Συμμετέχοντας στο τελικό τραπέζι, ο Μπόυντ ήταν συνεχώς χαμογελαστός, δείχνοντας απόλυτη αυτοπεποίθηση : «Δε θέλω να φανώ φαντασμένος… αλλά είχα πολύ αυτοπεποίθηση ξεκινώντας. Γιαυτο και χαμογελούσα συνεχώς. Διάβασα πριν λίγο καιρό μια φράση που μου άρεσε πολύ, την εξής : ‘Μου αρέσει αυτός που χαμογελάει σε μια μάχη’. Αυτό προσπαθώ να εφαρμόσω στο πόκερ.»

«Ξεκινώντας το τελικό τραπέζι, πίστευα ότι έχω καλές πιθανότητες να επικρατήσω. Όταν μου έρχονται στο μυαλό τα bracelets που έχασα, σκέφτομαι πόσο πολύ με είχε πειράξει. Ήμουν δεύτερος πίσω από τον Tι Τζέι Κλουτιέ το 2004 – εκείνο ήταν το πρώτο μου τελικό τραπέζι. Πέρσι, έφτασα στο ίδιο τελικό τραπέζι με τον Φιλ Άιβυ και τον Κάρλος Μόρτενσεν – τους θεωρώ από τους καλύτερους παίκτες που υπάρχουν. Παίζουν εκπληκτικά….

Όπως και ο Μπιλ Έντλερ, ο Σκότυ Γουέν, ο Ελάι Ελέζρα… Φαίνεται πως κάθε φορά που έχανα ένα bracelet, είχα βρεθεί σε τραπέζι με πολύ δυνατούς αντιπάλους. Αυτήν τη φορά όμως, ένιωσα ότι δεν έχω τέτοια απειλή απέναντί μου. Η Tζέι-Τζέι Λίου ήταν πολύ καλή παίκτρια. Όπως και ο Αλ Μπαρμπιέρι. Εξίσου καλά έπαιξε και ο Μπράιαν Μάιντερς.»

Ο Μπόυντ ρωτήθηκε για τον παράγοντα ‘τύχη’ στα τουρνουά – αλλά και για το κατά πόσο επηρεάζεται από τα bad beats: «Ο παράγοντας τύχη στο πόκερ είναι υπερεκτιμημένος. Όταν δεν κέρδισα τα bracelets, δεν ήταν επειδή ήμουν άτυχος – απλά, οι αντίπαλοί μου παίξανε καλύτερα από μένα.

Όσο για τα bad beats… Απλά έχω βαρεθεί να ασχολούμαι με αυτά. Δεν τα συζητάω καν , πλέον. Βγαίνεις έξω στο χωλ του Rio και βλέπεις τον κόσμο να τριγυρνάει και να γκρινιάζει για την κακοτυχία του και τα bad beats του. Ξέρεις τι θα θελα να τους πω; «Ρε φίλε, δεν είσαι άτυχος! Είσαι στο World Series! Γι αυτό και μόνο είσαι τυχερός. Είσαι ζωντανός – γιαυτό είσαι τυχερός! Κάποιοι στον κόσμο παιδεύονται, πεθαίνουν – αλλά εσύ είσαι εδώ. Είσαι τυχερός!».Όλοι αυτοί που παραπονιούνται για την κακοτυχία τους, απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται…»

Στη συνέχεια, ο Μπόυντ αναφέρθηκε και πάλι στα του bracelet που κατέκτησε . «Ξεκινώντας, θεωρούσα ότι σε κάθε τραπέζι που βρίσκομαι έπαιζα για ένα ξεχωριστό bracelet.Συνεχώς , υπενθύμιζα στον εαυτό μου πόσο σημαντικό είναι το bracelet. Περίμενα αυτή τη στιγμή έναν ολόκληρο χρόνο. Έχω αφιερώσει 12 χρόνια στο παιχνίδι – έπρεπε να κερδίσω σήμερα! Νιώθω ότι το αξίζω, έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου για το παιχνίδι».

«Το πόκερ με γοητεύει σαν παιχνίδι, το λατρεύω. Συνεχώς με εκπλήσσει το πόσα πολλά στοιχεία κρύβονται μέσα του. Προσωπικά, δεν παίζω μόνο για τα χρήματα. Σκεφτείτε το εξής : παρά τα όσα φαίνονται, δεν υπάρχουν τόσα πολλά χρήματα στο επαγγελματικό πόκερ. Δεν παίζω επίσης μόνο για τη δόξα. Το πόκερ έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό είναι το πόκερ για μένα.»

{mos_fb_discuss:13}