Παίζει πόκερ σε παράνομες λέσχες της Αφρικής (!), σε χώρες που το πόκερ είναι σχεδόν άγνωστο και με τύπους που το ποινικό τους μητρώο δεν είναι και τόσο… καθαρό.
Ο λόγος για τον Alexander Stevic, το νικητή του παρθενικού EPT Barcelona main event το 2004 που μίλησε στο Pokerlistings στο περιθώριο του τουρνουά.
PL: Είσαι χαρούμενος που επέστεψες στην Βαρκελώνη;
Alexander Stevic: Φυσικά. Ήμουν εδώ στο πρώτο EPT Barcelona όταν και το κατέκτησα κι επιστρέφω δέκα χρόνια σχεδόν μετά.
Είναι καλοί αριθμοί επίσης το 1 και το 10. Αν το κατακτήσω ίσως γίνω ο ‘Μαραντόνα του πόκερ’! (o Stevic αποκλείστηκε τελικά στην 86η θέση).
PL: Το 1 και το 10 είναι οι τυχεροί σου αριθμοί;
Stevic: Περίπου. Γενικότερα είμαι προληπτικός. Έχω πολλούς τυχερούς αριθμούς. Ένας από αυτούς είναι και το 29.
Κάποια στιγμή ήμουν στο table n°29 και στην θέση n°1 κι ένιωθα υπέροχα. Πάντοτε ψάχνω για… οιωνούς.
PL: Το 29 πως προέκυψε;
Stevic: Είμαι μανιακός με τη ρουλέτα. Είναι ένας κλασικός αριθμός για τους παίκτες της ρουλέτας. Πλέον δεν παίζω όμως, έχασα πάρα πολλά χρήματα!
Μου αρέσει επίσης το 11 και δεν έχει να κάνει με τη ρουλέτα. Απλά είναι το 1 δύο φορές.
PL: Σε πολλούς ανθρώπους είσαι σχετικά άγνωστος. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου;
Stevic: Αφότου κέρδισα το EPT, τερμάτισα και στην 3η θέση του EPT Grand Final στο Μόντε Κάρλο. Συμμετείχα στην συνέχεια σε αρκετά τουρνουά για δύο χρόνια χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία.
Κι όπως ξέρετε, αν παίζεις σε τόσα τουρνουά χωρίς το ανάλογο αντίκρισμα είναι κάτι που κοστίζει ακριβά. Ξεκίνησα λοιπόν να παίζω περισσότερο σε cash games, τα οποία είναι η ειδικότητα μου πλέον.
PL: Εξακολουθείς να είσαι επαγγελματίας παίκτης πόκερ;
Stevic: Ναι, απλά αναζητώ ιδιωτικά παιχνίδια που διεξάγονται στα πιο ‘περίεργα’ μέρη του κόσμου. Δεν είμαι και τόσο σπουδαίος παίκτης, όλοι αυτοί οι νεαροί αστέρες είναι σίγουρα καλύτεροι από μένα σήμερα, συνεπώς προσπαθώ να βρίσκω μέρη όπου το θέμα είναι απλά να μπεις στο παιχνίδι.
Βρίσκω πλέον τους κατάλληλους ανθρώπους, πιάνω φιλίες μαζί τους κι έπειτα παίζουμε πόκερ.
PL: Σε τι είδους παιχνίδια λοιπόν συμμετέχεις σ’ αυτά τα ‘περίεργα μέρη’;
Stevic: Συνήθως παίζουμε Texas ή Omaha, εξαρτάται. Το πρόβλημα είναι ότι στα καζίνο τα καλά παιχνίδια είναι αυτά με τα μεγάλα stakes.
Αν θες να παίξεις $2/$4 Texas τότε θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις όλους αυτούς τους καλά εκπαιδευμένους πιτσιρικάδες. Αλλά αν θες να παίξεις $25/$50 Omaha τότε μπορείς να παίξεις απέναντι σ’ αυτούς με τα… μεγάλα πορτοφόλια. Θα πρέπει να ψάχνεις γι’ αυτά τα παιχνίδια λοιπόν.
PL: Πολλοί θα φαντάζονται cash games με ανθρώπους του υποκόσμου και… όπλα κάτω απ’ το τραπέζι…
Stevic: Έτσι είχα την εντύπωση κι εγώ όταν άκουγα για ‘περίεργα μέρη’. Του χρόνου για παράδειγμα θα πάω στην Αφρική. Όχι στο Μαρόκο που πάνε όλοι, αλλά σε Μαγαδασκάρη, Νιγηρία, Αγκόλα και Ισημερινή Γουινέα. Είναι πολύ δύσκολο ακόμη και να μπεις σ’ αυτές τις χώρες αλλά το έχω ήδη κανονίσει μ’ ένα φίλο.
Ο ‘σύνδεσμος’ μου είναι ένας Κορεάτης εργολάβος που είναι φίλος με τον γιο του προέδρου της Ισημερινής Γουινέας. Είναι ουσιαστικά δικατάτορας και η χώρα δεν είναι και τόσο ασφαλής, αλλά διοργανώνονται ιδιωτικά παιχνίδια με τεράστια ποσά. Έχω πρόσκληση γι’ αυτά.
PL: Πως γνωρίστηκες μ’ αυτούς τους ανθρώπους;
Stevic: Γνώρισα τον Κορεάτη σ’ ένα τραπέζι πόκερ μια μέρα. Μου άρεσε ως τύπος, είχε ενδιαφέρον. Φαινόταν λίγο παράξενος και τον ρώτησα τι έκανε στην Αφρική.
Άρχισε να μου λέει αρκετές ιστορίες και τελικά γίναμε φίλοι. Κάποια στιγμή μου είπε “Alex, σε συμπαθώ, έλα να μ’ επισκεφθείς στην Ισημερινή Γουινέα. Γνωρίζω μέρη που μπορούμε να παίξουμε πόκερ και θέλω να ξεκινήσεις τα παιχνίδια εκεί και να τα διαχειρίζεσαι.”
Μου διεμήνυσε πως δεν θα έπρεπε ν’ ανησυχώ για την αστυνομία, καθώς ήταν φίλος με τον γιο του προέδρου της χώρας.
PL: Έπαιξες και με τον ίδιο τον πρόεδρο;
Stevic: Όχι, όχι δεν ασχολείται μ’ αυτά. Ο γιος του βέβαια ασχολείται. Δεν έχω πάει ακόμη εκεί γιατί είναι αρκετά διαδεδομένη η μαλάρια. Ο γιος μου είναι λίγων μηνών και δεν ταξίδευα πολύ τελευταία.
Παλιότερα είχα ταξιδέψει στην Βραζιλία κι έπαιξα κι εκεί σε διάφορα ‘περίεργα μέρη’. Τώρα πλέον μαθαίνω πως έχουν πολλούς επαγγελματίες, αλλά όταν ήμουν εκεί πριν 5-6 χρόνια ήμουν ο μοναδικός επαγγελματίας στο τραπέζι κι ένιωθα παράξενα.
PL: Γνωρίζανε ποιος είσαι;
Stevic: Δεν θα το έλεγα. Τους το είπα βέβαια γιατί ένας με αναγνώρισε. Με ρώτησαν πόσα χρήματα κέρδισα με τη νίκη μου στο EPT Barcelona και όταν τους είπα €80.000 άρχισαν να γελάνε.
Αργότερα έμαθα πως οι τύποι ήταν ζάμπλουτοι. Ένας απ’ αυτούς φαινόταν μάλιστα ότι δεν είχε δουλέψει ούτε μια μέρα στην ζωή του.
PL: Δεν έχεις φοβηθεί ποτέ σ’ αυτά τα παιχνίδια;
Stevic: Όχι, ειλικρινά τα καλύτερα παιχνίδια είναι αυτά με την μαφία!!
Όχι βέβαια με εικοσάρηδες gangsters που διαθέτουν μόνο €20.000, γιατί εκεί όντως υπάρχει πρόβλημα, αλλά με τους παλιούς “μαφιόζους” που κέρδισαν πάρα πολλά χρήματα και καταφέρνουν να διαφεύγουν από τις αρχές για περίπου 40 χρόνια.
Τα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή τους και δεν αποζητούν μπλεξίματα. Μ’ αρέσει να παίζω μαζί τους γιατί “πετάνε” χρήματα!
Όταν λοιπόν γνωρίζεις πως δεν είναι τόσο καλός όσο οι άλλοι παίκτες πρέπει ν’ αναζητείς τα κατάλληλα μέρη! Και να συναντάς ενδιαφέροντες τύπους που έχουν να σου διηγηθούν στ’ αλήθεια αρκετές περιπετειώδεις ιστορίες…
PL: Τότε το EPT θα πρέπει να σου φαίνεται κάτι πολύ διαφορετικό…
Stevic: Έχει πλάκα όμως. Όταν αποφάσισα να έρθω ξανά στην Βαρκελώνη κάποιοι μου είπαν πως δεν θα μου άρεσε γιατί είναι πολύ μεγάλο event, εμπορικό κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι το λατρεύω. Είναι εκπληκτικό, το τουρνουά είναι υπέροχο και πιθανότατα θα συμμετέχω σε πολλά events.