Είναι συχνό φαινόμενο στο πόκερ οι ρηγάδες – το δεύτερο ισχυρότερο hand αρχικά στο hold’em – να… πετιέται στην θέα κάποιου άσου στο board.

Σπανιότερα ωστόσο είναι η αλήθεια βλέπουμε κάποιον παίκτη να παρατάει το συγκεκριμένο hand σε flop που δεν έχει άσο.

Το άρθρο του Jonathan Zaun έχει ως επίκεντρο το fold του Gary Lucci κατά την διάρκεια του πρόσφατου WPT Canadian Spring Championship.

Ο Αμερικάνος παίκτης έχει καταφέρει μέσα από ένα field 370 παικτών να φτάσει στο οχταθέσιο final table κι έχει εξασφαλίσει ήδη το μεγαλύτερο cash στην καριέρα του που αριθμούσε μέχρι τότε 23 cashes για σχεδόν $100.000.

Ο Lucci πιάνει δύο μαύρους ρηγάδες σε blinds 15.000/30.000,  5.000 έχοντας το κορυφαίο stack με 1.710.000 chips.

Ανοίγει στις 85.000 από under the gun και ο Trevor Delaney κάνει το flat call από hijack.

Ο Levi Stevens επιλέγει ν’ απαντήσει με 3-bet στις 225.000 απ’ το big blind με τους δύο αντιπάλους του να κάνουν call.

Το flop:

Check από Stevens και Lucci, shove του Delaney για 1.200.000 chips, πάσο το big blind και η δράση έρχεται στον Lucci που κοιτάει ξανά το πριν πετάξει τα φύλλα του στο muck!

Αρκετοί φίλοι του πόκερ και άνθρωποι των media απόρησαν με το laydown του Αμερικάνου, με τον Kevin Mathers μάλιστα να μην μπορεί να πιστέψει αυτό που είδε:

Το να πηγαίνεις πάσο δύο ρηγάδες σε 7-high rainbow board ίσως φαίνεται σαν γκάφα ολκής. Ο ίδιος ο Lucci ωστόσο εξήγησε μια εβδομάδα αργότερα γιατί προχώρησε σε αυτή την κίνηση.

“Ο τρόπος που ο Delaney έκανε το flat-call την πρώτη φορά, δεν ξέρω γιατί, αλλά αισθάνθηκα ότι είχε άσους. Το ένστικτο μου έλεγε έτσι. Ο τρόπος που δεν επιχείρησε το re-raise μ’ έκανε να πιστέψω πως έπαιζε σε slow play τους άσους του όπως έκανα εγώ με τους ρηγάδες.”

Στην προκειμένη περίπτωση ο Lucci βασίζει την ανάλυση του hand στο concept του live read, ‘διαβάζοντας’ δηλαδή τον αντίπαλο του με βάση την φυσική συμπεριφορά του και τον τρόπο που παίζει. Αν το ιστορικό μεταξύ των δύο οδήγησε τον Lucci να πιστέψει ότι ο Delaney θα έκανε slow play τους άσους, η επιλογή του τελευταίου να κάνει το flat-call στο αρχικό raise και το 3-bet του Stevens ενεργοποίησε κατά κάποιον τρόπο ένα ‘συναγερμό’ μέσα του.

“Είχα παίξει μαζί του αρκετές φορές σε μικρότερα τουρνουά και γνώριζα ότι είναι ένας εξαιρετικά solid παίκτης. Γνωρίζει ότι έχω κάτι όταν κάνω το call στις 225.000 και κάνει παρ’ όλ’ αυτά call κι έτσι θεώρησα ότι έχει άσους.”

Ακόμη κι αν ο Lucci δεν πίστευε ότι ο Delaney είχε άσους, παραδέχεται ότι ένας εξωτερικός παράγοντας θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε πάσο.

Δύο ακόμη αποκλεισμοί και θα έμπαινε στο πρώτο του WPT final table. Έχοντας 49 big blinds όταν ο Delaney έκανε την κίνηση ο Lucci κοίταξε γύρω του και είδε μερικά short stacks ελπίζοντας ότι θ’ αποχωρήσουν πριν παίξει κάποια μεγάλα pots.

“Καθ’ όλη την διάρκεια του τουρνουά έθετα στόχους. Σκοπός μου αρχικά ήταν να μπω στους πρώτους 45 που ήταν τα έπαθλα… Έπειτα έβαζα κι ένα σκαλί πιο πάνω κάθε φορά που ανέβαινε η σκάλα πληρωμών. Όταν φτάσαμε στους 10 παίκτες λοιπόν στόχος μου ήταν να μπω στο ανεπίσημο final table.

Τα χρήματα σήμαιναν πολλά για μένα, αλλά ο βασικός μου στόχος στην συνέχεια ήταν το final table. Σκεφτόμουν ότι θα είναι τηλεοπτικό το τραπέζι κι όλα αυτά. Εκείνη την ώρα λοιπόν της παρτίδας είχα θέσει ως στόχο την εξάδα. Για να είμαι ειλικρινής νόμιζα ότι είχε και μεγαλύτερο stack. Δεν ήμουν 100% βέβαιος, αλλά σκέφτηκα πως αν έκανα call κι έχανα θα με πετούσε εκτός τουρνουά.”

Οι περισσότεροι παίκτες θα συμφωνήσουν πως το πάσο του Lucci ήταν απλά risk-averse, ισχυριζόμενοι ότι ένα call με ρηγάδες σε 7-high rainbow board του εξασφάλιζε μια θέση στο final table κι ένα τεράστιο stack.

Αλλά αυτή είναι η μία οπτική, καθώς υπάρχει και η προσέγγιση του ίδιου του παίκτη που έθεσε κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες.

“Όταν παίζει τα ρέστα του πιστεύω ότι έχει άσους. Ακόμη κι αν έχει Α-Κ ή A-Q ή με κάτι άλλο αν πετύχει άσο μπορεί να με κερδίσει. Υπάρχει άλλωστε το turn και το river….

Αν ήμουν ήδη στο final table πιθανότατα να έκανα call. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να μπω στο τελικό τραπέζι κι έτσι σκέφτηκα πως ακόμη κι αν έχει Α-2 μπορεί να με κερδίσει. Επέλεξα να παίξω με… ασφάλεια σ’ εκείνο το σημείο γιατί ο μοναδικός στόχος που μου είχε μείνει ήταν η είσοδος στο final table.”

Η φράση “παίζω με ασφάλεια” θεωρείται ως το μότο των… απανταχού nits. Η στρατηγική weak-tight είναι συνήθως λιγότερο επικερδής απ’ ότι κάποια εναλλακτική. Σε κάθε περίπτωση όμως ο Lucci θεώρησε ότι καλύτερο γι’ αυτόν σ’ εκείνο το σημείο ήταν να προχωρήσει στο fold.

“Δεν είμαι ο τύπος του παίκτη που θα ρισκάρω εύκολα το stack μου. Προτιμάω να παίξω μικρά pots παρά να κάνω το μεγάλο shove. Μισώ ζεύγη όπως βαλέδες, απλά τα μισώ. Προτιμώ να τους πετάξω. Hands όπως 3-4, 5-6 μου αρέσουν… είναι τα φύλλα μου. Τα δύο μεγαλύτερα pots στο τουρνουά ήταν με 5-2 και 3-4 (γελάει). Έτσι παίζω συνήθως.”

Ο Lucci τερμάτισε εν τέλει στην 4^η θέση για $65.675 και ολοκλήρωσε λέγοντας:

“Μου είπε ύστερα πως είχε όντως άσους και πως δεν θα έμπαινε ποτέ σε τέτοιο pot με τριάρια. Είναι εύκολο βέβαια να πεις ότι έχει άσους. Τον πιστεύω κατά 80% (γελάει).

Δεν έχει λόγο πάντως να πει ψέματα και το ίδιο είπε και σ’ άλλους παίκτες. Ο Pascal Lefrancois μου είπε επίσης πως είδε έναν άσο μόλις πέταξε ο Delaney τα φύλλα του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν το πάσο μου κι όλοι στο τραπέζι μου είπαν πως θα έκαναν call. Ίσως να έχουν και δίκιο, ποιος ξέρει (γελάει) Το θέμα είναι ότι έφτασα τελικά στο final table και αυτό μετράει.”