Στο περιθώριο του πρόσφατου EPT του Μόντε Κάρλο διεξήχθη ένα από τα μεγαλύτερα cash games που έχουν διεξαχθεί ποτέ επί Ευρωπαϊκού εδάφους και, μάλιστα, σε ζωντανή μετάδοση μέσω του internet.  Ο λόγος για το Million Euro Cash Game του Μόντε Κάρλο, ένα NL Hold’em cash game με stakes 1.000/2.000 ευρώ και αρχικό buy-in 500.000 ευρώ.

Ένας εκ των παικτών που έλαβε μέρος ήταν ο Isaac Haxton ο οποίος, με πρόσφατη ανάρτηση στο blog του, αναφέρθηκε στην εμπειρία του αυτή. Ας δούμε τα όσα έγραψε:

«Έναν μήνα πριν τον μεγάλο τελικό του EPT, έλαβα μια πρόσκληση για να συμμετάσχω στο Million Euro Cash Game του Μόντε Κάρλο. Το buy-in ανερχόταν στο ένα εκατομμύριο ευρώ, σε NL Hold’em και blinds 1k/2k.

Θα ήταν, νομίζω, το μεγαλύτερο δημόσιο cash game που θα γινόταν επί Ευρωπαϊκού εδάφους και σίγουρα το μεγαλύτερο που θα βιντεοσκοπούταν ή που θα μεταδιδόταν ζωντανά. Προσωπικά, ήμουν ενθουσιασμένος με την προοπτική του να λάβω μέρος αν και υπήρχαν αρκετά ζητήματα για να διευθετήσω. Καταρχήν, η διαδικασία της μεταφοράς ενός εκατομμυρίου ευρώ από τον online λογαριασμό μου σε ένα καζίνο στο Μόντε Κάρλο δεν ήταν και τόσο απλή – αν και αυτό δεν αποτελεί ζήτημα του παρόντος άρθρου.

Υπήρχε το ζήτημα της σωστής διαχείρισης του ρίσκου που θα αναλάμβανα. Τι ποσοστό της δράσης μου θα μπορούσα να κρατήσω για μένα; Σε ποιον θα μπορούσα να “πουλήσω” την υπόλοιπη; Και, φυσικά, δε θα μπορούσα να υποτιμήσω το συναισθηματικό αντίκτυπο του να παίζω για τόσα πολλά χρήματα, περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη φορά στη ζωή μου και μάλιστα μπροστά σε ένα παγκόσμιο κοινό. Είναι πολύ εύκολο να κάνεις λάθη όταν παίζεις για ποσά μεγαλύτερα από αυτά στα οποία έχεις συνηθήσει. O πειρασμός να παίζεις προσεκτικά και λίγο… ντροπαλά είναι μεγάλος. Τέτοια λάθη όμως μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα ακριβά!

Είναι επίσης πολύ εύκολο να κάνεις το ακριβώς αντίθετο – να επιχειρήσεις, π.χ., μια άσχημη μπλόφα ή ένα υπερβολικά “ηρωικό” call, όντας αποφασισμένος να μην επηρεαστείς από τα υψηλά stakes. Όταν η δράση μετά το flop μεταφράζεται και ως “Θα ποντάρω μια BMW”, “Κάνω raise την προκαταβολή ενός σπιτιού”, “Κάνω re-raise μισό σπίτι” κλπ είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστείς από τον σουρεαλισμό της όλης κατάστασης.

Όταν έφτασα στο Μόντε Κάρλο, η διεξαγωγή του παιχνιδιού δεν ήταν καθόλου σίγουρη. Η εβδομάδα πριν το Σάββατο – προκαθορισμένη μέρα έναρξης του παιχνιδιού – ήταν γεμάτη με συζητήσεις και φήμες σχετικά με το ποιος θα λάβει ή δε θα λάβει μέρος, ποιανού τα χρήματα είχαν φτάσει και ποιανού όχι κλπ. Κανένας όμως δεν είχε υπολογίσει τις μέρες αργίας των Γαλλικών τραπεζών. Έτσι, το κατά πόσο κάποιοι παίκτες – μεταξύ των οποίων και εγώ – θα λάμβαναν τα χρήματά τους εγκαίρως ήταν εξαιρετικά αμφίβολο. Κάποια στιγμή, περί τα μέσα της εβδομάδας, είχα αποδεχθεί την ακύρωση του παιχνιδιού ή τη διεξαγωγή του χωρίς εμένα.

Παρολαυτά, όταν έφτασε το Σάββατο, τα ζητήματα είχαν διευθετηθεί. Το έμβασμά μου εμφανίστηκε την τελευταία στιγμή και, από τους περίπου δέκα υποψήφιους παίκτες, οι έξι είχαν οριστικοποιηθεί. Όταν οι Viktor Blom, Talal Shakerchi, Niklas Heinecker, Sam Trickett, Paul Newey και εγώ αποκλειστήκαμε από το τουρνουά των 25k που είχε ξεκινήσει την προηγούμενη ημέρα, το παιχνίδι ξεκίνησε. Το buy-in μειώθηκε στα 500k, αλλά τα stakes διατηρήθηκαν στα 1k/2k.

Λίγο μετά την έναρξη του παιχνιδιού, έπαιξα στο hand με το μεγαλύτερο pot της ζωής μου. Ο Talal έκανε raise preflop στα 7k από την cutoff και, με effective stacks λίγο μεγαλύτερα των 500k, έκανα 3-bet στα 23k από το button με . Τα blinds πήγαν πάσο και ο Talal έκανε re-raise στα 52k. Έκανα call και το flop ήταν το πανέμορφο . O Talal πόνταρε 75k και έκανα call

To turn ήταν ένας offsuit Άσος. Ο Talal πόνταρε 125k και έκανα και πάλι call. Το ονειρικό board ολοκληρώθηκε με μια offsuit ντάμα στο river. Ο Talal έκανε check και έπαιξα ρέστα για κάτι παραπάνω από 250k, σε ένα pot λίγο μεγαλύτερο των 500k. Ο Talal, αφού το σκέφτηκε σύντομα, έκανε call. Δεν είπε τι κρατούσε αλλά νομίζω πως είχε set των Άσων. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι, το να κερδίζεις pot ενός εκατομμυρίου είναι τόσο ωραίο όσο το φαντάζεστε. Ακόμα και αν προέρχεται από ένα άσχημο cooler σε ένα 4-bet pot.

Οι δύο ώρες που ακολούθησαν κύλησαν καλά για μένα, αλλά δίχως κάτι το ιδιαίτερο. Στο hand με το μεγαλύτερο pot το οποίο έπαιξα έκανα raise preflop με Α-Κ από θέση UTG δεχόμενος τέσσερα calls. Έκανα c-bet σε rainbow flop A-K-Q και, κατόπιν, call στο check-raise του Niklas. Το turn ήταν μια ακόμη ντάμα και ο αντίπαλός μου έκανε check. Με 175k στο pot καο περίπου 425k μπροστά μας, αποφάσισα να μετατρέψω το hand μου σε μπλόφα. Πόνταρα 105k και πήγε πάσο, δίχως να έχω στο μεταξύ αποφασίσει αν θα έπαιζα ρέστα στο river, σε περίπτωση που δεχόμουν call. Όταν κάναμε διάλειμμα για δείπνο, κέρδιζα κάτι παραπάνω από 600k.

Παρά την αρχική μου καλοτυχία στο παιχνίδι (ή ίσως εξαιτίας της) ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει, επιστρέφοντας στο δωμάτιό μου. Μήπως έπρεπε να πάω πάσο σε εκείνο το σημείο; Μήπως άφηνα την πίεση των stakes να με επηρεάζει, να αλλοιώνει το παιχνίδι μου; Κατόπιν, πίσω στο δωμάτιό μου, καθώς περιέγραφα ένα hand μου στη γυναίκα μου αναρωτώμενος αν είχα πάρει τη σωστή απόφαση ή όχι, ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση ακούγοντάς με να χρησιμοποιώ τη λέξη “μάρκες” αντί για τη λέξη “ευρώ”.

Η διαφορά είναι πολύ λεπτή και, επιφανειακά, άνευ σημασίας. Το να βάζεις 40.000 μάρκες στο pot είναι, φυσικά, το ίδιο με το να βάζεις 40.000 ευρώ στο pot. Η χρήση της λέξης “μάρκες”, όμως,  μου υπέδειξε πως σκεφτόμουν τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρω, όχι τα χρήματα που θα έπρεπε να επενδύσω. Οι μάρκες είναι αυτές που χρησιμοποιούνται για να παίξεις πόκερ – είναι “πιόνια” του παιχνιδιού. Τα ευρώ χρησιμοποιούνται για να πληρώσω το ενοίκιό μου.

Αυτό είναι ένα μάθημα που “διδάχθηκα” πολλές φορές στην καριέρα μου ως παίκτης του πόκερ, όταν ανέβαινα σε υψηλότερα stakes ή όταν το άγχος που είχα για τα προσωπικά μου οικονομικά ζητήματα επηρέαζε τις αποφάσεις που έπαιρνα στο τραπέζι. Είναι κάτι που πρέπει να έχει υπόψη του κάθε παίκτης του πόκερ, ανεξάρτητα από τα stakes στα οποία παίζει.

Οι μάρκες είναι τα “πιόνια” του παιχνιδιού, τίποτα περισσότερο. Όταν αρχίζεις να υπολογίζεις την χρηματική τους αξία, όταν αναλογίζεσαι τι σημαίνουν τα χρήματα αυτά για σένα, τότε οι αποφάσεις σου στο παιχνίδι επιφορτίζονται συναισθηματικά – κάτι που θα σε αποτρέψει από το να σκέφτεσαι λογικά και να παίζεις σωστά.

Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποφασίζουν λογικά σχετικά με τα χρήματα. Το εν λόγω ζήτημα έχει καλυφθεί εκτενώς σε πολλά βιβλία και συγγράματα. Φαίνεται πως η εξέλιξη της ανθρώπινης νοημοσύνης δε συμβαδίζει με την πραγματικότητα της μοντέρνας οικονομίας, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο να παίρνουμε αποφάσεις σχετικές με χρήματα δίχως να μένουμε ανεπηρέαστοι από συναισθήματα. Δυστυχώς όμως, τέτοια συναισθήματα δε χωράνε στο τραπέζι του πόκερ.»