ΕΡ: Ποια είναι η αγαπημένη σου ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;

 

Κρις Φέργκιουσον: Δεν ξέρω αν έχω κάποια συγκεκριμένη. Πάντα μου άρεσε να μπαίνω σε μπελάδες. Μικρούς μπελάδες, όχι μεγάλους. Είχα καταπληκτικά παιδικά χρόνια, φανταστικά!

Μου άρεσε το σχολείο. Η καλύτερη ανάμνηση ίσως ήταν ο δάσκαλος των γαλλικών που, παραδόξως, ήταν ίσως το πιο αστείο άτομο που συνάντησα στη ζωή μου. Είναι λιγάκι δύσκολο να σας περιγράψω πόσο αστείος ήταν, αλλά έδινε κάθε φορά παράσταση στους μαθητές. Βασικά όλη την ώρα προσποιούνταν πως ήταν κάποιος άλλος. Προσποιούνταν τον εντελώς ηλίθιο. Προσποιούνταν πως δε θυμόταν το όνομα κανενός, σόου τελείως! Τότε συνειδητοποίησα πως αγαπούσα το σχολείο, γιατί κάθε φορά που έβγαινα από αυτό το μάθημα, ήμουν σε τέλεια διάθεση και περνούσα καλά.

ΕΡ: Πόσο άλλαξε τη ζωή σου το πόκερ;

ΑΠ: Δεν ξέρω αν άλλαξε τη ζωή μου – είναι η ίδια μου η ζωή. Με την έννοια πως πάντα τη ζωή μου ζούσα. Ήμουν φοιτητής και μόλις αποφοίτησα από το UCLA, πέρασα κατευθείαν στο πόκερ. Πάντα το θεωρούσα κομμάτι της ζωής μου και δεν νομίζω πως την άλλαξε. Η ζωή μου είναι, και πάντα ήταν.

ΕΡ: Ποια είναι η μεγαλύτερη σπατάλη σου από τότε που έγινες επαγγελματίας;

ΑΠ: Πάω σε κανένα κλαμπ τα βράδια πότε-πότε [γέλια] και ξοδεύω μερικά χρήματα με τους φίλους μου, αυτό μόνο.

ΕΡ: Αν δεν ήσουν παίκτης το πόκερ, πώς θα έβγαζες το ψωμί σου;

ΑΠ: Θες να πω πως θα χόρευα; Δεν νομίζω, δεν είμαι επαγγελματίας χορευτής, και δε νομίζω πως θα ήθελα να ήμουν. Μάλλον θα ήμουν στο χρηματιστήριο. Αλλά παρ’ όλα αυτά, πάντα θα χόρευα, αλλά μάλλον ποτέ επαγγελματικά. Κάποτε δίδασκα χορό, αλλά όχι εντελώς επαγγελματικά. Το έκανα για το κλαμπ χορού του UCLA.  

ΕΡ: Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα στην αναγνώριση;

ΑΠ: Μ’ αρέσει να είμαι αναγνωρίσιμος. Μόνο καμιά φορά που βιάζομαι να πάω κάπου δεν μ’ αρέσει, αλλά κατά τα άλλα το απολαμβάνω. Όταν βιάζομαι να πάω κάπου δεν θέλω να είμαι αγενής, θέλω να δίνω πάντοτε στους άλλους την δέουσα προσοχή.

Αυτό φυσικά είναι δυσκολότερο, κατά τη διάρκεια ενός τουρνουά. Έχω πολλά σε εκκρεμότητα τώρα και μαζεύτηκαν πολλοί θαυμαστές εκεί έξω. Μ’ αρέσουν οι θαυμαστές.

ΕΡ: Ποιο είναι το ναδίρ και ποιο το ζενίθ στην καριέρα σου;

ΑΠ: Το χαμηλότερο σημείο ήταν όταν αποκλείστηκα πέρσι από τον κυρίως αγώνα στο World Series. Είναι το μεγαλύτερο τουρνουά στα χρονικά. Κάθε χρόνο είναι ιστορικό γεγονός, αλλά πέρσι ήταν μεγαλύτερο από κάθε άλλη χρονιά. Μάλλον αυτό είναι το ναδίρ. Δεν ήμουν ποτέ χαμηλά, άρα αυτό είναι το χαμηλότερο. Το ζενίθ ήταν η νίκη στο World Series το 2000.

ΕΡ: Ποιο είναι το πιο σημαντικό σου επίτευγμα πέρα από το πόκερ;

ΑΠ: Νομίζω η ίδρυση της Tiltware, της εταιρίας που σχεδίασε το software για το Full Tilt Poker. Είναι από τα σημαντικότερα επιτεύγματά μου. Νομίζω πως δημιουργήσαμε μια πολύ πετυχημένη εταιρία και είμαι πολύ περήφανος για όσους εμπλέκονται σ’ αυτήν.

ΕΡ: Ποιος θα σε έπαιζε στην βιογραφία σου;

ΑΠ: Ο Τζόνι Ντεπ. Είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός.

ΕΡ: Ποια είναι η λιγότερο αγαπημένη σου ερώτηση;

Φιλ Γκόρντον, κοιτάζοντας: Αυτή!

Κρις Φέργκιουσον: Πέσαμε χαμηλά! [γέλια]. Όχι, μάλλον κάτι σαν, ποιον φοβάσαι περισσότερο στο τραπέζι ή ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης;