Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το continuation bet στο Pot Limit Omaha δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Bluff Europe.

Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται γιατί το c-bet του PLO διαφέρει από αυτό του Texas Hold’em και αναλύονται οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνει υπόψη του κάποιος παίκτης, πριν αποφασίσει να προχωρήσει στο c-bet.

«Στο Texas Hold’em η συχνή χρήση του continuation bet έχει νόημα. Έχοντας μόνο δύο φύλλα στα χέρια μας, είναι δύσκολο όχι μόνο να πάρεις ένα καλό hand όπως π.χ. ένα μεγάλο λοζέ, αλλά  και να βοηθηθείς από το flop ή να κερδίσεις equity στις επόμενες streets. Δεδομένου του ότι και ο αντίπαλος, τις περισσότερες φορές, δεν θα έχει κάνει ζευγάρι στο flop αλλά και του ότι ενδεχομένως να έκανε 3-bet απέναντί μας με λοζέ, το c-bet στο hold’em μετά το check του αντιπάλου έχει ουσία.

Παρολαυτά, όλος αυτός ο απλοποιημένος τρόπος σκέψης είναι επικίνδυνος στο PL Omaha, όπου πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες πέραν του «έκανε check, θα ποντάρω και θα κερδίσω το pot» που εφαρμόζεται στο Hold’em.  Oι παίκτες που έρχονται στο PLO από το Hold’em δεν σκέφτονται πώς το παιχνίδι τους στο flop θα επηρεάσει και τις μετέπειτα αποφάσεις τους στο hand.

Μια από τις κύριες σκέψεις μας θα έπρεπε να είναι η εξής : υπάρχει πιθανότητα να δεχθούμε check-raise; Το check-raise είναι συχνότερο στα pot limit παιχνίδια όπως το PLO επειδή οι παίκτες, έχοντας τα χέρια τους «δεμένα» από το μέγεθος του pot, δεν μπορούν να ποντάρουν αρκετά ώστε να προστατεύσουν το hand τους ή για semi-bluff με ένα καλό draw. Μπορούν όμως να κάνουν ένα 4-πλάσιο check-raise, εφόσον ο αντίπαλός τους κάνει c-bet.

Στο hold’em συχνά προχωρούμε σε c-bet της τάξης των 2/3 του pot ρίχνοντας, μετά βίας, μια βιαστική ματιά στο flop, ελπίζοντας τις περισσότερες φορές να κερδίσουμε το pot απευθείας. Στο PLOmaha η μορφή του board έχει μεγάλη σημασία. Eπειδή οι παίκτες κρατούν τέσσερα φύλλα στο PLO, είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν «πιάσει» κάτι στο flop – flush draw, straight draw, set ή δύο ζεύγη. Είναι λογικό ένα flop π.χ. 7-3-2 rainbow να μην εμπίπτει στο calling range έστω και των μέτριων παικτών του PLO, γιαυτό και το c-bet σε αυτή την περίπτωση θα ήταν αρκετά «ασφαλές», δίχως να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για check-raise. Επιπρόσθετα, «στήνει» το σκηνικό για ένα δεύτερο ποντάρισμα στο turn απέναντι σε παίκτες που έκαναν call δίχως δυνατό hand στο flop(π.χ. με ένα ζεύγος ή open-ended straight draw), αφού σπάνια θα κερδίσουν επιπλέον equity στο turn.

Παρολαυτά, ένα flop π.χ. Κ-J-8 με δύο σπαθιά πέφτει ακριβώς μέσα στο πιθανό αντίπαλο range όντας τον «κίνδυνο» του check-raise μεγαλύτερο. Όχι μόνο είναι πιθανότερο να δεχθούμεcheck-raise αλλά οι αντίπαλοί μας θα επωφεληθούν συχνά και από ενδεχόμενο ποντάρισμά μας στο turn, αποκτώντας σε αυτή τη street περισσότερη equity.

Κάτι τo οποίο δυσκολεύομαι να συνηθίσω και το υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου είναι πως η απόφαση να «παρατήσω» κάποιο hand του PLO από το flop, ακόμη, δεν με καθιστά «λιγότερο άντρα» ! Πρόκειται για κάτι που ίσως στο Hold’em να φαντάζει αδυναμία, στο PL Omaha όμως αποτελεί κοινή λογική.

Με βάση το γεγονός πως οι αντίπαλοί μας σπάνια βοηθούνται από ένα flop του στυλ 7-3-2 rainbow και πολύ συχνότερα από ένα flop του στυλ J-K-8 με δύο σπαθιά, προκύπτει πως το μέγεθος του πονταρίσματός μας πρέπει να προσαρμόζεται αναλόγως. Σε «στεγνά» boards όπως το πρώτο, που η πιθανότητα του fold από τον αντίπαλο είναι μεγαλύτερη, το c-bet στο 50% του pot είναι συχνά αρκετό για να μας δώσει το pot. Σε πιο επικίνδυνα flops, είναι προτιμότερο να ποντάρουμε κάτι μεταξύ των ¾ και του πλήρους pot, ώστε να χρεώνουμε περισσότερο τα draws των αντιπάλων μας. Με τον τρόπο αυτό τους αναγκάζουμε να «πληρώσουν» περισσότερα αν θέλουν να κάνουν call ή float και να μπλοφάρουν σε περίπτωση που αλλάξει η μορφή του board στο turn– κάτι που συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοια flops!

To μέγεθος του c-bet μας επηρεάζει το πώς θα εξελιχθεί όλο το hand. Η συνήθεια του να λαμβάνουμε υπόψη μας τον λόγο SPR (Stack-to-pot, το μέγεθος του stack μας προς αυτό του pot) είναι πολύ σημαντική για κάποιον καλό παίκτη του PLO. Σε ένα heads-up pot, το σχέδιό μας για το hand ενδεχομένως να περιλαμβάνει ή α) ένα αρκετά μεγάλο c-bet  ώστε, ποντάροντας ξανά στοturn, να δεσμεύσουμε τον αντίπαλό μας στο pot – είτε το board μας βοηθά, είτε όχι – ή β) ένα σχετικά μικρό c-bet στο flop επιτρέποντας ένα δεύτερο ποντάρισμα στο turn και ένα all-in στο river.

Aπέναντι σε έναν τυχαίο αντίπαλο, προτιμώ να κάνω c-bet με πολύ αδύναμα ή πολύ δυνατά hands στο flop, κάνοντας check-back με τα μέτρια hands. Με δυνατό hand, θέλω να «χτίσω» ένα μεγάλο pot με το σύνολο των chips μας να μπαίνουν άμεσα στο pot – ειδικά έχοντας τα nuts απέναντι στα 2^nd nuts. Με αδύναμα hands που «αστόχησαν» στο flop, δεν πρόκειται να κερδίσω τοhand κάνοντας check, γιαυτό θα ποντάρω έχοντας position ελπίζοντας να κερδίσω την ίδια στιγμή το pot. Με μέτρια hands, όπως π.χ. non-nut flush draws, ένα απλό ζεύγος κλπ που ενδεχομένως να είναι τα καλύτερα hands αλλά να μην δέχονται raise, η καλύτερη κίνηση είναι το check back.

Αν έχουμε ιστορικό με κάποιον αντίπαλο, είναι ευκολότερο να αποφασίσουμε αν το c-bet μπορεί να αποδειχθεί κερδοφόρο. Αν έχουμε παίξει π.χ. χίλια hands με τον ίδιο παίκτη online, και παίζει 20/15 (VPIP στο 20 και ποσοστό preflop raise στο 15%) είναι πολύ πιθανότερο να κρατά πολύ καλό starting hand σε σχέση με κάποιον άλλον αντίπαλο ο οποίος, στον ίδιο αριθμό hands, παίζει π.χ. 80/10 .

Αν κάναμε raise από το button preflop με τέσσερα οποιαδήποτε σχετικά καλά φύλλα, όπως υποτίθεται πως κάνουμε συχνά έχοντας position, το c-bet σε ένα Ace-high flop μοιάζει με «κάψιμο» χρημάτων απέναντι σε έναν 20/15 παίκτη, για τον οποίο γνωρίζουμε πως παίζει μόνο με premium starting hands και έτσι έχει μεγάλη equity στο συγκεκριμένο flop. Αντίθετα, θα έπρεπε να ποντάρουμε ένα τέτοιο flop απέναντι σε έναν 80/10 παίκτη, για τον οποίο γνωρίζουμε πως παίζει με οποιοδήποτε hand του δώσει ο dealer! Μπορούμε να βγάλουμε και άλλα συμπεράσματα για τους δύο αυτούς παίκτες : ο πρώτος προφανώς είναι καλύτερος, πιθανόν περισσότερο κερδισμένος και θα ήταν καλό να τον αποφεύγουμε όσο μπορούμε. Αντίθετα, ο δεύτερος παίκτης είναι πάντα ευπρόσδεκτος στο τραπέζι μας.

Αν και δε συζητάω με παίκτες που, με περηφάνια, μου λένε πως παίζουν σε 12 ή περισσότερα τραπέζια PLO ταυτόχρονα, δε θεωρώ πως είναι δυνατό να το καταφέρνουν παίζοντας το καλύτερό τους παιχνίδι. Hands τα οποία παίζονται «αυτόματα» στο Hold’em απαιτούν σκέψη στο PLO. Δεν μπορείς, με μια γρήγορη ματιά στο flop, να γνωρίζεις αν είναι σωστό το c-bet και πόσο μεγάλο πρέπει να είναι κάθε φορά.

Η κατάλληλη χρονική στιγμή, το μέγεθος ενός c-bet και το πώς αυτό επηρεάζει το hand γενικότερα στο PL Omaha αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για έναν παίκτη, ειδικά για κάποιον που μεταβαίνει από το Hold’em στο Omaha. Για κάποιον που τα κατέχει, μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στην αύξηση του κέρδους του.»