Είναι δύσκολο να κερδίσει κάποιος στο πόκερ. Πολύ δύσκολο. Για την ακρίβεια, περίπου 75% των παικτών είναι χαμένοι (κάποιες μελέτες δείχνουν πως το ποσοστό είναι υψηλότερο). Πέρσι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποστήριξε στο δικαστήριο πως, επειδή κερδίζουν ελάχιστοι παίκτες, η ικανότητα δε μπορεί να κυριαρχήσει της τύχης στο παιχνίδι μας.
Ευτυχώς ο δικαστής WeinsteIn απέρριψε αυτό τον παράλογο ισχυρισμό. Κατανόησε πως το γεγονός ότι είναι δύσκολο να κερδίσεις στο πόκερ δε σημαίνει πως είναι και αδύνατο! (Δυστυχώς η ετυμηγορία του Weinsten παραμερίστηκε, λίγο καιρό αργότερα, από ένα μεγαλύτερο δικαστήριο αλλά το συγκεκριμένο ζήτημα θα αποτελέσει αντικείμενο ενός επόμενου άρθρου). Το ενδιαφέρον ερώτημα που τίθεται δεν είναι το κατά πόσο το πόκερ είναι παιχνίδι ικανοτήτων (προφανώς και είναι) αλλά το γιατί είναι τόσο δύσκολο να κερδίσει κάποιος.
Ας παραμερίσουμε έναν, θεωρητικά, προφανή λόγο για τον οποίο χάνουν οι παίκτες – τη γκανιότα (rake). Έχω μελετήσει δεδομένα τα οποία δείχνουν πως τουλάχιστο τα 2/3 των παικτών θα εξακολουθούσαν να χάνουν ακόμα και αν δεν υπήρχεrake, κάτι που για μένα είναι λογικό. Στα τουρνουά, φυσικά, δεν αφαιρούνται μάρκες από το pot αλλά οι καλύτεροι 2-3 παίκτες στο τραπέζι είναι συνήθως και οι μόνοι κερδισμένοι στο τέλος της βραδιάς. Το πόκερ δεν ήταν και δε θα γίνει ποτέ ένα παιχνίδι στο οποίο οι μισοί (καλύτεροι) παίκτες κερδίζουν και οι άλλοι μισοί χάνουν. Το rake αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στο δρόμο για την επιτυχία ενός παίκτης αλλά όχι και το σημαντικότερο.
Ποιος είναι λοιπόν ο σημαντικότερος λόγος; Δεν ισχυρίζομαι πως έχω ξεκάθαρη απάντηση. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που καθιστούν το πόκερ δύσκολο παιχνίδι. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να καταθέσει διάφορες ισχυρές θεωρίες σχετικά με το γιατί οι παίκτες δεν κερδίζουν. Προσωπικά θεωρώ πως το φαινόμενο εξηγείται μέσω του «Παράδοξου της Αυτοαξιολόγησης». Ο ισχυρισμός μου έχει ως εξής : Έχει μεγάλη σημασία για έναν παίκτη να μπορεί να αξιολογεί τις ικανότητές του στο πόκερ. Αν νομίζετε, δηλαδή, πως είστε καλύτερος παίκτης απ’ ό,τι πραγματικά είστε, σχεδόν σίγουρα θα δείτε το bankroll σας να εξαφανίζεται.
Αντίθετα, αν ξεκαθαρίζετε ορθά πως δεν είστε πολύ καλός παίκτης, ίσως να μην ασχοληθείτε ποτέ σοβαρά με το παιχνίδι ή να μην αποκτήσετε ποτέ την εμπειρία σε λογικά stakes ώστε να γίνετε καλός παίκτης. Μια που όλοι οι παίκτες, όταν ξεκινούν να παίζουν, δεν είναι καλοί αυτή η τελευταία υπόθεση μοιάζει εξαιρετικά πιθανή. Με λίγα λόγια, οι παίκτες με το κατάλληλο ψυχολογικό υπόβαθρο ώστε να γίνουν καλοί στο πόκερ είναι οι λιγότερο πιθανοί να ασχοληθούν σοβαρά με το παιχνίδι – και το αντίστροφο.
Αυτοί που αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα και είναι μακροχρόνια κερδισμένοι τείνουν να εμπίπτουν σε μια από τις ακόλουθες τρεις κατηγορίες: 1) Άνθρωποι δίχως εγωισμό που ξεκινούν στα χαμηλά stakes και ανεβαίνουν μόνο όταν οι ικανότητές τους έχουν βελτιωθεί αρκετά, 2) Άνθρωποι που στέκονται ιδιαίτερα τυχεροί στην αρχή της καριέρας τους και αναπτύσσουν το χαρακτηριστικό της αυτοαξιολόγησης πριν χάσουν τα κέρδη τους, 3) Άνθρωποι επίμονοι που «παλεύουν» μήνες ή και χρόνια όντας χαμένοι ως παίκτες, μέχρι που τελικά βελτιώνονται τόσο που εμφανίζουν κέρδη στο παιχνίδι τους.
Αν και δε θέλω να φανεί πως αυτοπροβάλλομαι (αν και, μπορεί κάποιος να αυτοπροβάλλεται για την ταπεινότητά του;) θεωρώ πως ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Όταν ήμουν αρχάριος και πολύ κακός παίκτης, ήξερα ότι δεν παίζω καλά. Για την ακρίβεια, όταν έγινα 21 ετών και έπαιξα για πρώτη φορά πόκερ σε καζίνο, έχασα όλα μου τα χρήματα και ορκίστηκα να μην ξαναπαίξω ποτέ! Ήμουν σίγουρος πως θα έχανα – και περισσότερο εκνευριζόμουν απ’ όσο διασκέδαζα παίζοντας. Στην καριέρα μου ήμουν τόσο προσεκτικός όσο και τότε, τουλάχιστο λόγω της απροθυμίας μου να υπερεκτιμήσω τις ικανότητές μου. Δεν θέλησα να ανέβω σε υψηλότερα stakes και, μέχρι και σήμερα, αποφεύγω τα τραπέζια των πολύ υψηλών stakes στα οποία συχνάζουν οι «αστέρες» του πόκερ. Θεωρώ πως οι αποφάσεις αυτές που πήρα έκαναν καλό στο bankroll μου.
Πολλοί από τους νεαρούς ταλαντούχους παίκτες του online πόκερ θα παραδεχτούν πως ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, αυτών που στάθηκαν τυχεροί στις αρχές και έμαθαν, στη συνέχεια, να παίζουν σωστά. Κάποιοι εξ αυτών θα προχωρήσουν παραπέρα και θα παραδεχτούν πως αν δεν είχαν την τύχη με το μέρος τους στις αρχικές τους sessions, ενδεχομένως να είχαν παρατήσει το πόκερ μετά από λίγο καιρό. Οι «τυχεροί» αυτοί παίκτες που είδαν την τύχη να τους χαμογελά στα πρώτα τους βήματα και αφιέρωσαν χρόνο στο να κατανοήσουν τα βασικά του πόκερ μετατρέπονται, πάντως, σε εξαιρετικούς παίκτες. Είναι εντελώς ατρόμητοι (όπως θα ήταν ο καθένας μας, αν κατόρθωνε να μετατρέψει τα $100 σε 6-ψήφιο ποσό δίχως να καταθέσει ποτέ ξανά χρήματα) με έναν τρόπο άγνωστο στους άλλους πετυχημένους παίκτες. Όλοι μας φυσικά έχουμε downswings αλλά οι παίκτες που ξεκινούν με θετικά αποτελέσματα έχουν συχνά και το bankroll για να τα ξεπεράσουν.
Ο επαγγελματίας grinder που παραμένει στο πόκερ παρά μια μακροχρόνια αρχική περίοδο αρνητικών αποτελεσμάτων είναι ο πιο σπάνιος και ίσως πιο αξιοθαύμαστος τύπος κερδισμένου παίκτη. Ένας χαμένος παίκτης πρέπει είτε να αλλάξει τα όσα πιστεύει για τις ικανότητές του ή να καταπιεί τον εγωισμό του και να πέσει σε χαμηλότερα stakes. Οι άνθρωποι αλλάζουν «μυαλά» πολύ δύσκολα ενώ καταπίνουν τον εγωισμό τους ακόμα πιο δύσκολα. Γι αυτό και λίγοι ακολουθούν αυτό το δρόμο. Αν ένας χαμένος παίκτης κατορθώσει να δει καθαρά τα λάθη του στο παιχνίδι του, πρέπει να ξεπεράσει επιπλέον και το τραύμα του να χάνει χρήματα όσο μαθαίνει το παιχνίδι!
Πολλοί, ισορροπημένης κατά τα άλλα σκέψης, άνθρωποι «τρελαίνονται» όταν βλέπουν τη μια στρατηγική τους μετά την άλλη να αποτυγχάνει μπροστά στα μάτια τους. Ένας τρόπος με τον οποίο οι επαγγελματίες παίκτες του πόκερ αντιμετωπίζουν τις ήττες τους είναι να βλέπουν τα αποτελέσματα που είχαν στην ως τώρα καριέρα τους και να θυμίζουν στους εαυτούς τους πως μακροχρόνια είναι κερδισμένοι. Οι χαμένοι παίκτες δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Βασίζονται σε άλλα στοιχεία – στην αγάπη τους για το παιχνίδι ή στην τυφλή τους πίστη πως κάποια στιγμή θα κερδίσουν. Γνωρίζω κάποιους θαμώνες των high-stakes τουρνουά που εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία και τα πάνε εξαιρετικά καλά απέναντι σε άλλους regulars, που δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να διαπιστώσουν πως έχουν βελτιωθεί. Στο πόκερ, είναι καλύτερο να μην υποτιμούμε κανέναν.
Κανείς δε μπορεί να ελπίζει πως θα πλουτίσει από το πόκερ από την πρώτη στιγμή. Όσοι το κατανοούν αυτό δεν το επιχειρούν καν! Αν, όμως, εργαστείτε σκληρά και ανεβείτε στα stakes με σταθερά βήματα, αν είστε ειλικρινής με τον εαυτό σας, τα χαρίσματά σας και τις αδυναμίες σας ίσως κάποια μέρα συναντήσετε παίκτες με μεγάλη αυτοπεποίθηση αλλά ελάχιστη εμπειρία οι οποίοι θα… κάνουν ουρά στα τραπέζια για να σας δώσουν τα χρήματά τους!
Συντάκτης: Matt Matros, περιοδικό CardPlayer