«Κατά την διάρκεια της πολυτάραχης καριέρας μου έχω χρεοκοπήσει αρκετές φορές, πέρασα από θυελλώδεις σχέσεις που με αφήσανε, έχασα τον έλεγχο της μηχανής μου εν μέσω καταιγίδας, κοιμήθηκα σε παγκάκι και από επαγγελματίας παίκτης με χορηγία κατέληξα ένας παίκτης για… φτύσιμο στην κοινότητα του πόκερ. Αν πάθω καρδιακή προσβολή πριν πιάσω τα 40 δεν θα μου φανεί έκπληξη.»

~Miikka Anttonen, Once a Gambler

Ο Miikka Anttonen ανακάλυψε το πόκερ το 2007 ενώ ταξίδευε στην Αυστραλία σε ηλικία 20 ετών. Έκτοτε ο Φιλανδός κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από $2.100.000 σε έπαθλα, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο κι έχει το δικό του συγγραφικό κοινό ως ‘Chuck Bass’.

Ο Ben Haxton συνομίλησε με τον Anttonen με αφορμή το Once a Gambler: The Escape, το πρώτο από τα τρία μέρη της αυτοβιογραφίας του. Συζητάνε μεταξύ άλλων για την διαχείριση του bankroll, την επιλογή παιχνιδιών, την προσαρμογή στα live και online MTTs, αλλά και το νέο του βιβλίο.

Πως θα περιέγραφες το Once a Gambler;

Το βιβλίο αυτό είναι ένα χρονικό της διαδρομής μου στον κόσμο του πόκερ. Περιγράφει τα σκαμπανεβάσματα που είχα— από τότε που ήμουν φτωχός και κοιμόμουν σε παγκάκια κι εγκαταλελειμμένα κτίρια μέχρι τις ημέρες που σημείωνα εξαψήφια σκορ. Είναι επίσης η ιστορία μου για το πως μεγάλωσα σωματικά και πνευματικά.

Ήμουν απλά ένα ανόητο παιδί όταν όλα ξεκίνησαν και δεν είχα κανένα σεβασμό για τα χρήματα, ειδικά όταν η ‘έκρηξη’ αυτή ήταν σ’ εξέλιξη και τα παιχνίδια ήταν τόσο εύκολα. Υπάρχει ένα κομμάτι στο δεύτερο μέρος όπου καίγαμε με τους φίλους μου πραγματικά χαρτονομίσματα γιατί δεν υπήρχε αρκετός χώρος στο πορτοφόλι! Μερικά χρόνια αργότερα ήμουν σε μια κρίσιμη καμπή της καριέρας μου και προσπαθούσα να ωριμάσω φέρνοντας τη ζωή μου ξανά πίσω.

Υπάρχει φυσικά και αρκετό… πόκερ στο περιεχόμενο. Είχα την χαρά να γνωρίσω μερικούς πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες όλα αυτά τα χρόνια όπως οι Phil Ivey, Tom Dwan, Ilari Sahamies, Paris Hilton, Mike McDonald, Vanessa Selbst, Antonio Esfandiari και Johnny Lodden, με τους οποίους μοιράστηκα αξιομνημόνευτες στιγμές.

Ανέφερες πως το Once a Gambler είναι ένα χρονικό των λαθών σου ως επίδοξος επαγγελματίας κι ότι παρέχεις συμβουλές σε ανερχόμενους grinders για το τι να προσέξουν. Τι είδους λάθη αναφέρονται στο βιβλίο;

Υπάρχουν τα προφανή λάθη που κάνουν συχνά οι νέοι παίκτες όταν έχουν πολλά χρήματα στην διάθεση τους, ειδικά σε σχέση με το bankroll management. Υπήρξε μια περίοδος που έπαιζα επαγγελματικά NL100-NL400, αλλά έχανα όλα τα κέρδη μου στο $50/$100 ή στη ρουλέτα κάθε μήνα. Στις τελευταίες ημέρες της ‘έκρηξης’ τα παιχνίδια ήταν τόσο soft που θα μπορούσες κάλλιστα να βγάλεις έως και $20.000 τον μήνα, με σχεδόν καθόλου variance! Αλλά τι έκανα; Απλά ξόδεψα τα κέρδη μου σε ανόητα πράγματα. Δεν σεβάστηκα το παιχνίδι και τα stakes — το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν να παίζω σε ολοένα και υψηλότερα όρια μέχρι να μην υπάρχει άλλο.

Ήθελα να γίνω ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και δεν μπορούσα να χάνω, αλλά δεν είχα ξεκάθαρο πλάνο ούτε είχα βρει έναν… ώριμο τρόπο να διαχειρίζομαι αυτά τα σκαμπανεβάσματα. Δεν ενδιαφερόμουν να ‘χτίσω’ το δικό μου bankroll. Έχει πλάκα βλέποντας στις μέρες μας τα heads-up tables να είναι γεμάτα bumhunters (παίκτες που φεύγουν από το τραπέζι αν δεν βρουν κάποιον χειρότερο παίκτη) καθώς το 2008 το μόνο που έκανα ήταν το αντίθετο. Αν κάποιος παίκτης έκανε limp στο button ή έκανε κάτι που ήταν δείγμα αρχάριου παίκτη έφευγα από το τραπέζι γιατί ήθελα να κερδίζω χρήματα από ικανούς παίκτες!

Έπειτα υπήρχαν και τα πραγματικά μεγάλα λάθη. Δεν θέλω ν’ αποκαλύψω πολλές λεπτομέρειες του βιβλίου, αλλά ας πούμε πως όταν τα πράγματα πήραν την… κάτω βόλτα, έκανα κάποια πραγματικά αμφιβόλου ηθικής με χρήματα άλλων.

Το 2008, όταν ανέβαινες στην κατάταξη, το online πόκερ ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με σήμερα. Ποιες ήταν οι πρόσφατες αλλαγές που έκανες στο παιχνίδι σου;

Η αναλογία fish προς regular έχει αλλάξει δραματικά, τα περιθώρια κέρδους είναι πιο μικρά και το online πόκερ έχει να κάνει πλέον περισσότερο με την συνέπεια. Στις μέρες μας ο καθένας έχει HUD, εργαλεία επιλογής τραπεζιών και λογισμικό ανάλυσης ‘χεριών’. Όλα αυτά φυσικά είναι άσχημα για το παιχνίδι, και αν ήταν στο χέρι μου θα είχα απαγορέψει τα HUDs απ’ όλες τις ιστοσελίδες. Είμαι ένας από τους regs που αποκομίζει από τα HUDs τα περισσότερα — έχω ένα λεπτομερέστατο MTT HUD για το οποίο έχω κοπιάσει αρκετά — αλλά την ίδια στιγμή θα το παρατούσα στο λεπτό.

Όσον αφορά τα MTTs, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει αισθητά. Κανένας δεν πάει πάσο στο BB πλέον. Ξαφνικά λοιπόν δεν μετράει τόσο το ‘κλέψιμο’ των blinds όσο το να παίζεις σωστά με μεγάλα ranges. Κάποτε όλοι παίζανε το top 15% των hands, αλλά πλέον υπάρχουν sessions στα οποία παίζεις το 70% του range σου από το button απέναντι σε 60% defending range από το big blind. Έχει περισσότερη πλάκα αλλά ταυτόχρονα είναι και δυσκολότερο.

Ακόμη μια διαφορά είναι στην μάχη των blinds. Το 2011 ανεξαρτήτως των stacks, ήταν στάνταρ το raise ή fold από το small blind, ενώ επί των ημερών μας πολλοί παίζουν μια στρατηγική μόνο με limp — ειδικά όταν τα stacks είναι μικρά. Προσωπικά μ’ αρέσει μια συνδυαστική στρατηγική με limps, raises και folds στα περισσότερα spots, αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή παίζω σε χαμηλότερα stakes στις μέρες μας και δεν είναι απαραίτητο να παίξεις GTO.

Αυτό είναι κάτι που ακούγεται στα χείλη όλων. Να παίζεις δηλαδή «GTO» (Game Theory Optimal). Προσωπικά πιστεύω πως στα περισσότερα MTTs, ένα exploitative στιλ παιχνιδιού εξακολουθεί να είναι πολύ πιο κερδοφόρο. Δεδομένων όλων αυτών τα παιχνίδια είναι σίγουρα δυσκολότερα όταν παίκτες με $20 average buy-in συζητάνε για εξισορρόπηση των ranges και ούτω καθ’ εξής.

Έχεις κερδίσει περισσότερα από $280.000 σε live MTTs. Τι συμβουλές θα έδινες στους online pros που θέλουν να μεταπηδήσουν στο live felt;

Η σημαντικότερη συμβουλή μου είναι να αφήσουν το GTO — να σταματήσουν να παίζουν το ‘τέλειο’ πόκερ — και να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν όσο το δυνατόν περισσότερο τους αντιπάλους τους. Σ’ ένα live τουρνουά πρόκειται να παίξετε με τους ίδιους παίκτες μόνο για λίγες ώρες και το πιθανότερο είναι να μην τους δείτε ξανά. Ποιος ενδιαφέρεται αν είστε ισορροπημένος παίκτης. Να παρατηρείτε κάθε hand, κρατείστε σημειώσεις στο μυαλό σας, αναζητείστε αδύνατα σημεία και πραγματοποιείστε επίθεση χωρίς δισταγμό στους αντιπάλους σου.

Σκεφτείτε επίσης την δική σας εικόνα στο τραπέζι. Αν είστε ένα νεαρό παιδί που παίζει πολλά hands, κανένας δεν πρόκειται να πάει πάσο απέναντι σας. Αν είστε μια 50χρονη γυναίκα είναι τρελό το πόσες πολλές μπλόφες μπορείς να επιχειρήσετε. Το live poker έχει αρκετά στερεότυπα: χρειάζεται να κατηγοριοποιήσεις τους ανθρώπους γρήγορα και να πραγματοποιήσεις οριακές εκτιμήσεις για το ποιοι είναι ακριβώς και τι θέλουν να κάνουν. Ταυτόχρονα ο καθένας κάνει κάτι αντίστοιχο για σένα και είναι στο χέρι σου να παίξεις διαφορετικά απ’ ότι περιμένουν οι αντίπαλοι σου.

Τι να περιμένουν οι αναγνώστες από το δεύτερο και τρίτο μέρος του  Once a Gambler;

Ένας από τους φίλους μου που διάβασε τις πρώτες 40 σελίδες του πρώτους μέρους μου είπε ‘Που είναι φίλε το πόκερ;’ Του είπα να μ’ εμπιστευτεί. Το δεύτερο και τρίτο μέρος έχουν πολύ πόκερ με την μορφή των hands — τα περισσότερα από $5.000-$10.000 live τουρνουά — και προσφέρουν μερικές ενδιαφέρουσες σκέψεις στρατηγικής. Το Once a Gambler δεν είναι ένα βιβλίο στρατηγικής, αλλά μια αυτοβιογραφία που έχει ωστόσο αρκετό πόκερ στο περιεχόμενο της.

Μάθετε περισσότερα για το Once a Gambler: The Escape στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα.