Ο Ed Miller, από τους πλέον έμπειρους αρθρογράφους στο CardPlayer, δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο σε σχέση με τα τέσσερα συχνότερα λάθη που παρατηρεί να κάνουν ακόμη και στις μέρες μας οι αρχάριοι παίκτες.

1. “Τον βάζω σε Α-Κ”

Οι αρχάριοι παίκτες το λένε συνεχώς κι έχουν… σχεδόν πάντα λάθος.

Το Α-Κ συγκεκριμένα δεν είναι το πρόβλημα. Έχουν την τάση να το λένε με οποιοδήποτε άλλο μεμονωμένο hand κι είναι το ίδιο κακό.

Οι ερασιτέχνες παίκτες συνηθίζουν να υπεραπλουστεύουν το παιχνίδι κι ο συγκεκριμένος τρόπος είναι ένας από τους πολλούς για να το κάνουν. Όταν επικεντρώνονται στο ‘διάβασμα’ του αντιπάλου επικεντρώνονται μόνο σ’ ένα πιθανό hand αποκλείοντας όλα τα άλλα. Έπειτα πράττουν ότι θεωρούν σωστό απέναντι σ’ αυτό το hand.

Το πρόβλημα είναι πως είναι απίθανο να κατατάξεις τον αντίπαλο σου σ’ ένα μόνο hand και να είσαι με συνέπεια σωστός.

Οι καταρτισμένοι παίκτες είναι πιο πιθανό να πουν, “Τον βάζω σε αδύναμο range,” υποδηλώνοντας ουσιαστικά πως έχουν στο νου τους μια σειρά διαφορετικών πιθανών hands που μπορεί να έχει ο αντίπαλος τους.

2. “Πήγα πάσο/έκανα απλά call για να μειώσω το variance.”

Το ακούω αυτό εδώ και 13 χρόνια περίπου και φαντάζει εξίσου κακό όσο και τότε.

Ο παίκτης σκέπτεται, “Δεν μπορώ να χάσω ότι δεν βάζω στο pot.” Σιγά – σιγά λοιπόν παίζει ολοένα και πιο παθητικά. Αντί να κάνει re-raise τις ντάμες του πριν το flop προτιμά το call. Αντί να κάνει call μ’ ένα bluff-catcher, πηγαίνει πάσο. Αντί να παίξει το draw, πάει πάλι πάσο. Οποιαδήποτε στιγμή υπάρχει μια ευκαιρία ο αρχάριος παίκτης προτιμά να βάλει όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα στο pot.

Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι προσπαθεί να μειώσει το variance στο παιχνίδι του. “Ξέρω ίσως να χάνω λίγο value, αλλά παίζω πολύ καλύτερα χωρίς όλες αυτές τις διακυμάνσεις.”

Δεν είναι σωστό όμως το σκεπτικό. Για να είσαι κερδοφόρος παίκτης θα πρέπει να έχεις υψηλή επιθετικότητα και αρκετό ρίσκο μέσα στο παιχνίδι σου. Δεν μπορείς να μειώνεις συστηματικά το ρίσκο και να εξακολουθείς να παίζεις καλά. Δεν θα λειτουργήσει. Αν δείχνεις… φόβο σε όλες τις οριακές αποφάσεις κάνοντας call και fold συνέχεια, το μόνο που έχω να κάνω εγώ ως αντίπαλος σου είναι να ποντάρω κάθε φορά που τσεκάρεις και τελικά να σε κερδίζω.

Οι επαγγελματίες παίκτες αγωνίζονται μ’ ένα ιδιαίτερο high-variance στιλ γιατί αυτό είναι το καλύτερο και το πιο κερδοφόρο. Αν προσπαθείς να μειώνεις συστηματικά τη διακύμανση στο παιχνίδι σου τότε θα πρέπει ν’ αποδεχθείς ότι ποτέ δεν θα παίξεις πραγματικά καλά.

3. “Έκανα raise για να προσπαθήσω να το κατακτήσω αμέσως.”

Οι άπειροι παίκτες συχνά το επικαλούνται όταν έχουν ένα ισχυρό hand σ’ ένα δυναμικό board. Για παράδειγμα κρατάνε Q-Q σε flop . Κάποιος ποντάρει και κάνουν raise γιατί “θέλουν να το κατακτήσουν.”

Το σκεπτικό είναι ανόητο αν το καλοσκεφτείτε, καθώς τα καλά hands έχουν αξία μόνο σε showdown. Αν επιχειρήσετε raise σε flop και το κατακτήσετε, ήταν κάτι που θα μπορούσατε να το κάνετε ακόμη κι αν κρατούσατε 7-2! Στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά μεταξύ Q-Q και 7-2 είναι ότι κερδίζετε περισσότερα showdowns με το ζεύγος. Συνεπώς δεν έχει κανένα νόημα να επιχειρήσετε ν’ αποφύγετε τα showdowns όταν έχετε ισχυρά hands.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως είναι λάθος να κάνετε raise το Q-Q στο συγκεκριμένο board. Αλλά το σκεπτικό του raise για να το κατακτήσεις αμέσως δείχνει λογική ερασιτέχνη παίκτη.

Ο επαγγελματίας παίκτης αναφέρεται σε raising ranges. Σε flop δηλαδή, αξιολογεί το κάθε πιθανό hand που μπορεί να έχει ο αντίπαλος του. Έπειτα χωρίζει τα συγκεκριμένα hands σε folding range, σε calling range και σε raising range. Και ίσως περαιτέρω το raising range σε δύο μέρη, επιλέγοντας μικρά raises με μερικά hands και μεγάλα raises με άλλα.

Αυτή η δουλειά έχει γίνει συνήθως εκτός τραπεζιού με μελέτη κι έτσι τα κατάλληλα ranges έρχονται… αυτόματα στο νου τους κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Ένας καλός παίκτης λοιπόν ίσως κάνει raise με Q-Q γιατί είναι ένα hand που βρίσκεται στο raising range του στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά σίγουρα δεν το κάνει για να προκαλέσει το fold του αντιπάλου.

4. “Θα τα βάλω μ’ αυτό τον παίκτη την επόμενη φορά ότι κι αν έχω. Ξέρω ότι απλά ‘κλέβει’ τα blinds.”

Οι άνθρωποι θυμούνται εύκολα πράγματα που συνέβησαν πρόσφατα και συνηθίζουν να τα υπερεκτιμούν όταν σκέφονται την πιθανότητα μελλοντικών γεγονότων. Αν οι New Orleans Saints (ομάδα μπέιζμπολ) για παράδειγμα έχουν κερδίσει τρία συνεχόμενα παιχνίδια στη σειρά με μεγάλες διαφορές, ο μέσος άνθρωπος θα υπερεκτιμήσει τις πιθανότητες οι Saints να κερδίσουν και το επόμενο παιχνίδι. Ασφαλώς και οι Saints μπορεί να είναι μια πολύ καλή ομάδα, αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο καλοί όσο φάνηκαν στο καλύτερο νικηφόρο τους σερί. Μια κακοτυχία θα μπορούσε να… εκτροχιάσει οποιοδήποτε παιχνίδι τους.

Το ίδιο συμβαίνει και στο πόκερ. Εκατό poker hands δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Οι ερασιτέχνες παίκτες εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να βγάζουν βεβιασμένα συμπεράσματα ακόμη και με μόλις 100 hands, ή ακόμη λιγότερα. ‘Μπλοφάρει πάντα, παίζει μόνο τα nuts, είναι ο πιο ‘σφιχτός’ παίκτης που έχω δει ποτέ, κάνει άσχημα calldowns.’

Τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα σε μια μόνο μέρα παιχνιδιού. Κι όμως οι αρχάριοι το κάνουν συνέχεια.

Οι ικανοί παίκτες έχουν μια πιο ισορροπημένη λογική. Ασφαλώς κάνουν ‘διάβασμα’ των αντιπάλων τους και προσαρμόζουν τις στρατηγικές τους απ’ την αρχή, αλλά αυτές οι προσαρμογές βασίζονται σε μια γενικότερη στρατηγική που είναι ισορροπημένη.

Για παράδειγμα ο επιδέξιος παίκτης είναι απίθανο να κοιτάξει ένα hand και ν’ αποφασίσει πριν το flop ότι θα το παίξει αυτή τη φορά ‘σαν άσους’ απλά για να παριστάνει τον ‘δυνατό’. Όπως προανέφερα, οι ικανοί παίκτες σκέφτονται με όρους εύρους. Αν θεωρούν ότι κάποιος μπλοφάρει τόσο συχνά, θα προσθέσουν απλά περισσότερα hands στο calling range τους και στο bluff-raising range τους.

Και σίγουρα δεν πρόκειται να παίξουν με 7-2, 10-3, ή οποιοδήποτε άλλο hand τους έρθει μέχρι τέλους. Θα προσθέσουν hands απ’ το καλύτερο ως το χειρότερο. Αν τα επόμενα πέντε hands τους είναι όλα άσχημα θα περιμένουν για ένα που δεν είναι.

Τελευταίες σκέψεις

Αν είστε αρχάριος παίκτης και θέλετε να βελτιωθείτε, το πρώτο βήμα είναι να… ξεριζώσετε αυτές τις λογικές απ’ το παιχνίδι σας. Ίσως είναι ώρα λοιπόν να επαναπροσδιορίσετε τον τρόπο σκέψης σας.