Μετά τη Black Friday, ο Khuri έφυγε από τις ΗΠΑ για το Λίβανο, όπου και συνέχισε να δραστηριοποιείται στα sit-n-go του Pokerstars. Κατόρθωσε να κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια κατανοώντας τις λεπτομέρειες αυτών των μικρών τουρνουά. Σήμερα, αποτελεί εκπαιδευτή στο CardRunners, στο PokerStrategy, ενώ διατηρεί και προσωπική ιστοσελίδα μαθημάτων sit-and-go.

Πρόσφατα, παραχώρησε μια συνέντευξη στο CardPlayer στην οποία αναφέρθηκε στο Independent Chip Model (ICM) και τον ρόλο που παιζει στην σωστή στρατηγική των sit-and-go.

(Σημείωση : Όσοι αγνοούν εντελώς τον όρο του ICM, μπορούν να πάρουν μια ιδέα διαβάζοντας το σχετικό άρθρο του Pokerland )

Ας δούμε τα όσα είπε o Khuri :

Θα ήθελες να μας εξηγήσεις τι ακριβώς είναι το ICM ;

Το ICM σημαίνει «Independent Chip Model». Είναι ένας τρόπος να καθορίζουμε την αξία των μαρκών (chips) ανά πάσα χρονική στιγμή σε ένα τουρνουά. Ο λόγος που καθιστά το ICM απαραίτητο είναι πως οι μάρκες σε ένα τουρνουά δεν έχουν κάθε φορά την αξία του δολλαρίου, όπως στα cash games. Ο τύπος, όμως, για τον υπολογισμό της αξίας των chips είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος… Για τον λόγο αυτό, κάποιοες «μαθηματικές διάνοιες» δημιούργησαν τo ICM και κάποια κομπιουτεράκια με τα οποία υπολογίζουμε την ακριβή αξία, σε δολλάρια, του stack μας. Είναι ένας τρόπος να εκτιμούμε την αξία του.

Ο όρος υπερχρησιμοποιείται, κατά μία έννοια. Διάφοροι παίκτες λένε πράγματα όπως «Το ICM δεν σου λέει να κάνεις το “τάδε” «. Πιστεύω πως αυτό που εννοούν είναι ότι ένα shove ή ένα fold δεν είναι σωστά λόγω της αξίας του stack σου πριν και μετά, ανάλογα με το τι υπαγορεύει το ICM.

Πως επηρεάζουν το ICM και τα διαφορετικά χρηματικά έπαθλα τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να παίζει κάποιος στα αρχικά και στα τελικά στάδια ενός sit-and-go ;

Γενικά, το ICM συνεπάγεται πως θα πρέπει να παίξεις πιο «σφικτά» από ότι θα έπαιζες σε ένα cash game ή σε ένα τουρνουά που ο νικητής παίρνει όλο το έπαθλο. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί, γιατί όταν υπεισέρχεσαι σε λεπτομέρειες το ζήτημα περιπλέκεται. Τα διαφόρων ειδών payout structures επηρέαζουν με διαφορετικό τρόπο τη στρατηγική μας. Αν παίζουμε σε ένα τουρνουά με πολύ μεγάλα έπαθλα στις κορυφαίες θέσεις – με ακραία περίπτωση την απόδοση όλου του επάθλου στον πρώτο νικητή – τότε πρέπει να παίζεις επιθετικά ώστε να χρησιμοποιείς την βέλτιστη στρατηγική. Κατά παρόμοιο τρόπο, σε ένα τουρνουά με παρόμοια δομή όμως π.χ. ένα 6-max sit-and-go με το 70% του prize pool στην πρώτη θέση καθιστά ως βέλτιστη επιλογή μια πιο επιθετική στρατηγική.

Αντίθετα, μια πιο «ομαλή» κατανομή των επάθλων όπου η πρώτη θέση πληρώνεται με μικρότερο ποσοστό του prize pool, ενώ οι δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και κάποιες φορές ακόμα και η πέμπτη και έκτη θέση κερδίζουν τμήμα του prize pool, τότε το ICM επηρεάζει περισσότερο τη στρατηγική μας και θα έχει ως αποτέλεσμα το να παίζουμε πιο «tight» σε πολλές καταστάσεις. Γενικά, η παρουσία του ICM μας υπαγορεύει να παίζουμε αρκετά «tight» τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος του τουρνουά.

Στα τελευταία στάδια του τουρνουά, αν οι αντίπαλοί μας παίζουν πολύ tight ή αν γνωρίζουν πως υποτίθεται ότι πρέπει να παίζουν tight, μπορούμε να παίζουμε σχετικά loose… Έτσι το θέμα μπερδεύεται κάπως, οι λεπτομέρειες εξαρτώνται και από τους αντιπάλους μας. Γενικά, το ICM μας αναγκάζει να παίζουμε tight στις αρχές και tight ή loose στο τέλος, ανάλογα με τους αντιπάλους μας.

Πώς απαντάς σε αυτούς που λένε ότι τα sit-and-go είναι «επιλύσιμα»; Αν μπορείς να προσαρμόζεσαι βασιζόμενος στους αντιπάλους σου, αυτό δεν καθιστά «άλυτο» το παιχνίδι;

Πιστεύω πως στα παιχνίδια με υψηλό ICM , μπορείς να πεις πως τα παιχνίδια «λύνονται». Λέγοντας «παιχνίδια με υψηλό ICM» εννώ αυτά με ομαλή διαβάθμιση των επάθλων, όπως τα double-or-nothing. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις σε αυτά είναι να παίζεις εντελώς tight και να κλέβεις κάπου κάπου όταν σου δίνεται η ευκαιρία, ώστε να παραμείνεις ζωντανός μέχρι τους πρώτους πέντε. Υπάρχει ελάχιστος χώρος για δημιουργικό παιχνίδι, αλλά σε ένα τέτοιο τουρνουά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει χώρος καθόλου!

Σε ένα παιχνίδι π.χ. 6-max sit-and-go, όπου το 70% του επάθλου πηγαίνει στον πρώτο και το 30% στον δεύτερο… Το παιχνίδι είναι πολύ λιγότερο «επιλύσιμο» και υπάρχει περισσότερος χώρος για δημιουργικό παιχνίδι και διαφορετικές στρατηγικές που μπορούν επίσης να είναι κερδοφόρες. Δεν υπάρχει καθορισμένη κερδοφόρα στρατηγική, όμως, σε αυτά τα παιχνίδια.

Φυσικά υπάρχουν πολλά στοιχεία που παρεμβάλλονται μεταξύ ενός τουρνουά με μεγάλο έπαθλο για την πρώτη θέση, από ένα τουρνουά με πιο ομαλοποιημένη διαβάθμιση στα έπαθλά του. Ένα 9-handed sit-and-go, αποτελεί τον πιο συνηθισμένο τύπο που έρχεται στο μυαλό ενός παίκτη – ίσως επειδή αποτελεί και τον πιο παλιό τύπο. Αυτός ο τύπος προσεγγίζει ψηλές τιμές του ICM. Είναι κάπως πιο «tight» και πιο κοντά στα double-or-nothing, αν και όχι πολύ.

Θα μπορούσες να εξηγήσεις τον όρο «ICM Tax» που ακούμε τόσο συχνά πλέον στη στρατηγική των sit-and-go;

Ο όρος αυτός είναι περισσότερο «φιλικός» στα αυτιά των παικτών, καθώς εξηγεί με πιο απλό τρόπο τι είναι το ICM. Δεν αποτελεί και τον ακριβέστερο τρόπο θεώρησης του ICM , αλλά γενικά βασίζεται στις ίδιες αρχές με αυτό. Σκεφτείτε μια κατάσταση στην οποία κάποιος παίζει ρέστα και πρέπει να κάνετε call. Το ICM Tax λέει βασικά πως ο διπλασιασμός του stack σας αξίζει λιγότερο από ότι να χάσετε όλο σας το stack.

Αν χάσετε όλο σας το stack, χάνετε το 100% της αξίας, σε δολλάρια, του stack σας. Αν το διπλασιάσετε, όμως, δεν κερδίζετε το 100% της αξίας του. Συνήθως κερδίζεται λίγο λιγότερο ή πολύ λιγότερο, ανάλογα με τα stacks και του payout structure. Δεν θα κερδίζετε λοιπόν ποτέ το 100%, ενώ πάντα θα ρισκάρετε το 100%. Πληρώνετε δηλαδή κάτι επιπλέον ώστε να διπλασιάσετε, αλλά ρισκάρετε τα πάντα. Κάποιες φορές, δηλαδή, το να κερδίζουμε μάρκες δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να τις διατηρούμε!

Θα μπορούσες να μας πεις πως το ICM Tax επηρεάζει το παιχνίδι στο bubble ;

Όποτε συναντάμε το ICM Tax, χρειαζόμαστε καλύτερες από μέτριες πιθανότητες για να κάνουμε call με όλο μας το stack. Κάποιες φορές στο bubble χρειαζόμαστε πλεονέκτημα 70-75% για να έχουμε κέρδος. Αν είμαστε δεύτεροι σε μάρκες και αντιμετωπίζουμε το all-in του chip leader, χρειαζόμαστε ένα hand με equity τουλάχιστο 70% απέναντι στο range του. Hands όπως Α-Κ ή A-Q δεν καλύπτουν το ICM Tax και συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα χειρότερα φύλλα του calling range μας θα πρέπει να είναι δεκάρια ή βαλέδες, που έχουν αρκετή equity απέναντι σε ένα range δύο οποιονδήποτε φύλλων ώστε να καλύπτουν το ICM Tax.

Μπορείς να περιγράψεις μια κατάσταση στην οποία το ICM Tax πραγματικά σου «δένει τα χέρια» στο bubble ;

Έχω βρεθεί σε τέτοιες περιπτώσεις εκατοντάδες φορές, στο bubble ενός 9-handed τουρνουά. Έχουμε μείνει, λοιπόν, 4 παίκτες. Ο ένας έχει σχεδόν 1.000 μάρκες, ο άλλος 2.500, ο chip leader 5.500, και βρίσκομαι στο big blind με 4.500. Παίρνω Α-Κ suited. Τα blinds είναι 200/400, και έχω σχεδόν 11 BB’s. Όλοι πάνε πάσο μέχρι το small blind, τον chip leader, που παίζει ρέστα. Τον παίκτη αυτόν τον γνωρίζω. Γνωρίζω πως παίζει επιθετικά και ξέρω πως θα κάνει shove με δύο οποιαδήποτε φύλλα – ή περίπου με ένα τέτοιο, πολύ μεγάλο range.

Aκόμα και αν κάνει shove με δύο τυχαία φύλλα όπως 2-3 offsuit, πρέπει να πάω πάσο.

Αν το ψάξετε σε ένα κομπιουτεράκι ICM, θα δείτε πως αν κάνετε το call χάνετε το 1.77% του equity του prize pool. Αυτό σημαίνει πως αν υπολογίσετε το prize pool equity – το μέσο ποσό των δολλαρίων, δηλαδή, που θα κερδίσετε στην αρχή του hand, και το ξαναμετρήσετε αφού κάνετε το call, θα δείτε πως έχετε πολύ λιγότερo prize pool equity. Αυτό δεν είναι 1.77% λιγότερο από το αρχικό σας equity, αλλά 1.77% λιγότερο από το συνολικό prize pool .

Συνήθως στις μελέτες του ICM, οτιδήποτε πάνω από το 0.1% είναι καθαρό call ή shove και οτιδήποτε μας δίνει απώλεια 0.1% είναι καθαρό fold. Έχουμε να κάνουμε με δεκαδικά ψηφία σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν λοιπόν κάτι φτάνει το 1.77%, δεν τίθεται καν ζήτημα.