Το 2010 o Gus Hansen είχε μια καλή αφορμή για να απουσιάσει από το WSOP-Europe. Ο τραυματισμός του στον αχίλλειο τένοντα, όμως, δεν στάθηκε αρκετός για να τον κρατήσει μακριά από το Empire Casino και τα events που διεξάγονταν εκεί.
Το “πείσμα” του Gus Hansen έμελλε να του αποφέρει, τελικά, ένα bracelet – αυτό του HighRoller Heads-Up Event – καθώς και χρηματικό έπαθλο ύψους 288.000 λιρών, περίπου.
Στο άρθρο που ακολουθεί και που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PokerPlayer ο Hansen αναφέρθηκε στην πορεία του στο τουρνουά, στο παικτικό του στυλ αλλά και σε τρία hands τα οποία αποδείχθηκαν καθοριστικά για την τελική έκβαση του event.
“Έπαιξα αρκετά στάνταρ στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο (σ.σ. με αντιπάλους τους Max Steinburg και Mark Everett) και κατόπιν στάθηκα πολύ τυχερός απέναντι στον Phil Ivey, στον τρίτο γύρο. Στη συνέχεια άλλαξα λίγο το παιχνίδι μου κάνοντας πολύ συχνά limp-in. Βασικά limp, limp και ξανά limp δίχως να κάνω re-raise preflop. Έτσι, “μεταμφίεζα” το hand μου και περιστασιακά πόνταρα στο flop κάνοντας τους αντιπάλους μου να αναρωτιούνται τι έχω. Φαίνεται πως η τακτική αυτή είχε αποτέλεσμα – εννόω, αφού κέρδισα το τουρνουά!
Στον τελικό, με αντίπαλο τον Jim Collopy, νικητής θα ανακηρυσσόταν ο παίκτης που θα σημείωνε πρώτος δύο νίκες. Μετά τις πρώτες δύο αναμετρήσεις, ήμασταν ισόπαλοι 1-1. Η νίκη στην τρίτη αναμέτρηση θα μπορούσε να ήταν οποιουδήποτε εκ των δυο μας αλλά ένιωσα πως στις δύο πρώτες αναμετρήσεις ήμουν καλύτερος. Ίσως επειδή είχα συνηθίσει στην “limp” στρατηγική που είχα εφαρμόσει στον ημιτελικό, απέναντι στον Andrew Feldman. Προσπαθούσα να τη βελτιώσω όπως και το παιχνίδι μου μετά το flop, θέλοντας να παίζω πιο άνετα μ’ αυτό το στυλ.
Σε όλο το τουρνουά είχα πατερίτσες, λόγω του τραυματισμού μου στον Αχίλλειο τένοντα. Το καλό με το πόκερ είναι πως, ακόμα και αν έχεις ένα τέτοιο πρόβλημα, μπορείς να καθήσεις και να παίξεις. Αναγκάστηκα να βάλω το τραυματισμένο μου πόδι πάνω σε μια καρέκλα, γεγονός πάντως που δε με επηρέασε. Τον καιρό εκείνο τα πήγαινα πολύ καλά στα online high-stakes, γεγονός που με βοήθησε να σκέφτομαι σωστά στο τραπέζι. Προφανώς, όλοι γνωρίζουμε πως ένα downswing μπορεί να μας επηρεάσει, κάνοντάς μας να εστιάζουμε στα hands που χάσαμε και όχι αυτά που έπονται ή στο γιατί χάσαμε και στο κατά πόσο μπορούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας. Δε χρειάζεται να αγχωνόμαστε για τέτοια θέματα όταν όλα κυλούν υπέρ μας – κάτι που θέτει, θα μπορούσαμε να πούμε, τις βάσεις για να παίξουμε καλά σε ένα τουρνουά.
Όσον αφορά τις αναμετρήσεις μου στο τουρνουά, ο τελικός ήταν αυτός που εξελίχθηκε καλύτερα για μένα. Φαίνεται πως έπιανα τον αντίπαλό μου απροετοίμαστο σχεδόν κάθε φορά – δεν ήξερε τι να κάνει. Κέρδισα την πρώτη αναμέτρηση πολύ εύκολα. Στη δεύτερη τον είχα φέρει σε πολύ δυσχερή θέση – η μόνη του ελπίδα ήταν να κερδίσει, πάνω-κάτω, 4 coinflips (σκέψη η οποία μπορεί να σε επηρεάσει, μην επιτρέποντάς σου να σκεφτείς καθαρά το hand το οποίο εξελίσσεται εκείνη τη στιγμή.)
Τότε, όμως, το τουρνουά διεκόπη (σ.σ. για δύο μέρες ώστε και οι δύο παίκτες να μπορούν να συμμετάσχουν στο Main Event). Αυτές τις δύο μέρες, ο Collopy μου εξασκήθηκε μαζί με φίλους του έχοντας ως “θεωρητικό” αντίπαλο κάποιον ο οποίος έκανε πολύ συχνά limp! Το διάλειμμα αυτό ήταν καταστροφικό για μένα – του έδωσε χρόνο να προετοιμαστεί κατάλληλα για την στρατηγική που ακολουθούσα, κάτι που δεν είχε κάνει νωρίτερα. Σίγουρα έπαιξε πολύ καλύτερα στο τρίτο παιχνίδι. Στάθηκα λίγο τυχερός σε ένα-δύο hands και κατόρθωσα, έτσι να αντιστρέψω την κατάσταση.
To γεγονός πως το bracelet αυτό ήταν το πρώτο μου δεν ήταν και τόσο σημαντικό… Απλά, στο μέλλον δε θα χρειαζόταν να απαντήσω ερωτήσεις σχετικά με το γιατί δεν έχω κερδίσει ανόητα bracelets. Πέρα από αυτό, δεν “τρελλαίνομαι” και τόσο με το κυνήγι των bracelets. Δεν παίζω σε πολλά τουρνουά, επομένως δεν πρόκειται να τα κυνηγήσω ποτέ. Χρειάζομαι σχεδόν πέντε ολόκληρα χρόνια για να παίξω δεκαπέντε τουρνουά, ώστε να έχω ελπίδες να κερδίσω πολλά bracelets. Προφανώς, ακόμα και 50 τουρνουά να έπαιζα, δεν θα κέρδιζα πολλά!
Θα προτιμούσα να κερδίσω ένα έπαθλο $2 εκατομμυρίων δίχως bracelet παρά $500.000 μαζί με το bracelet. Δεν έχει τόση σημασία για μένα. Για μένα, το να επικρατείς μεταξύ 700 παικτών είναι μεγαλύτερο επίτευγμα από το να ξεπερνάς 150 και να κερδίζεις bracelet. Το πόκερ δεν είναι όπως το τέννις, όπου υπάρχουν τα Grand Slams. Είναι δύσκολο να κερδίσεις ένα Grand Slam, γιαυτό και μόνο οι κορυφαίοι τα κερδίζουν. Στο πόκερ, όσο περισσότεροι παίκτες συμμετέχουν σε ένα τουρνουά, τόσο δυσκολότερο είναι να τα κερδίζεις. Γιαυτό και πάντα λέω πως το WSOP Main Event είναι το μεγαλύτερο event της χρονιάς, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Αυτό είναι το “μεγάλο τουρνουά” του πόκερ. Προφανώς, εξίσου μεγάλη είναι και η αξία ενός παίκτη που έχει ένα Main Event bracelet. Αυτό είναι το τουρνουά στο οποίο θα ήθελες να επικρατήσεις, αν και χρειάζεται πολύ τύχη αλλά και καλό πόκερ για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σίγουρα δεν έχω εγκαταλείψει τη “limping” στρατηγική μου. Μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να την αντιμετωπίσεις, όταν βλέπεις ένα flop με κάποιον που έχει position απέναντί σου. Νομίζω όμως πως ένα από τα χαρακτηριστικά του καλού παίκτη είναι πως δεν βασίζεται σε μια επιλογή. Μπορεί να κάνει τα πάντα – raise, limp, fold. Όλες οι επιλογές είναι διαθέσιμες. Κάποιες φορές κάνεις limp, άλλες φορές πας πάσο, άλλες φορές κάνεις raise 4xBB… Έχει σημασία να έχεις πολλές κινήσεις στο “οπλοστάσιό” σου ως παίκτης.
Πιστεύω πως πλέον είμαι καλύτερος παίκτης από ό,τι τότε αλλά, όπως σε κάθε άθλημα – παιχνίδι, έτσι και στο πόκερ το ίδιο συμβαίνει και με τους αντιπάλους μου. Π.χ. αν βρισκόμασταν στο 1985 δε θα χρειαζόμουν τόσα πολλά χρόνια ώστε να κερδίσω 15 bracelets. Νομίζω πως το “άλμα” στο πόκερ από το 1985 στο 1995 ήταν σημαντικό, αλλά αρκετά μικρότερο απ’ αυτό μεταξύ του 1995 και του 2005 και του 2013. Δε θα μπορούσα να κερδίσω τους τίτλους του WPT το 2003 ή το 2004 με το στυλ παιχνιδιού που είχα τότε, αν έπαιζα σήμερα. Το παιχνίδι έχει εξελιχθεί και πρέπει να εξελισσόμαστε μαζί του, αλλιώς θα είμαστε χαμένοι.
Τα hands που κέρδισαν το τουρνουά
- Hansen – Ivey, 3ος γύρος
Μετά από διαδοχικά raise/re-raise preflop, το flop ήρθε 
με το pot να είναι ήδη μεγάλο. Ο Ivey κάνει check, ο Hansen παίζει ρέστα και δέχεται άμεσα το call του Ivey που κρατά 
. Ο Hansen κρατά 
[3d και, χάρη στο 
στο turn, κερδίζει το pot και αποκλείει τον Ivey.
“Ο κόσμος είπε πως το call του Ivey preflop με ήταν λίγο… περίεργο, αφού τον έβαζε σε μια κατάσταση ‘hit-or-miss’ ενώ είχε επενδύσει μεγάλο μέρος του stack του preflop. Αποδείχθηκε πως με τα 3-άρια μου ήμουν σχετικά μπροστά preflop, αν και θα μπορούσε να κρατά πολύ δυνατότερα hands. Προφανώς στάθηκα υπέρ-τυχερός!”
Hansen – Collopy, τελικός
Ο Hansen κάνει limp στο button και ο Collopy κάνει raise από το big blind, δεχόμενος το call του Δανού. Το flop έρχεται 
. Ο Collopy ποντάρει 78.000, ο Hansen κάνει call και το turn έρχεται 
. Ο Collopy κάνει check και ο Hansen ποντάρει 128.000 δεχόμενος call. Στο river, το 
, ο Collopy κάνει check και ο Hansen παίζει ρέστα, δεχόμενος αμέσως το call του Collopy ο οποίος κρατούσε 
. Ο Hansen όμως, έχοντας 
, είχε κάνει full house στο river και επικράτησε.
“Προφανώς και σ’ αυτό το hand ήμουν πάρα πολύ τυχερός, αλλά σε κάθε hand που κερδίζεις έχεις σταθεί τυχερός! Ήταν ‘cooler’ γι’ αυτόν αφού είχε trips αλλά στο river έκανα full house… Μετά το check-call στο turn ένιωθα ξεκάθαρα πως προσπαθούσε να με παγιδεύσει. Ήμουν αποφασισμένος να παρατήσω το hand στο river, εκτός και αν εμφανιζόταν εκεί ένα δυάρι. Δεν είχα πρόβλημα με το ποντάρισμά μου στο turn αφού υπήρχε η πιθανότητα να μην κρατά κάποιο καλό hand και να πάει πάσο. Πόνταρα δυνατά στο river γιατί ήξερα πως κρατούσε κάποιο καλό hand. Ήλπιζα, απλώς, να μη με κερδίζει – θα μπορούσε να έχει φουλ του Άσου ή J-8. Τελικά στάθηκα τυχερός αλλά, αν ως παίκτης είσαι επιθετικός και “διαβάζεις” σωστά τον αντίπαλό σου, δε θα έχεις πρόβλημα.”
Hansen – Collopy, τελικός
Ο Collopy έχει πέσει στα 1.2 εκατομμύρια μάρκες και παίζει ρέστα preflop με 
. Ο Hansen κάνει call με 
και, με το board να έρχεται 
κερδίζει το pot.
“Όσον αφορά το hand που κρατούσε, θεώρησα πως μέσα στο range του υπήρχαν hands όπως 2-2, 3-3 και σίγουρα Α-3, Α-2. Αποδείχθηκε πως κρατούσε Κ-4… Δεν πίστευα πως το hand αυτό υπήρχε στο range του. Δε μπορώ να θυμηθώ τα ακριβή μαθηματικά και το ποσό που έπρεπε να κάνω call, θυμάμαι όμως πως είχα εκπλαγεί με το πόσο αδύναμο ήταν το hand του.»