Τον Δεκέμβρη του 2012 έφτασε στο τέλος της μια χρονιά «ξηρασίας» για τον Daniel Negreanu. Εκτός από κάποιες επιτυχίες στον Απρίλιο (δύο final tables σε high roller events στο EPT Grand Final) η χρονιά ήταν μάλλον «φτωχή» σε σχέση με τους στόχους που είχε θέσει ο ίδιος στη διάρκεια της καριέρας του. Κανένα bracelet, κανένας τίτλος. Στον χώρο του πόκερ, πολλοί είχαν αρχίσει να μιλούν για τον Negreanu των «δημοσίων σχέσεων του Pokerstars».
Τα περισσότερα καλά του αποτελέσματα προέρχονταν από high roller events με λίγες συμμετοχές. Αρκετοί αναρωτήθηκαν αν ο Negreanu πλέον είχε πάρει την «κατηφόρα» – μια κατηφόρα που είχαν ήδη ακολουθήσει άλλοι επαγγελματίες της «παλιάς σχολής» που απέτυχαν να ακολουθήσουν τη φυσιολογική εξέλιξη του παιχνιδιού. Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Μετά από μια φαινομενική χρονιά που είδε τον «KidPoker» να κατακτά δύο WSOP Bracelets, τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς στο WSOP και πάνω από $3.2 εκατομμύρια σε κέρδη, μπορούμε να πούμε πως ο Negreanu είναι καλύτερος ως παίκτης σήμερα από κάθε άλλη στιγμή στην καριέρα του! Μιλώντας στο περιοδικό PokerPlayer, ο ταλαντούχος Καναδός παίκτης είχε να πει τα εξής :
Με τι στόχους ξεκίνησε το 2013 για σένα;
Ήμουν μέρος του προγράμματος “Choice Center”, κάτι που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο καθόρισα τους στόχους μου για τη χρονιά. Στο παρελθόν έλεγα πως “θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο… αλλά πιθανόν δε θα τα καταφέρω γιατί θέτω πολύ υψηλούς στόχους”. Η μεγαλύτερη διαφορά φέτος ήταν πως έθεσα τους στόχους μου, θεωρώντας πως θα φτάσω στην επίτευξή τους.
Το πρόγραμμα αυτό σε βοήθησε να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα στο μυαλό σου, να είσαι περισσότερο συγκεντρωμένος;
Δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο συγκεντρώνομαι στη δουλειά μου. Εξακολουθώ να ξοδεύω πολύ χρόνο μακριά από τα τραπέζια, κάνοντας διάφορα πράγματα και δίχως να προσέχω ιδιαίτερα… Απλώς, έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν συμμετέχω σε ένα hand και ξέρω πως μπορώ να ξεπεράσω τον αντίπαλό μου. Είμαι άνετος με τις σκέψεις και τις αποφάσεις που παίρνω, δε τις αμφισβητώ ποτέ.
Δεν σκεφτόμουν “Τι θα έκανε κάποιος άλλος σ’ αυτή την περίπτωση; Έπαιζα με τρόπους που θεωρούσα σωστούς. Κάποιοι λέγανε πως οι κινήσεις μου ήταν λανθασμένες και -EV αλλά ήμουν αποφασισμένος να παίξω με τον δικό μου τρόπο.
Κέρδισες το WSOP APAC Main Event. Πώς ένιωσες συμμετέχοντας σ’ αυτό; Το γεγονός πως λίγες μέρες νωρίτερα είχες φτάσει στο τελικό τραπέζι του mixed event βελτίωσε την αυτοπεποίθησή σου;
Ένιωσα πολύ καλά για το 8-game, το οποίο τελικά κέρδισε ο Phil Ivey. Έκανα ένα μικρό λάθος σε ένα PL Omaha hand στο τελικό τραπέζι αλλά δε με απογοήτευσε ιδιαίτερα… Βγήκα τέταρτος και είχα πολύ αυτοπεποίθηση, ξεκινώντας στο Main Event.
Τα μεγαλύτερα levels μου δώσανε περισσότερο χρόνο για να εφαρμόσω τη στρατηγική μου. Δε χρειάστηκε να πανικοβληθώ από νωρίς! Χάρη στις επιτυχίες που είχα σε Main Events εκτός του Las Vegas (σ.σ. ο Negreanu ήταν δεύτερος στο 2009 WSOPE Main Event) ένιωθα πως έπρεπε να φτάσω μέχρι την κορυφή – και τα κατάφερα.
Το δήλωσα εξ αρχής πως ήθελα να διασκεδάσω. Όταν διασκεδάζω μου συμβαίνουν, γενικά, ωραία πράγματα και όντως συνέβησαν, σ’ εκείνο το τουρνουά! Με δύο τραπέζια να απομένουν είπα στον εαυτό μου πως θα κέρδιζα. Ένιωθα πως πραγματικά βρισκόμουν σε φόρμα (σ.σ. “in the zone”)
Πώς η επιτυχία σου στην Αυστραλία άλλαξε τα όσα θεωρούσες πιθανά για το τρέχον έτος, όσον αφορά τους στόχους σου;
Όταν κέρδισα το τουρνουά, μαζί με το άλλο final table, κατάλαβα πως ήμουν σε εξαιρετική θέση για να κερδίσω τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς για το WSOP. Κατόπιν έφτασα στο τελικό τραπέζι του EPT Grand Final και του WPT… Ένιωθα πολύ καλά για το παιχνίδι μου, ξεκινώντας στο WSOP.
Ήσουν περήφανος που συμμετείχες σε ένα εκ των καλύτερων final tables που είδαμε ποτέ σε EPT – σ’ αυτό του EPT Grand Final Main Event;
Πραγματικά μου άρεσε πολύ αυτό το final table αυτό. Ήξερα πως όλοι τους είναι πολύ καλοί παίκτες. Χωρίς να θέλω να τους μειώσω, ένιωθα πολύ άνετα παίζοντας απέναντί τους. Ένιωθα πως θα πρέπει να σταθώ άτυχος για να αποκλειστώ, αφού ένιωθα πως ήξερα το τι έκανε ο καθένας τους. Τελικά στάθηκα άτυχος απέναντι στον Johnny Lodden όταν με ντάμες έχασα από τα εννιάρια του χάρη σε ένα τρίτο εννιάρι. Συμβαίνουν αυτά.
Η επικράτηση σε ένα τουρνουά EPT θα ήταν το «κερασάκι στην τούρτα» της καριέρας σου;
Θέλω να κερδίζω τουρνουά τα οποία προσθέτουν κύρος στην καριέρα ενός παίκτης. Τo EPT Grand Final είναι ένα ιδιαίτερο τουρνουά – το αποκορύφωμα του EPT. Θα ήθελα να το κερδίσω!
Χάρηκες με τον τρόπο με τον οποίο έπαιξες στο WSOP, στο Las Vegas;
Το WSOP ήταν ΟΚ… Δεν κέρδισα bracelets, δεν έφτασα ψηλά σε όσα τουρνουά θα ήθελα αλλά, γενικά, έφτασα κοντά σε κάποιες επιτυχίες. Το 2-7 event ήταν ένα από τα καλύτερα τουρνουά που έχω παίξει. Ένιωθα πως έπαιξα καλύτερα από τον Eli Elezra στο heads-up αλλά δε μπόρεσα να τον κερδίσω.
Αυτό που με απογοήτευσε ήταν πως δεν ήξερα τον τρόπο βαθμολόγησης για τον παίκτη της χρονιάς. Η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ήταν τεράστια – περίπου 50 πόντοι. Αν είχα κερδίσει θα ήμουν μπροστά από τον Matthew Ashton ξεκινώντας στο WSOPE αλλά, δυστυχώς, ήμουν 50 πόντους πίσω του. Ήταν μεγάλη η διαφορά.
Είχες πολλές επιτυχίες παίζοντας με τον δικό σου τρόπο – με μικρά 3-bets και πολύ παιχνίδι στο flop. Μίλησέ μας γι’ αυτό.
Το πόκερ άρχισε να αλλάζει – πλέον τα 3-bets, τα 4-bets αλλά και άλλα στοιχεία αυξήθηκαν. Όλοι μου λέγανε πως δεν έπαιζα καλά… Σε τέτοιες περιπτώσεις αρχίζεις να αναρωτιέσαι ποιος έχει δίκιο. Έχασα την αυτοπεποίθησή μου μακριά από το τραπέζι του πόκερ γιατί είχα μια ερωτική απογοήτευση, κάτι που μεταφέρθηκε και στο παιχνίδι μου. Μέσω του προγράμματος “Choice Center” ανακάλυψα και πάλι την αυτοπεποίθηση στον εαυτό μου και βοηθήθηκα σε κάθε τομέα της ζωής μου. Το πόκερ απλά μου φαινόταν πλέον εύκολο. Είχα πίστη στο γεγονός ότι έπαιζα διαφορετικά από τον καθένα – γι αυτό και κερδίζω.
Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα – το bracelet του WSOPE ή ο τίτλος του παίκτη της χρονιάς;
Ο τίτλος του παίκτη της χρονιάς είναι για μένα πολύ σημαντικός και παραμένει ένας εκ των μεγαλύτερών μου στόχων. Πάντα θα κερδίζω bracelets και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Πλέον έχω έξι και συνεχίζω, έτσι, στην κούρσα για τον παίκτη με τα περισσότερα bracelets. Αλλά κανείς δεν έχει κερδίσει ποτέ τον τίτλο του παίκτη της χρονιάς δύο φορές και πραγματικά θα με θεμελιώσει ως έναν εκ των κορυφαίων του πόκερ – κάτι που δεν είμαι σίγουρος ότι το πίστευα πάντα.
Θα είμαι για πάντα παίκτης του πόκερ. Το πόκερ θα παραμείνει για πάντα μέρος της ζωής μου. Έχω καταφέρει πολλά στο πόκερ αλλά έχω μάθει πως η πραγματική ευτυχία έρχεται μέσα από μια ισορροπημένη ζωή.
Στο τελικό τραπέζι του WSOPE ξεκίνησες με 8 BBs. Πίστευες πως μπορείς να κερδίσεις;
Ειλικρινά ένιωθα συνεχώς πως θα κερδίσω. Έπαιξα στο main event και ήμουν με 10-15 big blinds στο μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά, παλεύοντας ώστε να μην αποκλειστώ. Τελικά αποκλείστηκα 25ος αλλά σκέφτηκα «8 big blinds; Πώς θα με αποκλείσουν πάλι; Δεν πρόκειται να συμβεί.»
Όταν με διπλασίασαν στα περίπου 20 BBs, στο μυαλό μου ήμουν πολύ κοντά στο average. Όταν σκέφτομαι το average, σκέφτομαι πως το μισό του average είναι αρκετά καλό για μένα. Όταν διπλασίασα και πάλι, είδα πως τα πρόσωπά τους άλλαξαν! Το ένιωσα και είδα μπροστά μου την ευκαιρία να κερδίσω. Όταν έφτασα στο ένα εκατομμύριο μάρκες σκέφτηκα πως πλέον δεν είναι αστείο – θα βγω πρώτος!
Κατά πόσο η κούρσα για τον παίκτη της χρονιάς φέτος διέφερε απ’ αυτή του 2004 ;
Με ένα καλό stack τον παλιό καιρό, θα μπορούσα να φτάσω άνετα μέχρι την όγδοη θέση – αλλά όχι μ’ αυτούς τους 16 παίκτες! Αν δείτε τους παίκτες που αποκλείστηκαν θα βρείτε ονόματα όπως αυτά των Phil Ivey, Jason Mercier και ένα σωρό αστέρων του πόκερ.
Τα λάθη που γίνονται στα τελευταία στάδια των τουρνουά στις μέρες μας είναι τόσο μικρά που πρέπει να εκμεταλλεύεσαι το παραμικρό και να δημιουργείς στρατηγική που θα έχει αποτέλεσμα για σένα. Αυτό το τελικό τραπέζι ήταν όπως κάθε άλλο – ξέρεις πως οι παίκτες θα είναι εξαιρετικοί και ακριβείς γιατί είναι επαγγελματίες. Ήταν κορυφαίοι επαγγελματίες, high rollers, όχι απλοί παίκτες των τουρνουά. Πολύ καλοί, όλοι τους.
Το 2004 ήταν για μένα πολύ διαφορετικό. Τότε είχα αναπτύξει μια στρατηγική πολύ προχωρημένη για εκείνη την περίοδο. Τότε οι παίκτες έκανα raise 4 φορές το blind ενώ εγώ έκανα 2.5 BB raise και όλοι γελούσαν μαζί μου – όμως συνέχιζα να κερδίζω. Σταδιακά οι παίκτες άρχισαν να το παρατηρούν και να το καταγράφουν…
Ποιος από τους δύο τίτλους «Παίκτης του WSOP», αυτός του 2004 ή αυτός του 2013 σημαίνει περισσότερα για σένα;
Προσωπικά, ο φετινός σημαίνει περισσότερα από τον πρώτο. Ήταν πιο δύσκολος στο να τον κερδίσω. Ήμουν στην Αυστραλία, έκανα grinding στο Vegas και κατόπιν πήγα στο Παρίσι κερδίζοντας τον τίτλο μου στο τελευταίο τουρνουά της χρονιάς. Λατρεύω την αγωνία και το δράμα! Τι καλύτερο από το να είσαι ένατος στους εννέα και να πρέπει να κερδίσεις;
Ο Matthew Ashton είναι εξαιρετικός άνθρωπος, το είχαμε συζητήσει πολύ το ζήτημα αυτό. Προφανώς, θέλω να κερδίζω πάντα και τον οποιονδήποτε. Είναι όμως κύριος σε όλα του, δεν είχαμε ποτέ έχθρα μεταξύ μας. Είναι πολύ καλό παιδί και εξαιρετικός παίκτης. Είμαι περήφανος γι’ αυτόν επειδή αντιλαμβάνεται πόσο πολύτιμος είναι ο τίτλος αυτός και ξέρω πως είναι κάτι που κρατάς για το υπόλοιπο της ζωής σου!