το χέρι.

Έχει ανοίξει κάτω 8-9-10 όλα κούπες και 8 καρό. Ο ένας έχει το καρέ του 8 και ο άλλος το φλος στο 10. Και παίζουν τα ρέστα τους. Ανοίγουν τα φύλλα, το καρέ του 8 χαίρεται γιατί θα πάρει το bad beat jackpot, κι όμως… Ανοίγει βαλές κούπα στο river το φλος πάει πιο πάνω και ο αντίπαλος χρησιμοποιεί μόνο ένα φύλλο από το χέρι, μόνο το 7άρι! Αυτό είναι σίγουρα από τα μεγαλύτερα bad beat της online ιστορίας, κυρίως λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών γύρω από την παρτίδα.

Από τα μεγάλα bad beats σε live παιχνίδι, αυτό που μου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση, επίσης λόγω κάποιων ιδιαίτερων συνθηκών, είναι το εξής: Σε cash game, παίζει ο Alex Krux ρέστα με ρηγάδες, κάνει call ο T.J.Cloutier με 10άρια και οι άλλοι πάνε πάσο. Ο dealer δεν καταλαβαίνει ότι έχει γίνει call και μαζεύει τα φύλλα των υπολοίπων παικτών που έχουν πάει πάσο και αρχίζει να ανακατεύει για την επόμενη παρτίδα.

Οι δύο παίκτες που είχαν μπει, είχαν κρατήσει τα φύλλα τους. Όλοι στο τραπέζι είπαν στον dealer ότι έχει γίνει call! Γίνονται οι συζητήσεις και επειδή τα χρήματα που είχαν πονταριστεί ήταν πολλά, συμφωνούν να μοιράσουν τα φύλλα όπως είναι. Τα ανοίγουν και σκάει Κ-10-x-x-10. Καρέ του 10 ο Cloutier, φουλ του ρήγα με 10άρια ο Krux. Σε έναν από αυτούς που είχε πάει πάσο, του έκανε μασάζ μια μασέζ εκείνη τη στιγμή. Και μόλις είδε το καρέ του 10, φώναξε: «Αυτός είχε πάει πάσο ένα ζεύγος 10αρια πριν!» Και ο παίκτης το επιβεβαίωσε!

Δηλαδή ο Krux είχε ρηγάδες, 2 παίκτες είχαν δεκάρια, ο ένας κάνει call, ο άλλος πάσο. Κάνει λάθος ο dealer, ξαναβάζει τα δύο 10άρια στην τράπουλα, ανακατεύει και τα ξαναβγάζει στο τραπέζι! Απίστευτο, έτσι;

Όταν λοιπόν σκεφτεί κάποιος να παραπονεθεί για κάποιο bad beat που του έτυχε, ας θυμηθεί τις συγκεκριμένες, πολύ ακραίες ιστορίες, όπου η ατυχία ξεπερνάει τα όρια του τραπεζιού και περνάει σε θέματα γύρω απ’ αυτό.»

Ευχαριστούμε τον vladan, για την πολύ όμορφη συζήτηση. Του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία και στα τηλεοπτικά-δημοσιογραφικά, αλλά και στα τραπέζια του πόκερ, on και offline!

{mos_fb_discuss:13}