Όταν κάνεις μια ερώτηση σ’ έναν Ιρλανδό μην περιμένεις ποτέ μια μονολεκτική απάντηση λέει μια παροιμία και η… δικαίωση έρχεται από τον λαλίστατο Padraig “PadraigParky“ Parkinson, Δουβλινέζο επαγγελματία της PartyPoker και την συνέντευξη που έδωσε στο PokerTube.

Βρίσκεσαι στον χώρο του πόκερ αρκετά χρόνια. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές που έχεις παρατηρήσει με το πέρασμα των ετών;

Ξεκίνησα να παίζω πόκερ στο Eccentric Club του Δουβλίνου που ιδρύθηκε από τον Ιρλανδό bookmaker Terry Rogers. Ο Terry ήταν αυτός που έφερε τα τουρνουά No Limit Hold’em στην Ευρώπη μετά από μια επίσκεψη του στο Binions. Όχι τίποτα τρομερό. Δύο αίθουσες πάνω από ένα μαγαζί στο Northside. Ένα γεγονός που γνωρίζουν ελάχιστοι είναι πως αυτό το μικρό club έβγαλε έξι φιναλίστ του WSOP Main Event!!!

30 χρόνια αργότερα βρέθηκα στις Μπαχάμες για το Caribbean Poker Party παίζοντας για εκατομμύρια δολάρια. Δεν κέρδισα κάτι βέβαια, όπως δεν κέρδισα και το Irish Open στο Eccentric Club, οπότε υποθέτω πως δεν άλλαξαν και πολλά!

Στα 80s και τα 90s οι αντίπαλοι σου προέρχονταν είτε από τις λέσχες στοιχήματος, είτε από τις αίθουσες μπιλιάρδου, είτε από τις pubs. Ή και από τα τρία μαζί! Πλέον οι περισσότεροι είναι πιθανό να προέρχονται από τις σχολές, τα γυμναστήρια ή ακόμη και τα διάφορα μαγαζιά.

Σε κορυφαίο επίπεδο είναι λίγο σοβαρότερα τα πράγματα, αλλά δεν μπορούμε να πούμε πως έχει εκλείψει η διασκέδαση από το παιχνίδι. Ίσως πρέπει να ψάξεις απλά κάπως παραπάνω. Η Ιρλανδία για παράδειγμα δεν θα ήταν ένα άσχημο μέρος για να ξεκινήσεις!

Μια τεράστια αλλαγή πάντως που δεν συζητείται έντονα είναι πως η τηλεόραση προώθησε την παραλλαγή του NLH σε τουρνουά και cash games περισσότερο από κάθε άλλη. Και δεν ήταν κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο.

Η συνεργασία με την PartyPoker πως προέκυψε αλήθεια;

Έχω μια εγκάρδια σχέση με την PartyPoker εδώ και πολλά χρόνια. Το 2002 βοήθησα τον Mike Sexton να πειστεί ο συγκάτοικος μου (Scott Gray) να φορέσει το καπέλο τους στο WSOP Main Event final table με… αντάλλαγμα μόνο μια μπύρα!

Κατά καιρούς επίσης ήμουν στους σχολιαστές των τηλεοπτικών events της PartyPoker μαζί με τον Jesse May. Όταν αποφάσισαν να χορηγήσουν το Irish Poker Championship στο Galway μου είχαν ζητήσει να φέρω κάποια μεγάλα ονόματα εκτός Ιρλανδίας.

O ‘Devilfish’ φυσικά ήταν το πρώτο όνομα που μου ήρθε στο νου να προσεγγίσω. Του είπα ότι θα παίξει μαζί με μια μπάντα κάθε βράδυ. Τραγούδησε αρχικά με το συγκρότημα και στην συνέχεια έπαιξε ηλεκτρική κιθάρα!

Κάποια χρόνια αργότερα όταν η PartyPoker εκδήλωσε ενδιαφέρον ξανά για την ιρλανδική αγορά τους είπα πως οι παίκτες που είναι η ψυχή του ιρλανδικού πόκερ, αυτοί που αγαπούν πραγματικά το παιχνίδι, είχαν αγνοηθεί για χρόνια και θα γυρνούσαν σε μια ιστοσελίδα φιλική προς τον παίκτη αν έπαιζαν στα δικά τους clubs, φεστιβάλ και pubs.

Η PartyPoker ανακοίνωσε τότε ένα €120 NLHE σε διάφορα venues με €250.000 εγγυημένα που ολοκληρώθηκε στο μαγικό Killarney. Ευτυχώς η ιρλανδική κοινότητα το αγκάλιασε. Χρειάστηκε περισσότερη δουλειά απ’ ότι περίμενα, αλλά ήταν πολύ διασκεδαστικό. Οι Ιρλανδοί παίκτες μ’ έκαναν περήφανο και ‘σπάσαμε’ ένα απίστευτο guarantee!

Η Ιρλανδία φαίνεται να έχει παράδοση στο παιχνίδι, πως το εξηγείς;

Ο Micky Finn, ένας Ιρλανδο-Αμερικάνος παίκτης πόκερ, ήταν της άποψης πως οι Ιρλανδοί ήταν καλοί στο πόκερ γιατί πέρασαν αιώνες λέγοντας ψέματα στους Άγγλους. Ίσως να έχει δίκιο. Αλλά σίγουρα είναι καλύτεροι όταν εμπλέκεται περισσότερο η φαντασία και η μπλόφα παρά οι τακτικές.

Late Night Poker, WSOP, Irish Open, κλπ – ποιο event απολάμβανες περισσότερο και γιατί;

Το LNP ήταν φανταστικό και πολύ διασκεδαστικό, αλλά εν τέλει ήταν απλά μια τηλεοπτική εκπομπή.

Το Irish Open όμως είναι στο DNA μου. Έχω χάσει τα περισσότερα Irish Opens από κάθε άλλον, αλλά νιώθω πως έχω ‘αποζημιωθεί’ και με το παραπάνω. Ήμουν από τους πρωτεργάτες των τηλεοπτικών μεταδόσεων και της προώθησης του φεστιβάλ στις Ηνωμένες Πολιτείες και είδα να γίνεται ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Θα ήθελα να το δω ξανά στην κορυφή και να διαβάσω ότι έγιναν freezeouts τα events. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει το Irish Open ν’ ανακτήσει την χαμένη του αίγλη.

Ερωτεύθηκα το WSOP την πρώτη φορά που εισήλθα στο Binions. Για σχεδόν 20 χρόνια δεν έχασα ούτε μια μέρα. Λάτρεψα την ιστορία του, όλο αυτό το ρομαντισμό που ‘εκρυβε’. Που βρισκόμουν πλάι τους θρύλους του παιχνιδιού. Μου άλλαξε τον τρόπο ζωής. Σταμάτησα να πίνω εντελώς και άρχισα την γυμναστική. Χρωστάω πιθανότατα τη ζωή μου στο WSOP. Απ’ την άλλη κι αυτοί μου… χρωστάνε ένα-δύο bracelets! 

Ποια είναι η γνώμη σου για το ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον ‘Devilfish’ που παρουσίασε η PartyPoker TV;

Νομίζω ήταν εξαιρετικό. Η δουλειά κι η έρευνα που έγινε με ανθρώπους που τον έζησαν ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε. Μου άρεσε ο τρόπος που κύλησε το ντοκιμαντέρ και το ‘διάβασμα’ του Ulliott σε διάφορες καταστάσεις και αντιπάλους του. Η αληθινή ιστορία είναι συχνά κι η καλύτερη.

Τι πιστεύεις ότι θα έλεγαν φίλοι και παίκτες για σένα σ’ ένα αντίστοιχο ντοκιμαντέρ;

Μια σειρά ψεμάτων με περίεργα αστεία.

Εξακολουθείς να μαθαίνεις πράγματα για το πόκερ με το πέρασμα των ετών;

Ναι, με τον… οδυνηρό τρόπο, υπάρχει άλλος;

Ποιοι από τους παίκτες που έχεις γνωρίσει θα ήταν προσκαλεσμένοι σ’ ένα δεκάρι “φανταστιικό” τραπέζι;

Mike Sexton: Αν η Carlsberg ήθελε ‘πρεσβευτές’….
Stuey Ungar: Απλά ο καλύτερος.
Phil Helmuth: Πηγή διασκέδασης αν βαριόμασταν.
Barry Greenstein: Λατρεύω το πνεύμα του.
Jesse May: Δεν θα μπορούσα να τον δυσαρεστήσω αφήνοντας τον έξω.
Dave Ulliott: Διασκεδαστικός όταν κερδίζει κι όταν χάνει.
Tony G: Διασκεδαστικός στις πρώτες τέσσερις μπύρες, και στις τέσσερις επόμενες επίσης. Εφιάλτης σ” αυτές που θ’ ακολουθήσουν. Τέλειος.
Nolan Dalla: Δεν θα βρεις καλύτερο άνθρωπο για ιστορίες.
Simon Trumper: Μόνο αν ‘πειράξει’ τον Barry Greenstein, έχουν προϊστορία.
Mike Matusow: Γιατί όχι;

Και ποιος θα κέρδιζε;

Το κοινό!

Αν σχεδίαζες το τέλειο τουρνουά στην PartyPoker πως θα ήταν αυτό;

Υπάρχει ήδη. Θα ήμουν δυσαρεστημένος αν δεν υπήρχε!

Ποια είναι η πιο αξιομνημόνευτη εμπειρία που είχες ποτέ στο πόκερ;

Συνέβη πριν δύο χρόνια κατά την διάρκεια της πρώτης επίσκεψης της PartyPoker στο Killarney. Προσπαθούσαμε να οργανώσουμε ένα τουρνουά των €120 με €250.000gtd. Γύρισα όλη την Ιρλανδία μιλώντας σε παίκτες σε διάφορες λέσχες και pubs και προσπαθούσα να τους πείσω πως αυτό το τουρνουά ήταν γι’ αυτούς.

Είχα ένα φίλο, τον Fitzy, που ήταν ο οδηγός μου κι ένα βράδυ πήγαμε σ’ ένα pub game στο Mountmellick. Παράξενοι άνθρωποι. Γύρω στις 02:00 τους μίλησα για το event στο Killarney και με κοιτούσαν σαν να μιλούσα ρώσικα.

Μόλις τελείωσα τους ρώτησα αν θέλουν να διευκρινίσω κάτι. Η μόνη αντίδραση ήταν από ένα τύπο που είχε μια μπροσούρα στο χέρι του και με ρώτησε αν θα μπορούσε να την πάρει σπίτι! Του είπα φυσικά ότι θα μπορούσε να πάρει όσες θέλει και έφυγα μαζί με τον Fitzy κατηγορώντας τον εαυτό μου για τον άσκοπο χρόνο που ξοδεύαμε.

Μετά από τρεις εβδομάδες στο event του Killarney ο Fitzy εμφανίστηκε δίπλα μου και μου έδειξε πέντε παίκτες σ’ ένα από τα τραπέζια. Ήταν πέντε από αυτούς που ήταν στην pub του Mountmellick! Είχα μείνει πραγματικά άφωνος!

Πόσα χρήματα θα δεχόσουν για να σταματήσεις το πόκερ;

Όχι πολλά.

Εκτός πόκερ τι απολαμβάνεις περισσότερο στη ζωή σου;

Να παρακολουθώ την Manchester United να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο.

Αν σ’ έκανε η PartyPoker ‘αφεντικό για μια μέρα’ τι θα έκανες;

Εύκολο. Αρχικά θ’ ανέθετα σε κάποιους να βρουν ένα τρόπο να σταματήσουν οι παίκτες να χρησιμοποιούν λογισμικά για ν’ αποσπάσουν πληροφορίες των αντιπάλων τους και να καταστήσω το πόκερ και πάλι κατάλληλο όπου θα πρέπει οι παίκτες να παρατηρούν τους αντιπάλους τους για να συλλέγουν πληροφορίες. Έπειτα θα έφερνα το WSOPE στην Ιρλανδία και θα το κρατούσα εκεί. Τέλος θα πήγαινα για φαγητό και δεν θα επέστρεφα… Μια ωραία μέρα δουλειάς!