(…συνέχεια από το Α’ μέρος)

Μπορείς να μας εξηγήσεις τι εννοούμε όταν λέμε πως ένας παίκτης βρίσκεται «in the zone»; Πώς η νοητική προετοιμασία για το παιχνίδι μπορεί να βοηθήσει έναν παίκτη να παραμείνει στη «ζώνη» αυτή;

Βασικά, ως «ζώνη» χαρακτηρίζουμε την καλύτερη δυνατή νοητική λειτουργία. Όταν ένας παίκτης βρίσκεται «in the zone» έχει την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις υψηλού επιπέδου πολύ εύκολα, να μην ενοχλείται από τίποτα, η αίσθηση του χρόνου αλλάζει για τον ίδιο – για άλλους κυλά ταχύτερα και για άλλους πιο αργά. Είναι το συναίσθημα του να γνωρίζεις τι είναι το σωστό, το να παίρνεις κάθε φορά τη σωστή απόφαση. Αυτό δε σημαίνει πως θα κερδίζεις το κάθε hand, αλλά πως ελέγχεις πλήρως το παιχνίδι σου και τις συνθήκες.

Το να φτάνει ένας παίκτης στο επίπεδο αυτό συνεχώς απαιτεί ιδιαίτερη προετοιμασία, αφού στόχος είναι πλέον η κορυφή! Όταν ξεκινάς μια session, δεν ξεκινάς αυτόματα από τη “zone”. Θα πρότεινα στον καθένα να υιοθετήσει μια ρουτίνα η οποία ενισχύει τους στόχους του για τη session αλλά και τους μακροχρόνιους στόχους του.

Θα αφιέρωνα χρόνο μελετώντας τα λάθη μου ή τους τομείς του παιχνιδιού μου τους οποίους γνωρίζω καλά. Όχι καινούρια πράγματα. Μην επικεντρώνεστε σε νέα αντικείμενα ή σίγουρα αντικείμενα τα οποία δε μπορείτε να κατανοήσετε. Ο λόγος είναι πως όταν βρίσκεστε «in the zone», θα μπορείτε αυτόματα να λαμβάνετε υπόψη σας τέτοια θέματα. Αν όμως τα σκέφτεστε, δε θα μπορείτε να τα αναλύετε επαρκώς γιατί δε τα κατανοείτε τόσο καλά. Αυτό που θέλετε, όμως, είναι να παίρνετε τις αποφάσεις αυτές αυτόματα και, ως ένα βαθμό, ασυνείδητα.

Το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε είναι να πάρετε βαθιές ανάσες και να περιορίσετε την αυτοσυγκέντρωσή σας έτσι, ώστε να απομακρύνετε στοιχεία που σας αποσπούν – προσωπική ζωή, τηλέφωνο κλπ. Δεν μπορείτε να βρεθείτε «in the zone» όταν κάτι σας αποσπά την προσοχή.

Τι βάζετε στους παίκτες να κάνουν μεταξύ των sessions τους μαζί σας; Τους δίνετε εργασίες ή κάτι παρόμοιο για να τους διατηρείτε συγκεντρωμένους, όταν δεν συζητούν άμεσα μαζί σας;

Αυτά που τους δίνω σχετίζονται με τη δουλειά την οποία κάνουμε. Οι βελτιώσεις των παικτών μου λαμβάνουν χώρα μεταξύ των sessions μας. Η διαδικασία της νοητικής βελτίωσης μοιάζει με αυτή της τακτικής βελτίωσης : απαιτείται μελέτη. Πρέπει να αφιερώστε χρόνο, να προσπαθήσετε, να δουλέψετε.

Οι παίκτες μου κρατούν σημειώσεις σχετικά με τυχόν επιπρόσθετες λεπτομέρειες που αντιλαμβάνονται και που έχουν σχέση με τη νοητική πλευρά του παιχνιδιού τους. Αφιερώνουν χρόνο στο τέλος κάθε session για να ηρεμήσουν από τον τυχόν εκνευρισμό τους, ώστε να μην επιτρέπει στο θυμό τους να συσσωρεύεται και να μεταφέρεται στις επόμενες sessions.

Υπάρχει μια τεχνική που αποκαλώ «ενέσιμη λογική». Χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική όταν παίζουν ή σε άλλες περιπτώσεις, όταν τα τυχόν αρνητικά τους συναισθήματα αποτελούν πρόβλημα. Προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν για να καταπνίξουν τα συναισθήματά τους και να επανακτήσουν τον αυτοέλεγχό τους. Καταγράφουν, επίσης, την πρόοδό τους – σημειώνουν τι κάνουν, τι πήγε καλά και τι όχι.

Υπάρχουν σημάδια που μας δείχνουν πως η νοητική προσέγγιση μας στο παιχνίδι «υποφέρει»; Πώς οι παίκτες μπορούν να αντιληφθούν πως πρέπει να βελτιώσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν νοητικά το παιχνίδι τους;

Πολύ απλά : Όταν κάνουν κάποιο λάθος τακτικής το οποίο αντιλαμβάνονται πως είναι πολύ φανερό και πολύ σημαντικό. Κάθε μεγάλο λάθος που κάνει ο παίκτης έχει σχέση με τη νοητική προσέγγιση του παίκτη, αλλιώς δε θα συνέβαινε. Αν λοιπόν μπορείς να αντιλαμβάνεσαι το πώς παίζεις και πότε παίζεις λάθος, τότε πρέπει να αναρωτηθείς γιατί κάνεις λάθη (από νοητικής πλευράς) και γιατί παίζεις με τον τρόπο αυτό.