“Όλοι μας αναγνωρίζουμε πως το πόκερ είναι παιχνίδι ικανοτήτων. Λόγω της μοναδικότητας, όμως, της κάθε κατάστασης εκτιμούμε συχνά λανθασμένα τις ικανότητές μας.

Είμαι σίγουρος πως έχετε δει κάποιον κακό παίκτη να μετατρέπει το hand του σε μπλόφα δίχως πραγματικά να γνωρίζει γιατί ποντάρει. Η μπλόφα του πιάνει και ο ίδιος αυτοσυγχαίρεται για το καταπληκτικό του παιχνίδι, μια που η κίνησή του είχε αποτέλεσμα. Όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, η μετατροπή ενός marginal hand σε μπλόφα μπορεί να αποδειχθεί μια αποτελεσματική, υψηλού επιπέδου τακτική. Παρολαυτά, πολλές φορές γίνεται τυχαία από κάποιον κακό παίκτη που δε γνωρίζει τι να κάνει – και έτσι, ποντάρει ή κάνει raise.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ ενός ικανού παίκτη που μετατρέπει το hand του σε μπλόφα και αναγκάζει τον αντίπαλό του να πραγματοποιήσει ένα δύσκολο πάσο και του παίκτη ο οποίος κατά λάθος κερδίζει το pot; Αν απαντήσατε “Ο σκοπός” τότε έχετε δίκιο. 

Ο καλός παίκτης υπολόγισε το range του αντιπάλου, ανέλυσε πώς θα αντιδρούσε σε κάποια επιθετική κίνηση και, κατόπιν, έδρασε στοχεύοντας σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ο κακός παίκτης ενήργησε με βάση τα συναισθήματά του. Ήθελε ενα συγκκεριμένο αποτέλεσμα αλλά δεν ήξερε πώς να τα καταφέρει και έτσι αντέδρασε με βάση τα συναισθήματά του, κάτι που μπορεί να έχει διάφορες συνέπειες. Ας δούμε ένα παράδειγμα :

Ο ήρωάας μας κάνει raise στα $30 σε ένα τραπέζι $5/$10 με effective stack των $1.000 έχοντας εξάρια σε μεσαία θέση. Ο αντίπαλος κάνει call στην cutoff και το flop έρχεται  T-7-3. O ήρωάς μας συνεχίζει με c-bet στα $40 και ο αντίπαλός κάνει call. Το turn είναι μια ντάμα. Οι δύο παίκτες κάνουν check και στο river εμφανίζεται ένας ρήγας. Ο ήρωάς μας αποφασίζει να μετατρέψει το hand του σε μπλόφα, ποντάροντας τα 3/4 του pot. Στο παράδειγμα αυτό, ο ήρωάς μας θεωρεί πως ο αντίπαλός του έχει κάποιο ζευγάρι, όχι καλύτερο από δεκάρια. Αντιλαμβάνεται πως είναι ευκολότερο για τον ίδιο να αντιπροσωπεύσει κάποιο hand με μεγάλα φύλλα το οποίο βελτιώθηκε μέχρι το river, παρά για τον αντίπαλό του. Έτσι, παίρνει την ευκαιρία και ποντάρει ώστε να αναγκάσει τον ήρωα να πάει πάσο με όλα αυτά τα hands του ενός ζεύγους – τα hands που, προφανώς, κερδίζουν τα εξάρια.

Στον αντίποδα, ένας κακός παίκτης θα έπαιζε μεν με τον ίδιο τρόπο αλλά η σκέψη του θα ήταν διαφορετική : “Έχω εξάρια. Είναι ζευγάρι, επομένως κάνω raise”. Το flop είναι Τ-7-3. “Δε νομίζω πως ο αντίπαλους έχει κάτι με τέτοιο flop. Θα ποντάρω $40”. O αντίπαλος κάνει call. Το turn είναι μια ντάμα. “Άλλη μια overcard. Υπάρχουν τόσα πολλά hands που με κερδίζουν… Θα κάνω check”. Ο αντίπαλος κάνει check. Το river είναι ένας ρήγας. “Έκανε check, επομένως μπορώ να κερδίσω αν ποντάρω. Θα ποντάρω $110.”. Ο αντίπαλος πάει πάσο. “Τα κατάφερα!”

Όπως βλέπετε στο παράδειγμα, υπήρχαν κάποια λάθη στον τρόπο σκέψης του αντιπάλου τα οποία, τελικά, δε τον έβλαψαν.  Η ντάμα στο turn δεν αποτέλεσε scare card αφού βοηθά ένα μικρό μέρος του range του αντιπάλου. Επίσης δε σκέφτηκε ποιο ήταν το range του αντιπάλου στο river. Απλά αντέδρασε στο check-back του αντιπάλου στο turn. Αν ο αντίπαλος είχε ποντάρει στο turn απέναντι στον κακό παίκτη, θα μπορούσε να κερδίσει το pot (ειδικά αν ήταν διατεθειμένος να συνεχίσει την επιθετικότητά του με ακόμα ένα ποντάρισμα στο river) αν και η τακτική του αντιπροσωπεύει, στην πραγματικότητα, ένα μικρό range.

Τώρα, ας δούμε ένα παράδειγμα ακόμη το οποίο δείχνει πώς οι αδυναμίες αυτές μπορούν να μας κοστίσουν χρήματα.

Ο ήρωάς μας κάνει preflop raise στα $30, σε stakes $5/$10, με effective stack $1.000, κρατώντας τριάρια από μεσαία θέση. Ο αντίπαλος κάνει call στην cutoff. Το flop έρχεται 2-2-6. Ο ήρωάς μας κάνει c-bet στα $40, δεχόμενος call. Στο turn, ένα 8-άρι, οι δύο παίκτες κάνουν check. Το river είναι 4-άρι. Ο ήρωάς μας κάνει check, όπως και ο αντίπαλος ο οποίος δείχνει λοζέ πεντάρια και κερδίζει το pot.

Για τον κακό παίκτη, ο τρόπος σκέψης ήταν ο εξής : “Έχω τριάρια. Ζευγάρι. Κάνω raise.” Το flop έρχεται 2-2-6. “Δε νομίζω πως ο αντίπαλός μου ευστόχησε. Θα ποντάρω $40.” Ο αντίπαλος κάνει call. Το turn είναι 8-άρι. Ας κάνουμε μια παύση εδώ.

Στο σημείο αυτό έχω δει δύο διαφορετικούς τρόπους εξέλιξης του hand. Είτε ο κακός παίκτης ποντάρει στο turn γιατί θεωρεί πως “Δε νομίζω να έχει βοηθηθεί ο αντίπαλος, θέλω να ανακαλύψω πού βρίσκομαι” και, κατόπιν, κάνει check στο river όταν αντιλαμβάνεται πως λογικά χάνει. Είτε θα κάνει check στο turn και, αν ο αντίπαλος κάνει check behind, ο κακός παίκτης θα ποντάρει στο river. Η λογική πίσω από αυτό το ποντάρισμα στο river θα είναι παραπλήσια με αυτή του προηγούμενου παραδείγματος. Ο κακός παίκτης δε μπορεί να δει τη διαφορά στη δομή των δύο boards, η οποία επηρεάζει το range του αντιπάλου. Όπως βλέπετε και στις δύο περιπτώσεις ο κακός παίκτης θα χάσει value σε μια επιπλέον street, επειδή σκέφτηκε με λάθος τρόπο.

Όλοι μας έχουμε τάσεις παρόμοιες με αυτές του “κακού παίκτη” τις οποίες ανέφερα. Τα παραδείγματα που χρησιμοποίησα είναι ακραία προκειμένου να γίνω κατανοητός. Κάποιες φορές μπορείτε να γλιτώσετε, παρά τη λανθασμένη σας σκέψη αλλά, με τον καιρό, θα σας κοστίσει χρήματα. Φροντίστε, όταν κάνετε την αυτοεκτίμησή σας, να μη δίνετε τόση βαρύτητα στο τελικό αποτέλεσμα. Να θυμάστε πως στο πόκερ σημασία έχουν τα μακροχρόνια αποτελέσματα και η λήψη σωστών αποφάσεων με τον καιρό θα σας κάνει κερδοφόρους παίκτες. Το να επηρεάζεστε από τα αποτελέσματα θα έχει τις ακριβώς αντίθετες συνέπειες!”

Συντάκτης : David Randal, εκπαιδευτής του PocketFives. Ιστοσελίδα Pokernews.