Αυτή , όμως, θα ήταν η πρώτη φορά που ο Δανός παίκτης θα έπαιζε αντίπαλος με τον φημισμένο τραπεζίτη. Η προοπτική αυτή – σε αντίθεση με κάποιους άλλους ‘συναδέλφους του’ (βλέπε Phil Ivey) – δεν τον προβλημάτισε τόσο, ώστε να τον κρατήσει μακριά από το τραπέζι. Αποφάσισε όμως να θέσει ένα… όριο στον εαυτό του. Απευθυνόμενος στη Jennifer Harman, της είπε : “Αν χάσω 2 εκατομμύρια, θα σταματήσω” (σ.σ. Μην ξεχνάτε ότι το εν λόγω ποσό αντιστοιχούσε σε μόλις 10 μεγάλα στοιχήματα, σε εκείνα τα stakes).
Με το που κάθησε στο τραπέζι, ο Hansen ξεχώρισε μάρκες αξίας 2 εκατομμυρίων – 4 στάκες (20-αδες) των μαρκών των $25.000 . “Όταν ‘φύγουν’ αυτές, θα φύγω και εγώ”, σκέφτηκε.
Ο Δανός παίκτης , ακολουθώντας το παράδειγμα του Dastmalchi, ξεκίνησε παίρνοντας το προβάδισμα απέναντι στον Beal , εφαρμόζοντας το γνωστό επιθετικό του στυλ. Η τακτική αυτή όμως φάνηκε να έχει αποτελέσματα μόνο στην αρχή. Γρήγορα, ο Hansen φάνηκε να “παίρνει” από τον Beal το μάθημα που είχαν πάρει νωρίτερα οι Howard Lederer, Ted Forrest, Jennifer Harman και Todd Brunson : ΔΕΝ μπορείς να μπλοφάρεις τον Andy Beal.
Προσπαθώντας να απαντήσει στην επιθετικότητα του τραπεζίτη με επιπλέον επιθετικότητα, ο Hansen είδε το heads-up με τον αντίπαλό του να μετατρέπεται σε μια αναμέτρηση, στην οποία μεγάλα pots καταλήγανε στον παίκτη με το καλύτερο φύλλο . Περίπου μία με μιάμιση ώρα αργότερα – στις 6 το απόγευμα – ο Hansen είχε χάσει τα 2 εκατομμύρια που είχε “ξεχωρίσει” στην άκρη , μαζί με ακόμα δύο εκατομμύρια, χαμένα σε ανεπιτυχείς μπλόφες απέναντι στον Beal.
Κάπου εκεί ο Δανός παίκτης εγκατέλειψε. Είχε ξεπεράσει τα όριά του, δεν θα συνέχιζε στο παιχνίδι. Η κατάσταση είχε σοβαρέψει πλέον. Θα ήταν καλή σκέψη να αναλάβει η Harman; Ήταν τόσο ταλαιπωρημένη και κουρασμένη από την ασθένειά της, που η επιλογή της φαινόταν εντελώς λανθασμένη. Το ζήτημα ήταν ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή… !
Η Ηarman δέχθηκε και την παραίνεση του Johnny Chan : “Μπες, Jennifer. Απλά, κάτσε και παίξε”. H ίδια, δεν είχε και πολλά χρονικά περιθώρια. Ήταν περασμένες 6 το απόγευμα και η τελευταία πτήση με την οποία θα αναχωρούσε ο Beal έφευγε στις 8.15 . Ο ίδιος δεν ήθελε να χάσει με τίποτα το αεροπλάνο, καθώς είχε υποσχεθεί στις κόρες του πως θα τις πήγαινε στην κατασκήνωση.
Εξουθενωμένη η Harman, ανέλαβε αυτό τον άχαρο ρόλο, να πραγματοποιήσει για τους pros την ύστατη προσπάθεια “ανάκαμψής” τους, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Μπορεί να υπέφερε από πυρετό και από υψηλή αρτηριακή πίεση, μπορεί η ασθένεια στο συκώτι της να την είχε κάνει ράκος – η Harman όμως, έστω και έτσι, κέρδισε μέσα σε μισή ώρα 5 εκατομμύρια δολάρια από τον Beal! Εκείνη τη στιγμή, γύρω στις 7 παρά το απόγευμα, ο Beal κάλεσε την ασφάλεια του Bellagio για να πάρει τις μάρκες του. Μέχρι να φτάσουν, είχε λίγα ακόμα λεπτά διαθέσιμα για να παίξει.
Όταν , στις 6.45, έφτασαν οι άντρες της ασφάλειας του Bellagio, ο Beal τους είπε ότι θέλει να παίξει λίγο ακόμα. Αυτό το “λίγο ακόμα” ξεκίνησε ως πέντε λεπτά. Μόνο που τα πέντε λεπτά έγιναν δέκα, τα δέκα δεκαπέντε , και όλο και περισσότερα hands προστίθενταν στο ιστορικό της αναμέτρησης Andy Beal – Jennifer Harman. Ο Beal σκεφτόταν πως η Harman θα θεωρούσε ότι , λόγω του ελάχιστου επιπλέον χρόνου που ο ίδιος – συνεχώς – έδινε στον εαυτό του, θα έπαιζε ακόμα πιο “loose”, πιο άγρια και δίχως σκέψη και υπομονή.
Αυτό ακριβώς τον – όχι και τόσο παράλογο – συλλογισμό του, ο Beal τον χρησιμοποίησε στο έπακρο μαζί με μια σειρά καλών hands , στο τέλος της session. Σε ένα hand, έκανε raise preflop με A-Q ( Κάτι που ,στα μάτια όλων, θα μπορούσε να είχε κάνει με ένα πολύ υποδυέστερο hand , π.χ. Κ-7 ). Το flop ήταν Queen-high με δύο μικρά φύλλα. Ο ίδιος ένιωθε την Harman να τον κοιτάζει, προσπαθώντας να τον “διαβάσει”. Σταμάτησε για λίγο, γέρνοντας το κεφάλι του ελαφρώς. Ενώ μέχρι στιγμής προσπαθούσε να ΜΗ δίνει πληροφορίες στον εκάστοτε αντίπαλό του, πλέον ήθελε να μεταφέρει στην Harman ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ πληροφορίες. Πόνταρε, κάτι που η Harman μάλλον θεώρησε ως απόπειρα να κερδίσει το pot. Ο σκοπός του Beal είχε επιτευχθεί : η Harman απάντησε με raise. Το hand συνεχίστηκε με αμοιβαία πονταρίσματα, με το τελικό αποτέλεσμα να μην αλλάζει και τον Beal να φέρνει το pot στο μέρος του.
Με plays σαν αυτό, ο Beal όχι μόνο κατόρθωσε να “σβήσει” τις απώλειες των 5 εκατομμυρίων της πρώτης μισής ώρας, αλλά και να κερδίσει ακόμα 1,5 εκατομμύριο. Ήταν πλέον ώρα να αποχωρήσει, μεγάλος νικητής.
Πριν φύγει για το αεροδρόμιο, μέτρησε και έδωσε τις μάρκες του στους άντρες της ασφάλειας. Είχε 21.7 εκατομμύρια μπροστά του, εκ των οποίων τα 11.7 είχε κερδίσει εκείνη την τελευταία μέρα. Μετά από δυο μέρες παιχνιδιού $100Κ / $200Κ, αποχωρούσε με κέρδη πάνω από 10.6 εκατομμύρια. Ακόμα και αν αφαιρούσε τις απώλειές του από το παιχνίδι των $50K/$100K, είχε κερδίσει 6 εκατομμύρια τις τέσσερις εκείνες μέρες.
Η Harman, ενθυμούμενη εκείνη την δυσάρεστη, για την ίδια και για τους συναδέλφους της, session, αναφέρει πως υπήρχαν δύο θετικά στοιχεία στην όλη ιστορία . Το πρώτο, ήταν το πόσο χαρούμενος ήταν ο Beal μετά από αυτή την αναμέτρηση. “Είναι καλό το ότι κέρδισε. Είναι ωραίος τύπος. Δεν του έχει απαγορεύσει κανένας να κερδίσει!”. Το δεύτερο ήταν πως “Θα επέστρεφε. Το ήξερα. Ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένος για να ΜΗΝ επιστρέψει”.
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός ήταν πως αυτή η επίσκεψη του Beal είχε αποδειχθεί καταστροφική για τους pros . Ο καθένας είχε χάσει περίπου $300.000 . Τα κέρδη τους από τις προηγούμενες επιτυχίες τους απέναντι στον Beal ήταν περισσότερα – όμως είχε περάσει πολύς καιρός από τότε και τα χρήματα εκείνα, για πολλούς, είχαν… κάνει φτερά! Συν τις άλλοις, στην ομάδα υπήρχαν και αρκετά νέα μέλη που δεν είχαν “γευτεί” τη χαρά εκείνων των επιτυχιών. Εν γένει, όπως γράφει και ο Michael Craig “Εκείνη η νύχτα δεν ήταν και η ιδανική, για να είσαι επαγγελματίας παίκτης του πόκερ στο Λας Βέγκας”!
Υπήρχε όμως μια εξαίρεση. Ποια ήταν αυτή;
Θυμάστε τον Ted Forrest; Τον παίκτη που, μόνο και μόνο επειδή είχε μαλώσει με την φίλη του και είχε κλείσει το κινητό του, δεν μπόρεσε να αποτελέσει μέλος της ομάδας εκείνη τη φορά; Ο Forrest είχε λάβει μέρος σε ένα event των $1.500 προκειμένου να μείνει μακρία από την αναμέτρηση των pros με τον Beal αλλά και να… “αυτοτιμωρηθεί” για αυτό του το τεράστιο ατόπημα!
Τι τιμωρία ήταν και αυτή… Ο Forrest αναδείχθηκε νικητής στο event, κερδίζοντας το bracelet και περίπου $300.000 σε μετρητά! Την ίδια στιγμή που πολλοί φίλοι και συνάδελφοί του περνούσαν “μαύρο βράδυ” προσπαθώντας να συνέλθουν από την ήττα τους, ο ίδιος απολάμβανε τα φλας των φωτογράφων, το νεοαποκτηθέν του bracelet και τα 300 χιλιάρικα που απλώνονονταν μπροστά του.
Άραγε, θα είχε την ίδια εξέλιξη η αναμέτρηση των pros με τον Beal αν ο Forrest δεν είχε κλειστό το κινητό του; Αυτό, δεν το γνωρίζει κανείς. Tο μόνο σίγουρο ήταν ότι ο Forrest είχε μόλις κερδίσει το 5ο bracelet ( και τελευταίο, μέχρι σήμερα, όπως αποδείχθηκε ) στην καριέρα του . Το 4ο bracelet, σημειώστε, είχε έρθει στην κατοχή του Forrest την ίδια χρονιά, 15 μέρες νωρίτερα, όταν ο ίδιος πρώτευσε στο $1.500 7-card Stud Event!
Η ιστορία του Andy Beal και των poker Pros δεν σταμάτησε εκεί. Οι αναμετρήσεις τους συνεχίστηκαν, δίνοντας άπειρη τροφή για σχόλια, συζητήσεις και μύθους που μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα στην κοινότητα του πόκερ. Ο Michael Craig αναφέρει στο βιβλίο του πως οι πληροφορίες τις οποίες συνέλλεξε ήταν διασταυρωμένες και, στο μέτρο του δυνατού, ακριβείς. Δεν έχουμε λόγο να μη τον πιστέψουμε.
Πολύ πρόσφατα, σε μία online συνέντευξη που έδινε η Jennifer Harman σε φίλους του πόκερ, παίζοντας σε ένα FTOPS Event, βρήκα την ευκαιρία να στείλω – μαζί με δεκάδες ακόμα – τη δική μου ερώτηση : “Πώς θυμάσαι την περίοδο των αναμετρήσεών σου με τον Andy Beal;” . Η απάντησή της ήταν : “Those were good times!…”