[Συνέχεια από το Μέρος Α…] Η αναφορά του Χέλμουθ μου δίνει την εντύπωση ότι η συζήτηση μόλις τώρα ‘άναψε’. ‘Το 2007 αφότου κέρδισα και το 11ο βραχιόλι, αισθάνθηκα ότι εκτοξεύθηκα κάπου. Νομίζω ότι κάτι άσχημο συνέβη όσον αφορά την στρατηγική μου. Ξεπέρασα την γραμμή παίζοντας υπερβολικά πολλά hands ή μην παίζοντας αρκετά ‘σφιχτά’. Και στην συνέχεια φάνηκε να παραμένω στάσιμος στο 11 και να μην κάνω τίποτα. Το 2008 πάλεψα σκληρά και αισθάνθηκα ότι κάτι μου λείπει. Το 2009…’ Η φωνή του αργοσβήνει σιγά-σιγά πριν προσθέσει, ‘Δεν ξέρω πραγματικά τι συνέβη.’
Φαίνεται όμως πως ότι κατά βάθος ξέρει τι φταίει. Ο Χέλμουθ ομολογεί ότι αποστασιοποιήθηκε από το πόκερ: ‘Ήμουν part-time παίκτης ουσιαστικά από το 2003. Πιστεύω ότι είναι αλήθεια [η αποστασιοποίηση του δηλαδή] και αυτό αποτυπώθηκε το 2008.’
Το να ακούς έναν Χέλμουθ να κάνει την αυτοκριτική του και να παραδέχεται ορισμένα πράγματα, είναι σαν να δείχνει ότι έχασε τον δρόμο του στα τραπέζια, αλλάζει συνεχώς στιλ παιχνιδιού και φαίνεται αβέβαιος να χειριστεί τη νέα γενιά παικτών που δεν σέβονται την υπομονετική μέθοδο ‘Tight Is Right’.
‘Απαλλάχθηκα από μια τουλάχιστον κίνηση που θέλω και πάλι να ενσωματώσω,’ δηλώνει ο Χέλμουθ. ‘Και κατά την διάρκεια του 2009 προσπάθησα να αγωνιστώ πολύ γρήγορα. Βαρέθηκα να κάνω πολλά folds, άρχισα να κάνω call σε re-raises και σκέφτηκα πως θα μπορούσα να παίζω το hand από εκεί. Στο main event είχα 500,000 σε chips μετά την day three και μπλόφαρα 160,000 από αυτές στην αρχή της day four. Το έκανα με 6-7 offsuit απέναντι σε παίκτες που ούτε καν να προφέρουν την λέξη πόκερ δεν γνωρίζουν και είναι τόσο κατώτερου επιπέδου από μένα που το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να παίξω λίγο "solid" πόκερ. Προσπάθησα να παραμείνω στα hands μου και να μην ποντάρω αλλά δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Έπειτα αποκλείστηκα κάνοντας slow-playing Άσους.’
Ο Χέλμουθ ισχυρίζεται ότι επανεκτιμά και αναπροσαρμόζει το παιχνίδι του κοιτώντας τα δύο τελευταία χρόνια. Την ίδια στιγμή αγνοεί την προκλητική καζούρα που τον συνοδεύει κάθε φορά που αγωνίζεται στο High Stakes Poker και στο Poker After Dark – αποδεικνύοντας ότι έχει συνηθίσει τέτοιου είδους συμπεριφορές τα τελευταία ένα-δύο χρόνια. Όταν τον ρωτώ πως αισθάνεται για τις τοποθετήσεις του Ντάνιελ Νεγκρεάνου, ενός παλιού φίλου του, που φαίνεται να έχει τα δικά του προβλήματα στα σόου του high stakes, ο Χέλμουθ απαντάει, ‘Κανένα σχόλιο.’ Όταν τον πιέζω κάπως παραπάνω δηλώνει, ‘Αν κάνω κάποιο σχόλιο, τότε η αρνητικότητα που βγάζει για μένα θα κερδίσει. Εξακολουθώ να συμπαθώ τον Ντάνιελ παρά τα όσα λέει για μένα. Του έχω δώσει αρκετή θετική ενέργεια όλα αυτά τα χρόνια.’
Νέα αρχή
Όταν ανατρέχουμε πίσω στο πρόσφατο ρεκόρ του, ο Χέλμουθ προτιμά μια λογική θεώρηση. ‘Μπορείτε να πείτε ότι θέλετε όσον αφορά το 2009. Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν πλήρως αποτυχημένη χρονιά. Αλλά θα πρέπει να θυμάστε πως βρέθηκα στα χρήματα έξι φορές στο World Series. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι επιτυχία αλλά όπως σας είπα εγώ το βλέπω σαν αποτυχία.’
Κάποιοι άνθρωποι ίσως ακούνε όλα αυτά και θεωρούν ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή για τον ίδιο να προχωρήσει στην συγγραφή κάποιων βιβλίων, να περάσει λίγο χρόνο με την οικογένεια του, να επωφεληθεί του πενταετούς συμβολαίου με το UltimateBet, και σιγά-σιγά να αποσυρθεί από το προσκήνιο. Αλλά δεν είναι τα σχέδια του Χέλμουθ αυτά. Προσέλαβε πρόσφατα έναν προπονητή-ψυχολόγο ώστε να τον βοηθήσει να βρεθεί και πάλι στην… λεωφόρο των επιτυχιών για την ερχόμενη χρονιά και δεσμεύεται ότι θα πραγματοποιήσει μια στροφή 180 μοιρών τόσο στην ποσότητα όσο και στην ποιότητα των παιχνιδιών που θα συμμετέχει εφ’ εξής.
Ο Χέλμουθ πιστεύει ότι μια θετική προοπτική, περισσότερες ώρες στα τραπέζια και η αναπροσαρμογή του στιλ παιχνιδιού του θα δώσει την λύση – τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο WSOPE.
‘Αυτή τη χρονιά στόχος μου είναι να καταστώ και πάλι full-time παίκτης πόκερ,’ δηλώνει, προσθέτοντας ότι περιμένει να κερδίσει ακόμη 13 βραχιόλια WSOP (!!) μέχρι το τέλος της καριέρας του. ‘Για αρκετά χρόνια το επίπεδο κινήτρου μου δεν ήταν και τόσο υψηλό. Αν υπήρχε μια ανάλογη κλίμακα όσον αφορά το κίνητρο από το ένα ως το δέκα εγώ βρισκόμουν στο 5 και συνέχιζα προς το 4, το 3… Τώρα θεωρώ ότι είμαι στο οχτώ ή εννιά και λαχταρώ πραγματικά να παίξω πόκερ. Οι περισσότεροι αθλητές αποσύρονται συνήθως στα 40, αλλά το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι δια-βίου. Έχω δεξιότητες και ικανότητα στο ‘διάβασμα’ του αντιπάλου που κανένας άλλος δεν έχει. Όσες φυσικές ικανότητες έχω [στο διάβασμα των αντιπάλων], θέλω να τις αξιοποιήσω. Θέλω να εκμεταλλευτώ όλη μου την δύναμη το 2010 και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στο παιχνίδι.’
Ακούγονται βαρύγδουπες δηλώσεις ή είναι μια δέσμευση στιλ… Μοχάμεντ Άλι; Ο Χέλμουθ αφήνει να εννοηθεί το τελευταίο. Αναφέρει ότι κατά το ήμισυ θα κατοικεί στο Λας Βέγκας το 2011, αφού οι δύο γιοι του θα αναγκαστούν να φοιτήσουν σε κάποιο κολέγιο. Ίσως αρχίσει μας λέει να δίνει δυναμικό παρόν στα high stakes Hold’em games και να αποδείξει στους διάφορους καλοθελητές ότι δεν είπε την τελευταία του λέξη ακόμη. Γνωρίζει ότι υπάρχει μια γενιά νεαρών παικτών που δεν τον έχουν δει στο αποκορύφωμα του και επιμένει ότι θα υπάρξει πολύ περισσότερο πόκερ εκ μέρους του στο άμεσο μέλλον.
Όταν τον ρωτώ τέλος αν ανησυχεί μήπως η σύγχρονη πραγματικότητα του πόκερ τον έχει ξεπεράσει, ή αν οι νέοι παίκτες που έχουν κυριαρχήσει online έχουν αναπτύξει δεξιότητες με τις οποίες ίσως ο ίδιος ακόμη δεν έχει καταφέρει να εξοπλιστεί, ο Χέλμουθ απαντά με άνεση. Αναφέρει κάποιους ραπ στίχους δίνοντας μας την εντύπωση ότι έχουμε να μάθουμε πολλά περισσότερα ακόμη για τον ίδιο. Έπειτα σοβαρεύει και δηλώνει, ‘Για όλους όσους πιστεύουν εκεί έξω ότι δεν είμαι ο καλύτερος στο Texas Hold’em, νομίζω ότι μου φαίνεται αστείο. Αλλά όταν αγωνιστούν από δω και πέρα μαζί μου θα το καταλάβουν.