Σε πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικο CardPlayer ο Gavin Griffin παίρνει αφορμή από ερωτήσεις αναγνωστών για να εκφράσει την άποψή του για ενδιαφέροντα ζητήματα του πόκερ.

Ειδικότερα, ο Griffin αναφέρεται στη σημασία της σωστής επιλογής ενός τραπεζιού, επιλογή που έχει να κάνει με τις ικανότητες των παικτών που παίζουν σε αυτό αλλά και το γενικότερο κλίμα στο τραπέζι. Επίσης εστιάζει στην αξία που έχει η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ παικτών πόκερ σχετικά με το παιχνίδι και το πώς αυτή μπορεί να βελτιώσει στο μέγιστο της ικανότητες κάποιου στο πόκερ.

“Συνεχώς τονίζεται η σημασία της σωστής επιλογής τραπεζιού. Αυτό το κάνεις πριν καθήσεις σε κάποιο τραπέζι, ή αλλάζεις συνεχώς τραπέζια όσο διαπιστώνεις πως το τραπεζι στο οποίο βρίσκεσαι δεν είναι το καταλληλότερο; Τι αναζητάς, ψάχνοντας για ένα «καλό» τραπέζι;

Υποθέτω πως αυτό εξαρτάται από το πού παίζεις. Κάποια καζίνο δεν έχουν πολλές επιλογές όπως κάποια άλλα. Για παράδειγμα, στο καζίνο που συχνάζω υπάρχει συνήθως ένα τραπέζι σε κάθε όριο. Σε άλλα καζίνο με περισσότερη κίνηση, ίσως έχουν περισσότερα τραπέζια τα οποία μπορείς να δεις πριν καθήσεις. Μπορείς επίσης να επιλέξεις το τραπέζι σου ανάλογα με το ποια όρια ή ποιο παιχνίδι φαίνονται καλύτερα και τότε να γραφτείς στην ανάλογη λίστα.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να καταλάβεις ποια παιχνίδια είναι τα καλύτερα. Αρχικά, πρέπει να δεις πόσοι παίκτες βλέπουν flops. Όσο περισσότεροι είναι κατά μέσο όρο, τόσο καλύτερο είναι το παιχνίδι.  Επίσης, πόσο μεγάλα είναι τα pots; Αν υπάρχουν 6 παίκτες σε κάθε flop μετά από raise και δύο συνεχίσουν μετά το flop, τότε το παιχνίδι είναι καλό. Αν πρόκειται για NL, έλεγξε τια stacks των παικτών που γνωρίζεις ότι δεν παίζουν σωστά. Αν έχουν μεγάλα stacks, καλό θα ήταν να καθήσεις στο τραπέζι.

Αν αντίθετα έχουν μικρά stacks και δεν αρέσκονται σε rebuys, τότε ίσως και να μη βρίσκονται εκεί, όταν καθίσεις στο τραπέζι. Τέλος, διασκεδάζουν οι παίκτες; Σε παιχνίδια όπου οι παίκτες περνάνε καλά, το χρήμα “ρέει” πιο εύκολα. Αν παίζεις σε κάποιο παιχνίδι που όλοι τους είναι γκρινιάρηδες και στον κόσμο τους, καλύτερα να αλλάξεις τραπέζι.

Κάθομαι συχνά σε τραπέζι στο οποίοι οι περισσότεροι παίκτες αρκετά έως πολύ καλοί. Υπάρχει όμως τουλάχιστο ένας παίκτης ο οποίος δεν έχει ιδέα του τι κάνει. Ξέρω πως πρέπει να κυνηγήσω αυτό τον παίκτη και να βρω τρόπους ώστε να παίξω pots μαζί του αλλά συχνά αυτή μου η προσπάθεια με μπλέκει με τους άλλους. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να απομονώσω έναν κακό παίκτη;

Καταρχήν, φαίνεται πως θα μπορούσες να επωφεληθείς από τα παραπάνω. Προσπάθησε, αν μπορείς, να βρεις ένα διαφορετικό παιχνίδι. Αν δεν μπορείς τότε προσπάθησε, αρχικά, να γίνεις καλύτερος παίκτης ώστε να μην ανησυχείς για τους άλλους παίκτες τόσο πολύ. Προσπάθησε να τους κάνεις να ανησυχούν αυτοί για σένα.

Σχετικά με το να απομονώσεις κάποιον κακό παίκτη… Δεν είναι και τόσο εύκολο. Μπορείς να κάνεις flat call στα raise του με λίγο μεγαλύτερο range, αν και αυτό θα το παρατηρήσουν οι υπόλοιποι παίκτες θέλοντας να το εκμεταλλευτούν. Αν του κάνεις re-raise με μεγαλύτερο range, θα το εκμεταλλευτούν και αυτό. Μια στρατηγική που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις, αν παρατηρήσεις πως οι αντίπαλοι παίκτες κάνουν 3-bet θέλοντας να εκμεταλλευτούν το διευρυμένο σου flat-call range στα raise του, είναι να περιορίσεις το συγκεκριμένο flat call range αλλά, κυρίως, να μην κάνεις 3-bet ώστε να επιτίθεσαι με 4-bet σε όσους επιχειρούν 3-bet στο δικό σου flat-call.

Ή, έχοντας απλά ένα μικρότερο range από ότι θα περίμεναν, να πληρώνεσαι σε περιπτώσεις στις οποίες για παράδειγμα “Δε θα μπορούσες με τίποτα να κρατάς Α-Κ εδώ αφού δεν έκανες reraise”. Να είσαι προσεκτικός όμως και να παρατηρείς πότε προσαρμόζονται στη δική σου προσαρμογή. Αυτό όμως που θα ήταν πιο σωστό να κάνεις είναι να βρεις ένα καλύτερο παιχνίδι ή να εργαστείς σκληρά προκειμένουν να ανεβάσεις το επίπεδό σου και να γίνεις εσύ ο καλύτερος του τραπεζιού.

Τι ήταν αυτό που έμαθες στις αρχές τις καριέρας σου και που σε βοήθησε πραγματικά να επιταχύνεις την πρόοδό σου στο πόκερ;

Υπήρχαν κάποιες σημαντικές επισημάνσεις που έκανα στην πρώιμη καριέρα μου. Μια από αυτές ήταν πως στο hold’em, το γεγονός ότι έχεις suited connectors δε σημαίνει απαραίτητα πως το hand σου είναι καλό. Η σημαντικότερη τέτοια διαπίστωση όμως ήρθε όταν έκανα τον dealer και έπαιζα στην περιοχή του Dallas-Fort Worth, όσο σπούδαζα. Δεν πρόκειται για κάτι που σχετίζεται άμεσα με το πόκερ, αλλά έμεσα.

Μοίραζα φύλλα σε ένα παιχνίδι με κάποιους καλούς παίκτες “θαμώνες” και άλλους που ερχόντουσαν περιστασιακά. Ο “πυρήνας” του παιχνιδιού ερχόταν το απόγευμα και έπαιζε για λίγο, συνήθως για κάποιο sit-and-go. Όταν εμφανίζονταν οι υπόλοιποι, ξεκινούσαν το οποιοδήποτε παιχνίδι είχαν προγραμματίσει. Κάποιες φορές NL, κάποιες φορές Limit, κάποιες φορές Omaha. Μοίραζα για ώρες μέχρι που το παιχνίδι σταματούσε και ο πυρήνας αυτός των παικτών παρέμενε στο χώρο, παίζοντας ίσως λίγο περισσότερο, μιλώντας συχνά για το πόκερ. Συζητόυσαν για το sit-and-go που είχαν παίξει ή για κάποιο hand που προέκυψε στο cash game. Συνεχώς παρουσίαζαν διαφορετικές απόψεις του πώς έπρεπε να παιχθεί το κάθε hand.

Aυτό που έμαθα παρακολουθώντας τους είναι πως η συνεργασία παίζει μεγάλο ρόλο στην απόκτηση γνώσεων και την ανάπτυξή σου ως παίκτης του πόκερ. Έκτοτε, έχω παρατηρήσει πως εχω κερδίσει τα μέγιστα συνεργαζόμενος με άλλους πολύ καλούς παίκτες. Συμμετείχα ενεργά στις πρώτες μέρες του 2+2 ενώ πρόσφατα είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πραγματικές ιδιοφυϊες για τα μαθηματικά, τη θεωρία παιγνίων και τη θεωρία του πόκερ – κάτι που βελτίωσε απίστευτα το παιχνίδι μου. Νομίζω πως και αυτοί κέρδισαν κάποια πράγματα από μένα. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μάθεις αλλά και να συνεισφέρεις σε μια κοινότητα ανθρώπων που σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο όπως εσύ – είτε ασχολείσαι με το πόκερ είτε με οτιδήποτε άλλο. “