Ένα πολύ προσωπικό και ιδιαίτερα σημαντικό άρθρο ανέβασε ο Dusty Schmidt στο προσωπικό του blog, πριν λίγες μέρες.
Ο Schmidt περιγράφει λεπτομερώς τις επιπτώσεις που, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, είχε το καθημερινό multitabling online πόκερ στον εγκέφαλό του. Επιπτώσεις που αρχικά διαπίστωσε ο ίδιος στην καθημερινότητά του και κατόπιν επιβεβαιώθηκαν με αυξημένου επιπέδου ιατρικές εξετάσεις από ειδικούς.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται ολόκληρο και έχει ως εξής :
“Έπειτα από αρκετό καιρό, νομίζω πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή να ανεβάσω ένα άρθρο στο blog μου. Έχω να κάνω μια σημαντική ενημέρωση για τη ζωή μου και πιστεύω πως είναι σημαντικό για τους ανθρώπους της κοινότητα του πόκερ να ακούσουν τα όσα έχω να πω.
Τα τελευταία 7-8 χρόνια παίζω πόκερ online, full-time. Παρατήρησα κάποιες μικρές αλλαγές στον εγκέφαλό μου. Πολλά πράγματα στον εγκέφαλό μου φάνηκαν να βελτιώνονται σημαντικά ενώ άλλα χειροτέρεψαν. Για παράδειγμα, απέκτησα την ικανότητα να διαβάζω και να επεξεργάζομαι πληροφορίες με μεγάλη ταχύτητα. Κατόρθωσα να γίνομαι ταχύτατα ειδικός σε θέματα στα οποία δεν είχα καμια εμπειρία παλαιότερα. Οι σκέψεις μου ξεκίνησαν να κινούνται γρήγορα και συχνά. Μάλιστα, κινούνταν τόσο γρήγορα που, αν μιλούσα για κάτι σημαντικό για μένα, αν προσπαθούσα να βγάλω τις λέξεις τόσο γρήγορα όσο τις σκεφτόμουνα, οι προτάσεις μου δεν έβγαζαν νόημα. Αλλά, όταν έγραφα, μπορούσα να καταγράψω τα πάντα και να δημιουργήσω κείμενα πολύ σημαντικά για το πόκερ αλλά και για άλλους τομείς της ζωής.
Στον αντίποδα, χειροτέρευα με άλλους τρόπους. Είχα αρχίσει να γίνομαι αγχώδης. Με τις σκέψεις μου να έρχονται τόσο γρήγορα και να στροβιλίζονται στο μυαλό μου, “κολλούσα” σε αυτές και αδυνατούσα να επεξεργαστώ τα όσα συνέβαιναν μπροστά μου. Η σύζυγός μου είχε αρχίσει να ενοχλείται γιατί δυσκολευόμασταν να επικοινωνήσουμε σε κάποια πράγματα. Όταν εστιάζα την προσοχή μου σε αυτήν είχαμε καλές συζητήσεις ενώ, διαφορετικά, έλεγε πως ένιωθε ότι μιλούσε σε τοίχο.
Εξίσου ενοχλητική ήταν και η επίδραση όλων αυτών στα παιδιά μου. Με τα παιδία μου έχω μια εξαιρετική σχέση. Σχεδόν κάθε εβδομάδα βγαίνω μαζί με την κόρη μου ενώ παίζουμε μαζί όσο μπορούσα να ελέγξω το άγχος μου. Παρολαυτά, δε μπορούσα να παίξω μαζί της σύμφωνα με το δικό της πρόγραμμα. Έπρεπε πάντα να ακολουθούμε το δικό μου γιατί ποτέ δεν ήξερα πότε θα τύχαινε να με βασανίσουν απότομες και έντονες σκέψεις γεμάτες άγχος. Ως αποτέλεσμα, προσπαθώ να προχωράω μπροστά γιατί δε θα πάρω ποτέ πίσω όλες τις μικρές, όμορφες στιγμές τις οποίες μου χάριζαν τα παιδιά μου κάθε μέρα που περνούσε.
Τον Φεβρουάριο του 2012 πήγα στην παθολόγο μου (μεγάλο λάθος) και άρχισα να του εξηγώ τι συμβαίνει. Την ίδια μέρα πήγα 100mg Zoloft (σ.σ. αντικαταθλιπτικό) με την εντολή να παίρνω 50 mg την πρώτη εβδομάδα και να συνεχίσω με 100mg. Η ίδια μου είπε να επιστρέψω σε 6 μήνες ή νωρίτερα, αν είχα μεγαλύτερα προβλήματα.
Δύο μήνες αργότερα, ένιωθα υπέροχα. Ένιωθα πως επέστρεφα στον παλιό, καλό μου εαυτό. Στις αρχές του 4ου μήνα, παρατήρησα μια σημαντική αλλαγή. Ένιωθα πως το άγχος μου επέστρεφε αλλά, μια που ένιωθα τόσο καλά εσωτερικά, αποφάσισα να απέχω από το πόκερ όλο το καλοκαίρι και να απολαύσω τις διακοπές μου. Άρχισα να παίζω λίγο γκολφ και να πίνω / καπνίζω μαριχουάνα πολύ περισσότερο από ποτέ. Όταν έπινα, χρειαζόμουν μόλις 1-2 ποτά για να νιώσω υπέροχα, λόγω της αλληλεπίδρασης του ποτού με τα φάρμακά μου. Δυστυχώς, συνέχιζα να πίνω καταλήγοντας μεθυσμένος πολύ συχνά. Δε συνέβαινε κάθε μέρα, αλλά σίγουρα 2-4 φορές την εβδομάδα.
Το περασμένο φθινόπωρο δεν φαινόμουν να μπορώ να επιστρέψω πίσω στο σημείο όπου ήθελα να βρεθώ και, με παρότρυνση της συζύγου μου, αναζήτησα ψυχιατρική βοήθεια. Ευτυχώς, ήξερα ακριβώς ποιον άνθρωπο ήθελα να συναντήσω. Ο καλύτερός μου φίλος είναι ένας επαγγελματίας παίκτης του πόκερ, ο Matt Amen. Πρόκειται για τον ανηψιό του Δρ. Daniel Amen, γνωστό ως ένας εκ των πιο καινοτόμων και πετυχημένων ψυχιάτρων παγκοσμίως. Οι κλινικές του είναι παγκοσμίου κλάσης και χρησιμοποιούν κάτι που δεν απαντάται σε σχεδόν καμία άλλη κλινική, την εγκεφαλική απεικόνιση SPECT. Για όσους δε γνωρίζουν, ο Dr. Amen είναι ο ψυχίατρος που χρησιμοποιεί εγκεφαλικές σαρώσεις στις επίσημες μελέτες διασείσεων στο NFL. Η δουλειά του είναι γνωστή παγκοσμίως.
Ήξερα πως έπρεπε να απευθυνθώ στην κλινική του για ένα τέτοιο πρόβλημα, και μια που εκεί εξειδικεύονται σε δύσκολες υποθέσεις (όπως κάποιος που παίζει ταυτόχρονα σε 15 τραπέζια online για να βγάλει τα προς το ζην). Αφού απάντησα σε χιλιάδες ερωτήσεις, αφού ο εγκέφαλός μου σαρώθηκε από τον SPECT δύο φορές (μια ενώ ξεκουραζόμουν και μία ενώ συγκεντρωνόμουν) και έπειτα από αρκετές νευρολογικές εξετάσεις, πήρα τα αποτελέσματα. Αυτό που έμαθα ήταν πως είχα αναπτύξει στον εγκέφαλό μου, όσο συγκεντρωνόμουν, ένα πρότυπο που διευκόλυνε μια πολύ λειτουργική επαναλαμβανόμενη διαδικασία επεξεργασίας των σκέψεών μου. Χάρη στη γρήγορη ταχύτητα αυτής της επεξεργασίας, εξηγούταν το ότι μπορούσα να παίξω πόκερ σε τόσο υψηλό επίπεδο και σε τόσα πολλά τραπέζια. Μου είπαν πως όσο λειτουργούσα με βάση αυτή τη διαδικασία, θα αρίστευα σε αυτήν. Αλλά, όσο ξέφευγα από αυτήν – έχοντάς την ακολουθήσει αρκετές ώρες – θα “κολλούσα”. Όταν “κολλάς” ακούς τον διπλανό σου να σου μιλάει και, ακόμα και αν θες να του απαντήσεις, οι λέξεις δε βγαίνουν από το στόμα σου.
Από τη σάρωση του εγκεφάλου μου προέκυψε κάτι εξίσου σημαντικό. Το τμήμα του εγκεφάλου μου που με έκανε ενοχλητικό ή κακόκεφο ήταν πολύ λιγότερο δραστήριο όσο συγκεντρωνόμουν από ότι όσο ξεκουραζόμουν. Μου είπαν πως το γεγονός αυτό ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο. Αμέσως κάλεσα τον Jared Tendler, με τον οποίο δούλευα πάνω στη νοητική πλευρά του παιχνιδιού μου. Πριν ξεκινήσω να συνεργάζομαι με τον Tendler, ήμουν το ακριβώς αντίθετο… Ήμουν χαλαρός όταν δεν έκανα τίποτα και πολύ ενοχλητικός όσο έπαιζα πόκερ. Ο Jared προσεγγίζει τον εγκέφαλο του “μαθητή” του με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από τους συναδέλφους του και κατόρθωσε να απευθυνθεί στην “καρδιά” των προβλημάτων που αντιμετώπιζα παίζοντας πόκερ. Με μετέτρεψε σε έναν ατάραχο παίκτη, όσο βρισκόμουν στα τραπέζια. Δε το πίστευα!
Αφού, λοιπόν, έμαθα κάποια συναρπαστικά στοιχεία για τον εγκέφαλό μου, έμαθα και κάποια άσχημα νέα. Ειδικότερα, έμαθα πως αυτό που περνάει ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξαιτίας του πόκερ δεν είναι βιώσιμο. Με λίγα λόγια, μου είπαν πως αν συνέχιζα να παίζω online πόκερ έχοντάς το ως πλήρη απασχόληση, κατά πάσα πιθανότητα θα πέθαινα από εγκεφαλικό πριν τα 50 μου. Μου είπαν πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει τη δυνατότητα να αντέξει 8 και πλέον ώρες multi-tabling σε καθημερινή βάση και πως το να παίζω με τους ρυθμούς αυτούς online πόκερ είναι ό,τι χειρότερο μπορώ να κάνω στον εγκέφαλό μου και στο σώμα μου. Πρόσθεσαν, επίσης, πως δεν είναι τόσο άσχημο όπως το να είσαι π.χ. παίκτης του χόκεϋ ή γενικά κάποιος που εργάζεται με οργανικούς διαλύτες αλλά δεν απείχε και πολύ. Η συμβουλή του γιατρού ήταν να αποσυρθώ από το full-time online πόκερ.
Αν το σκεφτείτε, έχουν δίκιο. Γιατί θα έπρεπε το multi-tabling στο online πόκερ να κάνει καλό στον εγκέφαλό μας; Πότε, στην ανθρώπινη ιστορία, έχει συμβεί ξανά κάτι τέτοιο; Πότε μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων αντάμειψε απλόχερα κάποιον ο οποίος μπορούσε να θριαμβεύει σε 15 ηλεκτρονικά παιχνίδια ταυτόχρονα; Πόσο καιρό υπάρχει κάτι σαν αυτό; Σίγουρα δεν υπήρχε πριν την έκρηξη του internet. Αυτό που προσπαθώ να πω σε όλους είναι πως είμαστε πειραματόζωα αυτού του μεγάλου πειράματος. Τα αποτελέσματα, για μένα προσωπικά, ήταν τραγικά – και έχω τις σαρώσεις του εγκεφάλου μου που το αποδεικνύουν.
Πριν αρχίσει κάποιος να αγχώνεται για την υγεία του, πρέπει να τονίσω κάτι. Σίγουρα δε λέω στον μέσο παίκτη πως το online πόκερ καταστρέφει τον εγκέφαλό του. Δε λέω καν πως αν είσαι online επαγγελματίας παίκτης καταστρέφεις τον εγκέφαλό σου. Απευθύνομαι σε μια μικρή ομάδα παικτών που κάνουν multitabling online (και σε όσους θέλουν να τους μοιάσουν) και τους παρακαλώ να αναρωτηθούν αν το online πόκερ επιδρά πάνω τους αρνητικά. Θέλω επίσης να αντιληφθούν πως η επίδραση αυτή πάνω τους είναι ιδιαίτερα “λεπτή”. Θυμηθείτε το διάσημο πείραμα στο οποίο βάζουμε έναν βάτραχο σε ένα δοχείο με νερό θερμοκρασίας δωματίου και κατόπιν αυξάνουμε τη θερμοκρασία 1 βαθμό κάθε ένα λεπτό, φτάνοντας στο σημείο το νερό να είναι βραστό και ο βάτραχος να μην έχει βγει ακόμα από το δοχείο! Το multitabling στο online πόκερ μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Αν και θα ήταν εύκολο να σκεφτείτε πως νιώθετε μια χαρά και να αδιαφορήσετε για αυτό το άρθρο, νομίζω πως θα ήταν δόκιμο να κρατάτε ένα “ημερολόγιο” καθημερινά, αφιερώνοντας 5 λεπτά στο να καταγράφετε τα επίπεδα ευθυμίας σας και τις σκέψεις που κάνετε. Τουλάχιστο, αν κάποια στιγμή διαπιστώσετε αλλαγές, θα έχετε αποδείξεις του πώς νιώθατε κάποτε.
Η απόφασή μου να γράψω αυτό το άρθρο ήρθε μετά από πολύ σκέψη. Ήθελα ένα μήνα για να επεξεργαστώ τα πάντα πριν πω οτιδήποτε δημόσια. Έπαιξα με την ιδέα του να προστατεύσω τα προσωπικά μου δεδομένα, αλλά τελικά αποφάσισα πως θα ήταν πολύ εγωιστικό να σκεφτώ έτσι. Οι πληροφορίες αυτές πρέπει να δημοσιοποιηθούν, πρέπει να γίνουν περισσότερες συζητήσεις σχετικά με τις επιπτώσεις του να κυνηγά κάποιος τον βαθμό του SuperNova Elite. Λατρεύω το Pokerstars, ήταν ο προηγούμενος χορηγός μου και, κατά τη γνώμη μου, μια από τις πιο καλο-διοικούμενες εταιρείες στον κόσμο. Αλλά, λυπάμαι Pokerstars, ο βαθμός του SuperNova Elite δεν είναι καλός για τον εγκέφαλό μας.
Ήμουν ο πρώτος παίκτης των cash games που έφτασε στο βαθμό του SuperNova Elite σε οκτώ μήνες το 2007. Έβγαλα πάνω από 1.000.000 δολάρια κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς μου, η ζωή μου έμοιαζε υπέροχη. Αλλά νομίζω πως με τον τρόπο αυτό ανάγκασα τον εγκέφαλό μου να αλλάξει με έναν πολύ άσχημο τρόπο και το μετάνιωσα. Γεγονός είναι πως δεν άξιζε. Μακάρι να είχα αξιοποιήσει διαφορετικά το ταλέντο μου, παίζοντας το 1/3 του πόκερ που έπαιζα και να κερδίζω διακόσες χιλιάδες ετησίως, παρά να κυνηγώ το ένα εκατομμύριο. Μπορώ να βγάλω το ένα δολλάριο ανά πάσα στιγμή – όμως, έχω μόνο έναν εγκέφαλο. Τι νόημα έχουν τα χρήματα όταν χάνω για πάντα τον χρόνο που θα μπορούσα να αφιερώσω στα παιδιά μου; Θα υπέγραφα, αμέσως κιόλας, μια επιταγή για ένα εκατομμύριο δολάρια αν μπορούσα να πάρω πίσω όλες τις ανεκτίμητες στιγμές με τα παιδία μου, τις οποίες έχασα.
Εδώ και δύο μήνες δεν έχω παίξει ούτε ένα hand στο online πόκερ. Δεν θα παρατήσω το παιχνίδι, αλλά πρέπει να παίζω με έναν πιο υγιή τρόπο πλέον – ο οποίος, αρχικά, θα μεταφράζεται σε 5-10 ώρες την εβδομάδα. Όταν αποφασίσω να ξεκινήσω το παιχνίδι και πάλι, αυτό το πλάνο θα ακολουθήσω. Μου είπαν πως ένας καλός τρόπος για να αποφύγω την αλλοίωση του εγκεφάλου μου θα ήταν να παίζω δύο ώρες το πρωί, κατόπιν να αθλούμαι αρκετά, και κατόπιν να παίζω ακόμα 2 ώρες, αποσυρόμενος τελικά από οποιαδήποτε άλλη νοητική διαδικασία για το υπόλοιπο της ημέρας. Προς το παρόν, χαίρομαι που κάνω ένα διάλειμμα από το παιχνίδι.
Μια που δεν θα παίζω πλέον πόκερ full-time, αναζητώ ένα συμβόλαιο για να εκδόσω ένα βιβλίο για το γκολφ που θέλω να γράψω. Δεν θα αποκαλύψω περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά ανυπομονώ να ξεκινήσω κάτι το οποίο θα είναι άσχετο με το πόκερ. Αποφάσισα επίσης να συμμετέχω, σταδιακά, σε διάφορα τουρνουά γκολφ και, το 2014, να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό. Πάντα ήθελα να επιστρέψω στο γκολφ, ήταν και θα είναι αναμφίβολα το μεγάλο μου πάθος.
Αν φτάσατε μέχρι εδώ, σας ευχαριστώ που διαβάσατε το άρθρο. Θα ακολουθήσει ένα ακόμα, στο άμεσο μέλλον, που θα περιγράφει την εμπειρία μου λεπτομερέστερα. Προς το παρόν, ελπίζω να μεταφέρω σε όλους την ιστορία μου και τις συμβουλές των γιατρών. Να θυμάστε πως προφανώς δεν είμαι γιατρός και, επομένως, πριν ανησυχήσετε ή πάρετε οποιαδήποτε απόφαση θα έπρεπε να συμβουλευτείτε και εσείς τους ειδικούς.”