Απαντώντας σε ερωτήσεις αναγνωστών του περιοδικού CardPlayer, o γνωστός επαγγελματίας παίκτης Gavin Griffin αναφέρθηκε στα live tells τα οποία ο ίδιος θεωρεί αξιόπιστα, αλλά και στο γιατί προτιμά να γράφεται νωρίς στα μεγάλα τουρνουά. Ακόμη, μιλά για το πώς μια τηλεόραση σε μια αίθουσα πόκερ μπορεί να λειτουργήσει. υπέρ ενός προσεκτικού παίκτη!

H αίθουσα πόκερ στην οποία παίζω έχει πολλές τηλεοράσεις, οι οποίες συχνά αποσπούν την προσοχή μας. Το αποτέλεσμα είναι πολύ λιγότερα hands ανά ώρα αλλά και αδιάφοροι παίκτες. Τι μπορώ να κάνω ώστε οι παίκτες να είναι πιο προσεκτικοί όταν είναι η σειρά τους αλλά και να ενδιαφέρονται περισσότερο για το παιχνίδι; Δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα από το να χάνεις value από έναν παίκτη ο οποίος πήγε πάσο επειδή ήθελε να δει κάποιο ενδιαφέρον στιγμιότυπο ενός αγώνα στην τηλεόραση!

Θα σε ρωτήσω κάτι : πέραν του αργού ρυθμού του παιχνιδιού, γιατί θα ήθελες από τον αντίπαλό σου να είναι πιο προσεκτικός στο παιχνίδι του; Θεωρώ πως οι παίκτες που δεν πολύ-ενδιαφέρονται για το παιχνίδι μπορούν να μου αποφέρουν κέρδος. Παίρνεις πολλές περισσότερες πληροφορίες από αυτούς. Μάλιστα, εκεί που παίζω, υπάρχει ένας κύριος που παρακολουθεί πάντα διάφορα αθλητικά γεγονότα στην τηλεόραση. Η συμπεριφορά του μαρτυρά πολλές χρήσιμες πληροφορίες, όταν αφοσιώνεται στους αγώνες. Αν επικεντρώνεται στην τηλεόραση και όχι στοflop, λογικά θα πάει πάσο. Αν προσέχει περισσότερο το παιχνίδι, μάλλον έχει κάποιο καλό hand. Μου είναι πιο εύκολο, έτσι, να πάρω μια ιδέα του τι κρατά και του κατά πόσο ενδιαφέρεται να δει το turn ή το river.

Eπιπρόσθετα, αν παρακολουθεί την τηλεόραση δε θα παρακολουθεί και πολύ το παιχνίδι. Έτσι, είναι πιθανότερο να κάνει σημαντικά λάθη στο παιχνίδι του. Ο αγώνας που προβάλλει η τηλεόραση είναι πλεονέκτημα για σένα και μειονέκτημα για αυτόν! Αν όλοι, φυσικά, ενδιαφέρονται για τον αγώνα τότε όντως μιλάμε για μια ενοχλητική κατάσταση. Αλλά αν πρόκειται για έναν – δυο παίκτες, πρέπει να το εκμεταλλευτείς για να αντλήσεις value.

Ποια είναι τα πιο αξιόπιστα live tells που μπορείς να εντοπίσεις και πόσο τα εμπιστεύεσαι, όταν παίρνεις αποφάσεις στο τραπέζι;

Αυτό τον καιρό βασίζομαι όλο και λιγότερο στα live tells. Οι περισσότεροι φαίνεται πως έχουν επίγνωση των αντιδράσεών τους, ως ένα βαθμό. Μάλιστα κάποιοι αντιδρούν με ψεύτικα tells! Υπάρχουν, παρολαυτά, κάποια αρκετά αξιόπιστα tells τα οποία οι παίκτες δε μπορούν να ελέγξουν.

Το πρώτο είναι ο σφυγμός στο λαιμό ενός παίκτη. Μπορείς να το εντοπίσεις στην κλείδα του ώμου, στα δεξιά, σχετικά εύκολα – εκτός αν ο παίκτης είναι υπέρβαρος. Οι περισσότεροι δε μπορούν να ελέγξουν αυτόν το σφυγμό. Αν κάποιος μπορεί τότε είναι αρκετά επικίνδυνος αντίπαλος, γιαυτό μην του πας και πολύ κόντρα! Πραγματικά, όμως, ένας γρήγορος σφυγμός στο λαιμό αποτελεί πάντα ένδειξη μεγάλου hand. Πειραματιστείτε όταν έχετε κάποιο μεγάλο hand, την επόμενη φορά, προσπαθώντας να καταλάβετε πώς αντιδρά το σώμα σας. Θα παρατηρήσετε, λογικά, πως ο σφυγμός σας είναι ασυνήθιστα αυξημένος.

Επίσης, μπορείς να εντοπίσεις ένα μεγάλο hand όταν τα χέρια του αντιπάλου τρέμουν, όσο αυτός ποντάρει. Αυτά τα δυο tells συνδέονται μεταξύ τους : είναι λογικό, όταν ο σφυγμός σου είναι μεγαλύτερος και η αδρεναλίνη σου αυξημένη τα χέρια σου να τρέμουν. Μάλιστα, το τρέμουλο χειροτερεύει όσο προσπαθείς να το ελέγξεις. Πρέπει να είστε αρκετά προσεκτικοί με αυτό το θέμα, παρατηρώντας αν τα χέρια κάποιου αντιπάλου τρέμουν από φυσικού τους. Αυτό το tell δεν είναι και τόσο αξιόπιστο σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, αφού οι άνθρωποι παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο όσο γερνάνε.

Κάποιοι παίκτες παραλείπουν τα πρώτα στάδια ενός τουρνουά, ισχυριζόμενοι ότι δεν υπάρχει μεγάληvalue εξαιτίας των χαμηλών blinds, σε σχέση με το αρχικό stack. Ακόμα και ο Phil Hellmuth περιμένει μέχρι το τελευταίο λεπτό των εγγραφών, πριν ξεκινήσει σε κάποιο τουρνουά. Ποια η γνώμη σου;

Καταλαβαίνω απόλυτα το πώς νιώθουν οι παίκτες αυτοί. Μπορεί να φαίνεται αρκετά ανόητο το να παίζεις στο level 25-25 επί μια ώρα και, τελικά, να αντιληφθείς πως οι περισσότεροι έχουν ανταλλάξει 200-500 μάρκες δίχως, ουσιαστικά, να έχουν πετύχει κάτι. Κάποιες φορές μια επιπλέον ώρα ύπνου αξίζει περισσότερο από το πρώτοlevel ενός τουρνουά!

Παρολαυτά, σχεδόν πάντα εμφανίζομαι στην ώρα μου στα τουρνουά για διάφορους λόγους. Κατ” αρχήν, η πλειοψηφία των τουρνουά στα οποία παίζω επιβλέπεται από το WSOP ή τον Matt Savage. Aμφότεροι έχουν δημιουργήσει δομές στα blinds που καθιστά πιο σημαντικά τα πρώτα levels, εξασφαλίζοντας περισσότερο «χώρο» για παιχνίδι στα επόμενα. Έτσι, όλοι οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να πράξουν όπως θέλουν. Αν θέλουν να εμφανιστούν στην ώρα τους, τα πρώτα levels έχουν νόημα. Αν όχι, μπορούν να εγγραφούν αργότερα χωρίς να επηρεαστούν έντονα από τη δομή των blinds.

To μειονέκτημα του να εμφανίζεσαι αργά είναι διπλό : καταρχήν, υπάρχει πιθανότητα να βρεθείς σε κάποιο τραπέζι με παίκτες που επίσης δήλωσαν συμμετοχή αργοπορημένα. Τα τραπέζια αυτά είναι αρκετά δύσκολα, αφού οι παίκτες που παίζουν ερασιτεχνικά φτάνουν  νωρίς στο τουρνουά και να αποκομίσουν όσες περισσότερες εμπειρίες μπορούν. Οι παίκτες που εμφανίζονται αργά γνωρίζουν πως, την επόμενη μέρα, θα παίξουν και σε άλλο τουρνουά. Δε μου αρέσει να μένω στα τραπέζια αυτά. Προτιμώ να παίζω με τους ερασιτέχνες! Επίσης, οι ερασιτέχνες είναι λιγότερο πιθανό να φτάσουν ψηλά στο τουρνουά, γιαυτό είναι καλό να τους προλάβεις και να παίξεις μαζί τους.

Επίσης, όταν γράφομαι νωρίς, συνήθως κάθομαι σε ένα τραπέζι που δεν «σπάει» μέχρι το τέλος της ημέρας. Τα τραπέζια αυτά μου αρέσουν, αφού μου δίνουν τη δυνατότητα να παίξω για αρκετή ώρα με τους αντιπάλους μου και να μάθω, έτσι, πώς παίζουν. Αν το τραπέζι μου «σπάσει» νωρίς, είναι πιθανό να μετακινηθώ αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, πριν καν προλάβω να πιάσω τον ρυθμό μου.

Σίγουρα υπάρχουν υπέρ και κατά και για τις δύο απόψεις, αλλά προσωπικά προτιμώ να εμφανίζομαι στην ώρα μου στα τουρνουά.