Μάλιστα ο κ. Βερεσιές παρομοιάζει το προαναφερθέν δίλημμα όπως με το δίλημμα του κατά πόσο προτιμάς να σε πατήσει μεγάλο φορτηγό ή μικρό αυτοκίνητο σαλούν…
Σε συνέντευξή του στη «Σημερινή» τόνισε ότι το ΚΕΝΘΕΑ τάσσεται σαν βάση αρχής εναντίον οποιασδήποτε μορφής εξάρτηση, αλλά, όπως είπε, «αν υπάρξει απόφαση από τις πολιτικές δυνάμεις για προώθηση του τζόγου θα εντατικοποιήσουμε τον αγώνα για να μπουν κριτήρια ελέγχου στην προσβασιμότητα ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού και λήψη μέτρων προστασίας τους».
Διαβάστε αναλυτικά την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Δρ Βερεσιέ στην εφημερίδα «η Σημερινή» , ο οποίος προσεγγίζει το θέμα από μία άλλη σκοπιά που συνήθως δεν της δίνουμε την ανάλογη σημασία:
– Τα τυχερά παιχνίδια είναι κάτι νέο για τον τόπο μας;
– Τα τυχερά παιγνίδια υπήρχαν από τα πανάρχαια χρόνια – ακόμη και αυτά τα ρούχα του Χριστού παίχτηκαν στα ζάρια, αναφέρουν οι Απόστολοι στα Ευαγγέλιά τους, για να διανεμηθούν μεταξύ τους. Αυτό που υπάρχει στις μέρες μας είναι πως τώρα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η αναζήτηση του εύκολου κέρδους δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες και αντί να υπάρχει οικονομική διαχείριση και των λιγοστών πόρων που απέμειναν στους ανθρώπους για τη διαβίωση τους, αυτοί σπαταλούνται στον τζόγο και ξεχωριστά άτομα και οικογένειες οδηγούνται στην εξάρτηση και στην καταστροφή.
– Πιστεύετε πως η οικονομική κρίση αύξησε τον τζόγο στην Κύπρο;
– Βεβαίως και όχι μόνο στην Κύπρο. Το φαινόμενο αυτό απασχολεί αρκετές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Στην περιοχή μας -στην Τουρκία και το Ισραήλ- είναι απαγορευμένα διά νόμου τα τυχερά παιχνίδια.
Τέσσερις μορφές τζόγου
– Μα και στην Κύπρο δεν είναι; Ας μην ξεχνούμε τις συλλήψεις που γίνονταν παλαιότερα στην περίοδο των Χριστουγέννων για υποθέσεις κυβείας, για χαρτοπαίγνιο δηλαδή, σε λέσχες, σωματεία και σπίτια…
– Ναι, θεωρητικά και σήμερα είναι απαγορευμένο, αλλά βρέθηκαν άλλες μορφές της διεξαγωγής του, όπως είναι ο ηλεκτρονικός τζόγος, όπου το πρόγραμμα δεν βρίσκεται στον υπολογιστή του καταστήματος, αλλά κάπου στο εξωτερικό και δεν μπορεί να τεκμηριωθεί υπόθεση, διότι με το που σβήνει ο υπολογιστής, δεν υπάρχει καμία μαρτυρία για να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο. Μιλώντας τώρα για τις παλιές μορφές τζόγου, τα χαρτιά για παράδειγμα και συγκρίνοντάς τα με τις σύγχρονες μεθόδους, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μειδιάσουμε…
– Γιατί;
– Για την παλιά καλή εποχή που είχαμε, αλλά και για τον υπερβολικό ζήλο που δείχναμε τότε για «πάταξη της κυβείας».
– Τι διαφέρει η όλη εικόνα από αυτήν που έχουμε σήμερα;
– Ο τζόγος έχει τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες διεξαγωγής: Πρώτον, το ποντάρισμα, όπου η ανταλλαγή χρημάτων γίνεται στη βάση ενός παιγνιδιού. (Χαρτιά, ηλεκτρονικά παιγνίδια, ρουλέτα, φρουτάκια και άλλα). Δεύτερον, το στοίχημα, όπου η ανταλλαγή των χρημάτων γίνεται στη βάση του αποτελέσματος ενός γεγονότος που πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. (Εκλογές, αθλητικοί αγώνες, ιπποδρομίες και άλλα). Τρίτον, τα λαχεία, όπου η ανταλλαγή χρημάτων γίνεται στη βάση της κλήρωσης αριθμών και λαχνών, το ξυστό, λαχεία, το τζόκερ και άλλα. Και τέταρτον, η επένδυση, όπου η ανταλλαγή χρημάτων γίνεται στη βάση του ρίσκου από την τοποθέτησή τους σε τομείς της παραγωγής ή της οικονομίας, οι οποίοι θα μπορούν να αποδώσουν περισσότερα κέρδη.
(Προαγορά προϊόντων, συναλλάγματος, μετοχών, ομολόγων).
Φυσικά αυτές είναι γνωστές ως «οικονομικές δραστηριότητες» και όχι ως τζόγος… παρόλο που η κυπριακή εμπειρία της χρηματιστηριακής δραστηριότητας του κυπριακού λαού κατά τα έτη 1999-2001 δεν ήταν τίποτε διαφορετικό από ένα παιγνίδι τζόγου…
Χρέη, τοκογλυφία, δυστυχία…
Σύμφωνα με τον Δρα Βερεσιέ, αυτό που κάνει διαφορετικά τα πράγματα σήμερα είναι τα ακόλουθα:
1. Η χαρτοπαιξία συνέβαινε σε ένα χρονικό διάστημα γύρω από τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, και ήταν μέρος της διασκέδασης ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς.
2. Η χαρτοπαιξία ήταν παράνομη και απρόσιτη στο πλατύ κοινό – υπήρχε σε ορισμένες παράνομες λέσχες και η συμμετοχή έκρυβε ρίσκο, τόσο απέναντι στον Νόμο όσο και σαν κοινωνικό στίγμα.
3. Ο τζόγος περιοριζόταν σε ορισμένα παιγνίδια με χαρτιά, όπου και η προσωπική ικανότητα του παίκτη μπορούσε να καθορίσει το αποτέλεσμα του παιγνιδιού.
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά:
1. Ο τζόγος έγινε καθημερινή απασχόληση ενός μεγάλου μέρους ολόκληρου του πληθυσμού.
2. Η πρόσβαση σε νόμιμους πλέον χώρους (με τη δημιουργία καταστημάτων τυχερών παιγνιδιών σε κάθε γειτονιά) είναι άμεση και εύκολη.
Σύμφωνα με δικούς μας υπολογισμούς, στην Κύπρο για κάθε 500 ενήλικες 15-64 χρονών αναλογεί και ένα κατάστημα τυχερών παιχνιδιών…
3. Εκτός από τις ιπποδρομίες και άλλα ζωντανά στοιχήματα, η ύπαρξη ηλεκτρονικών παιγνιδιών και ιδιαίτερα της ρουλέτας και του κίνο, αλλά και των κουλοχέρηδων (τα λεγόμενα φρουτάκια), εκτός του ότι δεν απαιτούν από τον παίκτη να έχει κάποιες ικανότητες σε σχέση με το παιχνίδι, δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία εξάρτησης, οπότε το παιχνίδι σταματά να είναι διασκέδαση και γίνεται αυτοσκοπός το κέρδος – η αποτυχία δεν είναι να χάσει κάποιος, αλλά να σταματήσει να παίζει λόγω έλλειψης χρημάτων. Από εδώ αρχίζουν να δημιουργούνται τα χρέη, η τοκογλυφία, οι απειλές, η πώληση περιουσιών και όλη η σχετική δυστυχία που μπορεί να βρεί ένα άτομο και όλες τις οικογένειες που βρίσκονται γύρω του…
Καζίνο με 800 υποκαταστήματα
– Ποια είναι, τελικά, η διαφορά από την ύπαρξη όλων αυτών των καταστημάτων τυχερών παιγνιδιών από τα καζίνα και γιατί γίνεται τόσος πολύς θόρυβος και διαφωνίες γι” αυτά;
– Επαναλαμβάνω αυτό που σας είπα και στο παρελθόν, ότι η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο καζίνο με 800 περίπου υποκαταστήματα σε ολόκληρη την Κύπρο, με εμβαδόν πάνω από 20.000 τετραγωνικά μέτρα και με προσωπικό πάνω από 5.000 άτομα, όπου καθημερινά παίζονται 3 περίπου εκατομμύρια ευρώ.
– Δεν είναι πολύ υψηλό αυτό το ποσό;
– Και βέβαια είναι… Μόνο ο ΟΠΑΠ με διαφήμισή του λέει πως έδωσε κέρδη στον κόσμο της Κύπρου για ένα χρόνο 105 εκατομμύρια ευρώ… Αυτό κάνει 287.000 ευρώ την ημέρα κέρδη. Πόσα, όμως, παίζονται για να καλυφθούν τα έξοδα λειτουργίας 250 καταστημάτων και να υπάρξουν και κέρδη για να βοηθηθεί ο πολιτισμός και ο αθλητισμός; Και αν από τον ΟΠΑΠ καρπούται και το κράτος, τι να πούμε για τα υπόλοιπα καταστήματα που τα κέρδη τους είναι ακόμη μεγαλύτερα… Το ερώτημα δηλαδή, καζίνο ή άλλα καταστήματα τυχερών παιχνιδιών, μοιάζει με το ερώτημα: Τι προτιμάς στον δρόμο, να σε πατήσει μεγάλο φορτηγό ή μικρό αυτοκίνητο σαλούν… Εμείς πιστεύουμε πως δεν πρέπει να δούμε με αυτόν τον τρόπο την επιλογή που έχει ο τόπος μας. Υπάρχει μια πραγματικότητα η οποία έχει βγει εκτός ελέγχου. Με αυτήν πρέπει πρώτα να ασχοληθεί η κοινωνία μας. Μας αρέσει ο τρόπος αυτός; Τον εγκρίνουμε; Αν ναι, τι ασφαλιστικές δικλίδες μπορούμε να πάρουμε για να μην οδηγηθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην εξάρτηση;
– Είναι σίγουρο πως θα υπάρξει τόση εξάρτηση;
– Αν υπολογίσουμε πως κάθε δεύτερο (όχι το καθένα) κατάστημα θα κάνει κάθε χρόνο ένα εξαρτημένο άτομο, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε πού οδηγούμαστε.
– Πού οδηγούμαστε με τη δημιουργία καζίνου;
– Όταν και εφόσον κατορθώσουμε να διευθετήσουμε την καλή και σωστή λειτουργία του υφιστάμενου «καζίνου» με τις 800 κεφαλές της λερναίας ύδρας που διαθέτει, τότε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την ανάγκη που έχουμε να φέρουμε και ένα μεγάλο δράκο σε κάθε πόλη μας.
– Μα πολλοί λένε πως θα αυξηθεί ο τουρισμός. Εσείς τι λέτε;
– Πάντα επικαλούνται τον τουρισμό σαν το άλλοθι της δημιουργίας καζίνου. Το θέμα είναι πως το καζίνο σε όλες τις χώρες του κόσμου συντηρείται αποκλειστικά από τον ντόπιο πληθυσμό. Χωρίς να είμαι στατιστικολόγος, συμβουλεύτηκα έναν από τους πιο ανώτερους στην υπηρεσία του κράτους, για να επιβεβαιώσω αν οι σκέψεις μου είναι σωστές και πήρα θετική απάντηση, γι’ αυτό τις καταθέτω με αριθμούς.
Την Κύπρο επισκέπτονται κάθε χρόνο 2 εκατομμύρια τουρίστες. Κατά μέσο όρο ο ξένος τουρίστας μένει στην Κύπρο 5 μέρες, δηλαδή: 2.000.000 Χ 5=10.000.000 τουριστικές ανθρωπο/μέρες. Αν αυτές τις διαιρέσουμε διά του 365, που είναι οι μέρες του χρόνου, τότε βρίσκουμε πως ο πληθυσμός της Κύπρου για ένα χρόνο αυξάνεται κατά 27.397 άτομα. Αν υπολογίσουμε πως αυτά τα άτομα, οι τουρίστες και τις πέντε μέρες που ήταν στην Κύπρο επισκέπτονταν τα καζίνα της Κύπρου, θα αναλογούσαν κάθε μέρα 27.397 / 365= 75. Αναλογούν, δηλαδή, 75 άτομα κάθε νύκτα να επισκέπτονται τα 5 καζίνα μας, δηλαδή 15 άτομα κάθε βράδυ σε καθένα από τα καζίνα μας. Μήπως, ρωτώ, είναι αυτοί οι 15 που θα σώσουν την οικονομία μας; Και να τους διπλασιάσουμε, δηλαδή να έχουμε 4 εκατομμύρια, τότε οι ξένοι επισκέπτες θα είναι 30 κάθε νύκτα. Και αυτό αν και τις πέντε μέρες παραμονής τους στην Κύπρο επισκεφθούν τα καζίνα μας…
Γιατί τα έκλεισε η Τουρκία;
– Τι λέτε για τα καζίνα των κατεχομένων;
– Είναι μια αρνητική κατάσταση, την οποία δυστυχώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Το θέμα είναι γιατί να θέλουμε να την πολλαπλασιάσουμε και να την κάνουμε χειρότερη; Είναι σίγουρο ότι αυτοί που συνήθισαν να παίζουν εκεί, θα συνεχίσουν και εδώ. Απλώς το μόνο που θα κάνουμε είναι να ενισχύσουμε την πρόσβαση. Θα ήταν ευχής έργο στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού να έχουμε ως αίτημά μας και το κλείσιμό τους. Δηλαδή η Τουρκία που τα έκλεισε -που τη θεωρούμε και πιο καθυστερημένη οικονομικά από εμάς- γιατί προτίμησε αυτήν τη λύση; Δεν ήθελε μήπως κέρδη από τον τζόγο;
– Υπάρχει όμως η άποψη πως καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γιατί δεν υπάρχει η ελεύθερη εκλογή και πρέπει το κράτος να επεμβαίνει για να εγκρίνει ή όχι τη λειτουργία τους;
– Θα συμφωνούσα να υπάρχει ελεύθερη επιλογή, αν οι επιπτώσεις του τζόγου ήταν μόνο προσωπικές και ο καθένας να αποφασίσει για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Το θέμα είναι πως οι επιπτώσεις είναι κοινωνικές και έχουν προεκτάσεις που θίγουν τους υπόλοιπους κατοίκους του τόπου. Δηλαδή, δεν φτάνει που θα χαθούν χρήματα σε μη παραγωγικό τομέα (σαν να κάηκαν), η μείωση της παραγωγικότητας του παίκτη, η πιθανή απώλεια της εργασίας του, η θεραπεία του και η προσπάθεια επανακοινωνικοποίησής του, η συντήρηση της οικογένειας, η φροντίδα της υγείας, της ευημερίας, η νομική διαχείριση θα ανήκουν στο κράτος, δηλαδή στο κοινωνικό σύνολο, και κατ’ επέκταση στον κάθε ξεχωριστό πολίτη.
Αύξηση κερδών, αύξηση θυμάτων…
– Σε περίπτωση που οι πολιτικές δυνάμεις και το κράτος αποφασίσουν και προχωρήσουν στη δημιουργία του καζίνου, ποια θα είναι η δική σας τοποθέτηση;
– Το ΚΕΝΘΕΑ τάσσεται σαν βάση αρχής εναντίον οποιασδήποτε μορφής εξάρτησης. Αν υπάρξει απόφαση από τις πολιτικές δυνάμεις για προώθηση του τζόγου, πρώτο θα φέρουν ακόμη μια ηθική και κοινωνική ευθύνη για την κατάντια του τόπου, όπως αυτής της διάδοσης της ουσιοεξάρτησης, όπου η άρνηση έγκαιρης λήψης μέτρων πρόληψης έφερε τη σημερινή τραγική κατάσταση. Δεύτερον, θα μας ωθήσει να αναπτύξουμε πιο δραστικά μέτρα διαφώτισης και ενημέρωσης για αποτελεσματική πρόληψη. Και τρίτο θα εντατικοποιήσουμε τον αγώνα για να μπουν κριτήρια ελέγχου στην προσβασιμότητα ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού και λήψη μέτρων προστασίας τους. Θα πρέπει όμως το κράτος από τα κέρδη του τζόγου να φροντίσει και τη δημιουργία νέων θέσεων σε θεραπευτικά και σωφρονιστικά κέντρα, διότι όσο θα αυξάνονται τα κέρδη τόσο θα αυξάνονται τα θύματα, που θα είναι οι αυριανοί εξαρτημένοι και παραβάτες του Νόμου…
Κριτήρια για τον παθολογικό τζόγο
1. Έχασες χρόνο από τη δουλειά ή τις σπουδές σου εξαιτίας του παιχνιδιού; Ο τζόγος κατέστησε ποτέ την προσωπική σου ζωή, δύστυχη;
2. Επηρέασε ποτέ ο τζόγος τη φήμη σου;
3. Ένιωσες ποτέ τύψεις συνείδησης μετά από παιχνίδι τζόγου;
4. Έπαιξες ποτέ για να ξεπληρώσεις χρέη ή να αποσβέσεις ένα οικονομικό έλλειμμα;
5. Προκάλεσε ποτέ ο τζόγος μείωση στις φιλοδοξίες σου ή στην αποτελεσματικότητά σου;
6. Έπειτα από μια ήττα ένιωσες την ανάγκη ότι πρέπει να επιστρέψεις το γρηγορότερο δυνατόν για να παίξεις ξανά, ώστε να κερδίσεις πίσω τις απώλειές σου
7. Έπειτα από μια νίκη είχες τη μεγάλη επιθυμία να επιστρέψεις και να κερδίσεις περισσότερα;
8. Τζογάρεις συχνά μέχρι και το τελευταίο σου ευρώ;
9. Ήσουν ποτέ απρόθυμος να χρησιμοποιήσεις τα λεφτά του τζόγου για καθημερινές ανάγκες;
10. Δανείστηκες ποτέ για να τζογάρεις;
11. Πούλησες ποτέ τίποτα για να τζογάρεις στη συνέχεια;
12. Το παιχνίδι σε έχει οδηγήσει στην παραμέληση του εαυτού και της οικογένειάς σου;
13. Έχεις παίξει ποτέ περισσότερο απ” ό,τι υπολόγιζες;
14. Έπαιξες ποτέ για να ξεφύγεις από τη βαρεμάρα ή τα προβλήματα;
15. Έχεις διαπράξει ή σκέφτηκες να διαπράξεις παράνομες πράξεις για να βρεις χρήματα για το παιχνίδι σου;
16. Σου προκάλεσε ποτέ το παιχνίδι προβλήματα ύπνου;
17. Η απογοήτευση και ο θυμός σε οδηγούν στο παιχνίδι;
18. Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να διασκεδάσεις μια επιτυχία με μερικές ώρες παιχνιδιού;
19. Σκέφτηκες ποτέ να βλάψεις τον εαυτό σου ή να αυτοκτονήσεις ως αποτέλεσμα του παιχνιδιού;
Αν υπάρχει μια ή περισσότερες θετικές απαντήσεις, υπάρχει πρόβλημα και τότε μπορεί να εκτιμηθεί η βαρύτητα της κατάστασης και να αναζητηθεί βοήθεια.