Επιστροφή στο ταξίδι μας, είχαμε μείνει στο ξημέρωμα της Παρασκευής που φεύγαμε από το Λονδίνο, το Main Event του UKIPT στο Μπράιτον ξεκινούσε στις 12 το μεσημέρι, είχαμε άπλετο χρόνο να ταξιδέψουμε με το τρένο, υπήρχαν δρομολόγια κάθε 15 λεπτά. Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μπορούσες να βγάλεις εισιτήριο κατευθείαν για Μπράιτον, από το σταθμό του μετρό που βρισκόσουν. Σαν να λέμε «Άνω Πατήσια- Αλεξανδρουπολη»! Πολύ καλή οργάνωση, που φυσικά σε γλιτώνει από το να βγάζεις διαφορετικά εισιτήρια, και την ταλαιπωρία του να περιμένεις σε ουρές κλπ.

Σε μία ώρα ήμασταν στο Μπράιτον, καθ’ οδόν προς το ξενοδοχείο Grand Hotel, ένα πράγματι πολύ καλό ξενοδοχείο, μπροστά στη θάλασσα. Δεν είχα (ούτε ο Νίκος) επισκεφθεί ποτέ παραθαλάσσιο μέρος της Βόρειας Ευρώπης και μετά τα διαδικαστικά του check in, φύγαμε αμέσως για την παραλία, ήμασταν πολύ περίεργοι για το πώς θα ήταν.

Πρώτον, η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους 15 βαθμούς (τέλη Ιουλίου)και είχε πολύ δυνατό αέρα. Η θάλασσα ήταν… καφέ και τα κύματα τεράστια, θα χρειαζόσουν ικανότητες αθλητή στην κολύμβηση για να μπορέσεις να βουτήξεις σε αυτή τη θάλασσα. Η πλαζ ήταν super οργανωμένη, με βόλευ, μπάσκετ (?), μεγάλα συγκροτήματα mini golf, καφέ, εστιατόρια κλπ, κόσμος υπήρχε πολύς, αλλά μέσα στη θάλασσα μόνο 2 surfers και κανείς άλλος! Κανονικό surf, όχι wind, τα κύματα ήταν πολύ μεγάλα.

Το Pokerstars είχε κανονίσει πουλμανάκι για τους παίκτες πόκερ, που έφευγε συγκεκριμένες ώρες από τα ξενοδοχεία προς το Rendevouz Casino στη Μαρίνα του Μπράιτον, ένα ειδικά διαμορφωμένο εμπορικό κέντρο με 3ώροφα πάρκινγκ, παιδότοπους, Pizza Hut, Mc Donalds και φυσικά τη… Γη της Επαγγελίας για περίπου 300 παίκτες πόκερ που ταξίδεψαν μέχρι εκεί: την αίθουσα που φιλοξενούσε το UK & Ireland Poker Tour στο Mπράιτον!

Η αίθουσα λοιπόν ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν! Στον πάνω όροφο του Casino, με τζαμαρίες που έβλεπαν στη θάλασσα, 20 τραπέζια για τουρνουά και 10 για cash, banners παντού, οργάνωση, πολυτέλεια, VIP παίκτες να δίνουν συνεντεύξεις, κάμερες, γενικώς η ατμόσφαιρα σε προδιέθετε ότι θα αγωνιστείς σε ένα σπουδαίο τουρνουά πρώτης κλάσης.

Αυτή η ατμόσφαιρα μας είχε συνεπάρει με το Νίκο. Ο θαλασσινός αέρας του Μπράιτον, η προοπτική του μεγάλου τουρνουά που ξεκινούσε σε λίγο και το… σοκ που σου δημιουργείται όταν η τσέπη σου αποχωρίζεται 1100 λίρες για το buy in, μας είχε ξυπνήσει για τα καλά, θυμίζω πως δεν είχαμε κοιμηθεί καθόλου το προηγούμενο βράδυ!

Η Day 1B λοιπόν ξεκίνησε! Το τραπέζι μου είχε κουκούλες, γυαλιά και noise cancelling ακουστικά, internet-όφατσες, συζητήσεις για WSOP, βαθυά στακ (15.000 μάρκες, ωριαία levels, πολύ καλό structure) και ο πίνακας έδειχνε 259 runners σύνολο. Ο νικητής θα έπαιρνε κάπου 70.000 λίρες, πληρώνονταν οι 32.

Είχα αποφασίσει ότι σε αυτό το τουρνουά θα δώσω το 100% της προσοχής μου. Δεν είχα να γράψω ούτε updates ούτε τίποτα, η μοναδική μου δουλειά ήταν το παιχνίδι μου. Προσπαθούσα από το πρώτο λεπτό να βρω tells, να εντοπίσω betting patterns, να βρω τους loose και τους tight, να δουλέψω «σα σκυλί» στο τραπέζι.

Τα 2 πρώτα levels ήμουν πολύ ενεργός, αφού έπιασα καλά φύλλα. Δεν φτάσαμε σε showdown, ανέβηκα κοντά στις 23.000, με πολλά 3-bets preflop και κυνηγώντας το μεγάλο ποτ με check-raise στα καλά φλοπ, δεν τσίμπαγαν όμως εύκολα, τα πέταγαν το πολύ στο turn, ήταν φανερό ότι δεν υπήρχαν dead money στο τραπέζι.

Στο δεύτερο level (50/100) πέταξα Κ-Κ σε φλοπ Q-Q-9, όταν αντίπαλος μου έκανε 3-bet all in το καρέ του!!! Μου το έδειξε γιατί ουσιαστικά τον «υποχρέωσα» με «Καματάκειο» table talk να μου το δείξει, ανοίγοντας και τους Ρηγάδες μου σε πάσο. Αμφιλεγόμενο play εκεί από τον αντίπαλο, too much να παίξεις έτσι το καρέ σου. Όλοι παίζουμε καλά στην αρχή, η διάρκεια όμως είναι αυτή που μετράει και όσο γράφει το ρολόι, όλοι γίνονται πιο επιρρεπείς στα λάθη. Έλεγα από μέσα μου συνέχεια «Όχι μ…κίες σήμερα, όχι μ….κίες», lol.

Το ότι έδειξα Ρηγάδες σε πάσο, μου τελειοποίησε το image στο τραπέζι, το οποίο όμως καταστράφηκε όταν ο tournament director με άλλαξε τραπέζι στα μέσα του τρίτου level, Πήρα τις 17.500 μάρκες μου και «φτου κι απ’ την αρχη».

Το νέο τραπέζι ήταν πολύ διαφορετικό, πολύ πιο αδύναμο! Στο πρώτο orbit εντόπισα 2 donks, ο ένας διπλασίασε με suck out (Κ-Q εναντίον Α-K preflop), ο άλλος σε showdown έδειξε 8-4 suited, είχε κάνει raise UTG και πλήρωσε πολλές μάρκες κυνηγώντας χρώμα. Μπλόφαρε μάλιστα και στο river, μιλώντας πρώτος, γι’ αυτό αναγκάστηκε να δείξει και το 8-4. Όλα είναι αλληλένδετα σε ένα τουρνουά πόκερ και οι ισορροπίες πολύ λεπτές, η διαπιστώσεις μου για αυτούς τους δυο παίκτες ήταν καταστροφικές για μένα στη συνέχεια.

Blinds 150-300, είμαι στο big blind με Α-Κ off. Raise από το hi-jack ο παίκτης που είχε διπλασιάσει πριν με το suck out, έκανε raise στις 675 μάρκες. Call στο button (με ντάμες όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) από τον άλλο παίκτη (με τα 8-4 UTG). Call εκεί με Ντάμες, περιμένοντας τα 2 committed blinds να μιλήσουν;;; Τέλος πάντων….

Πάσο το small, εγώ τα κάνω 2.675. Ακολουθούν και οι δύο, φλοπ ονειρικό! Α-Α-2 (δύο σπαθιά κάτω, δεν έχω σπαθί). Ποντάρω 4.000 σε ποτ 8Κ περίπου, μένω με άλλες 8.500 πίσω μου. Ο hi-jack κάνει minimum raise! Κουνάει το κεφάλι το button και πετάει τα φύλλα του… Το mini raise με προβλημάτισε πολύ, μου κάθησαν στο μυαλό αμέσως τα 2άρια…

Το ποτ ήταν τέτοιο που δεν με έπαιρνε αναγνωριστικό 3-bet, ήμουν committed πια σε τέτοια κίνηση. Ή all in ή πάσο, αλλά πως μπορείς να πας πάσο όταν χάνεις μόνο από ένα φύλλο στο range του αντιπάλου; Παίζανε πολλά Α-10, Α-J, A-Q, A-x suited, ακόμη και flush draw μπορεί να είχε ένας τέτοιος παίκτης… Πήρα πολύ χρόνο μέχρι που μου έβαλε ρολόι, λέγοντας του ότι «δεν πιστεύω να έχεις 2άρια και ήρθα από την Αθήνα τόσο ταξίδι». Γέλαγε και του έλεγα αστειευόμενος «don’t laugh!», αλλά γέλαγε πιο πολύ αυτός…. Μου βάζει ρολόι, του λέω  "ό,τι και να γίνει θα τα παίξουμε όλα στα επόμενα streets", επομένως all in και αυτόματα λέει call και μου ανοίγει τα 2άρια του (full house)… Turn 5, river Q… Με κάλυπτε για λίγες μάρκες, χαλάστηκα πολύ όταν θυμήθηκα ότι τις είχε μαζέψει με το Κ-Q πιο πριν…

Στο river Q, το button τρελάθηκε! Είπε ότι είχε Ντάμες και τις πέταξε στο φλοπ! Εκνευρίστηκα πολύ με το button, είχε 7.500 μπροστά του, θα έχανα κι από αυτόν στο χέρι, αλλά θα μου έμενε το μισό στακ, 25 big blinds, αν έδιωχνε τα 2άρια… Πως με Ντάμες κάνεις call σε minimum raise στο Button με το στακ που είχες ρε φίλε και περιμένοντας τα blinds να μιλήσουν; Πως μετά το squueze μου και έναν caller, δεν μπαίνεις all in με τις 7.500 (ίσως έφευγαν τα 2άρια έτσι) αλλά προτιμάς να παίξεις τις Ντάμες σου με δύο αντιπάλους, κάνοντας call;;; To hi-jack πως κάνει set mining με τα 2άρια, κάνοντας call στο 4x raise μου, 7 big blinds raise, όταν έχει μπροστά του 55 bb; Πολύ ακριβό set mining, κυνηγώντας το 1/12 στο φλοπ…

Τέλος πάντων, αποχαιρέτησα το τραπέζι, ξαφνικά μου βγήκε όλη η κούραση, ζαλίστηκα, ανακατεύτηκα και βγήκα έξω να με χτυπήσει λίγος αέρας… Πήρα ταξί αμέσως και πήγα στο ξενοδοχείο, ήμουν χάλια…

Ο Νίκος πέρασε στην Day 2 με στακ κάπου 25.000 μάρκες! Η εντύπωση του από το τραπέζι ήταν η χείριστη! Το ίδιο θα συμπέραινα κι εγώ τις επόμενες ημέρες παίζοντας στα Side Events, τέλος παιδιά, το live είναι πολύ πιο soft. Λέμε για τους Έλληνες στο Apollonia και το Greek Series, πράγματι στο online οι Έλληνες είμαστε πολύ πιο κάτω, αλλά από το μέσο όρο του επιπέδου στο live, δεν απέχουμε καθόλου!

Η πιο σημαντική παρτίδα του Νίκου στην Day 1, ήταν όταν με A-Q (blinds 300-600) αντίπαλος μπαίνει all in (8.000) και ο Νίκος μπαίνει επίσης all in με 10άρια, διώχνοντας του υπόλοιπους preflop. Στο showdown ο Νίκος άνοιξε τα 10άρια λέγοντας (ως άλλος Denny Crane του Boston Legal) «Never lost them, never will», o αντίπαλος πανηγύρισε έντονα στο φλοπ Q-6-5, αλλά ο Νίκος του λέει: “Wait my friend…». LOL, και το turn ήταν 10άρι!!! «I told you…»…

O Nίκος κοιμήθηκε σε δευτερόλεπτα στο ξενοδοχείο, το ίδιο κι εγώ, ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα, με τον stiki να παίζει Day 2 και να ανεβαίνει στις +100.000 πολύ γρήγορα! Φτάνοντας στο casino είδαμε και τον Μπάμπη Λάππα, κάτοικο Μπράιτον, που είχε δει στο Pokerstars Blog ότι ο Νίκος πέρασε Day 2 και ήρθε να χαιρετήσει! Ο Μπάμπης ήταν 3ος στο Greek Series Εvent #2 (νομίζω), που ο Νίκος είχε βγει δεύτερος (πρώτος ο Μεταξιώτης), πέρυσι τον Ιούνιο. Παντού υπάρχουν Έλληνες φίλοι μου!

Πληρώνω για το £330 Side Event του Σαββάτου (10.000 μάρκες, 45λεπτα) αλλά κάνει λάθος το ταμείο και μου δίνει χαρτάκι για το £33 rebuy satellite που οδηγούσε σε αυτό το Side Event. Του λέω πότε αρχίζει, μου απαντά σε λίγα λεπτά και του λέω, άσε λοιπόν, θα το παίξω, φέρε τα 330 πίσω. Παίζω το satellite και βγαίνω 2ος, κερδίζοντας £180, έχασα το seat στο Heads up, όταν με Κ-Q σε φλοπ Κ-Q-x, o αντίπαλος μου μπήκε all in από μπροστά με 6άρια, αλλά βρήκε 6άρι στο river! Γκρρρρρρρρρρρ…, lol

Ο Νίκος προχώρησε στο τουρνουά ως εξής:

Με Βαλέδες σπάει Ρηγάδες και ανεβαίνει στις 50.000, στα πρώτα levels της Day 2. Στη συνέχεια σε 3 way pot (raise preflop από τον Νίκο, πάλι με Βαλέδες) οι παίκτες τσεκάρουν το Α-9-8 και το turn άνοιξε Βαλές! Μάλιστα ένας από τους αντιπάλους του Νίκου είχε σετ 8άρια, μεγάλο ποτ αυτό, που ανέβασε τον Δομεστίνη στις 100.000.

Έχασε όμως μετά ένα coinflip (A-Q από 8άρια), πέφτοντας στις 75Κ. Δεν έπιασαν κάποιες κινήσεις και έπεσε κι άλλο ο Νίκος στις 45Κ, με 34 παίκτες να συνεχίζουν, οι 32 πληρώνονταν. Ο stikis πιάνει Α-Κ (blinds 1500/3000/300) και κοντράρεται με άλλο short stack που κρατούσε Ντάμες! Αll in και οι δύο, φλοπ Α-Κ…. αλλά και Q, o Nίκος ευτυχώς κάλυπτε τον αντίπαλο και έμεινε με δύο blinds! Με το που τελείωσε η παρτίδα ο tournament director ανακοίνωσε πως όλοι ήταν στα λεφτά! «Στο τσακ» να βγει bubble ο stikis, αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν αποκλείστηκαν δύο παίκτες ταυτόχρονα, στο bubble ήταν ο γνωστός Κύπριος Πάμπος Ξάνθος…

Τα δύο blinds του Νίκου δεν κράτησαν πολύ, τελική κατάταξη 32ος, έπαθλο £1700, το πρώτο cash του Δομεστίνη σε μεγάλο διεθνές τουρνουά! Στο ταμείο έδωσε τα στοιχεία του, μάλιστα του έκανε και πλάκα ο υπεύθυνος του Pokerstars, όταν του ζήτησε να γράψει το nickname του στο Stars. Ο Νίκος έγραψε «stikis_gr» και με νόημα ο υπεύθυνος του Pokerstars του είπε: «Oh, so you are the one!»… Χαχαχα..

Θα κλείσω τη διήγηση στο τρίτο μέρος (υπόσχομαι πως δεν θα κάνω μια εβδομάδα για να το γράψω! Σε δυο τρεις μέρες θα είναι έτοιμο)…