Τα φρουτάκια ήταν τόσο διαδεδομένα εκείνη την εποχή που σιγά σιγά αρχίσαν να εμφανίζονται και κρούσματα παρανομίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η φωτογραφία από έναν χώρο αποθήκευσης του Σικάγο με κατασχεμένους κουλοχέρηδες, το 1906[φώτο 2].

Δείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο που βρήκαμε σε ένα μπλογκ με περίεργα πράγματα:

Οι κουλοχέρηδες εφευρέθηκαν το 1887 από τον Charles Fey στο San Francisco. Το πρώτο σχέδιο κουλοχέρη είχε τρεις τροχούς που… γύριζαν και είχαν 10 σύμβολα ο καθένας. Μερικά από τα σύμβολα ήταν πέταλα, μπαστούνια, διαμάντια, καρδιές και κουδουνάκια. Όποιος πετύχενε τρία κουδουνάκια κέρδιζε! 

Ο κουλοχέρης που έφτιαξε ο Fey είναι και γνωστός ως Bell machine. Το όνομά του το πήρε από τον συνδυασμό νίκης που ήταν τα κουδουνάκια. Καθώς είχε τρεις κυλίνδρους από 10 σύμβολα, υπήρχαν 1000 διαφορετικοί πιθανοί συνδυασμοί. Τα φρουτάκια αυτά, απέδιδαν στους παίκτες συνολικά το 75% των χρημάτων. Το υπόλοιπο 25% το κέρδιζε το μαγαζί (ή το καζίνο).

Το 1984, ο Inge Telnaes κατοχύρωσε μία πατέντα με τον τίτλο “Electronic Gaming Device Utilizing a Random Number Generator for Selecting the Reel Stop Positions.”. Με αυτήν την πατέντα ξεκίνησαν πλέον οι ηλεκτρονικοί κουλοχέρηδες. Τα φρουτάκια πλέον είχαν εξελιχθεί σε ηλεκτρονικές συσκευές. Μόλις ξεκίναγε το παιχνίδι, ο ενσωματομένος ηλεκτρονικός επεξεργαστής αποφάσιζε σε ποια από τις θέσεις θα σταμάταγε κάθε κύλινδρο.

Στα σύγχρονα φρουτάκια, η γεννήτρια τυχαίων αριθμών τρέχει ασταμάτητα ανεξάρτητα με το αν παίζει κάποιος ή όχι στον κουλοχέρη. Μέχρι πριν κάποια χρόνια, οι γεννήτριες τυχαίων αριθμών χρησιμοποιούσαν κάποιο ψευδο-αλγόριθμο για την αναπαραγωγή τυχαίων αριθμών.

Ωστόσο με τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο των κβαντικών υπολογιστών, οι γεννήτριες τυχαίων αριθμών είναι πλέον πραγματικά τυχαίες. Υπάρχουν εταιρίες οι οποίες προμηθεύουν τα καζίνο προγράμματα για τυχαίους αριθμούς (RNG) τα οποία κοστίζουν αρκετά εκατομμύρια ευρώ.