Τα έσοδα από τη δραστηριότητα των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών στην Ε.Ε. μετά βίας αγγίζουν το 10% του συνόλου των εσόδων από τον τζόγο. Το 2015, σύμφωνα με μια πρόβλεψη, θα προσεγγίσουν τα 13 δισ. ευρώ.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν, τα μεικτά έσοδα μετά την αφαίρεση των κερδών των παικτών (80% – 90%) προσέγγισαν το 2011 τα 250 εκατ. ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, σε επιστολή του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, αναφέρεται ότι τα μέτρα φορολόγησης του ηλεκτρονικού τζόγου μπορούν να αποφέρουν στο Δημόσιο 500 εκατ. ετησίως. Κι εύλογα γεννάται το ερώτημα: Πώς προέκυψε αυτό το νούμερο;

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, στην Ελλάδα υπήρχαν -κατά την εποχή της σύνταξής της- 250 παράνομα site ηλεκτρονικού στοιχηματισμού. Από αυτά, 60 είχαν και εκδοχές στην ελληνική γλώσσα, με έναν τζίρο που τότε προσέγγιζε τα 2 δισ. ευρώ.

Αν υπολογίσει κανείς ένα pay out 80% – 90% (τόσο δίνουν), απομένουν 160 με 240 εκατ. ευρώ μεικτού κέρδους για να φορολογηθεί. Τα 500 εκατ. ευρώ φόρος πρέπει να είναι στην πραγματικότητα κάπου 8 με 10 φορές λιγότερα από εκείνα που αναφέρει ο Ελληνας υπουργός στο γράμμα του προς το Eurogroup.

Το πρόβλημα των παράνομων ηλεκτρονικών παιχνιδιών δεν είναι μόνο ελληνικό. Στη Γερμανία η παράνομη αγορά στοιχήματος (επίγεια και online) φθάνει τα 2,7 δισ. ευρώ, ενώ 3 στις 4 μεγάλες αγορές της Ε.Ε. (Βρετανία, Σουηδία και Γερμανία) είναι ρυθμισμένες. Το 2011 η εταιρεία KPMG είχε σε έκθεσή της σημειώσει ότι θα μπορούσε να επιβληθεί φόρος στον τζίρο των τυχερών παιχνιδιών, αλλά αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη δραματική πτώση του τζίρου.

Εγραφαν οι συντάκτες της μελέτης: «Αυτό το μοντέλο μειώνει την κίνηση των διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών και ταυτόχρονα δημιουργεί ένα μη ελκυστικό περιβάλλον για εταιρείες που θα τους ενδιέφερε η κατοχή άδειας τυχερών παιχνιδιών».

Ολες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες «στοχεύουν» στον φόρο μετά την αφαίρεση των κερδών των παικτών, που συνήθως παίζουν ξανά με τα κέρδη αυτά, αυξάνοντας τον τζίρο. Σύμφωνα με την KPMG, στις τρεις μεγάλες αγορές ισχύουν τα εξής σε ό,τι αφορά τη φορολογία:

Μεγάλη Βρετανία. Το 2001, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγνώρισε την ύπαρξη μεγαλύτερου οφέλους με τη μετάβαση από τον φόρο 6,75% επί του τζίρου στον φόρο του 15% επί των μεικτών κερδών. Αυτό είχε σημαντικά ωφέλιμη επίδραση στην αγορά με αποτέλεσμα μεταξύ άλλων τη μείωση της παράνομης δραστηριότητας στοιχημάτων.

Ιταλία. Το 2009, η Ιταλία άλλαξε καθεστώς και από φόρο επί του τζίρου (2,5% – 3% για ένα μοναδικό στοίχημα και 5% για πολλαπλά στοιχήματα) πήγε σε καθεστώς φόρου 20% επί του μεικτού κέρδους των καζίνο, του πόκερ με μετρητά και των αθλητικών στοιχημάτων. Η αλλαγή αυτή οδήγησε σε άνοδο των κερδών από διαδικτυακά τυχερά παιχνίδια από 127 εκατ. το 2007 σε 550 εκατ. το 2010 και μια πτώση στη δραστηριότητα εκτός της οργανωμένης αγοράς.

Γαλλία. Η γαλλική κυβέρνηση θέσπισε ένα νέο καθεστώς αδειοδότησης, τον Μάιο του 2010, επιβάλλοντας 7,5% (συν 1% για την ανάπτυξη αθλημάτων) φόρο επί του κύκλου εργασιών των διαδικτυακών αθλητικών στοιχημάτων. Ο γενικός γραμματέας της ρυθμιστικής αρχής για το νέο αυτό καθεστώς αρχικά είχε προβλέψει ότι θα ζητήσουν άδεια για να λειτουργούν νόμιμα στη Γαλλία 200 εταιρείες.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους 5.000 ενεργούς ιστότοπους τυχερών παιχνιδιών, στους οποίους μέχρι τότε είχαν πρόσβαση οι Γάλλοι. Μέχρι σήμερα, μόνο περίπου 30 εταιρείες είναι κάτοχοι αδειών με το νέο καθεστώς. Καθώς αυτός ο αριθμός είναι σημαντικά μικρότερος από τις 200 άδειες που είχαν αρχικά προβλεφθεί το 2008, είναι σαφές ότι ένας μεγάλος αριθμός ενδιαφερομένων, ιδιαίτερα ευρωπαϊκές εταιρείες, εξακολουθεί να μην έχει πειστεί για τα οφέλη της αγοράς.

Πηγή: Καθημερινή