Στη σημασία της θέσης αλλά και στην αξία του limp preflop στο PL Omaha αναφέρεται ο Jeff Kimber, με πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό Bluff Europe.

Ειδικότερα, ο Kimber καταδεικνύει τις περιπτώσεις στις οποίες προτιμάται το limp preflop ενώ επισημαίνει και τις συνθήκες υπό τις οποίες πρέπει να απαντάμε με παθητικό ή επιθετικό παιχνίδι στους υπόλοιπους limpers του τραπεζιού.

«Θυμάμαι πως, από τα πρώτα μου χρόνια στο πόκερ, έμαθα για τη μεγάλη σημασία που έχει η position (θέση) μου στο τραπέζι. Σκεφτόμουν «Ναι, είναι καλό να “μιλάς” τελευταίος, αλλά δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Αν “μιλάω” πρώτος, θα κάνω check-raise!»

13 χρόνια αργότερα, θεωρώ πως πλέον χρησιμοποιώ τη θέση μου κάθε φορά που κάθομαι για να παίξω πόκερ, πηγαίνοντας συχνά πάσο εκτός θέσης και παίζοντας με μεγαλύτερο range φύλλων όταν είμαι σε late position. Χρειάστηκε κάποιος χρόνος, όμως για να κατανοήσω πλήρως τη σημασία της.

Σκεφτείτε το. Πόσο συχνά φτάνετε στο showdown και χρειάζετε να δείξετε τα φύλλα σας για να κερδίσετε το pot; Σε ένα NL Hold’em τουρνουά όχι και τόσο συχνά – κάτι αρκετά καλό, αφού είναι δύσκολο να κάνεις straight, flush ή κάποιο άλλο καλό hand.

Όσο εξέταζα το παιχνίδι μου στο PL Omaha, κατάλαβα πως η χρήση της position προς όφελός μου αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερές μου βελτιώσεις. Στο πιο βασικό επίπεδο παιχνιδιού περιόρισα το range μου από early position, πηγαίνοντας πάσο με οτιδήποτε εκτός από τα premium hands. Αντίθετα, στο button και εφόσον δεν υπήρχε raise νωρίτερα διεύρυνα το range μου πολύ, πηγαίνοντας πάσο μόλις με το χειρότερο 20% των starting hands.

Το να παίζουμε με τόσο μεγάλο range από το button μπορεί να «μεταμφιέσει» εξαιρετικά τα hands μας. Αν και με τον τρόπο αυτό ενδεχομένως να οδηγηθούμε σε… άσχημες καταστάσεις, όντας στο button μπορούμε να ελέγξουμε τη δράση και το μέγεθος του pot αλλά και να κερδίσουμε pots όταν, σε επικίνδυνα boards, όλοι οι προηγούμενοι έχουν κάνει check – κυρίως στο flop αλλά και στο turn και το river, όσο αλλάζει το board. Οι αντίπαλοί μας, χρησιμοποιώντας ειδικό tracking software, θα δουν το μέσο VPIP μας ενώ, στην πραγματικότητα, η διαφορά μεταξύ του range των starting hands μας από early position και αυτού σε late position θα είναι τεράστια.

Αν κάνω raise UTG, ένας αντίπαλος μπορεί να δεί το VPIP μου ίσο με 30 και να συμπεράνει πως το range μου είναι αρκετά μεγάλο, αφού παίζω σχεδόν το 1/3 των hands. Στην πραγματικότητα, το VPIP μου αυξάνει όταν παίζω από το button ενώ το range μου UTG είναι εξαιρετικά μικρό. Παρολαυτά, όσοι δεν είναι συγκεντρωμένοι ή δεν κοιτούν τα στατιστικά μου με βάση τη θέση μου θα πάρουν λανθασμένες αποφάσεις. Παίζοντας με μεγάλο range από το button και διεκδικώντας pots όταν παρουσιάζονται ευκαιρίες μας βοηθά να σχηματίσουμε μια «loose» παικτική εικόνα, χάρη στην οποία θα «πληρωθούμε» όταν έχουμε πολύ καλά φύλλα.

Σε έναν ιδανικό κόσμο θα είχαμε position σε κάθε hand! Προφανώς όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο πόκερ. Το limp εμφανίζεται πολύ συχνά στο PLO – συχνότερα από τις άλλες μορφές του πόκερ. Πολλοί παίκτες οι οποίοι προέρχονται από το NL HE θα εκλάβουν το limp ως «πρόσκληση» για να κάνουν raise, επιδιώκοντας να απομονώσουν τον limper και να παίξουν μαζί του έχοντας position. Στο PLO, όμως, το limp-fold είναι σχεδόν ανήκουστο σε αντίθεση με το «στεγνό» call του αρχικού limper.

Οι απόπειρες απομόνωσης του limper στο PLO μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα δαπανηρές. Συχνά θα βλέπετε flops με πολλούς αντιπάλους και, συνεχίζοντας να είστε επιθετικοί στο flop δεχόμενοι call, θα έρθετε αντιμέτωποι με ιδιαίτερα «ακριβές» αποφάσεις : θα πρέπει να συνεχίσετε να «φουσκώνετε» ένα ήδη μεγάλο pot δίχως να έχετε κάποιο καλό hand ή θα πρέπει να εγκαταλείψετε το pot, έχοντας επενδύσει ήδη αρκετές μάρκες.

Αν και το open-limp δεν είναι προτιμητέο, υπάρχουν φορές όπου το limp behind (limp μετά από κάποιον αρχικό limper) μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη επιλογή – όπως για παράδειγμα όταν γνωρίζουμε πως υπάρχουν επιθετικοί παίκτες πιο κάτω που, κατά πάσα πιθανότητα, θα επιχειρήσουν re-raise στο αρχικό isolation raise που κάναμε ή όταν υποθέτουμε πως οι αρχικοί limpers θα κάνουν call σε κάθε μας raise. Το πλεονέκτημα του limp behind έγκειται στο ότι θα δούμε «φτηνά» το flop ελπίζοντας σε κάποιο μεγάλο hand. Σε αυτή την περίπτωση, χάρη στη multi-way φύση του pot, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κερδίσουμε με nuts κάποιον που έχει hand ελαφρώς χειρότερο από τα nuts.

Σε multi-way pots, οι παίκτες τείνουν να παίζουν με μεγαλύτερη «ειλικρίνεια». Μια μπλόφα σε ένα pot με τέσσερις ή πέντε παίκτες δεν φαντάζει και τόσο ελκυστική ενώ οι παίκτες, βλέποντας ένα μικρό pot το οποίο «χτίστηκε» με limps δεν νιώθουν τόσο έντονη την ανάγκη να το υπερασπιστούν με αποτέλεσμα να σας επιτρέπουν να το κερδίζετε πιο «φτηνά».

Όπως είναι γνωστό στο PL Omaha τα premium hands είναι αυτά τα οποία συντίθενται από συνεχόμενα, suited φύλλα, μεγάλα ζεύγη και μεγάλα εν γένει φύλλα. Πέρα από αυτά, υπάρχουν προφανώς hands που δεν πληρούν όλες αυτές τις προϋποθέσεις και που έχουν μικρότερη equity στα περισσότερα flops – αλλά έχουν το χαρακτηριστικό πως είτε θα σας δώσουν ένα εξαιρετικό hand στο flop είτε θα αποδειχθούν εντελώς άχρηστα. Τέτοια hands είναι ιδανικά για limp behind : hands όπως 8-7-6-4 χωρίς suits, ή hands με suited Άσσο, που μπορούν «φτηνά» να σας δώσουν τα nuts από το flop αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα προσφέρονται για κάτι και θα καταλήξουν στο muck .

Σπάνια αξίζει να απομονώνουμε τους short-stacked παίκτες. Και αυτό, γιατί ενδεχόμενως και άλλοι παίκτες να μπουν στο pot και να ποντάρουν, δυσκολεύοντας την απόφασή σας. Είναι, όμως, σημαντικό να γνωρίζετε τους short-stacked παίκτες και τις παικτικές τους τάσεις στο τραπέζι αφού, αν υπάρχει η πιθανότητα να κάνουν raise μετά από εσάς, το limp αποτελεί την ιδανική λύση για να εξασφαλίσετε κάποια «dead money» στο pot πριν απαντήσετε με re-raise όταν έρθει και πάλι η σειρά σας.

Το limp στο small blind, ακόμα και σε multi-way limped pots, σπάνια είναι καλή ιδέα. Είναι πολύ δύσκολο να «πληρωθείτε» ένα καλό hand ενώ η ποιότητα των καλών hands ελαττώνεται εξαιτίας της άσχημης θέσης που έχουμε. Ακόμα και αν έχουμε πιθανότητες για τα nuts στο flop – π.χ. με κάποιον suited Άσσο – το pot θα είναι εξαιρετικά μικρό. Το να πρέπει να «μιλήσουμε» πρώτοι, όντας αναγκασμένοι να προστατεύσουμε το hand μας και ελπίζοντας να πληρωθούμε από κάποιο χειρότερο hand φαντάζει αρκετά δύσκολο : αφενός μεν, υπάρχουν τόσα φύλλα που μπορούν να εμφανιστούν στις επόμενες streets και να αλλάξουν τα nuts. Αφετέρου, είναι απίθανο οι αντίπαλοί μας να πάνε πάσο στο flop λόγω του μικρού pot που δημιουργήθηκε από το παθητικό pre-flop παιχνίδι. Γιαυτό και είναι σχεδόν πάντα σωστό να «ξεφεύγουμε» από το small blind όσο πιο φτηνά γίνεται.

Το raise από τα blinds εναντίον των limpers είναι ένα θέμα στο οποίο διαφωνούν αρκετοί καλοί παίκτες του PL Omaha. Παρολαυτά, προσωπικά θα το έκανα με τα πολύ καλά μου hands. Να θυμάστε πως στο PL Omaha ο ευκολότερος τρόπος για να βγάλετε χρήματα είναι να κρατάτε hands καλύτερα (dominating) των αντιπάλων σας – και είναι προφανές πως το να αυξάνουμε τα pots ακόμα και εκτός θέσης απέναντι σε παίκτες των οποίων τα ranges γνωρίζουμε πως είναι χειρότερα από τα δικά μας αποτελεί κερδοφόρα στρατηγική. Τα hands αυτά θα βοηθηθούν από πολλά flops ενώ θα έχουν και nut backdoor equity, επιτρέποντάς μας να ποντάρουμε συνεχόμενα.

Το να παίζουμε εκτός θέσης μας δυσκολεύει στο να κερδίσουμε το pot με το χειρότερο hand και μπορεί να μας οδηγήσει στο να πάμε πάσο με το καλύτερο hand, υποκύπτοντας στην επιθετικότητα του button. Εφόσον όμως πιστεύουμε πως ο αντίπαλός μας θα μας «πληρώσει» όταν έχουμε ένα πολύ δυνατό hand, το να αυξάνουμε το pot από τα blinds μπορεί να αποδειχθεί επικερδές.