Γνωστός και ως “Mr. Vegas”, ο Eli Elezra ήταν ένας εκ των μελών της αρχικής σύνθεσης της γνωστής τηλεοπτικής σειράς “High Stakes Poker”. Ο Elezra μίλησε πρόσφατα στο περιοδικό PokerPlayer σχετικά με τη μεταφορά του “Big Game” του Λας Βέγκας στη μεγάλη οθόνη, τις μονομαχίες με τον “durrrr” αλλα και με τον Sammy Farha.

Πριν το “High Stakes Poker” γίνει γνωστό, οι άνθρωποι του παιχνιδιού ήξεραν και μιλούσαν για το “Big Game”. Ο βετεράνος του “τηλεοπτικού πόκερ” Mori Eskandani και ο εμπνευστής των hole cameras Henry Orenstein ήταν “χωμένοι” για τα καλά στα τεκταινόμενα του παιχνιδιού. Αντιλήφθηκαν πως μια τηλεοπτική εκπομπή που θα μετέφερε στα σαλόνια των φίλων του πόκερ τα όσα διαδραματίζονταν στα τραπέζια των high-stakes, καθώς επαγγελματίες παίκτες διεκδικούσαν εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια, θα προσέλκυε σίγουρα το ενδιαφέρον του κόσμου.

Στοχεύοντας σε υψηλή ακροαματικότητα προσέγγισαν παίκτες όπως οι Doyle Brunson, Chip Reese, Sammy Farha, Gus Hansen και Eli Elezra, προτείνοντάς τους να “μετακομίσουν” το παιχνίδι τους από το Bobby’s Room σε μια αίθουσα με τηλεοπτικές κάμερες για λίγες ημέρες. Σκοπός τους ήταν να διατηρήσουν την όλη ατμόσφαιρα όσο το δυνατόν πιο “αληθινή” με τους παίκτες, όμως, να παίζουν αποκλειστικά NL Hold’em – σε αντίθεση με τα mixed games στα οποία επιδίδονταν στο Bobby’s Room . 

Ξαφνικά, ανώνυμοι χαρτοπαίκτες έγιναν γνωστοί αλλά και αγαπητοί στο ευρύτερο κοινό του πόκερ. Ένας εξ αυτών ήταν ο Eli Elezra. Αυτό που σύντομα μάθαμε γι’ αυτόν ήταν πως αν χαμογελάσει, σε αποκαλέσει “φίλο” και πραγματοποιήσει ξαφνικά 6-ψήφιο raise, μάλλον έχεις πρόβλημα!

Όταν ξεκίνησε το High Stakes Poker, πώς σας ζήτησαν οι Mori και Henry να προσαρμοστείτε;

Δε ζήτησαν κάτι – απλώς ήθελαν να παίξουμε όπως συνήθως. Μας είχαν πει πως θα μας αφήσουν να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Φέραμε ακόμα και τις μάρκες μας από το Bellagio – τις μάρκες των $25.000 που σύντομα αρχίσαμε να αποκαλλούμε “κεκάκια”, όταν ένας εκ των managers ζήτησε από τον dealer να σταματήσει να πετάει τις μάρκες “λες και είναι κεκάκια”!. Μας πλήρωναν, επίσης, περίπου $1.000 ανά ώρα. Την πρώτη χρονιά πήραμε επιταγές των $20k απλά και μόνο επειδή παίζαμε πόκερ στην τηλεόραση.

Ωραίο ακούγεται! Είχα ακούσει, όμως, ότι δημιουργήθηκε θέμα σχετικά με τα αγαπημένα σας prop bets…

Ο Mori είχε πρόβλημα. Κάθε φορά που ερχόταν το flop βάζαμε prop bets. Ο Mori, όμως, μας είπε πως οι τηλεθεατές δε θα μπορούσαν να τα αντιληφθούν. Κανείς δεν καταλάβαινε τι κάναμε. Ο Doyle όμως είπε “Μας είπες πως είναι το παιχνίδι μας αυτό, πως μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε!”

Παρολαυτά το δεχτήκατε, σταματήσατε τα prop bets. Έχω την εντύπωση πως η προοπτική της τηλεοπτικής προβολής προσέλκυσε αρκετούς αρχάριους στην πορεία…

Όντως. Κάθε σταρ των τουρνουά που ερχόταν στο τραπέζι προσπαθούσε να το παίξει ήρωας, μπλοφάροντάς σε μπροστά στις κάμερες. Γνωρίζω τον Phil Hellmuth εδώ και 20 χρόνια, δε τον έχω δει ποτέ να κερδίζει σε cash game. Ήθελε όμως να παίξει στο High Stakes και προφανώς τον βλέπαμε σαν “ξερολούκουμο” !

Αν ο Hellmuth ήταν ξερολούκουμο ο Jamie Gold πρέπει να έμοιαζε με… φιλέτο. Θυμάμαι πως σε ένα hand είχε χάσει πάνω από $200.000 με ρηγάδες απέναντι στους Άσους του Sammy Farha!

O Jamie έμοιαζε λες και θα βάλει τα κλάμματα. Ήταν εντελώς γελοίο το σκηνικό αλλά ήταν ωραίο για την τηλεόραση. Στο WSOP η τράπουλα του έκανε όλα τα χατήρια… Όμως όταν ήρθε στο High Stakes, τέθηκε αντιμέτωπος με ανθρώπους που παίζουν για να βγάλουν τα προς το ζην. Προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοχή των αντιπάλων του στα μέσα ενός hand, δίχως να αντιλαμβάνεται πως δε μπορεί να τα καταφέρει.

Οφείλω να παραδεχτώ πως πριν το High Stakes Poker δεν ήξερα ποιος είσαι. Ξέρω επίσης πως ήρθες στο Βέγκας από την Αλάσκα προκειμένου να επενδύσεις σε κάποιες επιχειρήσεις οι οποίες πήγαν αρκετά καλά. Ήσουν επαγγελματίας παίκτης τότε;

Ακόμη ήμουν ερασιτέχνης. Είχα τις επιχειρήσεις μου στο Vegas. Στη συνέχεια, όμως, τις παρέδωσα στην οικογένειά μου και αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στο πόκερ. Κάποια στιγμή το 2006 αντιλήφθηκα πως τα χρήματα στο πόκερ ήταν περισσότερα απ΄ό,τι στις επιχειρήσεις! Στο High Stakes Poker φάνηκα να παίρνω μέρος σε pots των $200k και των $250k. Αντιλαμβάνεστε πως, σε κάποιο επίπεδο, το πόκερ αποτελεί μεγάλη επιχείρηση! Παρακολούθησα ξανά κάποια hands μου με τον Doyle και τον Ivey, κρατώντας σημειώσεις όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού τους, κάτι που με βοήθησε πολύ.

Όπως ακριβώς δε σε γνώριζα εγώ, έτσι και πολύς κόσμος δε γνώριζε τον Tom “durrrr” Dwan μέχρι που εμφανίστηκε στο High Stakes Poker. Ήξερες τίποτα για τον Dwan;

Ο Daniel Negreanu μας μιλούσε για κάποιον με το όνομα durrrr. Δεν είχαμε ιδέα ποιος ήταν… Μέχρι που εμφανίστηκε και, πραγματικά, είχε τα αρ….δια να παίξει! Ξεκινούσε να σε κοιτάει και αφιέρωνε τέσσερα λεπτά σκεπτόμενος – και σύντομα καταλαβάμε ότι όντως κάτι σκεφτόταν, δεν περνούσε απλά το χρόνο του! Σκεφτόταν μπλόφες, το τι κρατούσε ο αντίπαλός του, το πώς να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα στο hand, πώς να μας διώξει από το hand… Έμαθε στον κόσμο το πώς να παίζει με suited connectors. Σίγουρα άλλαξε το High Stakes Poker.

Σίγουρα ήταν καλύτερο για σας να παίζετε μαζί του στην τηλεόραση παρά στο Bobby’s Room… Τουλάχιστο μπορούσατε να δείτε τη στρατηγική του. Σε αντίθετη περίπτωση υποθέτω πως θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να τον αντιμετωπίσετε.

Κατέγραψα όλες τις εκπομπές με τον Dwan και “κόλλησα” μπροστά στην τηλεόραση. Άποψή μου είναι πως ο Dwan ήταν ο πρώτος παίκτης της αποκαλούμενης “νέας γενιάς παικτών”. Ο Doyle, εγώ, ο Phil ανακαλύψαμε ξαφνικά πως αυτό το παιδί έχει αρ…δια! Δε τον πείραζε να ρισκάρει $200k μπλοφάροντας. Άλλαξε το παιχνίδι εντελώς με τα 3-bets και τα 4-bets του. “Διάβαζε” τους αντιπάλους του, πόνταρε δυνατά, μας έκανε να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει με πολλούς νέους παίκτες – συνήθως παίζαμε με τον δικό μας τρόπο. Όχι όμως και με τον Tom! Οφείλω να του το αναγνωρίσω. Όταν βρισκόταν στο τραπέζι, με έκανε να νιώθω άβολα.

Με την ευκαιρία, πρέπει να σου πω πως πάντα ένιωθα πως υπάρχει μια ιδιαίτερη ένταση μεταξύ εσού και του Sammy Farha…

Είχαμε ένα είδος κόντρας. Όχι επειδή είμαι Ισραηλινός και αυτός Λιβανέζος, αν και κάποτε του είχα πει “Έχω βρεθεί στη χώρα σου Sammy αλλά δίχως διαβατήριο!”. Απλά εκδηλωνόταν κάθε φορά που συμμετείχαμε μαζί σε κάποιο hand, αυτός ήταν ο επιτιθέμενος. Κάθε φορά που ο Sammy έπαιζε ένα hand, ήταν semi-bluff. Αν έπαιζε ρέστα, ήξερες πως είχε draw. Κάποιες φορές έκανα call με Q-2 και έπιανα επαφή στο flop. Τεθήκαμε αντιμέτωποι 10-15 φορές, η καλύτερη ήταν όταν είχα καρέ του Άσου. Είπα σε όλους πως είχα Άσους και κανένας δε με πίστευε! Σέβομαι το παιχνίδι του αλλά, ας πούμε πως τα στυλ μας είναι κάπως διαφορετικά.

Αν υπήρχει κάποιος καλός παίκτης στην εκπομπή για τον οποίο ένιωσα άσχημα, ήταν o Daniel Negreanu. Φαινόταν να αποτελεί κλασσικό παράδειγμα παίκτη “βγαλμένου από τα βιβλία” ο οποίος όμως στάθηκε άτυχος τις πιο κρίσιμες στιγμές. Υπέφερε πολλά, τρελλά bad beats. Ήταν εξαιρετικά άτυχος και αποχώρησε ως ο παίκτης με τις περισσότερες απώλειες. Έκανε full house και είχε απέναντί του καρέ. Νομίζω πως του κέρδισα $500k σε κάποια pots… Ήταν, όμως, πρωταγωνιστής στο High Stakes Poker. Κάθε φορά που κάποιος νέος εμφανιζόταν στο τραπέζι, ο Daniel μας μιλούσε γι’ αυτόν. 

Κοιτώντας πίσω στο χρόνο, πώς σε βοήθησε τελικά το High Stakes Poker;

Σε όλους λέω πως αυτή η εκπομπή με έκανε γνωστό. Με έκανε να νιώθω σταρ. Κάποια στιγμή, η προσωπική σου ζωή ανακατεύεται τόσο πολύ, σε σημείο που δε μπορείς να κυκλοφορήσεις δίχως ο κόσμος να σε σταματάει! Κατήντησε λίγο γελοίο… Αλλά η φήμη μου αυτή με βοήθησε στα τουρνουά, όταν οι αντίπαλοί μου προσπαθούν υπερβολικά να μου επιβληθούν. Όταν επιστρέφω στο Ισραήλ, όπου η εκπομπή παίζεται ακόμη, συνεχώς, σαιζόν με σαιζόν, όλοι με ξέρουν. Το πρώτο πράγμα που με ρωτούν είναι “Παίζετε με τα δικά σας χρήματα;”

Έτσι φτάνουμε στην τελευταία μου ερώτηση. Με όλα αυτά τα “κεκάκια” και τα “τούβλα” των χαρτονομισμάτων να αλλάζουν χέρια συνεχώς στο τραπέζι… Είχατε ανταλλάξει ποσοστά της συμμετοχής σας, μεταξύ σας;

Κάποιοι εκ των νέων παικτών ναι. Οι Phil Laak και Antonio Esfandiari, για παράδειγμα. Αλλά οι μεγαλύτεροι παίκτες, ποτέ. Παίζαμε με τα δικά μας χρήματα. Είτε μπροστά στις κάμερες, είτε πίσω από αυτές… Έτσι είναι το παιχνίδι.