Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στον κόσμο οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να δαπανούν τεράστια ποσά για να συμμετέχουν σε cash games εκατομμυρίων με Ασιάτες επιχειρηματίες στο Μακάο και σε super high roller events ανά τον κόσμο.

Ένας από αυτούς πάντως είναι ο Βρετανός Paul Newey που μίλησε στο Bluff Europe.

Το πόκερ ήταν κάτι με το οποίο καταπιάστηκες απ’ την αρχή;

Όχι ακριβώς. Ήμουν περισσότερο παίκτης καζίνο. Είχα συμμετέχει σε μερικά μικρά παιχνίδια στο Λας Βέγκας, απλά για να κατανοήσω το παιχνίδι και μου έκανε το κλικ για ν’ ασχοληθώ περαιτέρω. Το 2006 πούλησα την επιχείρηση μου κι έτσι είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να παίξω. Θα έλεγα ότι ασχολήθηκα σοβαρά με το πόκερ το 2009, περισσότερο πάντως με cash games παρά με τουρνουά. Απ’ το πρώτο Big One For One Drop και μετά άρχισα να παίζω τουρνουά.

Όταν ξεκίνησες λοιπόν να παίζεις πόκερ ασχολήθηκες κατευθείαν με τα high stakes;

Τα πρώτα σοβαρά παιχνίδια ήταν στο Ivey’s Room του Aria. Θυμάμαι ένα… τσούρμο ανθρώπων να περιμένει να παίξει με μένα γιατί έπαιζα διαφορετικά σε σχέση με σήμερα. Υποθέτω πως παίζοντας high stakes είναι ένας γρηγορότερος τρόπος να μάθεις κι έτσι έπαιζα σε σχετικά υψηλά όρια. Θυμάμαι να παίζω $100/$200 με $400 straddle.

Όταν ξεκίνησες να παίζεις στα super high rollers αισθάνθηκες ότι είχες πλεονέκτημα, απ’ την άποψη ότι γνώριζες καλύτερα το παιχνίδι των αντιπάλων σου απ’ ότι αυτοί το δικό σου;

Βασικά δεν γνώριζα το παιχνίδι των αντιπάλων μου και νομίζω πως αυτό ήταν ένα σημαντικό πρόβλημα! Έκανα αρκετά deep runs την πρώτη χρονιά, αλλά χωρίς κάποιο σπουδαίο cash. Έχω παίξει πλέον με τους περισσότερους παίκτες και η γνώση του παιχνιδιού τους με βοηθάει αρκετά.

Όταν είναι να παίξεις σ’ ένα super high roller όπως το Big One for One Drop, η προετοιμασία σου είναι διαφορετική σε σχέση για παράδειγμα με το EPT στο Μονακό. Είσαι πιο αγχωμένος ή αισθάνεσαι ότι έχεις πλεονέκτημα επειδή οι αντίπαλοι σου είναι πιεσμένοι;

Η προετοιμασία μου είναι ακριβώς η ίδια, αλλά όταν κάθομαι στο τραπέζι αισθάνομαι ότι παίζω ένα… ιδιαίτερο τουρνουά. Δεν έχω καθόλου άγχος, αν και είχα λίγο φέτος στο final table του One Drop, καθώς δεν περίμενα να φτάσω εκεί. Μέχρι εκείνο το σημείο έπαιζα ως συνήθως. Δεν νομίζω πως διαφέρει σε σχέση με κάποιο άλλο τουρνουά. Έχω την αίσθηση πάντως ότι οι παίκτες δεν προσπαθούν να κάνουν τόσες πολλές κινήσεις χωρίς συμπληρωμένο hand όπως θα έκαναν σε κάποιο τουρνουά με χαμηλότερο buy-in.

Αν κατέβαινες σε stakes $10/$20, πιστεύεις ότι δεν θα είχες τον ίδιο ενθουσιασμό με μικρότερα ποσά να διακυβεύονται στο παιχνίδι;

Όχι δεν θα το έλεγα. Άλλωστε παίζω όταν γυρνάω στην Αγγλία. Το μεγαλύτερο παιχνίδι που έχουν συνήθως στο Μπέρμιγχαμ είναι £1/£2! Μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα στην Αγγλία και το Jersey στα Channel Islands όπου έχουν παιχνίδια σε £2/£4. Αν υπάρχει δυνατότητα θα προτιμήσω μεγαλύτερα όρια, αλλά είμαι ικανοποιημένος και μόνο που παίζω και περνάω ευχάριστα τον χρόνο μου.

Παίζεις καθόλου online ή ασχολείσαι αποκλειστικά με το live;

Παίζω περισσότερο turbo και hyper turbo Sit’n’Gos παρά cash games. Γενικότερα πάντως δεν παίζω πολύ online – μόνο όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Προτιμώ το live πόκερ κυρίως λόγω των γνωστών δυναμικών του. Να βλέπεις με ποιον παίζεις, να βλέπεις το βλέμμα του κ.λ.π..

Έχοντας αποκτήσεις πλέον ένα… όνομα στον χώρο του πόκερ, παρατήρησες αλλαγές στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν στο παιχνίδι;

Εξακολουθώ να πιστεύω πως έχω γενικότερα την εικόνα ενός εξαιρετικά ‘σφιχτού’ παίκτη κι είναι κάτι που έχει προκύψει τους τελευταίους 12 μήνες περίπου. Είναι δύσκολο να διακρίνω κατά πόσον οι αντίπαλοι μου παίζουν διαφορετικά όμως.

Πιστεύεις ότι έχεις φτάσει σ’ ένα επιθυμητό επίπεδο παιχνιδιού ή ακολουθείς ένα… αυστηρό πρόγραμμα με φιλοδοξία να καταστείς όσο το δυνατόν καλύτερος παίκτης;

Το δεύτερο. Στα cash games πάντως έχω φτάσει σ’ ένα καλό επίπεδο. Στα τουρνουά είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Έχω βελτιωθεί σε μερικά πράγματα, αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμη. Το 2012 ήταν η πρώτη χρονιά ουσιαστικά που ασχολήθηκα με τα τουρνουά. Την περσινή χρονιά είχα μόνο ένα cash, αλλά φέτος σημείωσα 7, 8 εισπράξεις που δείχνει μια σημαντική βελτίωση. Πρέπει να βελτιωθώ κι άλλο ωστόσο καθώς αρκετοί παίκτες έχουν πλεονέκτημα με μένα.

Αυτό απαιτεί χρόνο βέβαια, δεν μπορείς να μάθεις τα πάντα σε δύο χρόνια δράσης στα τουρνουά. Γι’ αυτό το λόγο θα συμμετέχω σε όσο το δυνατόν περισσότερα EPTs και τουρνουά.

Υπάρχουν κάποια τουρνουά που θα συμμετέχεις σίγουρα εκτός απ’ το One Drop;

Σίγουρα το PCA του Ιανουαρίου. Έχω κλείσει ήδη εισιτήρια για την Αυστραλία τον ερχόμενο Φεβρουάριο και το ίδιο θέλω να κάνω και για το Μονακό τον Απρίλιο. Το Λας Βέγκας κι η Βαρκελώνη θα είναι σίγουρα στο πρόγραμμα μου, όπως και η Πράγα που δεν έχω επισκεφθεί στο παρελθόν. Συνήθως πηγαίνω και στο Μακάο με τον Senh Ung. Κέρδισα κι ένα high roller πέρυσι εκεί οπότε θα είναι ωραία.

Μιλήσαμε πρόσφατα με τον Mike McDonald για το bubble του PCA High Roller και ανέφερε πως δεν είχε δει ποτέ πιο χαρούμενο παίκτη που αποκλείεται στο bubble.

Ήταν σίγουρα συναρπαστικό. Ήμασταν λίγο πριν το final table, είχα ρηγάδες κι έχασα το pot απ’ τον Mike που βρήκε έναν ακόμη άσο στο board. Αν κέρδιζα εκείνο το hand θα ήμουν δεύτερος σε chips πίσω από την Vanessa Selbst. Μπήκα λοιπόν στο final table με πολύ μικρό stack. Δεν υπήρχαν πολλά short stacks και ήμουν λίγες μόνο θέσεις πριν τα έπαθλα προσπαθώντας να κάνω το πρώτο mini-cash σε super high roller, το οποίο θα τόνωνε σημαντικά το bankroll μου. Θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν ότι αυτό ήταν το πρώτο μου final table κι οι υπόλοιποι είχαν μια εμπειρία. Ακόμη κι αν αποκλείστηκα στο bubble ήταν μια νέα εμπειρία για μένα και γι’ αυτό την απόλαυσα τόσο πολύ.

Έχοντας παίξει περισσότερο πλέον με τους super high roller regulars ποια είναι η επαφή σου πλέον μαζί τους;

Όλοι είναι φιλικοί και τα πηγαίνω ιδιαίτερα καλά με τους Γερμανούς, παίκτες όπως ο Phil Gruissem και ο Max Altergott. Στο Λας Βέγκας παίζαμε πολλά cash games μεταξύ μας όταν δεν υπήρχε άλλη δράση.

Ποιοι παίκτες είναι αυτοί που σέβεσαι περισσότερο;

Μιλάω γενικά με πολλούς παίκτες, αλλά νομίζω η Vanessa Selbst και ο Scott Seiver δύο από τους κορυφαίους που έχω γνωρίσει.

Έχεις παίξει καθόλου high stakes με Βρετανούς;

Όχι ιδιαίτερα. Συναντιέμαι με τον Sam Trickett στο Trickett’s Room [την high roller αίθουσα του Dusk Till Dawn] – παίζουμε συνήθως £5/£10 με £20 και £40 straddle που θεωρείται για εκεί μεγάλο παιχνίδι. Στο Λονδίνο δεν υπάρχουν παιχνίδια με τεράστια όρια κι έτσι πέραν του Μακάο και του EPT δεν βρίσκω κάπου αλλού.

Έχεις επενδύσει σε άλλους παίκτες;

Το έκανα στο παρελθόν, αλλά είναι κάτι που θέλω ν’ αποφύγω. Δεν μπορώ να καταλάβω όλα αυτά τα mark-ups ειδικά στα high rollers όπου οι διαφορές δεν είναι τεράστιες. Όταν αναζητούν για mark-up του 1.1 ή του 1.15 δεν μπορώ να καταλάβω πως βγάζει νόημα από οικονομική άποψη. Αν δεν έχεις σημαντικό πλεονέκτημα στο field τότε το mark-up δεν αξίζει και από αυτά που έχω δει στα super high rollers μιλάμε για πολύ μικρές διαφορές μεταξύ των παικτών. Συνήθως ένα super high roller συγκεντρώνει 50 παίκτες. Πόσα αδύνατα σημεία μπορεί να συναντήσεις; Πιθανόν και κανένα.

Αν κάποιος από τους αναγνώστες είχε μια τεράστια άνοδο στο bankroll του, ποιο μέρος θα του πρότεινες για live poker;

Το καλύτερο μέρος είναι πιθανότατα το Μακάο. Πάντοτε τα πήγαινα καλά εκεί. Δεν λέω ότι τα παιχνίδια είναι εύκολα, αλλά αν θα επέλεγα θα έλεγα εκεί.

Ποια είναι τα υψηλότερα όρια που έχεις ακούσει ότι παίζονται στο Big Game του Star World;

Δεν ξέρω τι παίζεται αυτή την περίοδο, αλλά συχνά ακούω για €1.000/€2.000 ή ακόμη και €2.000/€4.000. Συνήθως έχουν και straddle κι έτσι χρειάζεται να καθίσεις με πολλά χρήματα.

Πως είναι το περιβάλλον κι η ατμόσφαιρα σ’ αυτά τα παιχνίδια όπου οι περισσότεροι παίκτες είναι Ασιάτες;

Αρκετά συναρπαστικά θα έλεγα. Κάποιες φορές παίζεις μια παρτίδα μαζί τους και σηκώνονται όρθιοι, μιλάνε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα για σένα και δεν έχεις ιδέα αν θα κάνουν call ή fold, ενώ το pot αξίζει χιλιάδες δολάρια! Είναι συναρπαστικό, αλλά δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση εύκολο – οι συγκεκριμένοι παίκτες είναι ικανοί να κάνουν πολλά πράγματα και τότε είναι που το παιχνίδι παίρνει ‘φωτιά’.