Σε ηλικία 29 ετών ο Chris Moorman αποτελεί κατά γενική ομολογία τον πλέον επιτυχημένο παίκτη online τουρνουά με επιτεύγματα που προκαλούν πραγματικά δέος.

Με σχεδόν $12.000.000 σε συνολικά έπαθλα, 23 Triple Crowns και δεκάδες κατακτήσεις online τουρνουά, τα τελευταία χρόνια βάλθηκε να κατακτήσει και την αρένα του live πόκερ όπου ήδη μετράει περισσότερα από $4.000.000!

Ο Βρετανός αστέρας κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες το βιβλίο του (Moorman’s Book Of Poker) και προχώρησε σε μια μακροσκελή συνέντευξη στο Bluff Europe.

“Δεν είχα ακριβώς κατά νου τι θα γράψω όταν ξεκίνησα την συγγραφή του βιβλίου. Άρχισα να γράφω τον περασμένο Ιανουάριο και το τελείωσα λίγο μετά το World Series το καλοκαίρι. Συνολικά έγραψα 50.000 λέξεις και για ένα παίκτη πόκερ αυτό είναι τρελό. Δεν είμαι γεννημένος συγγραφέας.”

Οι περισσότεροι αναγνωστές πιθανολογούν πως με την ανάγνωση του βιβλίου θα βελτιώσουν τα λάθη τους στο παιχνίδι και θα καταφέρουν να γίνουν κερδοφόροι εκτινάσσοντας το ROI τους. Τι απαντά ο Moorman;

“Όταν ξεκίνησα να παίζω πόκερ διάβαζα βιβλία όπως το Super System και το Harrington on Hold’em. Στα συγκεκριμένα βιβλία μιλούσαν περισσότερο για concepts. Εγώ γράφω περισσότερο για το πόκερ όπως είναι σήμερα, για το πως θα καταστείς δύσκολος παίκτης για τους αντιπάλους σου, για το πως θα εντοπίσεις τους αδύναμους παίκτες και πως θ’ αξιοποιήσεις τα λάθη τους.”

Όπως αποκαλύπτει, το βιβλίο του δεν απευθύνεται σε high rollers, αλλά ούτε ακριβώς και σε αρχάριους παίκτες.

“Το βιβλίο δεν είναι ακριβώς για αρχάριους παίκτες, αλλά ούτε και για τους φίλους μου που είναι επαγγελματίες. Απευθύνεται σε παίκτες που θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω, που γνωρίζουν τι κάνουν, αλλά όχι κι απαραίτητα γιατί το κάνουν. Οι στρατηγικές πόκερ έχουν γίνει πάρα πολλές πλέον. Προσπαθώ να τις φέρω κοντά και να εξηγήσω στους παίκτες τον λόγο που κάνουν αυτό που κάνουν. Αν οι παίκτες κατανοήσουν βαθύτερο το παιχνίδι διαβάζοντας το βιβλίο, τότε το παιχνίδι τους θ” αλλάξει σε μεγάλο βαθμό.”

Το ‘κλειδί’ για τον ίδιο ήταν ν’ αποσπάσει τις καλύτερες συμβουλές από πολλούς ανθρώπους στα πρώτα του βήματα.

“Όταν ξεκίνησα να παίζω πόκερ μιλούσα με παίκτες από Νορβηγία, από Αγγλία και από Ηνωμένες Πολιτείες. Όλοι τους έλεγαν διαφορετικά πράγματα και προσπάθησα να κρατήσω τα καλύτερα σημεία και να τα ενσωματώσω στο δικό μου παιχνίδι. Δεν προσπάθησα δηλαδή ν’ αντιγράψω ένα συγκεκριμένο παίκτη.”

Το πόκερ άλλαξε τα τελευταία χρόνια και ο ‘Moorman1’ έπρεπε να προσαρμοστεί. Πριν λίγα χρόνια η… μόδα ήταν να είσαι πιο επιθετικός παίκτης μέχρι που έφτασε σε σημείο να είναι αδύνατο να γίνεις τόσο επιθετικός.

“Πιστεύω ακράδαντα πως είναι πολύ δυσκολότερο πλέον να παίζεις σαν μανιακός και να καταστείς κερδοφόρος σε σχέση με 3-4 χρόνια πριν. Είναι προτιμότερο πάντως να προσπαθείς να αξιοποιήσεις τις αδυναμίες ακόμη και των δύσκολων αντιπάλων σου παρά να τους μιμηθείς. Όσο είσαι αυτός που θα τοποθετήσει το τελευταίο bet απέναντι τους θα κερδίζεις μάρκες. Θα πρέπει να δουλέψεις αρκετά τα stack-sizes, έτσι ώστε να μην ρισκάρεις τόσα πολλά με μικρή επιβράβευση.”

Πολλοί παίκτες φαίνεται να αγνοούν τις αναλύσεις μετά το παιχνίδι, αλλά πρόσφατα είδαμε αρκετούς επαγγελματίες να μιλούν για ακόμη σκληρότερη δουλειά εκτός τραπεζιού. Το τι γίνεται μόλις ο παίκτης απομακρύνεται από την οθόνη εξακολουθεί ν’ αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα για μερικούς παίκτες. Ποια είναι η προσέγγιση του Βρετανού επαγγελματία;

“Οι περισσότεροι παίκτες δεν δουλεύουν όσο πρέπει εκτός τραπεζιών. Το να παρακολουθείς μερικά εκπαιδευτικά βίντεο δεν φτάνει. Το να δουλέψεις πάνω στο παιχνίδι όταν δεν αγωνίζεσαι βέβαια δεν σημαίνει και άμεσα κέρδη. Αυτό θα γίνει με συνεχή δουλειά σε μακροπρόθεσμο στάδιο.”

Η… περιβόητη μετάβαση από το online πόκερ στο live εξακολουθεί να δυσκολεύει πολλούς παίκτες και ο Moorman δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα αυτό.

“Όταν παίζεις πραγματικά καλά σε online επίπεδο τότε η αυτοπεποίθηση σου είναι στα ύψη και μόλις εισέρχεσαι στην αρένα του live poker προσπαθείς να παίξεις ακριβώς το ίδιο. Σκέφτεσαι ‘το παιχνίδι μου είναι το καλύτερο’ αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Πιστεύω πως πρέπει να ξεκινάς και πάλι απ’ τα βασικά, παρά να μπεις κατ’ ευθείαν στα βαθιά προσπαθώντας να εξουδετερώσεις τους πάντες. Είναι ζωτικής σημασίας να αξιοποιείς κατάλληλα όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες έχεις διαθέσιμες.

Είναι δύσκολο να μην βρίσκεσαι σε δράση όλη την ώρα όπως στο online όπου παίζεις σε περισσότερα τραπέζια και περισσότερα hands. Πολλά τουρνουά διαρκούν 4,5 ή και 6 ημέρες. Αν παίζεις το 40% των hands θα… εκραγείς κάποια στιγμή. Στο live επίσης χρειάζεται να αλλάζεις ταχύτητες συχνότερα. Οι παίκτες δεν κάνουν multi tabling και δίνουν περισσότερη προσοχή στο παιχνίδι.”

Κάθε παίκτης έχει ένα… εφιαλτικό hand να θυμάται στην καριέρα του. Για τους περισσότετους ήταν στα πρώτα τους βήματα σε κάποιο τοπικό τουρνουά, αλλά για τον Chris Moorman ήταν σ’ ένα μεγάλο τουρνουά στην Αυστραλία.

“Ήταν στο Aussie Millions πέντε, έξι χρόνια πριν. Κέρδιζα κάθε hand σε σημείο που έλεγα ότι θα κερδίσω και το τουρνουά ακόμη κι αν ήταν Day 1. Άνοίγω τη δράση με 6-4 off-suit από early position και ο αντίπαλος μου απαντάει με three-bet. Φαινόταν ο μοναδικός επιθετικός παίκτης του τραπεζιού κι έτσι σκέφτηκα ‘τώρα θα του δείξω ποιος είναι το αφεντικό’. Συνεχίζω με four-bet,  κάνει five-bet και πραγματικά δεν τον πίστεψα κι έτσι παίζω τα ρέστα μου. Σκέφτηκε για… αιώνες και υπέθετα πως κάνει τον ηθοποιό όταν ξαφνικά έκανε το call.

Όλοι στο τραπέζι έλεγαν ‘ποιος έχει τους ρηγάδες και ποιος τους άσους” και κανένας μας δεν ήθελε να εμφανίσει το χέρι του! Τον ρώτησα αν έχει ζεύγος και απάντησε καταφατικά, αλλά δεν φαινόταν να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μάλλον κερδίζεις του είπα και έδειξα το 6-4 off-suit, ενώ αυτός τα επτάρια. Είχαμε ο καθένας από 150 big blinds! Ακόμη και τώρα δεν παίζω ποτέ το 6-4 off. Μπορεί να παίξω το 6-4 suited αλλά ποτέ το συγκεκριμένο…

Ακόμη ένα χαμένο hand και τελικά αποκλείστηκα. Στο online θα μπορούσα να κάτσω αναπαυτικά στον καναπέ μου και να βάλω ένα καινούριο τουρνουά να ξεκινήσει, αλλά στο καζίνο το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν ν’ αποχωρήσεις απ’ το παιχνίδι.’’

Μέχρι τον περασμένο Μάρτιο αυτό που του έλειπε ήταν ένας τίτλος σε μεγάλο live τουρνουά.

“Τα κατάφερα. Είχα φτάσει κοντά μερικές φορές, αλλά στο heads-up είχα πάντα πραγματικά ικανότατους αντιπάλους, συνεπώς δεν θεωρώ ότι πέταξα κάποια ευκαιρία. Άλλωστε δεν έχεις την ευκαιρία να παίζεις και τόσα πολλά live τουρνουά σε μια χρονιά. Όταν φτάνεις εν τέλει στην κορυφή είναι σπουδαίο το συναίσθημα. Δεν είχα ποτέ κάποιο cash σε WPT και την πρώτη φορά που συνέβη κατέκτησα το τουρνουά!

Σε 4-handed τραπέζια είχα τις μισές μάρκες του τραπεζιού και σκεφτόμουν πως δεν είχα κατακτήσει ποτέ ένα μεγάλο live τουρνουά. Είπα μέσα μου πως αυτό δεν χάνεται και τότε έκανα μια σειρά ανόητων λαθών. Μπερδεύτηκα και σ’ ένα hand που νόμιζα ότι είχα straight αλλά δεν είχα τίποτα. Από chip leader στους 4 φιναλίστ είχα μείνει πλέον short stack και μιλώντας με την κοπέλα μου και τους φίλους μου στο διάλειμμα μου είπαν ότι δεν έχω να χάσω τίποτα πλέον. Ευτυχώς διπλασίασα αμέσως μετά και έβγαλα απ’ τις σκέψεις μου για νίκη… απαραιτήτως, κάτι που με βοήθησε.”

Και μπορεί η κατάκτηση του WPT LA Poker Classic να ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές του, ο τίτλος του καλύτερου παίκτη online τουρνουά επί 4 συνεχή χρόνια στα Βρετανικά Βραβεία ωστόσο ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Φέτος με τη νίκη του στο WPT βάζει υποψηφιότητα επίσης και για τον τίτλο ‘Best Live Tournament Player or Performance Of The Year’. Υπάρχει ωστόσο ένας λόγος για τον οποίο δεν θεωρεί ότι έχει αρκετές πιθανότητες να το κατακτήσει.

“Είναι σίγουρα τιμητικό να είσαι υποψήφιος. Μόλις κέρδια το τουρνουά υπέθεσα ότι είμαι σε καλό δρόμο, αλλά ο δεύτερος τίτλος EPT main event της Vicky Coren είναι ένα τεράστιο επίτευγμα!”

Για πολλούς επαγγελματίες ένας μεγάλος τίτλος σημαίνει τουρνουά με μεγαλύτερα  buy-ins και μικρότερα fields στην συνέχεια, αλλά για τον Moorman δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

“Δεν μου αρέσουν τα μικρά fields – ρισκάρεις περισσότερα για να κερδίσεις λιγότερα. Δεν έχω παίξει ποτέ σε τουρνουά κάτω των 50 ατόμων και κάποια τηλεοπτικά παιχνίδια δεν αποτελούν πραγματικό κίνητρο για μένα. Αναζητώ value στα παιχνίδια που συμμετέχω. Ήμουν έτοιμος ν’ αγοράσω ένα μερίδιο από φίλο που θα έπαιζε στο Alpha 8 London, αλλά μου είπε ότι δεν άξιζε να συμμετέχει, το πεδίο συμμετέχοντων ήταν πραγματικά καλό. Κανένας δεν θέλει να πάει να παίξει ένα  High Roller απέναντι σε επτά Γερμανούς.

Η αξία εφ’ όσον είσαι επαγγελματίας στα τουρνουά έγκειται στο να βρεις παιχνίδια με αδύναμους παίκτες. Αν έπαιζα high stakes όπως ο Viktor Blom θα προτιμούσα το  cash ή το heads-up. Στα τουρνουά πρέπει να έχεις μικρότερο εγωισμό και να εντοπίζεις πεδία δράσης με αδύναμους παίκυτες.”

Κάθε παίκτης έχει τον δικό του… ήρωα στο πόκερ – οι περισσότεροι θέλουν να τον μιμηθούν, αν όχι στο στιλ, στην επιτυχία. Πολλοί πρόσφατοι μεγάλοι νικητές βρέθηκαν στο… ραντάρ του Moorman τα τελευταία χρόνια.

“Γνωρίζω τον Fedor ‘CrownUpGuy’ Holz αρκετά καλά. Είναι φίλος μου και τον παρακολούθησα σ’ ένα εκπαιδευτικό βίντεο μετά από ένα final table που έκανε. Έπιαξα λίγο εναντίον του αλλά δεν τον είχα παρακολουθήσει αρκετά πριν την κατάκτηση του WCOOP Main Event. Ένας φίλος μου τον θεωρεί μάλιστα από τους κορυφαίους.”

Κι αν ο Holz είναι ένα από τα online πρόσωπα των τελευταίων μηνών τότε σίγουρα κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον Colman στο live.

“Τον παρακολούθησα πρόσφατα απέναντι στον Mike Leah στο Seminole Hard Rock και θυμήθηκα όταν τον έβλεπα ν’ αγωνίζεται πέντε χρόνια πριν στο WSOP Europe του Λονδίνου. Ήταν 18 χρονών περίπου κι εγώ έπαιζα στο $10k heads-up απέναντι σ’ ένα νεαρό Ολλανδό που είχε κερδίσει το $10k WCOOP heads-up online. Ο Colman βρέθηκε στο rail και με υποστήριζε φωνάζοντας πολύ δυνατά σαν φανατικός φαν. Φέτος όταν βρεθήκαμε στο ίδιο τραπέζι σ’ ένα $25k satellite για το One Drop, μου ζήτησε συγγνώμη για εκείνο το περιστατικό και του είπα πως είμαι εγώ φαν του πλέον.”

Ο Moorman δεν κατάφερε τελικά να προκριθεί στο One Drop και αντ’ αυτού είδε τον Colman να κερδίζει $15.300.000! Ο αριθμός των Βρετανών που βρέθηκε τελικά δεν ήταν χαμηλότερος απ’ ότι συνήθως, αλλά είναι γεγονός πως έχει ελαττωθεί σε τουρνουά των Ηνωμένων Πολιτειών.

“Το κόστος για να συμμετέχεις σ’ ένα τουρνουά εκεί σίγουρα είναι μεγάλο. Παλιότερα αν αποκλειόσουν μπορούσες να γυρίσεις στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου και να παίξεις online. Τώρα η μοναδική επιλογή φαίνεται να είναι το live cash, αλλά δεν προσελκύει και πολλούς.”

Το στακάρισμα παικτών αποτελεί παρελθόν για τον Moorman αν και υπάρχουν και καλές και κακές στιγμές.

“Δεν στακάρω κανένα πλέον. Έχω τελειώσει οριστικά με αυτό το θέμα. Αποδείχθηκε εφιάλτης μερικές φορές, αν και υπάρξαν σίγουρα και καλές στιγμές. Γνωρίσα πολλούς ανθρώπους, είδα μερικά μεγάλα final tables όπου παίκτες κέρδισαν εκατομμύρια κι εγώ έπαιρνα για παράδειγμα τα μισά χρήματα ως μερίδιο!

Όταν μάθεις όμως ότι κάποιος σε κλέβει ή σκορπάει τα χρήματα σου τότε τα πράγματα ζορίζουν. Ειδικά όταν έχεις βοηθήσει κάποιον που πίστευες ότι είναι φίλος σου και αυτός τα έκανε μαντάρα. Στο πόκερ είναι γεγονός πως τα χρήματα μπορεί να χαλαρώσουν τις αντιστάσεις σου, ειδικά αν βρεθείς σε δεινή θέση. Πολλοί σκέφτονται ‘εντάξει μόλις κέρδισε ένα μεγάλο τουρνουά, γιατί να του δώσω το μερίδιο του’, αλλά δεν είναι σωστό προφανώς.

Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων πάντως που γνώρισα σ’ αυτό το θέμα ήταν εξαιρετική και τους εμπιστεύομαι 100%. Ήμουν μάλιστα πολύ τυχερός στην αρχή. Ο Ty Reiman ήρθε για παράδειγμα δεύτερος στο PCA. Εξακολουθεί να είναι καλός μου φίλος. Γενικότερα μιλώντας δεν μετανιώνω. Ήταν αρκετά διασκεδαστικό το εγχείρημα και δεν αποδείχθηκε άσχημο.”

Πως είναι η ζωή του όμως με μια βαλίτσα στο χέρια ανά πάσα στιγμή;

“Είμαι σε μια… διαρκή πτήση, με ωράριο ύπνου ν’ αλλάζει συνεχώς. Στις Η.Π.Α. δεν μπορώ να παίξω online κι έτσι περνάω αρκετό χρόνο σε Καναδά και Μεξικό. Το σχέδιο μου ήταν να βρίσκομαι το πρώτο εξάμηνο εκεί και το δεύτερο στην Ευρώπη όπου υπάρχουν περισσότερα τουρνουά. Τα συνεχή ταξίδια για δύο ανθρώπους μάλιστα είναι σίγουρα δαπανηρό. Είμαι τυχερός πάντως που δεν παθαίνω jet-lag.”

Παίκτες και παίκτες εμφανίζονται κατά καιρούς σαν… κομήτες κι εν συνεχεία εξαφανίζονται. Ο Moorman παραμένει σε υψηλό επίπεδο και δεν δείχνει πρόθυμος να τα παρατήσει σύντομα.

“Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες από τότε που ξεκίνησα εγώ. Πιθανότατα στα 50 μου να μην ασχολούμαι με τον ίδιο ρυθμό, να έχω οικογένεια κ.λπ. Δεν έχω πάντως θέσει κάποιο πλάνο για το πότε θ’ αποσυρθώ. Όταν πάψει ο ενθουσιασμός μου για το πόκερ ίσως ασχοληθώ με κάτι άλλο. Εξακολουθώ πάντως να σηκώνομαι και να αγωνιώ για δράση. Άλλωστε δεν έχω κερδίσει το Sunday Million!”