Το πόκερ μπορεί να σε παραπλανήσει.

Πρόσφατα νόμιζα πως ήμουν άτυχος. Ο λογαριασμός μου στο online πόκερ μειωνόταν. Ήμουν μέσα 550 δολάρια παίζοντας παιχνίδια με 1/2 δολάρια blind  και τουρνουά sit-and-goes των 20 μέχρι και 50 δολαρίων. Δε με πήγαινε με τίποτα. Έχανα επί τέσσερις βδομάδες. Έτσι λοιπόν, έκανα αυτό που συστήνω στους άλλους. Μελέτησα το παιχνίδι μου. Κατέληξα σε ένα τρομερό συμπέρασμα. Δεν ήταν ότι ήμουν άτυχος. Απλώς έπαιζα άσχημα.

Το να είσαι άτυχος σημαίνει να μην έχεις τύχη. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά να μειώσεις τα χαμένα. Και να μην εκνευρίζεσαι. Συμβαίνει σε όλους τους παίκτες, ακόμα και στους επαγγελματίες.

Το να καταλάβεις τη διαφορά του να είσαι άτυχος από το να μην παίζεις καλά είναι τόσο δύσκολο όσο και σημαντικό. Αν νομίζεις πως απλώς είσαι άτυχος είναι απίθανο να αλλάξεις το παιχνίδι σου. Στην πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε. Θα πρέπει μόνο να προσθέσεις ό,τι είναι αναγκαίο για να αλλάξεις την ιδέα που δημιούργησε η αλληλουχία των χαμένων παιχνιδιών. Αλλά πέρα από αυτό, θα πρέπει να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που έκανες. Τα χαρτιά φταίνε και όχι εσύ.

Αν όμως παίζεις άσχημα, υπάρχει κάποιο λάθος στο παίξιμό σου, θα πρέπει να αλλάξεις τρόπο αλλιώς θα φαλιρίσεις. Σκέψου το σαν διαρροή στο παιχνίδι σου. Αν δεν την φτιάξεις, όσο έξυπνες κινήσεις και να κάνεις στο τραπέζι, στο τέλος θα βουλιάξεις. Εφόσον εσύ με το παίξιμό σου ευθύνεσαι για τη χασούρα, εσύ πρέπει να το διορθώσεις.

Πώς μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά; Τα αποτελέσματα συχνά είναι τα ίδια: Τα κεφάλαιά σου λιγοστεύουν. Είσαι καταβεβλημένος από τη χασούρα. Και οι αντίπαλοί σου ακονίζουν τα μαχαίρια για να σε κατασπαράξουν.

Έτσι, σκέφτηκα μερικές από τις δικές μου συμβουλές και μελέτησα το τι κάνω. Και να τι ανακάλυψα.

Όταν έπαιζα, ήμουν αρκετά επιλεκτικός πριν από το flop. Αυτό δεν πείραζε. Αλλά όταν ήμουν στο χέρι μετά το flop συμπεριφερόμουν σαν όλοι οι άλλοι να μπλοφάριζαν ηλίθια. Ήμουν πολύ επιθετικός. Έδειχνα πολύ λίγο σεβασμό στην επιθετικότητα των άλλων.

Έπαιξα πέντε τουρνουά sit-and-goes στη σειρά. Ήταν των 20 μέχρι 50 δολαρίων. Δεν κατάφερα να μπω στα χρήματα σε κανένα από αυτά. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ήμουν ανυπόμονος, άγριος, και απρόσεκτος. Σε τρεις περιπτώσεις, δεν τα πήγαινα πολύ άσχημα, όμως σαν τρελός διασκόρπισα όλες μου τις μάρκες μου στο pot, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κάνω τους αντιπάλους μου να πάνε πάσο. Δεν σκεφτόμουν καθόλου το στυλ παιχνιδιού τους – δεν σκέφτηκα καθόλου τον αριθμό των outs που είχα – δεν σκέφτηκα τίποτα.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Έπαιζα ένα σφιχτό, επιθετικό παιχνίδι στην αρχή, σε σχέση με τους αντιπάλους μου.

Κάποια στιγμή, είχα στην πέμπτη θέση και στοιχημάτισα 2 δολάρια στο big blind. Δεν ποντάρισα περισσότερα. Το flop ήρθε μονόχρωμο: . Ο παίκτης στo small blind έκανε check, το ίδιο κι ο παίκτης στο big blind. Είχα έναν τύπο που μου κολλούσε. Υπέθεσα πως κανείς δεν είχε φλος. Με τα δυο ζευγάρια μου ποντάρισα 10 δολάρια. Ο τύπος μετά από μένα πήγε πάσο αλλά το big blind έκανε call. Δεν τον είχα μελετήσει σωστά.

Το Turn έφερε βαλέ. Το big blind έκανε πάλι check. Πόνταρα αυτή τη φορά 50 δολάρια, για να πάρω το pot. Έκανε call. Στο river έρχεται ένα άσχετο φύλλο. Το Big Blind ξανακάνει check. Εκεί πλέον ποντάρω τα ρέστα μου (150 περίπου δολάρια). Το Big Blind τα βλέπει και πάλι! Το αποτέλεσμα; Κρατούσε Α 5 κερδίζοντας έτσι τα δικά μου δύο ζευγάρια!

Ούτε ανάσα δεν πήρα και αμέσως μπήκα σε ένα sit-n-go των 50 δολαρίων. Έπαιζα αγρίως από δω κι από κει, προσπαθώντας (παρόλο που δεν το παραδεχόμουν τότε) να κερδίσω ένα τουρνουά και να ξαναπάρω τα χρήματα που είχα χάσει. Σπαταλούσα τις μάρκες μου, πετυχαίνοντας στην αρχή να κάνω τους άλλους να πάνε πάσο, αλλά μετά, με τις μάρκες μου στο pot σε μια τρελή μπλόφα κάποιος ανέβαζε το ποντάρισμα, με κέρδιζε και με έβγαζε εκτός.

Και να το ενδιαφέρον της υπόθεσης. Όλα τα χέρια, αν τα εξετάσω ατομικά ένα προς ένα, είχαν καλές δυνατότητες να κερδίσουν. Το ΑΑ44 να χάνει από το ΑΑ55; Πώς να ήξερα πως ήμουν πίσω; Σχεδόν το ίδιο με τα άλλα χέρια. Αυτό που αποκαλύπτουν, όμως, είναι ένα πρότυπο – ένα πρότυπο απροσεξίας και επιπολαιότητας από την πλευρά μου.

Σίγουρα θα μπορούσα να βγω από το χαμένο παιχνίδι και να τα ρίξω στην τύχη. Ποιος θα διαφωνούσε; Δεν ήταν θέμα ατυχίας, καθόλου. Απλώς έπαιζα άσχημα. Αν έλεγα κάτι διαφορετικό θα κορόϊδευα τον εαυτό μου, τον πιο σημαντικό παρατηρητή από όλους.