Επαγγελματίας παίκτης πόκερ και εκπαιδευτής στο Solve For Why ο Matt Hunt δημοσίευσε ένα άρθρο στο poker.org για την τάση των high stakes παικτών να πουλάνε το action τους.

»Αν είστε ενεργοί στο Twitter τους τελευταίους μήνες θα έχετε γίνει μάρτυρες ατελείωτων προτάσεων για heads-up challenges μεταξύ επαγγελματιών και γνωστών αρχάριων παικτών. Από τους Matt Berkey και Nik Airball, μέχρι τους Doug Polk και Bill Perkins, τον Eric Persson και ούτω καθ” εξής.

Είναι φυσιολογικό τέτοια matchups να προσελκύουν την προσοχή των φίλων του πόκερ. Οι θεατές θέλουν να δουν μεγάλη δράση, τεράστια pots και έντονες αντιπαλότητες. Υπάρχει ωστόσο μια συγκεκριμένη δυναμική που αφορά τις οικονομικές πτυχές των συγκεκριμένων events που “σηκώνει” περισσότερη συζήτηση – το αν οι παίκτες που εμπλέκονται, ειδικά οι pros, παίζουν με τα δικά τους χρήματα.

Το ζήτημα δηλαδή κατά πόσο οι παίκτες αυτοί πουλάνε ή όχι ένα ποσοστό της δράσης τους σε φίλους ή επενδυτές για να αντισταθμίσουν το υψηλό επίπεδο διακύμανσης σε συνδυασμό με το μικρό δείγμα high-stakes παιχνιδιών. Φαίνεται λοιπόν να υπάρχει μια παρανόηση στο κοινό ότι το να πουλάς μέρος του action είναι κάποιου είδους υπεκφυγή κι ότι αν είσαι “πραγματικός επαγγελματίας” θα πρέπει να κρατάς ολόκληρο το ποσοστό της δράσης σου αν πιστεύεις στον εαυτό του και αισθάνεσαι μεγάλο φαβορί.

Σε κάποιο σημείο είναι κατανοητό ένας μέσος φίλος του πόκερ να σκέφτεται κάπως έτσι, μαθαίνοντας ότι τα χρηματικά ποσά που ακούγονται σε αυτά τα high-stakes δεν είναι εν τέλει κι αυτά που φαίνονται στα media.

Προσωπικά ασχολήθηκα με το πόκερ μόλις είδα την ταινία Casino Royale και παρότι η ευχαρίστηση μου δεν μειώθηκε γνωρίζοντας ότι ο James Bond χρηματοδοτούνταν από την βρετανική κυβέρνηση, υποθέτω πως αυτό είχε να κάνει περισσότερο με το ρίσκο ζωής ή θανάτου των παικτών παρά από οτιδήποτε άλλο.

Στην πραγματικότητα – όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται – το staking και η πώληση action είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην ύπαρξη του πόκερ και την ικανότητα να “επιβιώνεις” στα high stakes, με τον ίδιο τρόπο που είναι ζωτικής σημασίας για την ευρύτερη οικονομία στις επιχειρήσεις οι επενδύσεις και τα κεφάλαια από εξωτερικές πηγές.

Ένα παραδόξως μεγάλο κομμάτι των χρημάτων στην οικονομία του πόκερ προέρχεται από αυτούς που αποκαλούνται ‘angel investors’ – άνθρωποι δηλαδή που έχουν ένα ενδιαφέρον για το πόκερ και ίσως δεν έχουν τον χρόνο ή το τάση να παίζουν οι ίδιοι, αλλά έχουν αρκετά χρήματα να αναγνωρίζουν την πιθανότητα κέρδους αγοράζοντας action από επιτυχημένους παίκτες.

Αν δεν είχε την ικανότητα να προσελκύει επενδύσεις και τους επιτυχημένους παίκτες να επενδύουν σε άλλους ικανούς παίκτες ή να υποστηρίζουν παίκτες χαμηλότερων επιπέδων, τότε η οικονομία του πόκερ θα είχε πληγεί σοβαρά.

Η σκληρή πραγματικότητα του παιχνιδιού σε αυτού του είδους το περιβάλλον των high-stakes με εκατομμύρια δολάρια στο τραπέζι μπορεί να επιζήσει μόνο αν οι παίκτες έχουν την δυνατότητα να πουλήσουν κομμάτι της δράσης τους και να αντισταθμίσουν το τεράστιο επίπεδο του variance.

Οι επιχειρήσεις ασχολούνται με εξωτερικές επενδύσεις, γιατί να μην το κάνουν και οι παίκτες πόκερ; Ο χώρος των MTT super high rollers είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα – ακόμη και με ROI του 10% σε αυτά τα events (που πιθανότητα κανένας παίκτης στον κόσμο δεν έχει), ένας παίκτης θα χρειαζόταν περίπου $10.000.000 bankroll για να είναι κατά κάποιο τρόπο άνετος να παίξει με συνέπεια. Αν ο καθένας που παίζει σε αυτά τα τουρνουά αναγκαζόταν να παίξει χωρίς να αποδεχθεί το staking, τότε δεν θα έπαιζε κανείς!

Το να ισχυριστεί κανείς λοιπόν πως τα επιτεύγματα ενός επαγγελματία είναι λιγότερο “έγκυρα”, ή έχουν μικρότερη αξιοπιστία επειδή δέχεται staking, είναι σαν να υποβαθμίζεις την επιτυχία ενός επιχειρηματία επειδή πιστεύεις ότι δεν θα έπρεπε να αποδεχθεί εξωτερικές επενδύσεις στο ξεκίνημα.

Θα ήταν ανόητο να πει κανείς ότι δεν είναι πραγματικός επιχειρηματίας επειδή οι αληθινοί επιχειρηματίες δεν δέχονται τα χρήματα κάποιου άλλου! Παρομοίως θα ήταν ανόητο για έναν επιχειρηματία να ανοίξει μια επιχείρηση με το σκεπτικό πως αν δεν πάει καλά ο πρώτος μήνας θα κλείσει το μαγαζί. Αντίστοιχα στα high-stakes αν κάποιος παίκτης που δεν είναι δισεκατομμυριούχος παίζει με το 100% της δράσης του και χάσει μερικά μεγάλα pots ή έχει κάποια ζημιογόνα sessions στην αρχή θα αναγκαστεί να φύγει από το παιχνίδι, μια κακή επιχειρηματική απόφαση σε μακροπρόθεσμο στάδιο.

Για μένα λοιπόν το staking και η εξωτερική επένδυση αποτέλεσε ένα τεράστιο κομμάτι της επιτυχίας μου ως παίκτης. Δεν θα είχα τον χρόνο και την ευκαιρία να επικεντρωθώ στη βελτίωση του παιχνιδιού μου χωρίς τα τρία ξεχωριστά online backing deals που είχα κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της καριέρας μου. Δεν θα είχε επίσης το bankroll για να ξεκινήσω να παίζω με μεγαλύτερο volume σε live events του WSOP απ” τη στιγμή που μετακόμισα στο Λας Βέγκας το 2017.

Οποιοσδήποτε επαγγελματίας παίκτης επιβάλλεται να πουλήσει action όταν υπάρχει μια επικερδής δυνατότητα. Θα είναι ευκαιρία να αναπτύξει τη προσωπική του επιχείρηση στον χώρο και να φτάσει σε υψηλότερα επίπεδα. Ίσως η συγκεκριμένη διαδικασία να μην είναι κατανοητή από εξωτερικούς παρατηρητές, αλλά αυτή είναι κι η πραγματικότητα του παιχνιδιού.

Ιστοσελίδες όπως το StakeKings και το PocketFives που δίνουν τη δυνατότητα στους παίκτες να πουλήσουν action στους υποστηρικτές τους και άλλους επενδυτές είναι μια σπουδαία προσθήκη στον κλάδο του πόκερ. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η πώληση δράσης δεν αφαιρεί τη σημασία του να παίζεις τεράστια χρηματικά ποσά ούτε υποβαθμίζει τα κατορθώματα ενός παίκτη επειδή δεν θα αποκομίσει το 100% των κερδών του.

Ελπίζω σ” ένα μέλλον όπου ο μέσος φίλος του πόκερ δεν θα προσπαθεί να εξακριβώσει πόσα χρήματα έχει ο καθένας στη τσέπη του και θα εκτιμήσουμε την πρόθεση κάποιων παικτών να ανταγωνιστούν στα high stakes, ειδικά εκείνους που το κάνουν δημόσια σε live streams ή δημοφιλή τηλεοπτικά σόου.»