<< Συνέχεια από το Α Μέρος
-Ποια είναι τα όνειρα σου στο πόκερ; Γιατί παίζεις;
Τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ. Δεν υπάρχουν όρια. Only the sky is the limit. Αν τελείωναν δεν θα είχαμε κανέναν λόγο ύπαρξης. Το αστείο όμως είναι πως μερικές φορές τα πράγματα τυχαίνει να σου έρχονται ακόμα καλύτερα και από ότι φανταζόσουν. Ορισμένες φορές, κάποια επιτυχία μπορεί να είναι τόσο σπουδαία που ούτε καν στο μυαλό σου όταν ονειρευόσουν δεν την είχες σκηνοθετήσει…
Παίζω πόκερ επειδή είμαι ένα ανταγωνιστικό καθίκι που μου αρέσει να βρίσκομαι πάνω από τον μέσο όρο. Να κερδίζω χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα μέσα χωρίς προφανώς να παραβιάζω τους κανόνες (γραπτούς και άγραφους) του ευ αγωνίζεσθε.
Κυρίως όμως παίζω πόκερ γιατί είμαι αλλεργικός στην πιθανότητα της αποτυχίας. Δεν είναι τόσο το ότι λατρεύω την νίκη όσο το ότι απεχθάνομαι την ήττα. Δεν μιλάω για μία αρνητική ώρα, μέρα, βδομάδα ή μήνα. Μιλάω για μακροπρόθεσμη αποτυχία…
Εδώ δανείστηκα την απάντηση του mannerboy στην αντίστοιχη ερώτηση όταν του είχες πάρει συνέντευξη. (αλήθεια manner, πότε θα τα πούμε και από κοντά;)
-Πως βλέπουν οι γύρω σου την ενασχόληση σου με το παιχνίδι; Οι γονείς σου;
Δύσκολη ερώτηση. Αναμενόμενη όμως. Δυστυχώς το πόκερ στην Ελλάδα δεν έχει ακόμα νομιμοποιηθεί. Δεν μιλάω δικαστικά. Κοινωνικά εννοώ. Το target group με το οποίο μπορείς να κουβεντιάζεις για το παιχνίδι είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν το ίδιο μικρόβιο με εσένα και σχεδόν κανείς από τους μη μυημένους δεν κάθεται να προβληματιστεί και να σκεφτεί ότι ίσως και να έχεις δίκιο όταν τους λες πως δεν έχει καμία σχέση με την πόκα, με το μπαρμπούτι, με την ρουλέτα, με το στοίχημα κτλ κτλ.
Όταν του λες πως η τύχη είναι ένας παράγοντας αλλά σίγουρα όχι ο σπουδαιότερος στο πόκερ. Όταν λες ότι το πόκερ δεν είναι ένα παιχνίδι χαρτιών που παίζεται από ανθρώπους, αλλά ένα παιχνίδι ανθρώπων που παίζεται με χαρτιά!! (ξαναδιαβάστε την τελευταία πρόταση. Αξίζει!!!)
Επειδή λοιπόν, όντας από τη φύση μου πολύ ρεαλιστής, ξέρω ότι δεν μπορώ να αλλάξω την όλη κατάσταση, προσπαθώ να αποφεύγω τις πολλές συζητήσεις με άτομα που εξορισμού βλέπουν αρνητικά την όλη δραστηριότητα επειδή θεωρούν ότι έχει να κάνει με τζόγο και ο κίνδυνος που ελλοχεύει πίσω από αυτό είναι τεράστιος.
Παρόλα αυτά όμως, δεν είμαι κρυψίνους και νομίζω ότι θα ήταν απόλυτα υποκριτικό αν προσπαθούσα να μην αναφέρω τις εμπειρίες, τις κατραπακιές, τα κατορθώματα μου στο πόκερ στα άτομα που συναναστρέφομαι σε καθημερινή βάση. Νομίζω πως καταφέρνω να μην τους ζαλίζω με αδιάφορες και ανούσιες για αυτούς λεπτομέρειες. Αυτό που έχω καταφέρει είναι χωρίς να κρύβω κάτι, να κρατάω τις λεπτομέρειες για τον εαυτό μου και να αποδεικνύω στα άτομα που με νοιάζονται και ανησυχούν για μένα, πως η κατάσταση ούτε κατά διάνοια δεν κινδυνεύει να φύγει εκτός ελέγχου. Με χαρά παρατηρώ ότι όσο περνάει ο καιρός οι ανησυχίες και η δυσφορία για την ενασχόλησή μου μειώνονται.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι έχω φτάσει στο σημείο που οι γονείς μου, για παράδειγμα, θα αναφερθούν με περηφάνια για την συγκεκριμένη μου ασχολία. Καταλαβαίνω όμως πως είναι χαρούμενοι να βλέπουν αφενός ότι με γεμίζει και με ευχαριστεί αυτό που κάνω και αφετέρου το ότι τα καταφέρνω σχετικά καλά. Σίγουρα όμως θα προτιμούσαν να αντλώ την αντίστοιχη ευχαρίστηση από κάποια άλλη δραστηριότητα. Για να είμαι όμως ειλικρινής, το θεωρώ απόλυτα θεμιτό και φυσιολογικό αυτό. Το άγχος και ο προβληματισμός τους δείχνει ενδιαφέρον και στοργή. Αλίμονό μου αν προτιμούσα την αδιαφορία.
-Τι θα συμβούλευες έναν αρχάριο παίκτη που τώρα ξεκινά τη γνωριμία του με το πόκερ;
Θα απαντήσω μονολεκτικά αν και θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση… Χρειάζεται λοιπόν: Πολλή μελέτη, υπομονή, πειθαρχεία και ειλικρίνεια!!! Εν συνεχεία focus-passion-desire-belief…
-Ποια βιβλία έχεις διαβάσει και με ποιο τρόπο προσπαθείς να βελτιώσεις το παιχνίδι σου;
Έχω αφιερώσει πάρα πολλές ώρες να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω τα περισσότερα από τα γνωστά βιβλία. (με μοναδική εξαίρεση το supersystem του Doyle Brunson. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά επειδή δεν έτυχε να βρεθεί στα χέρια μου. Το έχω σε pdf στον υπολογιστή αλλά το θεωρώ ιεροσυλία να το διαβάσω από εκεί…). Αγαπημένοι μου συγγραφείς ο Sklansky, ο Mike Caro και ο Tom McEnvoy.
Το κάθε βιβλίο έχει κάτι να σου προσφέρει, να σε βοηθήσει να διευρύνεις τους ορίζοντες σου. Το παιχνίδι μου θέλω να πιστεύω ότι βελτιώνεται μέρα με την ημέρα. Το πόκερ είναι μια διαδικασία χωρίς τέλος. Αν σταδιακά δεν εξελίσσεσαι προς το καλύτερο, τότε θα κατρακυλάς προς το χειρότερο. Τρόποι για να προοδεύεις υπάρχουν δεκάδες. Η εξάσκηση είναι ίσως ο σπουδαιότερος. Σημασία όμως έχει να συνοδεύεται από μελέτη, προβληματισμό, συζήτηση και σκέψη.
-Ποιους θεωρείς «καλούς παίκτες» στην Ελλάδα; Ποιος θα σε «τρόμαζε» ως αντίπαλος.
Σίγουρα θα αδικήσω αρκετούς καθώς δεν έχω παίξει με όλους αντιμέτωπος. Προφανώς και πρέπει να αναφέρω τον Ήλιο τον Καματάκη και τον Νίκο τον Πανόπουλο, αν και δεν έχω παίξει σχεδόν καθόλου μαζί τους στο ίδιο τραπέζι. Παίκτες που σέβομαι και έχω βρεθεί στο τραπέζι μαζί τους, είναι ο Κώστας ο kalamitsis, ο Αντώνης ο ψάρακας, ο Άκης ο B., ο Γιάννης ο Kascanter, ο Χάρης ο Τσαούσης, ο Γιώργος ο Αλεξόπουλος και φυσικά ο Ηλίας ο Ζωγράφος.
Όσον αφορά το ποιος θα με τρόμαζε ως αντίπαλος θα απαντήσω λίγο γενικόλογα. Θα με τρόμαζε κάθε αντίπαλος που μελετάει το παιχνίδι και έχει κατανοήσει ότι είναι θέμα αποφάσεων και όχι τύχης. Εξ ορισμού λοιπόν, όλοι οι πρώην επαγγελματίες του black-jack είναι στην κορυφή αυτής της λίστας καθώς είναι άτομα που θεωρούν αυτονόητο ότι τα χαρτιά δεν είναι θέμα τύχης και επιπροσθέτως έχουν βιώσει στο πετσί τους τα τεράστια σκαμπανεβάσματα της κάβας τους καθώς και τις εναλλαγές συναισθημάτων του τζόγου…
-Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου γύρω από το πόκερ; Ταξίδια, χτίσιμο bankroll, αναγνώριση;
Αυτά που αναφέρεις είναι αλληλοσυγκρουόμενα; Κρίμα ρε γαμώτο γιατί εγώ θα ήθελα που λες μέσα από ένα μεγάλο ταξίδι να κάνω μια τεράστια νίκη που εκτός από μεγάλη αναγνώριση και ατελείωτη δημοσιότητα θα μου προσφέρει την ευχαρίστηση να ξέρω ότι έχτισα επιτέλους το bankroll που ονειρευόμουν. hahahaha
-Ποιο ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι πόκερ που έχεις παίξει; Με ποιους αντιπάλους;
Ήταν πέρυσι το Γενάρη περίπου που διεξήχθη στο Εδιμβούργο το Great British Poker Tour. Είχα κερδίσει από ένα satellite τη συμμετοχή στο πανάκριβο για τα δικά μου δεδομένα της τότε εποχής τουρνουά (1000 λίρες). Εντάξει στο τουρνουά έπαιξα πιο φοβισμένα από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ήμουν βούτυρο στο ψωμί του κάθε σοβαρού παίκτη εκεί μέσα. Αποκλείστηκα την πρώτη μέρα όχι από κάποια απερίσκεπτη ενέργεια, αλλά από ένα άσχημο τερτίπι της τράπουλας. ΒΒ εγώ με 8-Κ με μοναδικό αντίπαλο το sb που απλά συμπλήρωσε το μισό στοίχημα. Flop: 8-8-3 rainbow. Turn J. Αφού εκεί βάλαμε όλα μας τα λεφτά μέσα μετά από το check-check στο flop. Έγινε showdown και έχασα από Α-8..!!!
Όλα αυτά όμως δεν έχουν σχέση με την ερώτηση. Απλά ξεχάστηκα και τα ανέφερα. Hahaha…
To πιο δύσκολο παιχνίδι που έπαιξα ποτέ ήταν εκείνο το βράδυ ένα ring game 2-4 pounds. Μόνο όμως 2-4 δεν ήταν το παιχνίδι. Straddle, raise, re raise, all in ήταν το τραπέζι. Υπήρχαν 2 maniacs με 10Κ τουλάχιστον ο καθένας μπροστά του. Οι 500 λίρες μου δεν έφταναν ούτε ένα flop για να δω. Ήταν το χειρότερο παιχνίδι της ζωής μου γιατί απλά ήμουν έξω από τα επίπεδα άνεσης που μπορώ να παίξω (comfort zone). Οι αντίπαλοι ήταν άθλιοι παίκτες, ζάρια παίζανε, όχι πόκερ, αλλά παρόλα αυτά εμένα με διαλύσανε…
-Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος σου σε παρτίδα πόκερ και πες μας κάποια που είσαι υπερήφανος!
Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτα σωστό και ως εκ τούτου τίποτα απόλυτα λάθος. Δεν μπορώ να πω κάποιο συγκεκριμένο λάθος. Παρόλα αυτά τον πρώτο καιρό που έπαιζα πόκερ το μοναδικό πράγμα που χαρακτήριζε το παιχνίδι μου, ήταν τα τεράστια λάθη!!
Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να μάθω τις τεράστιες διαφορές του position,τους βασικούς κανόνες για τα starting hands requirements, την διαφορά του να μπαίνεις σε raised ή un raised pot, τα μαθηματικά του παιχνιδιού, τα pot, τα implied και τα effective odds, την σημασία του gasp concept ανάμεσα στα φύλλα με τα οποία μπορείς να κάνεις raise και με τα οποία μπορείς να ακολουθήσεις ένα raise, την διαφορά του short handed παιχνιδιού σε σχέση με το full table και ένα σωρό ακόμα πράγματα που αν κάτσω να σκεφτώ μπορώ να αναγνωρίσω πως ούτε καν υπήρχαν στο μυαλό μου.
Αρκετά υπερήφανο στο παιχνίδι μου με κάνει όταν κάνω ένα πετυχημένο read στο χέρι κάποιου αντιπάλου, ακόμα και όταν δεν βρίσκομαι στο pot. Όσο καλύτερος παίκτης είναι κάποιος σε τόσο μικρότερο range πιθανών φύλλων τοποθετεί τον αντίπαλο. Όταν όμως υπάρξουν στιγμές που το πετυχαίνεις ακριβώς, τότε το συναίσθημα είναι απίθανο!! Σημαντικότερο ίσως ψυχολογικά και από το να κερδίσεις κάποιες μάρκες από ένα κόλπο. Ψυχολογικά μιλάω, ετσι; Γιατί πρακτικά οι μάρκες είναι πάντα πιο χρήσιμες!!
{mos_fb_discuss:13}