Την απίστευτη ιστορία του Ashley Adams από την Βοστώνη ‘ξετυλίγει σαν κουβάρι’ το Pokernews με επίκεντρο το ρεκόρ του Αμερικάνου ν’ αγωνιστεί και στις 50 πολιτείες της χώρας του!
Τελευταία του στάση το Wildhorse Resort & Casino στο Πέντλετον του Όρεγκον και η συμμετοχή του σ’ ένα μικρό τουρνουά No Limit Hold’em.
Μετά από δύο δεκαετίες ο Adams μπορούσε πλέον να υπερηφανευτεί πως είχε παίξει πόκερ στις 50 πολιτείες των Η.Π.Α.!
Συγγραφέας του Winning 7-Card Stud (2003) και του Winning No-Limit Hold’em (2012) ο Adams έμαθε πόκερ σε ηλικία 5 ετών απ’ τον παππού του και συνεχίζει ακόμη και σήμερα.
Η καριέρα και η οικογένεια του έπαιζαν πάντα τον μεγαλύτερο ρόλο στην ζωή του, αλλά ήταν αρχές της δεκαετίας του 90 όταν άνοιξε για πρώτη φορά το card room του Foxwoods και το ενδιαφέρον του για το πόκερ πήρε μια νέα τροπή.
“Έχασα περίπου 1.5 χρόνο παίζοντας stud. Εν τέλει βρήκα μια βασική στρατηγική απέναντι σε κλασικούς παίκτες καζίνο και άρχισα να κερδίζω. Εκτός από την διασκέδαση είδα ότι μπορώ να εξασφαλίζω και μερικά χρήματα και τότε ήταν που άρχισα να παίζω ακόμη πιο πολύ πόκερ.”
Εργαζόμενος σε ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό ο Adams είχε την ευκαιρία να ταξιδεύει συνεχώς και στις ελεύθερες ώρες του έβρισκε πάντα κάποιο poker room για ν’ απολαύσει το αγαπημένο του παιχνίδι.
“Όπου κι αν πήγαινα έψαχνα να βρω κάποιο poker game. Ήταν το 2005 όταν συνειδητοποίησα πως είχα παίξει πόκερ σε περισσότερες από τις μισές πολιτείες!”
Τότε ακριβώς άρχισε να τριγυρίζει η ιδέα στο κεφάλι του να παίξει και στις 50 πολιτείες, ένα ρεκόρ που ήταν ακόμη πιο… προκλητικό από τη στιγμή που δεν ήταν νόμιμα τα poker rooms σε όλες τις πολιτείες. Με την ίδια επιμονή ωστόσο που τον κατέστησε κερδοφόρο παίκτη, ο Adams βρήκε τον τρόπο να ξεπερνάει όλα τα εμπόδια.
“Η μεγαλύτερη πλάκα είχε όταν έπαιζα σε home games, δηλαδή σε περίπου 20 πολιτείες, ίσως και παραπάνω. Ειδικά κατά την διάρκεια των 90s και στις αρχές του 2000 αν ήθελες να παίξεις πόκερ πέρα από Νεβάδα, Καλιφόρνια και Ουάσιγκτον το πιθανότερο ήταν να κατέληγες σε κάποιο σπίτι για ιδιωτικό παιχνίδι. Σήμερα βέβαια άλλαξε δραματικά η κατάσταση και ολοένα και περισσότερες πολιτείες προσφέρουν νόμιμες αίθουσες πόκερ.’’
Ο Adams χρησιμοποίησε κάθε δυνατό τρόπο για να βρίσκει παιχνίδια πόκερ στις πολιτείες που επισκέπτονταν. Μέσα από διάφορα κοινωνικά δίκτυα ή οργανισμούς, ακόμη και ρωτώντας περαστικούς. Μια φορά μάλιστα έφτασε μέχρι και σε μια συναγωγή για να ρωτήσει.
“Το πόκερ είναι κοινή γλώσσα για όλους,” αρκείται να πει.
Η κοινωνική πτυχή του παιχνιδιού ήταν κάτι που πάντοτε απολάμβανε ο Adams σε κάθε περιοδεία του.
“Είναι μερικά μέρη που τα παιχνίδια έχουν ιδιαίτερα έντονη τοπική επιρροή. Δεν συμβαίνει πάντα φυσικά, αλλά όταν τυχαίνει το απολαμβάνω.
Ήταν μια φορά για παράδειγμα στη Βόρεια Ντακότα που έπαιζα σ’ ένα τραπέζι με παίκτες αποκλειστικά από εκείνη την περιοχή και συζητούσαν συνέχεια για θέματα του τόπου τους. Ένας εξ’ αυτών ήταν αγρότης με μεγάλες εκτάσεις και μιλούσε συνέχεια για τον τρόπο καλλιέργειας. Ένας άλλος ήταν ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης φάρμας με πάπιες πέραν της Κίνας, είχε κάπου 900.000 πάπιες και μας εξηγούσε όλη την ώρα πως παράγονται όλα τα προϊόντα όπως το κέλυφος, τα φτερά, το κρέας και άλλα. Έμαθα έτσι λοιπόν πολλά από την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων και πράγματα που δεν γνώριζα ποτέ.”
Στην Οκλαχόμα συνάντησε ακόμη περισσότερους αγρότες, καθώς και εργάτες σε πετρελαϊκές εταιρίες και ιθαγενείς που μοιράζονταν ιστορίες για την ζωή τους και τις συνήθειες τους. Στην Αλαμπάμα έπαιξε κυριολεκτικά στην μέση ενός δάσους σε απόλυτη ησυχία. Έφτασε μέχρι και την Αλάσκα όπου βρήκε ένα παλιό του γνώριμο που είχε ανοίξει ξενοδοχείο στο Fairbanks — ένα poker room το οποίο τον ‘άγγιξε’ πραγματικά.
“Κάθε αίθουσα πόκερ που έπαιξα είχε κάτι το ξεχωριστό για να λατρέψεις, αλλά στο μυαλό μου έχουν μείνει χαραγμένα όλα αυτά τα μικρά poker rooms στην Καλιφόρνια όπως το Delta, το Cameo Club, το Comstock Card Room, το Lodi, το 99 και το Napa Valley. Ήταν κάτι σε όλα αυτά που τα έκανε ιδιαίτερα.”
Έχοντας παίξει πλέον και στις 50 πολιτείες ποιες είναι οι αγαπημένες του;
“Δύσκολη ερώτηση γιατί είναι σαν να διαλέγεις ποιο είναι το αγαπημένο σου παιδί. Μου αρέσει πάντως πολύ το Foxwoods όπου παίζω συχνά. Είναι μεγάλο, έχει τεράστια γκάμα παιχνιδιών, ξέρω πολύ κόσμο εδώ, είμαι κάτι σαν… μίνι-διασημότητα.
Λατρεύω επίσης τα παιχνίδια στην πολιτεία του Όρεγκον, γιατί νομιμοποίησε τις αίθουσες και απαγόρευσε το rake (γκανιότα). Υπάρχουν μέρη σε Πόρτλαντ, Γιουτζήν, Σάλεμ και αλλού που δεν είναι ακριβώς αίθουσες πόκερ αλλά κάτι σαν ‘λέσχες’ και δεν βάζουν γκανιότα. Κάποια άλλα σε χρεώνουν περίπου $5 ή $10 απλά για να είσαι μέλος του club και να εισέλθεις στην αίθουσα για το βράδυ και κάποια όχι.
Δεν θα μπορούσα τέλος να μην αναφέρω το Ουαϊόμινγκ για τους ίδιους λόγους με το Όρεγκον. Στο Ουαϊόμινγκ είναι νόμιμο να παίξεις και παράνομο να βάλεις γκανιότα, κι έτσι έχουν rake-free games στο Cheyenne και το Gillette και σ’ άλλα μέρη.”
Ποιο είναι τέλος το νέο ρεκόρ που έχει στόχο να καταρρίψει από δω και πέρα.
“Η αλήθεια είναι ότι έχει ατονήσει λίγο το ενδιαφέρον μου να επισκεφθώ και άλλα μέρη για να παίξω. Υπάρχουν βέβαια μέρη όπως κάποιες επαρχίες του Καναδά ή χώρες της Καραϊβικής που θα ήθελα να επισκεφθώ. Το επόμενο βήμα μου πάντως είναι να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο — ‘Οι 50 πολιτείες του πόκερ’ — και να μοιραστώ όλες τις ιστορίες που έχω ζήσει σε διάφορα μέρη.”