Στο Pokerland έχουν δημοσιευθεί, στο παρελθόν, άρθρα που εστιάζουν στους λόγους για τους οποίους αποφασίζουμε να ποντάρουμε. Τα ακατάσχετα πονταρίσματα στο τραπέζι του πόκερ, όσο “τολμηρά” και αν δείχνουν, μπορεί να εξαφανίσουν το stack μας από τη μια στιγμή στην άλλη – και πολλές φορές, δίχως πραγματικά να αξίζει το ρίσκο!

Στους λόγους για τους οποίους ποντάρουμε έχει αναφερθεί, μεταξύ άλλων, και ο Gavin Griffin παλαιότερα – https://pokerlandgr.com/30847/gavin-griffin-3/. Σήμερα, δημοσιεύουμε αυτούσιο ένα άρθρο του Nick Pryce το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PokerPlayer και το οποίο εστιάζει στο ίδιο ακριβώς θέμα, παρουσιάζοντας κάποια ενδιαφέροντα παραδείγματα :

“Στο άρθρο αυτό θα αναφερθώ στο μεγαλύτερο λάθος που διαπιστώνω στους αρχάριους παίκτες του παιχνιδιού – το να παίζουν τα καλά hands με άσχημο τρόπο!

Θα έλεγα πως το συνηθέστερο και μεγαλύτερο λάθος που εντοπίζω στους αρχάριους παίκτες είναι πως μετατρέπουν τα value hands τους σε μπλόφες. Συχνά δικαιολογούν την τακτική τους αυτή λέγοντας “Έτσι ανακάλυψα που βρισκόμουν στο hand.”. Αν κάποιος κάνει 6-bet με λοζέ βαλέδες και πάει πάσο στο all-in του αντιπάλου, ο οποίος κατόπιν δείχνει λοζέ ντάμες, οι περισσότεροι θα εντυπωσιαστούν. Κάποιοι μάλιστα ίσως πουν πως “Πω πω, ο τύπος είναι φοβερός παίκτης!”. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αντιλαμβάνονται, όμως, τα πραγματικά βασικά στοιχεία του παιχνιδιού. Ας αναλύσουμε κάποιες βασικές έννοιες του πόκερ, για να γίνουν κατανοητά τα όσα γράφω :

Τι είναι το ποντάρισμα;

Αν και υπάρχουν κάποιοι αρκετά προχωρημένοι τρόποι για να προσεγγίσουμε ένα ποντάρισμα, στα μικρά stakes ποντάρουμε για δύο συγκεκριμένους λόγους :

Ποντάρισμα για value 

Ποντάρω για value επειδή θεωρώ πως ο αντίπαλός μου θα κάνει call με χειρότερο range φύλλων. Για παράδειγμα, ένας αντίπαλος παίκτης κάνει raise στα $3 από την cutoff σε ένα παιχνίδι $100NL. Βρίσκομαι στο button με Κ-Κ και αποφασίζω να απαντήσω με re-raise στα $9 επειδή θεωρώ πως θα συνεχίσει στο hand με range χειρότερο του Κ-Κ. Το γεγονός ότι μπορεί να κρατά Α-Α δε σημαίνει πως δε θα κάνω raise!

Ποντάρισμα για μπλόφα

Ποντάρω για μπλόφα επειδή θεωρώ πως ο αντίπαλός μου θα πάει πάσο με range δυνατότερο του hand μου. Για παράδειγμα, ένας αντίπαλος κάνει raise στα $6 από το small blind σε ένα παιχνίδι $200NL. Βρίσκομαι στο big blind με Q-4 suited και αποφασίζω να κάνω raise στα $18 επειδή θεωρώ πως θα πάει πάσο με πολλά καλύτερα hands.

Έχει σημασία να κατανοήσουμε τη λογική πίσω από τα δύο αυτά είδη πονταρισμάτων. Ακόμα και αν θεωρείτε πως είναι απλά, ξαναδιαβάστε τα και σκεφτείτε τα. Ας εξετάσουμε το ακόλουθο παράδειγμα :

Παίζουμε σε ένα $100NL 6-max τραπέζι Zoom poker στο Pokerstars. Ένας άγνωστος παίκτης με 100ΒΒ’s στα χέρια του κάνει raise στα $3.50 από θέση UTG. Βρισκόμαστε στην cutoff και κρατάμε . Αυτομάτως, θεωρούμε πως το Α-Κ είναι πολύ καλό hand – γιαυτό και οι περισσότεροι αρχάριοι δεν θα σκεφτούν καν το range του αντιπάλου και το δικό τους. Γενικά, όλα τα hands τα οποία είναι dominated απέναντί μας όπως A-J, A-Q και K-Q θα πάνε πάσο εύκολα, αν αποφασίσουμε να κάνουμε raise. Αν συνεχίσουμε με το σχέδιο αυτό, είτε θα κερδίσουμε ένα μικρό pot (αν πάει πάσο ο αντίπαλος) είτε θα κερδίσουμε ένα μέτριο pot (με call του αντιπάλου στο 3-bet μας και πάσο στο flop) είτε θα χάσουμε ένα μεγάλο pot.

Ας δούμε, τώρα, τα πλεονεκτήματα του δικού μας απλού call. Όταν κάνουμε call, επιτρέπουμε σε άλλα hands να εμπλακούν στο pot – ειδικά αυτά στα blinds που νιώθουν “υποχρεωμένα” εξαιτίας του ποσού του call να συμμετέχουν. Hands από τα οποία θα δεχθούμε call είναι αυτά του τύπου Α-x suited, K-9 και A-T, απέναντι στα οποία είμαστε προφανώς πολύ καλύτεροι. Κατά δεύτερον, επιτρέπουμε σε παίκτες στα αριστερά μας να μπλοφάρουν – αφού έχουμε δείξει σημάδια “αδυναμίας” σ’ αυτό το, γενικά, επιθετικό είδος πόκερ – και, προφανώς, το hand μας είναι γενικά καλύτερο απέναντι σ’ αυτό κάποιου παίκτη που αποφασίσει να κάνει squeeze.

Στο σημείο αυτό, το 3-bet απέναντι στον αρχικό raiser δεν έχει πάντα την μεγαλύτερη ΕV. Πολλοί αρχάριοι συχνά παίζουν προκαθορισμένα, με τρόπο σχεδιασμένο στο λανθασμένο παικτικό τους σχέδιο, απλά και μόνο λόγω της δύναμης του hand τους – και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το range και τη θέση του αρχικού raiser, τα δικά τους αλλά και αυτά των αντιπάλων τους. 

Το flop αποτελεί άλλη μια street στην οποία οι αρχάριοι γενικά υπερεκτιμούν τα hands τους και χάνουν value. Ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμα.

Σε ένα $200NL 6-max online τραπέζι, ένας καλός παίκτης που μας έχει προκαλέσει αρκετά “προβλήματα” κάνει raise από μεσαία θέση. Αποφασίζουμε να κάνουμε call στο button με . Όντας heads-up, βλέπουμε το flop . Ο αντίπαλός μας ποντάρει $10, κάνουμε raise στα $30, δεχόμαστε re-raise στα $90 και πάμε πάσο.

Το παραπάνω φαινόμενο το συναντώ σε πολλούς παίκτες. Είναι το στοίχημα του “Ας δω που βρίσκομαι”. Συχνά, οι παίκτες αυτοί δεν αντιλαμβάνονται γιατί ποντάρουν ούτε έχουν κάποιο σχέδιο για το hand. Παίζοντας έτσι, μετατρέπουμε μια πολύ καλή κατάσταση για μας (top pair, backdoor flush και straight draws) σε άσχημη! Ακόμα και αν ο αντίπαλός μας κρατά 8-8 έχοντας set, δε θα έπρεπε να χαίρεστε επειδή “χάσατε τις λιγότερες δυνατές μάρκες” στο σημείο αυτό. Η λογική αυτή είναι λανθασμένη. Στο hand αυτό, ο αντίπαλός μας έχει τρεις επιλογές όταν κάνουμε raise στο flop  :

Call : Γενικά, αν κάνει call, κρατά hands του τύπου Q-T, Q-J, K-Q, A-Q, K-K και A-A. Πλέον έχουμε αυξήσει το pot απέναντι σε δυνατότερο range… Ήταν αυτό, λοιπόν, value bet; Να θυμάστε πως στο value bet δεχόμαστε call από χειρότερο range!

Fold : Αναγκάσαμε έναν παίκτη να πάει πάσο, ενώ είχαμε καλό hand με καλές πιθανότητες κέρδους. Προφανώς, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Raise : Αν δεχθούμε raise, ο αντίπαλός μας κατά πάσα πιθανότητα θα κρατά καλύτερο hand και θα πρέπει να πάμε πάσο. Επίσης, επιτρέπουμε στον αντίπαλό μας να μας διώξει από το pot με μια αρκετά φιλόδοξη μπλόφα!

Το μεγαλύτερο κερδισμένο μου pot τον περασμένο μήνα ήταν κάπως έτσι : Έκανα call με preflop και το flop ήταν . Έκανα call σε ποντάρισμα, το turn ήταν και έκανα εκ νέου call. To river ήταν ένα άνευ ουσίας (μάλλον κάτι τέτοιο θα θεώρησε ο αντίπαλος) . Έπαιξα ρέστα μετά το ποντάρισμα του αντιπάλου. Έκανε call αμέσως με λοζέ 8-άρια. Αν είχα αποφασίσει να κάνω raise στο flop, λογικά θα είχα δεχθεί re-raise λόγω του flush draw. Θα είχα χάσει τις μάρκες του preflop call μου και του flop raise μου, δίχως προφανώς να έχω την προαναφερθείσα κατάληξη.

Ας δούμε κάποια άλλα hands του range του. Αν κρατούσε Α-Κ αντί για 8-άρια, λογικά  θα είχε πάει πάσο στο raise μου στο flop. Υπάρχει περίπτωση όμως να συνέχιζε, μπλοφάροντας στο turn. Ας πούμε πως κρατούσε 9-9. Αν κάνω raise στο flop, λογικά θα πήγαινε αμέσως πάσο. Αν κάνω call στο flop και το turn είναι και πάλι , ο αντίπαλος συχνά θα κάνει check. Υπάρχει όμως μεγαλύτερη πιθανότητα να κάνει call με το hand του στο turn απ’ ό,τι αν έκανα raise στο flop. Στο river ίσως πάει πάσο, ίσως κάνει call – δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Να θυμάστε λοιπόν να ρωτάτε πάντα τον εαυτό σας “Γιατί ποντάρω; Mε ποια χειρότερα hands θα δεχθώ call και με ποια καλύτερα hands θα τον κάνω να πάει πάσο;”