H Ελληνική Γωνιά του Pokerland έχει την χαρά να φιλοξενεί σήμερα τον Κωνσταντίνο Νάνο!

Όποτε ερχόταν η κουβέντα με κάποιον Έλληνα παίκτη πόκερ στο όνομα του Κωνσταντίνου Νάνου μία ήταν η λέξη που έβγαινε κατευθείαν από τα χείλη τους: Respect.

Σεβασμός που απορρέει από την 15ετή πλέον πορεία του στον στίβο του πόκερ, τις τεράστιες επιτυχίες με συνέπεια σε online/live επίπεδο και την συμπεριφορά του εντός κι εκτός τραπεζιών.

Αν κάποια χώρα μπορεί να θεωρηθεί… γούρι για τον Νάνο, τότε αυτή είναι σίγουρα η Αυστρία. Εκεί πέτυχε το πρώτο του μεγάλο σκορ το 2010 και δύο από τις πρώτες του κατακτήσεις σε live events στο Concord και το WPT!

Ο “αρχηγός” της ελληνικής κοινότητας του πόκερ μίλησε λοιπόν στην Ελληνική Γωνιά του Pokerland, κάνοντας μεταξύ άλλων κι ένα flashback στην πολυταξιδεμένη καριέρα του.

Κατ” αρχάς μίλησε μας λίγο για το κομμάτι… αρχηγός πριν το πόκερ. Που μεγάλωσες; Σπουδές, Γερμανία και πότε ακριβώς μπαίνει το πόκερ στη ζωή σου;

Μεγάλωσα στη Γερμανία σε μία πόλη που λέγεται Essen. Στα 18 μου έφυγα και πήγα να σπουδάσω ιατρική στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου ξεκίνησα να δουλεύω ως γιατρός στη Γερμανία για περίπου 10 χρόνια έως το 2010.

Το 2006 παρατήρησα ότι ο αδερφός μου άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι στο ίντερνετ που λεγόταν Texas Hold’em. Έτσι κάπως ξεκίνησα να παίζω και εγώ και αρχικά μόνος μου προσπάθησα να το αναλύω. Βρήκα έτσι τρόπο να βγάζω κάποια έξτρα χρήματα και συγχρόνως το διασκέδαζα κιόλας γιατί μου άρεσε το παιχνίδι.

Τότε ήρθε και το μεγάλο μπουμ στο κόσμο του πόκερ. Παιζόταν παντού σε καζίνο, καφετέριες ακόμα και σε σπίτια. Ήμουν από την αρχή από αυτούς που συνήθως κερδίζανε. Μέχρι που ήρθε το 2010 τελείωσα την ειδικότητα στην οφθαλμιατρική και αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα τρεις με τέσσερις μήνες. Αυτό το διάλειμμα κρατάει πλέον 13 χρόνια κι συνεχίζει, όχι όμως με την ίδια ένταση πλέον.

Να υποθέσουμε πως το “μικρόβιο” έχει μπει πλέον σε όλη την οικογένεια, καθώς βλέπουμε το τελευταίο διάστημα στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης αρκετούς συνεπώνυμους σου. Έχει αποφασίσει κάποιος από αυτούς να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά, τους έχει συμβουλέψει σε κάτι;

Το Texas Hold’em αρέσει σε πάρα πολύ κόσμο, πως θα μπορούσε να μην αρέσει στην οικογένειά μου όταν τα ερεθίσματα και οι εικόνες που δεχόταν σε καθημερινή βάση από το 2007 και μετά ήταν τόσο όμορφες και ελκυστικές.

Τα δύο αδέρφια μου ο Μιχάλης και ο Δημήτρης ζουν και εργάζονται με μεγάλη επιτυχία στην Βιέννη και στον ελεύθερο τους χρόνο επισκέπτονται τα γύρω καζίνο (μέχρι πριν λίγα χρόνια το Concord της Βιέννης), πλέον της Μπρατισλάβα ως επί το πλείστον, η οποία είναι 50 λεπτά από το σπίτι μας και τα καζίνο εκεί διοργανώνουν πολύ ωραία τουρνουά πόκερ με μικρό buy in και μεγάλο χρηματικό έπαθλο.

Τα ανίψια μου Γιάννης και Αλέξανδρος ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια να ασχολούνται και να μαθαίνουν το παιχνίδι από εμένα κυρίως και από τα διάφορα εκπαιδευτικά βιντεάκια που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Όλοι τους τα πάνε καλά και έχουν αρκετές επιτυχίες. Δεν είναι όμως η κύρια απασχόληση τους. Εννοείται ότι ειδικά τα ανίψια μου θα ήθελα να ασχοληθούν επαγγελματικά με το πόκερ αλλά σε όλους συμβουλεύω να έχουν μία δουλειά και ταυτόχρονα να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους σ’ αυτό το άθλημα. Αλλά πάντα με πολλή… πολλή προσοχή και με ένα Plan B σε περίπτωση αποτυχίας. Όπως ακριβώς έκανα και εγώ.

Το πόκερ πρέπει να ξέρουμε δεν είναι καθόλου εύκολο. Όπως όλες οι δουλειές χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, αυτοέλεγχο και επαγγελματισμό. Πόσο μάλλον όταν μπορείς πολύ εύκολα να παρασυρθείς και να καταστραφείς σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα όπως τόσα παραδείγματα έως τώρα.

Γιατί είναι ατομικό, δεν ελέγχεται εύκολα από οικογένεια, φίλους και όλα τα κάνεις κάπως κρυφά μέχρι να είναι αργά. Είναι και το κλασικό που ακούμε από όλους τους παλιούς: «πρόσεχε γιατί όλοι έχουν καταστραφεί από το τζόγο». Τέτοια παραδείγματα ξέρουμε πάρα πολλά, ίσως το πιο γνωστό να είναι ο «Νικ δε Γκρικ» που πριν από κάποια χρόνια είχα την τιμή να παρουσιάσω την βιογραφία του.

Μια εύλογη απορία λοιπόν είναι πως ένας άνθρωπος που σπουδάζει χρόνια ιατρική, καταφέρνει να πάρει το πτυχίο και να βρει μια επαγγελματική στέγη με καλό και σταθερό εισόδημα (και σε τι χώρα) αποφασίζει να το παραμερίσει για… χάρη του πόκερ; Έγινε συνειδητά η αλλαγή αυτή ή στη πορεία με τις επιτυχίες που άρχισες να έχεις; Να υποθέσουμε πως με τις συγκινήσεις, τα ταξίδια και τις απολαβές που ακολούθησαν δεν πρέπει να το μετάνιωσες καθόλου.

Όπως είπα πιο πάνω δεν είχα σκοπό να γίνω επαγγελματίας παίκτης πόκερ, απλά ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από την ιατρική και από τη στιγμή που θα άνοιγα δικό μου ιατρείο η μοναδική περίπτωση διαλείμματος ήταν εκείνη πριν το ανοίξω.

Στους πρώτους μήνες που ασχολήθηκα μόνο με το πόκερ οι επιτυχίες διαδέχθηκαν η μία την άλλη τόσο γρήγορα που ούτε στα πιο τρέλα μου όνειρα μπορούσα να φανταστώ. Η ζωή μου ήταν στη ταχεία λωρίδα. Γνώρισα χώρες, ανθρώπους, ποιότητα ζωής που δεν μπορεί να σ’ αφήσει ασυγκίνητο. Είχα χρόνο και το αντίστοιχο πορτοφόλι να κάνω ότι ήθελα και μπορούσα να φανταστώ. Είδα πολλά πράγματα με άλλο τρόπο. Όλοι μεγαλώνουμε με πολλά πρέπει και ξαφνικά μπήκα σε ένα κόσμο που δεν έπρεπε τίποτα, απλά μπορούσα.

Ευτυχώς όμως μπόρεσα να κρατήσω τον έλεγχο, να μην παρασυρθώ και να κάνω πράγματα τα οποία θα έβλαπταν οικονομικά και ψυχολογικά. Ίσως ήταν ότι ήμουν αρκετά ώριμος να μπορέσω να διαχειριστώ όλο αυτό το κομμάτι, ίσως ήταν όμως και ο φόβος της καταστροφής που δε με άφησε να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Οι επιλογές μου για το πως θα παίξω, με τι buy-in, με τι συχνότητα και με αρκετά μικρά διαλείμματα, να ηρεμήσω σε φάσεις που τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά ώστε να αναλύσω κάποια χέρια και να ξαναγεμίσω μπαταρίες.

Το σημαντικότερο ρόλο όμως τον έπαιξε η γυναίκα μου και η οικογένεια μου ολόκληρη. Σύσσωμη με στήριξε και μου είχε 100% εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή. Ίσως κάποια στιγμή να ξεκινήσω πάλι την ιατρική, εάν το κάνω όμως θα το κάνω μόνο και μόνο για να βοηθήσω τους συνανθρώπους μας, τους μη έχοντες και όχι κατά κύριο λόγο για να βγάλω χρήματα.

Μετά από 13 χρόνια μπορώ να πω ότι ήταν η σημαντικότερη απόφαση της επαγγελματικής μου ζωής. Νιώθω τόσο ευλογημένος. Δεν το μετάνιωσα ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης με χαροποιεί το γεγονός ότι άτομα από την ευρεία οικογένεια μου και κάποιοι φίλοι μου γιατροί οι οποίοι ήταν τελείως αντίθετοι με την απόφαση του να σταματήσω την ιατρική, μου είπαν μετά από χρόνια ότι έκανα την πιο σωστή επιλογή.

Τα πρώτα σκορ έρχονται διαδικτυακά ως “arxigos” στην PokerStars και την… αείμνηστη Full Tilt. Ήσουν αυτό που λέμε αυτοδίδακτος εκείνο τον καιρό ή μελετούσες hands, βίντεο, κάποιο πρόγραμμα, συζητούσες με κάποιους Έλληνες; Πρόλαβες μάλιστα και την “χρυσή εποχή” του online πόκερ, εξακολουθείς να συμμετέχεις, προτιμάς τη GG πλέον, μόνο MTTs;

Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Τα πρώτα μεγάλα σκορ ήρθαν στην PokerStars και στη Full Tilt. Ήταν τότε με διαφορά οι μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο. Είχαν το μονοπώλιο μέχρι δύο χρόνια αργότερα με το σκάνδαλο της Black Friday να κλείσει η Full Tilt και να μείνει μόνη στο χώρο η PokerStars.

Μέχρι το 2010 ήμουν αυτοδίδακτος μάλιστα δεν γνώριζα ότι υπάρχουν βιβλία ή sites ή βίντεο στο ίντερνετ τα οποία αναλύουν χέρια.

Το 2010 άρχισα να γνωρίζω κι άλλους επαγγελματίες στο χώρο του πόκερ κυρίως Έλληνες και Γερμανούς με τους οποίους αναλύαμε χέρια έτσι ώστε να βελτιωθούμε. Το 2010 μάλιστα μέχρι τον Νοέμβρη που έκανα κι ένα μικρό διάλειμμα ήμουν στους 15 καλύτερους στον κόσμο σύμφωνα με το OPR (Official Poker ranking).

Εδώ και λίγα χρόνια έχει μπει στο χώρο του online πόκερ και η GG. Εάν μ” αρέσει; Μπορώ να πω ότι δεν είμαι πολύ σύμφωνος με όλες τις πρακτικές και στρατηγικές που ακολουθεί το site. Θεωρώ ότι δεν είναι όλα καθαρά του τι γίνεται και πως.

Έτσι παίζω πολύ λίγες Κυριακές σ’ αυτό το site αποκλειστικά μόνο MTTs και μόνο αν βρίσκομαι σε κράτη που απαγορεύεται να παίξω στην Pokerstars όπως Ελλάδα γιατί διαμένω στην Βιέννη.

Εννέα πρωτιές σε live τουρνουά μαζί με την τελευταία του ASOP, αλλά προφανώς το πρώτο sick score στην Βιέννη το 2010 με την 3η θέση θα σ” έχει σημαδέψει. Τι θυμάσαι από εκείνο το φεστιβάλ όπου βρήκες στο τελικό τραπέζι μάλιστα και τον Daniel Negreanu; Στο αρχείο του Pokerland υπάρχει κι ένα “χέρι” όπου συμπλήρωσες straight απέναντι στον Καναδό. 

Τα θυμάμαι όλα είναι σαν να ήταν χτες. Πολύ ωραίο event σε ένα πολύ όμορφο μέρος, τρομερή πόλη η Βιέννη και το τουρνουά πήγε όπως έπρεπε να πάει για εμένα.

Ήμουνα από την πρώτη σχεδόν μέρα πρώτος μέχρι την τελευταία. Διαχειρίστηκα πολύ ωραία το τουρνουά για την εμπειρία μου τότε. Σε μία συνέντευξη ο Daniel Negreanu θυμάμαι τον ρώτησαν ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης του τελικού τραπεζιού και απάντησε ένας παίκτης που δεν το γνωρίζω καθόλου και λέγεται Κωσταντίνος Νάνος. Για εμένα τότε που ήμουν άγνωστος και τους έβλεπα όλους από την τηλεόραση ήταν τεράστια τιμή και μου έδωσε την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για να συνεχίσω αναλόγως.

Το συγκεκριμένο χέρι το θυμάμαι γιατί ήταν σημαντικό pot στο οποίο όταν άνοιξαν όλα τα φύλλα του board σκεφτόμουν με τι τρόπο θα τον κάνω να callάρει και πόσα μπορώ να του κερδίσω. Τελικά έκανε το call για καλή μου τύχη…

Ήθελα να κερδίσω το τουρνουά σαν ο πρώτος Έλληνας που έφτασε τόσο βαθιά, αλλά και που κατακτά European Poker Tour. Αλλά το πιο σημαντικό όμως ήταν το χρηματικό έπαθλο για μένα το οποίο μετά από deal το μοιραστήκαμε στα τρία και κάπου εκεί τελείωσε αυτό το τουρνουά με τον καλύτερο τρόπo.

Σίγουρα ένα από τα πιο διασκεδαστικά final tables για σένα θα ήταν και αυτό με τον Σωτήρη Κουτούπα λίγα χρόνια αργότερα και πάλι στην Βιέννη, πόσο μάλλον που έληξε κατακτώντας το. Προλάβατε να παίξετε κάποια πάσα προς το τέλος; Πως κύλησε εκείνο το τουρνουά;

Λίγα χρόνια αργότερα η Βιέννη φιλοξένησε το World Poker Tour. Ένα από τα τρία σημαντικότερο τουρνουά στον κόσμο μαζί με το EPT και το WSOP.

Και πάλι κατάφερα να μπω στο τελικό τραπέζι βέβαια αυτή τη φορά με ένα από τα μικρότερα stacks. Όμως αν και ξεκίνησα με μικρό stack μπόρεσα πολύ γρήγορα να αναλάβω τα ηνία του τελικού τραπεζιού και να φτάσω στην κατάκτηση του.

Ο φίλος μου ο Σωτήρης Κουτούπας δυστυχώς έχασε 6ος πολύ νωρίς (το τελικό τραπέζι ήταν 6-θεσιο) και έτσι δεν μπορέσαμε να παίξουμε κάποια πάσα μεταξύ μας.

Αλλά έχουμε παίξει ουκ ολίγες φορές μεταξύ μας σε τόσα πολλά τουρνουά που έχουμε συναντηθεί.

Έχοντας πλέον μια πολυετή εμπειρία στο live circuit ποιο πιστεύεις ότι είναι το κομμάτι που πρέπει να δίνει κανείς βάση περισσότερο απ” όλα στο τραπέζι; Τα betting patterns κυρίως, το image του παίκτη, το ένστικτο; Αρκετοί επαγγελματίες θεωρούν τα live reads λίγο… υπερεκτιμημένα, ειδικά στα μεγάλα τουρνουά όπου βλέπεις τους παίκτες ψυχρούς και ανέκφραστους.

Είναι πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να δίνεις σημασία σε ένα τουρνουά ειδικά αν οι αντίπαλοι σου είναι υψηλής ποιότητας. Πρέπει να προσέχεις καθετί που γίνεται στο τραπέζι. Ποιος κάνει τι, ποιος προσπαθεί να αναλάβει τα ηνία του τραπεζιού, ανάλογα με το τι παίκτης είναι, σε τι φάση βρίσκεται το τουρνουά, δηλαδή δεν παίζουμε όλοι το ίδιο στυλ σε όλα τα τουρνουά και σε όλες τις φάσεις.

Επίσης πρέπει να βρεις τα κατάλληλα χέρια τα οποία θα σου δώσουν την ευκαιρία με το λιγότερο ρίσκο να κερδίσεις chips ούτως ώστε με την ανάλογη υπομονή να μπορέσει να συνεχίσει το τουρνουά μέχρι να έρθει το επόμενο χέρι που θα μπορέσει πάλι να σε ανεβάσει στην κατάταξη.

Παλιά έλεγα ότι το πόκερ θα γίνει πιο δύσκολο με τα χρόνια που περνάνε, βλέπω όμως ότι πολλοί παίκτες με τα διάφορα βιντεάκια που αναλύουν στο ίντερνετ ίσως να μπερδεύονται πιο πολύ και να κάνουν ακόμα και σήμερα πάρα πολλά μεγάλα λάθη.

Τα live reads παίζουν κι αυτά το ρόλο τους, αλλά είναι γεγονός ότι όσο περνάν τα χρόνια όλο και πιο λίγο μπορείς να βασιστείς πάνω τους. Το ένστικτο έχει τη μικρότερη σημασία απ’ όλα και συνήθως το λέμε για να δικαιολογήσουμε μία ακραία κίνηση που κάναμε.

H όλη εμπειρία του Λας Βέγκας πως σου φάνηκε; Το καζίνο, το φαγητό, το μέρος, τα fields; Έπαιξες και cash games πέραν των τουρνουά; Η αλήθεια είναι πως ασχέτως του… συν πλην στο τέλος του ταξιδιού όσους Έλληνες παίκτες έχουμε ρωτήσει για το ταξίδι αυτό το χαρακτηρίζουν ως… must για κάποιον που ασχολείται έστω και ερασιτεχνικά.

Στο Λας Βέγκας πήγα για πρώτη φορά νομίζω το 2011. Πριν πάω θεωρούσα ότι θα είναι μία πόλη στην οποία θα πας μόνο να τζογάρεις και το σνόμπαρα λίγο. Αποκαλώντας το «πολύ αμερικανιά» το όλο concept.

Όταν πήγα είδα όμως τι μπορεί να φτιάξει ο άνθρωπος. Ένα μέρος το οποίο διασκεδάζει όλη η οικογένεια. Οι άντρες για να ξεφύγουν από το στρες της καθημερινότητας τζογάρουν και πίνουν, οι γυναίκες πάνε κάνουν shopping, τα παιδιά διασκεδάζουν στις διάφορες πισίνες των ξενοδοχείων που είναι υπέροχες και το βράδυ ή θα πάνε στα διαφορά φαντασμαγορικά shows που έχει ή θα διασκεδάσουν στα πολλά μπαρ τα οποία είναι τα καλύτερα σε όλη την Αμερική.

Φαγητό έχει τα πάντα όπως παντού στην Αμερική από fast food, έως τα καλύτερα εστιατόρια. Βέβαια κοστίζουν πολύ περισσότερο από ότι έχουμε συνηθίσει από Ευρώπη πόσο μάλλον από Ελλάδα.

Στο κομμάτι του πόκερ και εάν αξίζει: Θα πω ότι σε κάθε τουρνουά που θα παίξεις συμμετέχουν χιλιάδες παίκτες από όλο τον κόσμο. Όταν έχει τόσο πολύ μεγάλο field ένα τουρνουά, θα βρεις πολύ καλούς, μέτριους και πάρα πολύ κακούς παίκτες.

Οverall θα πω ότι αξίζει πολύ γιατί βρίσκεις αρκετούς ερασιτέχνες παίχτες που έρχονται απλά να χαρούν το παιχνίδι. Λόγω του ότι έχουν όμως μεγάλο buy-in τα τουρνουά θα πρέπει όλοι να προσέχουν το bankroll management τους, το οποίο βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από άλλα μέρη γιατί σε καθημερινή βάση έχει παρά πολλά τουρνουά, άρα μπορεί πολύ γρήγορα να ξεφύγουμε.

Η ψυχολογία δοκιμάζεται, γιατί δύσκολα γίνεται ένα μεγάλο σκορ αφού παίζουν χιλιάδες παίκτες. Εάν γίνει πάντως αξίζει. Άρα θα πρέπει να είναι όλοι καλύτερα προετοιμασμένοι για το Λας Βεγκας από ότι για οποιοδήποτε άλλο μέρος.

Cash games έχω παίξει. Και εκεί μπορείς να βρεις πάρα πολύ καλά τραπέζια. Το Βέγκας είναι must για κάθε ποκερά. Αλλά με την κατάλληλη προετοιμασία οικονομική, ψυχολογική και για εμένα το σημαντικότερο καλή και θετική παρέα.

Στην πλειονότητα των Ελλήνων παικτών που επικαλείται μόνιμα την ατυχία τους τι θα τους συμβουλεύαμε; Προφανώς δεν μπορούν να έχουν όλοι οι παίκτες τα skills που απαιτεί το παιχνίδι ή το πηγαίο ταλέντο, σωστά; Κι επίσης υπήρξε στιγμή που ξέφυγες εσύ προσωπικά στο κομμάτι διαχείριση bankroll;

Ο παράγοντας τύχη παίζει σημαντικό ρόλο γενικά σε κάθε παιχνίδι. Επειδή το μυαλό μας όμως είναι επιλεκτικό θυμάται ως επί το πλείστον τις άτυχες στιγμές που είχαμε στα διάφορα τουρνουά και όχι τις τυχερές. Ατυχία εννοείται ότι υπάρχει όπως και τύχη, αλλά αυτό συμβαίνει εάν πάρεις κάθε τουρνουά ξεχωριστά. Εάν παίξεις 1.000 τουρνουά ο παράγοντας τύχη ή ατυχία τείνει να εκμηδενιστεί.

Την ατυχία την επικαλούμαστε για να νιώθουμε καλύτερα. Δεν μπορείς να επικαλεστείς ότι είσαι μονίμως άτυχος, ούτε επίσης ότι είσαι μονίμως τυχερός. Στη διάρκεια των χρόνων θα φανεί ποιος παίκτης είναι καλός και ποιος όχι.

Ο θρύλος του πόκερ Doyle Brunson σε ερώτηση ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης πόκερ είπε: Θα είναι αυτός που σε 10 χρόνια θα παίζει ακόμα εδώ μαζί μας. Νομίζω τα λέει όλα. Η σταθερότητα και η διάρκεια μετράει.

Ευτυχώς στο κομμάτι του bankroll management δεν ξέφυγα ποτέ. Ήμουν και είμαι πολύ σταθερός και δεν χρειάζεται να κάνω… ταρζανιές για να αποδείξω κάτι σε κάποιον ή και στον εαυτό μου τον ίδιο καμία φορά!

Το να συμμετέχεις σε τουρνουά όπως το WSOP, το EPT και το PCA σίγουρα είναι η… μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τα ελληνικά τουρνουά και αυτά των γειτόνων μας. Αν σου ζητούσαν τη συμβουλή σου για να βελτιωθεί καλύτερα ένα ελληνικό φεστιβάλ τι αλλαγές θα τους πρότεινες; Κι επίσης σκέφτηκες ποτέ να αναλάβεις ένα πιο… διοικητικό ρόλο (ή κάτι παρεμφερές, κόουτς ίσως) ή δεν αλλάζεις με τίποτα τον ρόλο του παίκτη;

Είμαι ο Έλληνας παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στο PCA. Έχει να κάνει με το μέρος. Ήταν το όνειρο μου να πάω στο συγκεκριμένο event. Έπαιρνα και την οικογένεια μου μαζί πάντα και το συνδύαζα με ταξίδι σε New York, Miami ή Orlando.

Τα τουρνουά αυτά τα διοργανώνουν έμπειροι επαγγελματίες. Γίνονται και εκεί κάποια λάθη, αλλά είναι πολύ μεμονωμένα και μικρής σημασίας. Όλοι οι παίκτες είναι ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι γι” αυτό έχουν μετά από τόσα χρόνια τα συγκεκριμένα τουρνουά ακόμα τέτοια επιτυχία. Έχουν καταλάβει ότι και εκεί η διάρκεια έχει σημασία, όχι το γρήγορο κέρδος σε μία, δύο, τρεις διοργανώσεις.

Εδώ είναι και η διαφορά με τα τουρνουά που διοργανώνουν (όχι όλα, αλλά τα περισσότερα) καζίνο της Ελλάδας ή των γειτόνων μας. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που θα είναι όμορφο για τους παίκτες. Με όμορφο δεν εννοώ μόνο αισθητικά όμορφο, εννοώ όλο το πακέτο, διαμόρφωση χώρου, απλή αλλά ωραία (δεν θέλει ο παίκτης του πόκερ πολλά για να είναι ευτυχισμένος), καθαρό και λειτουργικό μέρος. Οι συμβαλλόμενοι του event πρέπει να είναι ευχάριστοι.

Σημαντικό είναι να μην νιώθει ανασφάλεια ο παίκτης με το σύστημα που διεξάγεται το τουρνουά. Όλα να είναι διαυγή και εύκολα κατανοητά. Καταλαβαίνω ότι όλοι πρέπει να κερδίζουν κι οι παίκτες και οι διοργανωτές και τα καζίνο. Όλοι είναι απαραίτητοι. Κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι είναι αναντικατάστατοι, παίκτες, διοργανωτές, ακόμα και κάποια καζίνο. Ουδείς αναντικατάστατος λέω εγώ.

Εάν φτιάξουμε ένα τέτοιο περιβάλλον που όλοι θα είναι ευχαριστημένοι τότε θα το χαρούμε πιο πολύ το παιχνίδι που όλοι αγαπάμε. Η χώρα μας έχει πολύ πιο μεγάλες δυνατότητες να κάνει κάτι πολύ όμορφο και επιτυχημένο. Σε εμένα τώρα, όσο περνάν τα χρόνια τόσο πιο πολύ έχω σκεφτεί το ενδεχόμενο να αναλάβω ένα διοικητικό ρόλο.

Ένας καλός μου φίλος ο Thomas Lamatsch (πολλά χρόνια Tournament Director του ΕPT και της PokerStars) μου έβαλε μια τέτοια ιδέα για την Ελλάδα. Θα μου άρεσε πολύ αλλά θα πρέπει να ταιριάζουν όλα. Δεν μπορώ να κάνω κάτι μη επαγγελματικό ή κάτι που δεν θα συμφωνεί με τα πιστεύω μου. Εάν έρθει μια σοβαρή πρόταση είμαι ανοιχτός να την συζητήσω, να δουλέψω και να βγάλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Έχοντας ταξιδέψει σε Καραϊβική, Μακάου, Ηνωμένες Πολιτείες, Μόντε Κάρλο, Σότσι και τόσα άλλα μέρη του κόσμου που πιστεύεις ότι θα μπορούσες να στεριώσεις πέραν της Ελλάδας; Και ποια χώρα/κουλτούρα/λαός σε εντυπωσίασε περισσότερο; Κάποια πόλη που είπες εδώ θα μπορούσα να μείνω όλη μου τη ζωή;

Είμαι παρά πολύ τυχερός που είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε τόσα πολλά όμορφα μέρη. Έχω εντυπωσιαστεί με πάρα πολλά. Το κάθε ταξίδι είχε την ομορφιά του.

Με τα χρόνια έμαθα να βλέπω τις ομορφιές που σε μικρότερη ηλικία τις κοίταγα αλλά δεν τις έβλεπα. Θα μπορούσα να μείνω σε πολλά μέρη είναι η αλήθεια, αν και σαν την Ελλάδα δεν έχει… αρκεί να έχω καλή παρέα και καλή δουλειά.

Macau, Μάλτα, Αγγλία και Σκανδιναβία πάντως δεν είναι ένα από αυτά. Πιστεύω η Ευρώπη μου ταιριάζει πιο πολύ από άποψη τρόπου ζωής. Καραϊβική και Βραζιλία σίγουρα θα μπορούσα επίσης να μείνω!!!

Και για το φινάλε, ποια είναι τα άμεσα σχέδια του “αρχηγού” τους επόμενους μήνες; Λας Βέγκας; Βαρκελώνη; Υπάρχει κάποιο ποκερικό απωθημένο;

Τώρα που μιλάμε γυρνάω από Λιθουανία όπου χάσαμε με τον Ολυμπιακό το κύπελλο της Euroleague στον τελικό 3″ πριν τη λήξη «ΑΤΥΧΙΑ»…

Επόμενος σταθμός είναι το Λας Βέγκας που μετά τον κορονοϊό είναι καιρός πάλι να πάω. Ποκερικό απωθημένο ίσως να πάω Αυστραλία, αν και δεν είναι τόσο το πόκερ όσο να διοργανώσω με φίλους ταξίδι για να εξερευνήσουμε την χώρα.

***

Και τρεις τελευταίες:

Ο πιο άρρωστος μπλοφέρ (Έλληνας/Ξένος) που έχεις συναντήσει:

Έλληνας: Σωτήρης Κουτούπας (άγνοια κινδύνου)
Ξένος: Ole Schemion

“Καταραμένο” hand:

Δεν θα μπορεί να είναι άλλο από το τελικό τραπέζι του WCOOP main event, AA εμείς εναντίον ΚΚ, river Κ!!

Μέσι ή Ρονάλντο:

Tαλέντο και τρόπος παιχνιδιού: Μέσιιιιιιιι! Εργατικότητα: Ρονάλντο. Στην ομάδα μου θα ήθελα Μέσι πάντως.