Eνας πασίγνωστος κανόνας του πόκερ λέει: "Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι το κορόϊδο σε κάποιο παιχνίδι, τότε μάλλον είσαι εσύ ο ίδιος." Αν και στην ουσία πρόκειται για ένα γνωμικό το οποίο αναφέρεται καθαρά στο πόκερ, ωστόσο μπορεί να βρει εφαρμογή σε κάθε περίπτωση στην οποία ρισκάρεις χρήματα ενάντια σε άλλους αντιπάλους. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που παίζεις ένα "τεχνικό" παιχνίδι όπως το πόκερ, το τάβλι, το μπριτζ ή στοιχηματίζεις σε κάποιο γεγονός εναντίον άλλων (ιπποδρομίες, κυνοδρομίες κλπ), και τα κορόϊδα δεν είναι εμφανή σε σένα, τότε μάλλον είσαι κι εσύ ένα από αυτά..

Αν και χωρίς αμφιβολία αυτό έχει συμβεί πολλές φορές και σε μένα τον ίδιο καθώς έκανα τα πρώτα μου βήματα στο πόκερ, τώρα τελευταία μου συνέβη μόνο μία φορά. Έπαιζα ένα παιχνίδι 15-30 Texas Hold ‘em κι έπειτα από περίπου 20 λεπτά αναρωτήθηκα, "Ωραία, που βρίσκονται τα εύκολα χρήματα σε αυτό το τραπέζι; Ποιοι είναι οι κακοί παίκτες; " Και δεν είχα απάντηση. Δεν υπήρχαν στο συγκεκριμένο τραπέζι κακοί παίκτες. Έτσι έφυγα και πήγα σε κάποιο ευκολότερο παιχνίδι.

Ίσως να μην ήμουν ο χειρότερος παίκτης σε εκείνο το τραπέζι, όμως ήταν ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχαν εύκολα χρήματα , και χωρίς εύκολα χρήματα να παίζεις πόκερ είναι αρκετά κουραστικό, αλλά και ριψοκίνδυνο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι κάποιο κορόϊδο σίγουρα θα χάσει, ή ότι εσύ σίγουρα θα κερδίσεις, όμως εσύ ψάχνεις ένα τραπέζι στο οποίο να έχεις το πλεονέκτημα, αυτό αρκεί.

Δείτε όμως τι έπαθα όταν παίζοντας σε κάποιο τραπέζι κάθισε δίπλα μου ένας παίκτης τον οποίο τον είχα χαρακτηρίσει στις σημειώσεις μου ως "το μεγαλύτερο κορόϊδο" (στις ηλεκτρονικές αίθουσες πόκερ μπορείς να κρατάς σημειώσεις για κάθε παίκτη).

Φυσικά δεν ήταν και ο χειρότερος παίκτης του κόσμου, όμως για το μέγεθος του τραπεζιού ήταν πράγματι πολύ κακός — τελείως έξω από το δικό του επίπεδο.

Τον είχα αντιμετωπίσει σε κάποιο προηγούμενο παιχνίδι, στο οποίο είχε χάσει περίπου 1000 ευρώ – παίζοντας σχεδόν κάθε χέρι που του ερχόταν. Εγώ είχα αρκετή τύχη εκείνο το βράδυ κι έτυχε να κερδίσω τα περισσότερα.

Μόλις τον είδα λοιπόν να κάθεται δίπλα μου ήταν σαν να ήρθε κοντά μου το ΑΤΜ της τράπεζας! Σήμερα – είπα μέσα μου – θα παίξω μέχρι να φύγει αυτός από το τραπέζι. Εντάξει – μην με κρίνετε σκληρά – δεν θα τον έπαιζα ποτέ ένας προς ένα, γιατί θα αισθανόμουν ενοχές. Όμως σε ένα ανοιχτό τραπέζι με πολλούς παίκτες, όπου ούτως ή άλλως θα έχανε όλα του τα χρήματα, γιατί να μην πάρω κι εγώ κάποιο μερίδιο;

Όπως ακριβώς σκέφτηκα, "το μεγαλύτερο κορόϊδο" έπαιζε με τον ίδιο τρόπο που ήξερα. Δεν άφηνε φύλλο για φύλλο που να μην το παίξει και κυνηγούσε τα στοιχήματα μέχρι το τέλος.

Βλέποντας τον, αποφάσισα να χαλαρώσω τα δικά μου στάνταρ και να συμμετέχω σε χέρια που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα τα έπαιζα, μόνο και μόνο για να βρεθώ απέναντί του και να πληρωθώ καλά αν έφτιαχνα ένα δυνατό χέρι. Όπως ακριβώς το περίμενα "το μεγαλύτερο κορόϊδο" έβλεπε όλα μου τα στοιχήματα και ορισμένες φορές μάλιστα έκανε και raise ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι ήδη είχε χάσει. Προσπαθώντας να εκμεταλευτώ ακόμη περισότερο την κατάσταση έκανα call σε ορισμένα αρχικά στοιχήματα, κρατώντας φύλλο με το οποίο φυσιολογικά θα πήγαινα πάσο.

Αυτό όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ήταν μεγάλη απερισκεψία. Δεν ξέχασα τους υπόλοιπους παίκτες, όμως ήμουν τόσο συγκεντρωμένος στο "μεγαλύτερο κορόϊδο" και τόσο ανυπόμονος να παίξω μαζί του, που χαλάρωσα υπερβολικά το παιχνίδι μου.

Στην πραγματικότητα χαλάρωσα τα αρχικά μου στάνταρ τόσο πολύ, που σε πολλές περιπτώσεις "το μεγαλύτερο κορόϊδο" ξεκινούσε με καλύτερα φύλλα από τα δικά μου. Ακόμη χειρότερα, συμμετείχα σε ποτ που έδειχναν πολύ επικίνδυνα χωρίς να διαθέτω τα κατάλληλα "πυρομαχικά". Κι έτσι σε ένα παιχνίδι που υποσχόταν τόσα πολλά κατάφερα τελικά να χάσω.

Τι έγινε με "μεγαλύτερο κορόϊδο" ; Φυσικά έχασε πάρα πολλά χρήματα – αυτό άλλωστε ήταν ξεκάθαρο. Αυτό όμως που ξέχασα εγώ στη διάρκεια του παιχνιδιού, αγχωμένος καθώς ήμουν να τον αντιμετωπίσω, ήταν ότι δεν υπήρχε κάποιος κανόνας που να ορίζει ότι θα έπρεπε να τα χάσει μαζί μου..

Το μάθημα λοιπόν το οποίο πήρα και σας το μεταφέρω είναι το εξής: αν βρεθείτε σε κάποιο παιχνίδι στο οποίο υπάρχει ένας πολύ αδύναμος παίκτης, μην κάνετε δραστικές αλλαγές στον τρόπο του παιχνιδιού σας, αποκλειστικά και μόνο για να βρεθείτε αντιμέτωποι μαζί του. Ελαφρές αλλαγές ανάλογα με την περίσταση είναι θεμιτές, όμως αν παίξετε όπως εγώ το συγκεκριμένο βράδυ – ή όπως πιστεύω με τον τρόπο που θα έπαιζαν οι περισσότεροι τζογαδόροι – τότε πιθανότατα οδεύετε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.

Εκτός κι αν είστε πραγματικά ένας ειδικός και οπλισμένος με απόλυτη πειθαρχία, καλύτερα να συνεχίσετε να παίζετε το φυσιολογικό σας παιχνίδι, και απλά δεχθείτε τις επιπλέον μάρκες από τα "κορόϊδα" του τραπεζιού ως δώρο.

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν είναι πολύ σημαντικό —κρίσιμο μπορώ να πω—να μπορείτε να αναγνωρίσετε καταστάσεις στις οποίες αντιμετωπίζετε καλύτερους παίκτες από εσάς και να φεύγετε όσο γργηγορότερα γίνεται. Αν πάλι καταλάβετε ότι υπάρχει ένα "ψάρι" στο τραπέζι μην απομακρύνεστε πολύ από τη στεριά στην προσπάθειά σας να το πιάσετε. Αν ξεχαστείτε κι ανοιχτείτε πολύ στα βαθιά, ίσως να πετύχετε κάποιον καρχαρία – από εκείνους που καραδοκούν να δαγκώσουν το πορτοφόλι σας!

Και στην περίπτωση που κάποιος καρχαρίας σας δαγκώσει.. μην γυρίσετε σπίτι σας θυμωμένοι. Καθήστε και σκεφτείτε καλά τι λάθη κάνατε. Στο κάτω-κάτω αν δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, αργά ή γρήγορα η καριέρα σας στο τζόγο θα σας οδηγήσει στην καταστροφή.

Η αποδοχή "Ναι, σήμερα έκανα αυτό το λάθος", συνήθως σημαίνει ότι δεν πρόκειται να κάνω το ίδιο λάθος δεύτερη φορά. Αφήστε λοιπόν το μυαλό σας ανοιχτό να μαθαίνει από τα λάθη σας και να είστε σίγουροι ότι τις περισσότερες φορές θα βρίσκεστε στη θέση του ψαρά και όχι του ψαριού…