Η αρχική μου πρόθεση ήταν να πάω για 6 ώρες, Τρίτη βράδυ. Τελικά είδα και πάλι το σπίτι μου σήμερα, Κυριακή πρωί, με μια αίσθηση που είχα χρόνια να ξανανιώσω. Aπό την εποχή των ατελείωτων sessions πόκας (ή μπιρίμπας, lol) ως φοιτητής!
Στην πρώτη μου εμπειρία από live πόκερ σε Ελληνικό καζίνο συνέβη κάτι που μπορεί να εκφραστεί σε λίγες μόνο λέξεις: «ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΥΓΩ»! Δεν ήμουν προετοιμασμένος για 4ήμερο, με αποτέλεσμα να αγοράζω ξυραφάκια, κάλτσες, σώβρακα και πουκάμισα από την μπουτίκ του ξενοδοχείου και αντί να γυρίσω στην Αθήνα, να κοιμάμαι στο ξενοδοχείο «Βαρβάρα», δίπλα από το καζίνο! Ακύρωσα κάποια ραντεβού, ευτυχώς άλλα ακυρώθηκαν από μόνα τους, άλλαξα τα εισιτήρια μου για τη Βιέννη, γενικά τίποτε δεν μπορούσε να με απομακρύνει 100 μέτρα πέρα από την αίθουσα του πόκερ.
Οι εντυπώσεις πολλές, θετικές και αρνητικές. Με λίγα λόγια, η κατάσταση για έναν παίκτη έστω και με μικρή εμπειρία από το πόκερ του εξωτερικού, ήταν λίγο σουρεάλ, σαν να ζούσες ταινία του Μπουνιουέλ. Κάθε λεπτό έβλεπες ή άκουγες κάτι που σου δημιουργούσε τουλάχιστον έκπληξη, αν όχι απορία!
Χωρίς ίχνος εμπαιγμού απέναντι στους παίκτες που συνάντησα στα τραπέζια, ή προς τους υπαλλήλους της αίθουσας, ομολογώ πως το πόκερ στην Ελλάδα βγάζει πολύ χιούμορ. Δεν μπορούσες να μη γελάσεις βλέποντας το action στο τραπέζι, ή κάποια παράξενα των κανονισμών. Ειδικά αν τύχαινε να βρίσκεσαι στο ίδιο τραπέζι με κάποιον γνωστό και έμπειρο στο παιχνίδι, μια ανταλλαγή βλέμματος μετά από μια παραξενιά κάθε είδους, αρκούσε για να σε βάλει στη δοκιμασία του να μη σκάσεις στα γέλια!
Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος λοιπόν, πάμε για το «Πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε» άρθρο μας για το πόκερ στο Λουτράκι. Η εξήγηση μας είναι σαφής από την αρχή, πρόθεση μας είναι να μην κρίνουμε αυστηρά. Είναι εύλογο ότι θα χρειαστεί πίστωση χρόνου για να φτάσει το πόκερ στη χώρα μας τα standards του υπόλοιπου πλανήτη. Για ό,τι μπορεί λοιπόν να διορθωθεί με το χρόνο, θα είναι χαρά μας αν ξεκινήσει από αυτό το άρθρο.
Πόκερ room και registration.
Έφθασα στο καζίνο στις 11 το βράδυ της Τρίτης. Γρήγορα τα διαδικαστικά, μέχρι όμως την είσοδο της αίθουσας του πόκερ. Εκεί με περίμενε η… αιωνιότητα. Η λίστα αναμονής ξεπερνούσε τα 25 άτομα, με όλα τα τραπέζια της αίθουσας γεμάτα. Η προσέλευση των φίλων του πόκερ ξεπερνά και την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη, απόδειξη ότι τόσα χρόνια αργήσαμε πάρα πολύ. Όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλαδίτσα, αντιληφθήκαμε πολύ αργά ένα προϊόν που κάνει πάταγο παντού στην Ευρώπη εδώ και 6 χρόνια. Όταν αλλού ήδη σκουπίζουν τα λουλούδια από το πάτωμα, εμείς τώρα κουρδίζουμε το μπουζούκι…
Η αίθουσα του πόκερ στο Λουτράκι ξεπερνά σε πολυτέλεια, ως χώρος για cash games, κάθε προηγούμενη που έχω δει στην Ευρώπη. Μακάρι να φτιαχτούν στο μέλλον με τα ίδια standards και μεγαλύτεροι χώροι, αντάξιοι (ίσως και καλύτεροι) από τις tournament αίθουσες των διοργανώσεων του EPT. Εκεί βέβαια είναι ψηλά ο πήχης, αλλά βλέποντας την cash αίθουσα στο Λουτράκι, νομίζω πως δεν θα δυσκολευτούμε να τον περάσουμε με επιτυχία.
Ο φωτισμός είναι απίστευτος, δεν κουράζει, όσες ώρες και να καθήσεις στο τραπέζι. Ο εξαερισμός δουλεύει πολύ καλά, δεν υπάρχει «ντουμάνι» στην αίθουσα, παρά το γεγονός ότι το κάπνισμα επιτρέπεται και «τραβιέται» (ως γνωστόν) με το ποκεράκι. Τα χρώματα, η διακόσμηση, τα τραπέζια, αφήνουν τον μέσο επισκέπτη με την αίσθηση ότι θα παίξει σε ένα πολυτελές Poker Room.
Η υποδοχή των παικτών όμως θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Στην είσοδο της αίθουσας του πόκερ συνωστίζονται πελάτες, που όπως είπαμε και πριν, είναι αναγκασμένοι να περιμένουν ίσως και αρκετές ώρες μέχρι να βρουν θέση να παίξουν. Το registration γίνεται μετά την είσοδο και για να αποφευχθεί ο συνωστισμός εντός του poker room, υπάρχει security στην είσοδο που αφήνει να περάσει μόνο ένας κάθε φορά. Αποτέλεσμα αυτού είναι η δυσφορία των πελατών, που ακόμη και για να γραφτούν στη λίστα, μπορεί να περιμένουν και κανένα μισάωρο μπροστά από τον security, όρθιοι και με εμφανή δυσφορία.
Aν υποθέσουμε πως το 99% από αυτούς ήδη έχουν διανύσει ταξίδι για να φτάσουν στο Λουτράκι (από Αθήνα, Πελλοπόνησο, Στερεά Ελλάδα, ακόμη και από Θεσσαλονίκη είδα πάρα πολλούς), η πρώτη τους εντύπωση από άποψη εξυπηρέτησης δεν είναι και η καλύτερη. Μου έλεγε κάποιος παίκτης «λεφτά θα τους δώσω, δεν ήρθα για δανεικά», lol.
Ένα PC στην είσοδο με υπάλληλο που θα τηρεί μια σειρά για γρήγορο registration και ένας ηλεκτρονικός πίνακας σε εμφανή θέση που θα δείχνει τη σειρά προτεραιότητας, για να αποφευχθεί ο συνωστισμός από παίκτες που απλώς πηγαίνουν να ρωτήσουν «σε ποια θέση είναι στη waiting list», νομίζω θα λύσει το πρόβλημα. Ίσως και μια καλύτερη αντιμετώπιση των παικτών, με μεγαλύτερη προσοχή και ευγένεια, πολλοί παίκτες του πόκερ δεν είναι οι typical «άρρωστοι τζογαδόροι», έχουν διαφορετικό προφίλ από τους παίκτες στα φρουτάκια. Στο κάτω κάτω είναι οι τελευταίοι που φταίνε για αυτή την ταλαιπωρία.
Ένας εντελώς νέος κόσμος στα τραπέζια του πόκερ.
Περίμενα λοιπόν περίπου 2μιση ώρες πριν με τοποθετήσουν σε κάποιο τραπέζι. Minimum buy in 200 ευρώ στο 2/4 που έπαιξα, maximum 1000, εγώ ξεκίνησα με 500. Γρήγορα κατάλαβα στις πρώτες πάσες ότι θα είναι ένα πολύ διαφορετικό Texas Hold’em από αυτά που είχα συνηθίσει. Οι κινήσεις των παικτών πιο πολύ ταίριαζαν σε πόκα, παρά σε Hold’em. Αστειευόμενος έλεγα σε φίλους ότι το παιχνίδι είναι Texas Hold’em ΠΟΚΑ! Πράγματι, η έναρξη του πόκερ στην Ελλάδα έχει προσελκύσει πολύ κόσμο που έχει συνηθίσει να παίζει παραλλαγές της πόκας και δεν ξέρει ακόμη ότι το παιχνίδι μοιάζει μεν, αλλά είναι πολύ πολύ διαφορετικό.
Πονταρίσματα 40 σε ποτ 800 και raise («ρελάνς» όπως άκουσα πολλές φορές) στα 80 (ή «τα 40 και άλλα 40»), αδυσώπητο κυνήγι κέντας ή χρώματος με οποιοδήποτε κόστος, showdown με τριτο-τέταρτα pairs, «χτυπημένα» σε flop- turn- river, με το τρίτο pair να κερδίζει το τέταρτο. Raise under the gun με 10-3 off (γιατί «με πάει αυτό το τραπέζι»), raise 100 με Α-Α, «για να μη μπουν πολλοί» (αλλά όταν πάνε όλοι πάσο «φτου, έπιασα μια φορά άσσους και δεν πληρώθηκα»), call preflop με 5-8 off σε all in 276 ευρώ στο 2/4, raise preflop 80 ευρώ (20 big blinds) με 5 call από πίσω, 6 παίκτες στο φλοπ και «έγινε καλό κόλπο»! Ποντάρισμα αρχικού raiser μετά το flop; 20 ευρώ!
Η λέξη «δικαίωμα» έδινε και έπαιρνε, όπως και το «είχα φιγούρα πάνω μου», η το «ρέγουλα τώρα που κερδίζεις». Κάθε ατάκα θα δοκίμαζε το poker face ακόμη και του Phil Ivey! Πρώτη φορά είδα τον B. να γελάει σε τραπέζι πόκερ, μετά από πολύ καιρό, χαχαχαχα…
Γενικά ήταν ένα πολύ διαφορετικό και πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι! Καμμία σχέση με το internet, τεράστιο variance, το range των αντιπάλων αγγίζει τα όρια του… σύμπαντος και σίγουρα θέλει προσαρμογή. Το λογικό που μπορεί να σκεφτεί κάποιος είναι «πανηγύρι για τους καλούς παίκτες», όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Δε λέω ότι δεν θα κερδίσουν πολλά χρήματα μακροπρόθεσμα (πως θα μπορούσε να γίνει αυτό;), αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο όσο φαίνεται, θέλει αλλαγή στρατηγικής από τη φιλοσοφία του online πόκερ, απεριόριστη υπομονή (πολύ αργό παιχνίδι) και το εξής πρώτο συστατικό επιτυχίας του καλού παίκτη: ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ.
Παράδειγμα, πολύ τρανταχτό: Έχω Κ-Κ, κάνω reraise preflop 80 (στο 2/4) μετά από raise 20 και έναν caller. Φυσικά (lol) κάνουν call και οι δύο, flop 2-J-9, δύο σπαθιά. Ποντάρω 140, call μόνο ο ένας. Τurn 2, ποντάρω 200 και με βάζει all in. To «βλέπω» και μου ανοίγει 2-5 off.
Στο NL Hold’em το 2-5 δεν παίζεται, πόσο μάλιστα μετά το 3-bet μου (το REraise δηλαδή, γιατί άκουσα στο Λουτράκι πολλούς «έμπειρους» που το 3-bet το εννοούν 3 φορές το big blind, ΝΤΡΟΠΗ, lol). Σε Texas Hold’em ΠΟΚΑ όμως, το range του αντιπάλου που κάνει call σε 3-bet preflop είναι… απύθμενο! Δηλαδή παίζει πολύ 2άρι suited «με φιγούρα» (LOLOLOL) ή και χωρίς, παίζει 2-3, 2-4, 2-5, 2-6 off (δηλαδή «κοντινά φύλλα» για κέντα), δε μιλάω για Α-2, αυτό είναι Instant Call! Φανταστείτε πόσο πιο πολύπλοκες, ενδιαφέρουσες και φυσικά ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ γίνονται οι πάσες στο Ελληνικό live παιχνίδι.
Mε τσεκ στο turn θα είχα δεχτεί χαλαρά bet 40 και άντε άλλα 40 στο river (LOL), δεν θα έχανα όλο το στακ μου. Ακόμη όμως δεν ξέρω αν θα έπρεπε να πω όχι στο value ενός δυνατού bet απέναντι σε A-J, K-J, Q-J, 10-J, J-suited γενικώς, απέναντι στο οποιοδήποτε flush draw, απέναντι στα 10άρια, 8άρια, 7άρια, 6άρια, 5άρια, 4άρια που θα έκαναν call. Μη γελάτε, χαλαρά θα έκανε call στο bet μου εκεί με όλα αυτά τα φύλλα, αν δεν το πιστεύετε παίξτε λίγο Λουτράκι και ελάτε ξανά να μου πείτε!
Όμως ο αντίπαλος έκανε raise all in και τέτοια αυτοπεποίθηση σήμαινε 2άρι… Άντε να κάνεις πάσο όμως μετά… Τέλος πάντων, δύσκολη «άσκηση», lolololololol.
Ο κόσμος που παίζει λοιπόν, είναι κάθε λογής. Μα, κάθε λογής! Ηλικιωμένοι ποκαδόροι, πολλοί θαμώνες του καφενείου και της λέσχης, αρκετοί καρχαρίες επαγγελματίες που «μύρισαν αίμα», νεαροί (κυρίως φοιτητές) που έχουν συνηθίσει τα home games και «σιχαίνονται τα συχνά bad beats του Internet» ( χωρίς να σκεφτούν το εξής λογικό: ότι σε 5 ώρες στο live παιχνίδι θα παίξουν το πολύ 60 χέρια και θα φάνε ας πούμε ένα bad beat; Ας πούμε ένα… Στο internet, με 4 τραπέζια ανοικτά, σε 5 ώρες θα παίξουν 400 χέρια, επομένως είναι λογικό τα bad beat να είναι αναλογικά περισσότερα). Τέλος πάντων…
Μια και μιλήσαμε για ταχύτητα παιχνιδιού, ο μέσος όρος είναι στα 15 χέρια το πολύ. Υπάρχουν και τρομερά βαρετές ώρες με 8-9 χέρια, υπάρχουν και αναλαμπές σε tight τραπέζια, ή με καλούς dealer, στα 17-18 χέρια maximum ανά ώρα. Οι ντήλερς μαθαίνουν γρήγορα, κυρίως όμως με την συνδρομή πολλών έμπειρων παικτών, που προσφέρονται να δώσουν τα «φώτα» τους, αφού ακόμη και οι υπεύθυνοι δεν έχουν καμμία εμπειρία και το σχολείο των ντήλερς έμαθε μόνο τα πολύ πολύ βασικά (και πολλά από αυτά λανθασμένα).
Το καλό όμως είναι ότι μαθαίνουν γρήγορα, είναι ιδιαίτερα συμπαθείς και ανοικτοί στο να μάθουν (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) και δεν θα πάρει πολύς χρόνος μέχρι να φτάσουν σε πολύ καλό επίπεδο.
Θα μιλήσω διεξοδικότερα για ντήλερς, οργάνωση και κυρίως το rake και κάποιους παράξενους (και πρωτοφανείς) κανονισμούς που ισχύουν, μαζί με πολλά ευτράπελα από τις πρώτες 4 ημέρες μου στο Λουτράκι, στο Β’ μέρος αυτού του άρθρου, που θα δημοσιευθεί την Τρίτη.
Τετάρτη έχουμε και το EPT στο Λονδίνο, με πολλούς Έλληνες να λαμβάνουν μέρος, θα βρίσκομαι εκεί για ανταπόκριση.