Όταν το παιχνίδι έγινε… εμμονή για εκείνον στα φοιτητικά του χρόνια, το πάθος του γι’ αυτό μετατράπηκε σε κανονικό επάγγελμα κι εν τέλει του απέφερε εκατομμύρια σε έπαθλα και σπουδαία ρεκόρ.
Έχοντας μια δεκαετή παρουσία πλέον στα τραπέζια του πόκερ ο 31χρονος επαγγελματίας της 888poker Chris Moorman συγκαταλέγεται ήδη στους ‘θρύλους’ του πόκερ.
‘Εξακολουθώ να έχω πάθος για το παιχνίδι και όσο το έχω θα είμαι εδώ,’ δηλώνει από το Brighton όπου βρέθηκε μετά το ταξίδι στην Βαρκελώνη για το EPT.
‘Το… σαράκι για το παιχνίδι παραμένει. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με την πρώτη φορά που κέρδισα τουρνουά, αλλά έχω μάθει να εκτιμώ και ν’ απολαμβάνω το πόκερ με πολλούς τρόπους πλέον. Το πόκερ σου επιτρέπει να κάνεις τα πράγματα στον χρόνο που θέλεις εσύ με βάση το πρόγραμμα σου. Οι παίκτες ταξιδεύουν σε πολλά εκπληκτικά μέρη, βλέπουμε φίλους σε όλο τον κόσμο και μου αρέσει πολύ η πτυχή αυτή του παιχνιδιού.’
Όσο για το αν υπάρχουν κάποια μειονεκτήματα στον χώρο:
‘Υπάρχουν και μειονεκτήματα ασφαλώς. Δεν είναι εξίσου εύκολο για παράδειγμα να κερδίζεις πλέον σε σχέση με το παρελθόν, αλλά παρ’ όλ’ αυτά μπορείς ακόμη να ζήσεις από το πόκερ, συνεπώς εξακολουθώ να είμαι προσκολλημένος σ’ αυτό.’
Τα επιτεύγματα του Άγγλου πάντως μιλούν από μόνα τους. Πρώτος παίκτης σε καταγεγραμμένα online έπαθλα από τουρνουά με $13.400.000, ενώ έχει σημειώσει και 25 Triple Crowns!
Απ’ τη στιγμή που ξεκίνησε τα live τουρνουά μετράει περίπου $4.400.000 σε έπαθλα με κορυφαία στιγμή την κατάκτηση του 2014 WPT LA Poker Classic Main Event για $1.015.460!
Μπορεί να φαίνεται σαν… ψέμα, αλλά όλα ξεκίνησαν από ένα online freeroll! Ο Moorman έπαιζε ως έφηβος μπριτζ κι εν συνεχεία ασχολήθηκε με το μπιλιάρδο, ενώ παράλληλα σπούδαζε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Essex. Το 2005, κι ενώ επέστρεφε από ένα φοιτητικό πρωτάθλημα μπιλιάρδου αυτός κι οι συγκάτοικοι του έμειναν… αποσβολωμένοι διαβάζοντας για ένα online τουρνουά που δεν απαιτούσε χρήματα στο Victor Chandler Poker.
Όλοι τους έδωσαν έναν… όρκο: Να μάθουν το παιχνίδι από την αρχή, να παίζουν το freeroll κάθε Δευτέρα βράδυ και ανεξαρτήτως του τι θα συνέβαινε να μην έκαναν ποτέ κατάθεση χρημάτων.
‘Δεν ξέραμε καν τι είναι το πόκερ. Δεν κάναμε ούτως ή άλλως και πολλά πράγματα τα βράδια της Δευτέρας κι έτσι αποφασίσαμε πέντε άτομα να παίζουμε το freeroll κάθε εβδομάδα. Διαβάσαμε τους κανόνες και τις πρώτες φορές πατούσαμε απλά τα κουμπιά. Είχαμε συμφωνήσει να μην κάνουμε ποτέ κατάθεση γιατί δεν θέλαμε να λειτουργήσουμε ως τζογαδόροι.’
Τις πρώτες εβδομάδες γνώριζαν τον αποκλεισμό από το freeroll και απλά το διασκέδαζαν, αλλά τα πράγματα άλλαξαν… άρδην για τον Moorman όταν βρέθηκε στο πατρικό του κι έπαιξε μόνος του.
‘Είχα ίσως το πιο εκπληκτικό σερί καλών φύλλων που έχει λάβει ποτέ κανείς, γιατί δεν γνώριζα και πολλά από πόκερ τότε. Ήρθα δεύτερος σ’ εκείνο το freeroll κερδίζοντας κάποιες εκατοντάδες δολάρια.’
Ο Moorman επιχείρησε τότε να παίζει αρχικά σε low stakes sit-n-go’s χωρίς να πετύχει κάτι αξιόλογο πριν ανακαλύψει τα $.05/$.10 cash games. Η λανθασμένη στρατηγική του να κάνεις all in σε κάθε hand δούλεψε μέχρι ένα σημείο, με τον Moorman να παίρνει κάθε φορά τα $.15 των blinds σε κάθε χέρι μέχρι που κάποιος έπιανε ντάμες ή κάτι καλύτερο και έκανε call για να τον αποκλείσει.
‘Απλά νόμιζα πως ήταν στημένο το όλο πράγμα. Η αλήθεια είναι πως απλά δεν ήμουν καλός παίκτης τότε.’
Έχοντας μείνει με μόλις $25, ο Moorman έλαβε μέρος σ’ ένα Sit and Go των 25 δολαρίων. Το κέρδισε και έφτασε και πάλι στο bankroll μερικών εκατοντάδων δολαρίων που ήταν πρωτύτερα. Έκανε ένα διάλειμμα μίας εβδομάδας και επέστρεψε με νέο πλάνο.
Όταν επέστρεψε επικεντρώθηκε στα cash games αναπτύσσοντας μια σχετικά tight και αποτελεσματική στρατηγική σε μια εποχή για το online poker όπου παραδέχεται πως ήταν δυσκολότερο να χάσεις παρά να κερδίσεις. ‘Κυνήγησε’ μπόνους σε πολλές διαφορετικές ιστοσελίδες, ενώ τα cash games στο Victor Chandler Poker έγιναν το φόρτε του.
‘Αρχικά σκέφτηκα πως είχε πλάκα να βγάζεις μερικά χρήματα παίζοντας απλά ένα card game. Όνειρο μου ήταν να ασχοληθώ πάντα με τα video games, να γράφω σε περιοδικά γι’ αυτά ή κάτι σχετικό. Η ιδέα του να παίζεις ένα παιχνίδι και να βγάλεις μέσα σε λίγες ώρες κάποια χρήματα με συνεπήρε. Δεν θα έλεγα ότι ήταν εθισμός γιατί εξελίχθηκε σε επάγγελμα, αλλά ήταν αναμφίβολα μια προσωπική εμμονή.’
Είχε φτάσει λοιπόν εκείνη η χρονική περίοδος όπου ο Βρετανός παίκτης είχε καταλάβει ότι μπορούσε να εξασφαλίζει ένα σεβαστό ποσό παίζοντας πόκερ από το να δουλεύει το καλοκαίρι όπως έκανε τα δύο πρώτα χρόνια του κολεγίου. Από το δεύτερο έτος μέχρι το τέλος των σπουδών του ο Moorman αναγκάστηκε να πει μερικά… ψεματάκια στους γονείς του ώστε να το αποφύγει, λέγοντας πως θα έμενε εκεί για να δουλέψει σ’ ένα τοπικό μαγαζί. Αυτό που έκανε βέβαια ήταν να παίζει όλη τη μέρα πόκερ και να βλέπει με τους φίλους του παιχνίδια κρίκετ.
Τους επόμενους μήνες τα πήγε πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενε και ανέβηκε όρια παίζοντας $1/$2 cash games, πριν γνωρίσει τους μέντορες του στο πόκερ David Gent και Paul Foltyn. Με την βοήθεια τους διεύρυνε τον ποκερικό του ορίζοντα και ανέπτυξε ένα πιο επιθετικό στιλ παιχνιδιού που του έδωσε και μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους.
‘Τα παιχνίδια ήταν τότε ήταν πολύ εύκολα. Αν έτρεχες άσχημα απλά έχανες ένα μικρό ποσό ή ήσουν στα λεφτά του. Δεν είναι όπως σήμερα όπου ένα κακό session σημαίνει όντως απώλεια χρημάτων. Δεν κερδίζεις κάθε φορά που παίζεις κι είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να το κατορθώσεις αν δεν παίξεις το A-game σου.’
Ενώ διένυε τα πρώτα του βήματα στον χώρο του πόκερ ο Moorman βρήκε τον τρόπο ν’ αποφοιτήσει παράλληλα από το τμήμα οικονομικών. Γνώριζε ωστόσο πως το μέλλον του θα ταυτίζονταν τα επόμενα χρόνια με το πόκερ κι ήταν η ώρα να το ξεκαθαρίσει στους γονείς του.
‘Όταν το είπα για πρώτη φορά στην μητέρα μου δεν το κατάλαβε πλήρως. Είχε στο μυαλό της την εικόνα κάποιων τύπων που θα με κυνηγάνε με όπλα σε σκοτεινά σοκάκια. Ο πατέρας μου το κατάλαβε καλύτερα. Έπαιζε κι ο ίδιος χαρτιά και γνώριζε πως ήταν δυνατό να έχει κάποιος πλεονέκτημα. Γνώριζε πως ήταν ένα παιχνίδι δεξιοτήτων.’
Μόλις εξήγησε ο Moorman την κατάσταση των οικονομικών του, ότι είχε αποπληρώσει ήδη το δάνειο σπουδών του κι είχε αποταμιεύσει ένα ποσό στην τράπεζα έκαναν μια συμφωνία. Ο Moorman είχε έξι μήνες ν’ αποδείξει πως μπορούσε να παίξει πόκερ βγάζοντας τα προς το ζην.
‘Έπρεπε να δουλέψω σκληρά για έξι μήνες. Είχα στο μυαλό μου πως θα μπορούσε να είναι η ζωή μου αν πετύχαινα και έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό εκείνο το εξάμηνο. Είχα φίλους που μου λέγανε να βγω τις Παρασκευές, αλλά έμενα σπίτι παίζοντας και περιμένοντας αντίπαλους παίκτες να γυρίσουν… μεθυσμένοι σκορπώντας τα χρήματα τους. Εν τέλει τα πήγα πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα.’
Μετά το εξάμηνο εκείνο ο λογαριασμός του Moorman είχε πλέον έξι ψηφία και αντί να τον προτρέψει να κάνει κάποια άλλη δουλειά με τα χρήματα που είχε κερδίσει, τουναντίον ο πατέρας του ήθελε ο γιος του να του δείξει πως τα κατάφερε.
Η καριέρα του Moorman είχε ήδη αρχίσει ν’ απογειώνεται και δεν πέρασε πολύς καιρός πριν μετακινηθεί από το Victor Chandler Poker σε μεγαλύτερες πλατφόρμες όπως το Full Tilt και η PokerStars. Περιμένοντας ένα φίλο να του εγκαταστήσει το λογισμικό του PokerTracker έβλεπε τα παιχνίδια να δυσκολεύουνε μέρα με τη μέρα σε αυτές τις νέες δημοφιλείς ιστοσελίδες. Τότε ήταν που ο Moorman αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στα κυριακάτικα τουρνουά και τα υπόλοιπα ήταν ιστορία…
‘Τερμάτισα στην 5η θέση ενός κυριακάτικου τουρνουά του Full Tilt για $13.000 και συνειδητοποίησα πως όσοι παίζανε σ’ αυτά τα τουρνουά ήταν ακόμη χειρότεροι κι από αυτούς στα cash games! Όταν άρχισα να παίζω cash σ’ ένα καλό session έβγαζα $1.000 και αγόραζα διάφορα πράγματα. Ήταν συναρπαστικό αλλά κάποια στιγμή είχα αγοράσει ότι ήθελα ν’ αγοράσω και αυτή η έξαψη δεν υπήρχε. Ήταν απλά χρήματα που πήγαιναν στη τράπεζα. Τα τουρνουά μου έδωσαν ένα καινούριο αίσθημα αδρεναλίνης και μόλις ανακάλυψα το Pocket Fives ήθελα οπωσδήποτε να φτάσω στην κορυφή των βαθμολογιών.’
Για τον Moorman λοιπόν δεν είχαν μόνο σημασία τα χρήματα κι οι τίτλοι, αλλά ν’ αναρριχηθεί όσο το δυνατόν ψηλότερα σ’ αυτές τις βαθμολογίες διευρύνοντας τις επαφές του στο παιχνίδι. Άρχισε να επικοινωνεί με παίκτες που πλησίαζε στις σχετικές βαθμολογίες ανταλλάσσοντας απόψεις για το πόκερ.
‘Εκείνη την εποχή για όλους ήταν κάτι το καινούριο. Δεν είχε λυθεί κατά κάποιο τρόπο και όλοι θέλανε να μιλήσουν με άλλους παίκτες που έχουν μια διαφορετική ματιά.’
Καθώς η κοινότητα μεγάλωνε το στιλ παιχνιδιού του ‘Moorman1’ άρχισε να γίνεται από tight-aggressive style πιο loose, κάτι αρκετά κερδοφόρο για την εποχή. ‘Σκαρφάλωνε’ ολοένα και περισσότερο στους πίνακες και η ‘δίψα’ του για νέες επιτυχίες μεγάλωνε.
‘Θυμάμαι οι πίνακες του top 10 έβγαιναν κάθε Τετάρτη κι έτσι κάθε εβδομάδα είχα αγωνία να δω αν θα βρισκόμουν μέσα σ’ αυτό. Όλη μου η ζωή πλέον περιστρέφονταν γύρω από το πόκερ. Οτιδήποτε άλλο έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Αν δεν ήταν η δουλειά μου τότε ίσως να θεωρούνταν μια επικίνδυνη εμμονή, Ανατρέχοντας στο παρελθόν μπορώ να πω πως ήταν λίγο ακραίο.’
Οι νίκες συνέχισαν να έρχονται και ο Moorman απολάμβανε την κάθε στιγμή.
‘Λάτρευα την αίσθηση της νίκης. Προτιμούσα να βγω πρώτος σ’ ένα μικρό τουρνουά, παρά 3ος ή 4ος σε κάποιο μεγαλύτερο για περισσότερα χρήματα. Γι’ αυτό το λόγο έπαιζα επτά ημέρες την εβδομάδα! Τα παιχνίδια όπως προανέφερα ήταν πολύ εύκολα κι ήταν δύσκολο να μην παίξεις. Σε κάθε session έφτανα σε final tables και κέρδιζα χρήματα συνεχώς. Είχα κολλήσει εντελώς’
Τα ταξίδια για τα μεγάλα live τουρνουά δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα του, αλλά περιστασιακά έπαιζε κάποια online satellites πηγαίνοντας σε διάφορους προορισμούς ανά τον κόσμο. Έχοντας επιτύχει σχεδόν τα… πάντα online, η προσοχή του μετατοπίστηκε.
Πέραν όλων των άλλων ο Άγγλος παίκτης είχε τρομακτική επιτυχία στακάροντας παίκτες σε live και online events. Ένα από τα… άλογα του μάλιστα του απέφερε επταψήφιο ποσό όταν τερμάτισε στην 2η θέση του PCA main event. Έφτασε να χρηματοδοτεί κατ’ αυτόν τον τρόπο έως και 30 παίκτες και η παρουσία του σε τουρνουά δεν θα του απέφερε περισσότερα χρήματα απ’ ότι τα ποσά που θα κέρδιζε σε περίπτωση που κάποιοι από τους παίκτες του σημείωναν ένα καλό σκορ! Ο Moorman παραδέχεται πως τα πράγματα είχαν ξεφύγει λίγο από τον έλεγχο του.
Στο WCOOP πριν την Black Friday, είχε στακάρει τόσους πολλούς παίκτες στο Main Event που είχε ξεπεράσει το όριο μεταφοράς του $1.000.000 και έπρεπε να δανειστεί από αλλού για να καλύψει τα buy-ins των παικτών του.
‘Όταν διαπίστωσα πως μπορούσα να βγάλω εκατομμύρια δολάρια μέσα σε μία μέρα πίνοντας απλά το ποτό μου στο rail ενώ κάποιος άλλος έπαιζε, σκέφτηκα πως αυτό ήταν πλέον. Έβγαζα $100.000 κάθε φορά που κάποιος παίκτης αποκλείονταν. Ήταν εκπληκτικό και νομίζω πως είχε αρχίσει να ξεφεύγει λίγο από τον έλεγχο μου. Πίστευα πως ο καθένας μπορούσε να κερδίσει, ή τουλάχιστον γνώριζα πως να τους εκπαιδεύσω γι’ αυτό. Κέρδιζα τόσα χρήματα που ειλικρινά δεν γνώριζα τι να τα κάνω. Δεν οδηγούσα οπότε δεν ήθελα ν’ αγοράσω αμάξι. Δεν ήξερα που ήθελα να ζήσω κι έτσι δεν αγόρασα κάποιο διαμέρισμα. Δεν ήθελα να παίξω στο χρηματιστήριο γιατί απαιτούσε μεγάλη έρευνα.
Απλά ήξερα πόκερ, ήξερα ποιος έπαιζε καλό πόκερ και ποιος όχι και είχα την δυνατότητα να στακάρω όποιον θεωρούσα πραγματικά ικανό. Ήταν εύκολα χρήματα και… ταβάνι μου ήταν μόνο ο ουρανός.’
Παρά την τεράστια επιτυχία που είχε online ο Moorman δεν μπορούσε να βρει τον τρόπο να το κατορθώσει και σε live επίπεδο. Είτε έχανε σημαντικά pots σε κρίσιμες στιγμές, είτε ‘έτρεχε’ άσχημα. Μια άτυχη στιγμή συνέβη κατά την διάρκεια του WSOP Europe event στο Λονδίνο όπου ήταν chip leader κι έφτασε αργοπορημένος κατά τρεις ώρες την επόμενη μέρα, με το stack του να ‘φαγώνεται’ σημαντικά από τα blinds και να μην επανακάμπτει.
Όσο το ποσό που δαπανούσε για τα live τουρνουά άρχισε να αυξάνεται, είχαν αρχίσει ν’ ανακύπτουν και σοβαρά ερωτήματα για το κατά πόσον οι δεξιότητες του online μπορούσαν να… μεταφερθούν και στο live πόκερ.
Μεσολάβησε η Black Friday και πλέον η προσοχή πολλών ήταν στραμμένη επάνω του για το αν θα τα καταφέρει και στην live αρένα.
‘Το 2011 έφτασα στο final table του Aussie Millions και την ίδια χρονιά στο WSOP προχωρούσα αρκετά σχεδόν σε κάθε τουρνουά που συμμετείχα. Παρ’ ολίγον να κέρδιζα και τον τίτλο του Player of the Year χωρίς καν να παίξω mixed games! Ήταν τρελό. Η επόμενη χρονιά μετά την Black Friday ήταν το μεγάλο μπαμ για μένα σε live επίπεδο. Πριν από αυτό απλά στάκαρα 30 παίκτες και η προσοχή μου στο παιχνίδι είχε αρχίσει να μην έχει νόημα με όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω μου. Είχα πετύχει όλους μου τους στόχους online, ήμουν πλέον το Νο1 στο Pocket Fives, δεν ήξερα τι άλλο θα μπορούσε να έρθει.
Μετά την Black Friday ωστόσο είχα αρχίσει να προσηλώνομαι και πάλι στο παιχνίδι. Είχα μια πραγματικά πολύ καλή χρονιά. Δεν είχα αλλάξει πολλά. Έκανα μερικές μικρές προσαρμογές στο παιχνίδι μου αλλά σε γενικές γραμμές το στιλ μου ήταν το ίδιο. Η διαφορά ήταν πως είχα αρχίσει να κερδίζω όλα τα κρίσιμα all ins, κάτι που μου έδωσε αρκετή αυτοπεποίθηση.’
Συνέχισε να χρηματοδοτεί τον Jason Koon, και όταν αυτός έφτασε στο heads up ενός WSOP event, o Moorman βρέθηκε στις κερκίδες για να τον υποστηρίξει. Εκεί γνώρισε και την Katie Lindsay για πρώτη φορά, μετέπειτα σύζυγο του.
Την περίοδο του 2014 WPT LA Poker Classic Main Event ο Moorman βρίσκονταν μεταξύ Καναδά και Μεξικού παίζοντας online poker, και του Λος Άντζελες όπου έμενε η Lindsay.
‘Η ιστορία με το στακάρισμα των παικτών τόνωσε ακόμη περισσότερο το bankroll μου. Ήθελα να την ζητήσω σε γάμο, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να εξασφαλιστώ ακόμη περισσότερο οικονομικά πριν το κάνω, κι έτσι περίμενα ένα μεγάλο σκορ πριν προβώ στην κίνηση. Ύστερα ήρθε η νίκη στο LA came και όλα ήταν τέλεια.’
Λίγες εβδομάδες αργότερα πραγματοποίησε το πάρτι του αρραβώνα του και κάποιους μήνες αργότερα οι δυο τους ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου.
Έχοντας πλέον την σύζυγο στο πλευρό του έπρεπε να βρει την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ προσωπικής ζωής και πόκερ. Εξακολουθεί να παίζει online poker, έγινε το περασμένο καλοκαίρι μέλος της Team 888poker, ενώ όταν βρίσκεται στον… δρόμο παίζει σε χώρες που το online πόκερ είναι νόμιμο.
Πιο ώριμος από κάθε άποψη πλέον δεν έχει χάσει την επαφή του και με το live tournament circuit όταν ο ίδιος αισθάνεται ότι θέλει κι όχι όταν πρέπει.
‘Όταν κάθισα στο High Roller της Βαρκελώνης πριν λίγες ημέρες ήμουν σίγουρος πως στο τραπέζι ήμουν ο μεγαλύτερος ηλικιακά. Τώρα που επέστρεψα στην Αγγλία παίζοντας online κι ενόψει του WCOOP άρχισα ν’ αναρωτιέμαι πως το έκανα καθημερινά, να ξυπνάω δηλαδή στις 4 μ.μ. και να παίζω μέχρι να πάω για ύπνο στις 8 π.μ.. Το πρόγραμμα εκείνο ήταν αρκετά επίπονο, από αυτή την οπτική μπορώ να πω ότι μεγάλωσα αρκετά.
Νιώθω κατά κάποιο τρόπο και περισσότερο σοφός έχοντας περάσει όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα στο πόκερ. Έχω αρκετούς φίλους που είναι νεότεροι και αισθάνομαι υπέροχα βοηθώντας τους να ξεπεράσουν τις δύσκολες στιγμές. Βέβαια όλη αυτή η εμπειρία δεν έχει κανένα νόημα σε κάποιο μεγάλο downswing, μπορεί να σε καταβάλλει ανεξαρτήτως της επιτυχίας που είχες στο παρελθόν. Στο πόκερ όλα έχουν να κάνουν βδομάδα με την βδομάδα. Μια εβδομάδα μπορεί να αισθάνεσαι καταπληκτικά και την άλλη άχρηστος και αυτό να σου φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πάντα.
Το παιχνίδι έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων και στις μέρες μας το πόκερ δεν αποτελεί πάντα προτεραιότητα μου. Έχω άλλα πράγματα πλέον που με απασχολούν και δεν μπορώ να θέσω τον ιδεατό χρόνο για το παιχνίδι. Πρέπει ν’ αξιοποιήσω τον χρόνο μου… σοφά και όχι αλόγιστα.
Υπάρχουν πολλά αθλήματα όπου η ηλικία παίζει σημαντικότερο ρόλο από σωματικής απόψεως, ενώ αυτό δεν ισχύει ακριβώς έτσι στο πόκερ. Μπορείς να καταστείς επιτυχημένος και σε μεγαλύτερη ηλικία, ακόμη κι αν είναι δύσκολο να βρεις τον κατάλληλο χρόνο’