Μια συνέντευξη σε γνωστό μέσο του πόκερ, του παίκτη που φημολογείται ότι διαθέτει πάνω από 100 καπέλα των NY Yankees και σχεδόν ισάριθμα cashes σε τουρνουά, του Τζέι Σι Τραν …

ΕΡ: Πως ξεκίνησες να παίζεις πόκερ;

Στα 21α γενέθλια μου ο αδερφός μου με πήγε σε ένα τοπικό cardroom στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια, όπου ο ίδιος ήταν ήδη τακτικός θαμώνας κι έπαιζε σε συχνή βάση. Με εισήγαγε ουσιαστικά στα μυστικά του Texas Hold’em, μαθαίνοντας μου κατ’ αρχήν τα βασικά, και από κει και πέρα το πήρα πάνω μου και άρχισα να παίζω με τις ώρες. Ξεκίνησα φυσικά από τα μικρά stakes limit Hold’em και προχώρησα με σταθερά βήματα προς τα υψηλότερα επίπεδα.

Δεν κατάφερα ασφαλώς μέσα σε μια νύχτα να γίνω επιτυχημένος παίκτης – για κάποια χρόνια έπαιζα σε μικρά stakes όπου αποκόμιζα κάποιες εκατοντάδες δολάρια την εβδομάδα. Τα τουρνουά limit poker με βοήθησαν να ‘χτίσω’ τον λογαριασμό μου κι έπειτα συνέχισα παίζοντας no-limit, όπου συνειδητοποίησα ότι ήμουν εξίσου ταλαντούχος με αποτέλεσμα να στρέψω την προσοχή μου σ’ αυτά τα τουρνουά. Εξακολουθώ βέβαια να παίζω limit αλλά περισσότερο σε cash games. Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο ως παίκτη τουρνουά παρά ως cash game.

ΕΡ: Ως παίκτης τουρνουά λοιπόν φέρνεις συνεχή επιτυχή αποτελέσματα. Πως τα καταφέρνεις;

Πιστεύω πως το στιλ παιχνιδιού μου είναι πολύ αποτελεσματικό και πετυχαίνει. Και νομίζω πως είμαι τυχερός με την εικόνα που παρουσιάζων να λαμβάνω ένα συνδυασμό φόβου-σεβασμού από πλευράς τους. Αισθάνομαι επίσης πως μπορώ να προσαρμοστώ σε όλες τις τακτικές των αντιπάλων μου, κάτι που αποτελεί σημείο κλειδί καθώς το παιχνίδι αλλάζει όλη την ώρα. Είμαι τέλος προσεκτικός όσον αφορά την επιλογή των τουρνουά που θα συμμετέχω. Παλαιότερα συνήθιζα να αγωνίζομαι σε κάθε τουρνουά που παρουσιαζόταν με αποτέλεσμα το γνωστό «κάψιμο». Τώρα παίζω λιγότερο αλλά πιστέψτε με είμαι περισσότερο αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος σ’ αυτό που κάνω.

ΕΡ: Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα τουρνουά με $ 10,000 buy-in έχουν αρχίσει και γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Είναι αλήθεια;

Ναι είναι πραγματικότητα – ειδικά τον τελευταίο χρόνο σίγουρα. Η παγκόσμια οικονομία περνάει δύσκολους καιρούς και δεν υπάρχου πλέον πολλά dead money στα μεγαλύτερα τουρνουά. Επίσης δεν υπάρχουν τόσοι νικητές προκριματικών όσο υπήρχαν συνήθως: οι περισσότεροι από τους παίκτες στα $10k events είναι επαγγελματίες. Ακόμη και τα $ 2,000 και $ 3,000 events είναι πλέον ανταγωνιστικά – αναγνωρίζεις σχεδόν τον καθένα στην αίθουσα. Ακόμη κι αν δεν τους γνωρίζεις είναι πολύ πιθανό να αποτελούν εξαιρετικοί online παίκτες. Η νέα γενιά online παικτών είναι πραγματικά καλή, μαθαίνουν ταχύτατα και αγωνίζονται λες κι έχουν εμπειρία ετών.

ΕΡ: Κέρδισες μία χορηγία από το PKR για το πρόσφατο PartyPoker.com Premier League Poker, και αποτελείς τον εκπρόσωπο τους για το Asian Poker Tour, αλλά φαίνεται να υπάρχει μια έλλειψη χορηγιών προς τους Ασιάτες παίκτες. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;

Για πολύ καιρό, η Ασία βρισκόταν σε μειονεκτική θέση σε σχέση με άλλες ηπείρους και όταν ήρθε η ώρα οι παίκτες να εμφανιστούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε τηλεοπτικά τουρνουά η διαφορά ήταν εμφανής. Τώρα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Έχω την τιμή να αποτελώ τον ‘πρεσβευτή’ για την συγκεκριμένη περιοδεία και νομίζω πως θα έχει αντίκτυπο ένας τέτοιος ρόλος και για άλλους παίκτες στο άμεσο μέλλον.

ΕΡ: Φαίνεται να είσαι ένας από τους επαγγελματίες που περνάει σχετικά… απαρατήρητος. Έχεις επιλέξει συνειδητά ένα τέτοιο χαμηλό προφίλ;

Πάντοτε αποτελούσα τον τύπο του παίκτη εκείνου που έρχεται, παίζει το παιχνίδι του και όταν τελειώσει φεύγει ήσυχα και ωραία. Δεν είμαι από εκείνους τους παίκτες που ζητωκραυγάζουν μέσα στην αίθουσα ή μπαίνουν σε αντιπαραθέσεις με άλλους παίκτες. Είμαι απλά ο εαυτός μου και έρχομαι για να παίξω πόκερ. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε είμαι εκεί.

ΕΡ: Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα σου στον χώρο του πόκερ και για το οποίο αισθάνεσαι υπερήφανος;

Ασφαλώς η νίκη μου στο World Poker Tour [τον Μάρτιο του 2007] ήταν σπουδαίο συναίσθημα καθώς είχα φθάσει κοντά στην πηγή πολλές φορές. Το ίδιο ισχύει και για την κατάκτηση του βραχιολιού στο WSOP του 2008. Είχα κατορθώσει να φτάσω σε πολλά final tables στο παρελθόν αλλά δεν είχα καταφέρει να κερδίσω κάποιο απ’ αυτά.

ΕΡ: Οι Ασιάτες παίκτες θεωρούνται κατά γενική ομολογία κάπως ‘τρελοί’, χαλαροί και κοιτούν πάντοτε να τζογάρουν. Φαίνεται πως εσύ απέχεις από αυτό το στερεότυπο. Σε βοηθάει κάτι τέτοιο απέναντι σε άγνωστους παίκτες που νομίζουν πως έχεις μια πιο χαλαρή αίσθηση του παιχνιδιού απ’ ότι πραγματικά έχεις;

Ναι πιστεύω πως η πλειονότητα των παικτών αλλά και του κοινού μ’ έχει εντάξει στην κατηγορία των επιθετικών παικτών. Ο λόγος είναι πως κάποιες φορές αγωνίζομαι όντως επιθετικά ή υπερβολικά επιθετικά, αλλά μόνο όταν το τραπέζι και οι συνθήκες του παιχνιδιού το επιτρέπουν. Αισθάνομαι το ίδιο άνετα να παίζω πολύ  προσγειωμένα, κάτι που έπραξα αρκετά κατά την διάρκεια του Premier League Poker. Ανά πάσα στιγμή βέβαια τα πάντα αλλάζουν.

ΕΡ: Ταξιδεύεις μ’ ένα γκρουπ φίλων στο σιρκουί, που περιλαμβάνει τον ‘πρεσβευτή’ του APT Ναμ Λι και τον πρόσφατο νικητή του WPT, Ντέηβιντ ‘Chino’ Ρημ – είναι σημαντικό αυτό για σένα;

Είναι πάντοτε ευχάριστο να βρίσκεται ανάμεσα σε καλούς φίλους, και όχι μόνο να απολαμβάνεις της υποστήριξης τους αλλά να συζητάς και διάφορα θέματα για το πόκερ. Είναι καλό επίσης να συναναστρέφεσαι με διαφορετικούς ανθρώπους και να εκφράζετε τις σκέψεις σας για συγκεκριμένες καταστάσεις παιχνιδιού – παίρνοντας μια άλλη εκδοχή, που είναι πολύ πιθανόν να σε βοηθήσει. Προσπαθούμε ωστόσο να αποφεύγουμε συζητήσεις για το πόκερ όταν βγαίνουμε για φαγητό ή μακριά από το τραπέζι. Συνήθως το πρώτο άτομο που θα φέρει το πόκερ προς συζήτηση πρέπει να πληρώσει και το λογαριασμό!