Η Γωνιά του Cash από το Profit Poker Club
 Συντάκτης: Κουρής Νίκος
 Δημοσιεύθηκε: 14 Οκτωβρίου 2010

Εδώ και λίγες μέρες, το texas hold’ em παίζεται νόμιμα και στη χώρα μας. Λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, βρίσκονται 10 τραπέζια με διάφορα stakes, από 2/4 ως 25/50. Σε αυτά θα μπορείς να βρεις το ρουλετάκια, που αντί για δεκατέσσερα και τα διπλανά, παίζει αυτόν τον αμερικάνικο κούκο μονό.

Πολλούς τζογαδόρους που κάνουνε διάλλειμα από τα φρουτάκια κυνηγώντας μια κέντα έξω από odds και πιθανότητες. Τι πιο φυσιολογικό από το να τους βγει κάποια στιγμή η κέντα ή το runner runner χρώμα. Εκεί είναι η στιγμή που ο κερδοφόρος παίκτης, πρέπει να δείξει χαρακτήρα.

Είμαι σίγουρος, πως η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών, αυτού του κειμένου, θα βρουν ευκαιρία να μεταφέρουν τις εξαίρετες μαθηματικές τους γνώσεις, τονίζοντας φυσικά πόσο λάθος έπαιξε ο συμπαίκτης τους, και πόσο άτυχοι ήταν οι ίδιοι. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να γίνει σε ένα τραπέζι.

Δεν είναι ανάγκη να μαθαίνεις το παιχνίδι σε όλους. Έτσι χάλασε το online poker. Γεμίσαμε καθηγητές, με αποτέλεσμα οι κερδοφόροι και η κερδοφορία τους να μειωθούν πολύ (με μεγαλύτερα θύματα τους ίδιους τους καθηγητές). Μην ξεχνάτε, πως για να κερδίζετε 5, κάποιος πρέπει να χάνει 7. Αν αυτός βρεθεί να χάνει 2, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως χάνεται και εσείς.

Αν κάθε φορά που ο ανθρωπάκος βρίσκει το χρώμα του, κάποιο πικραμένο καραμπινάκι του εξηγεί πως έψαχνε 9 σπαθιά Χ 2% έκαστο = 18% και πως τα 650$ που πλήρωσε στο turn, ήταν εκτός των odds μπούρου μπούρου, το κλείσαμε το μαγαζί και άντε μαύρη ξενιτιά, να βγει το μεροκάματο.

Ο εθελοντής καθηγητής είναι πάντα αντιπαθητικός. Όλοι οι παίκτες, πληρώνουν πιο εύκολα κάποιον που συμπαθούν. Γι αυτό και τα αξιοπρεπή ντεκολτέ, δεν χρειάζονται ιδιαίτερο ταλέντο για να βγάλουν λεφτά. Σε ένα τραπέζι με tight, πεινασμένους Tεξανούς, ρατσιστές παππούδες, ο Phil Ivey βγάζει λιγότερο edge από μια tight 17χρονη ξανθούλα, ναζιάρα cheerleader που τρώει γλειφιτζούρι. Δεν εννοώ φυσικά, πως πρέπει να βάλουμε φουστίτσες και να τριγυρνάμε με ένα lollipop στο χέρι. Μπορούμε όμως να είμαστε ευγενείς, χαμογελαστοί και μην δίνουμε ποκερικές διαλέξεις στην πρώτη αφορμή.

Είναι άπειρες οι φορές, που έχω γίνει μάρτυρας σε τέτοια περιστατικά. Μετά την χαμένη παρτίδα, ο παίκτης που έβαλε τα λεφτά με πλεονέκτημα, και αφού το river έστειλε τις μάρκες στον εχθρό επιβεβαιώνοντας πως το 20% είναι υπαρκτός αριθμός και ζει ανάμεσά μας, γυρίζει στο διπλανό του και γκρινιάζει για τη μαύρη μοίρα του, και πόσο άσχετος είναι ο randomas που του έκανε call. Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή. Όλοι στο τραπέζι έχουν χαρεί που τα λεφτά πήγαν στον αδύναμο, και σαφώς δεν θέλουν να παρεξηγηθεί ή να νιώσει χαζός και να φύγει. Ψίθυροι και λοξές άγριες ματιές μόνο λεφτά κοστίζουν.

Τέλος, όλοι οι pros, κατά φαντασίαν και μη, θα πρέπει να θυμούνται το εξής. Το ότι κάποιος είναι κακός στο πόκερ, δε σημαίνει πως είναι και βλάκας. Ειδικά αν παίζει στα μεγάλα τραπέζια, σημαίνει πως η τσέπη του το αντέχει(αντίθετα με το 90% των ‘’pros’’), έχει πετύχει οικονομικά, και βρίσκεται στο τραπέζι για να διασκεδάσει και να κάνει την πλάκα του, κυνηγώντας κανά χρώμα ή καμιά κέντα. Μην νομίζετε πως επειδή δεν κατάλαβε πως η 1η του επαφή έχανε, δε θα καταλάβει και την χαζή σας ειρωνεία μετά.

Μην αντιδράτε υπερβολικά ούτε στη νίκη ούτε στην ήττα. Αν δεν μπορείτε να χαμογελάστε, μην πείτε τίποτα ή κάντε ένα διάλλειμα, κλαίγοντας στον ώμο του κολλητού σας αν χάσατε ή κομπάζοντας και εξηγώντας το μεγαλειώδες play σας αν κερδίσατε. Διατηρείστε την αρμονία και τη ροή του τραπεζιού με κάθε τρόπο, αν δεν μπορείτε να κάνετε τους συμπαίκτες να περνάνε όμορφα και να σας δίνουν τα λεφτά τους, μην τους κάνετε τουλάχιστον, να περνάνε άσχημα.